00:00:00 → 00:00:05 ผมเนี่ยโชคดีเพราะว่าโค้งนึงสมัยผมกำลัง

00:00:05 → 00:00:08 เรียนแพทย์เนี่ยผมได้มีโอกาสพบอาจารย์ได้

00:00:08 → 00:00:11 เรียนกับอาจารย์ในหลักสูตรนึงนะครับก็

00:00:11 → 00:00:14 ส่วนตัวผมก็เอนไปทางจิตวิทยาอยู่แล้วแล้ว

00:00:14 → 00:00:18 พอมาเจออาจารย์ก็ได้ inspiration ระดับ

00:00:18 → 00:00:21 ระดับใหญ่เลยฮะจนโค้งนั้นก็เริ่มตัดสิน

00:00:22 → 00:00:25 ว่าตัวเองอยากจะเป็นจิตแพทย์นะครับเรียน

00:00:25 → 00:00:28 กับอาจารย์คอร์สนึงเสร็จก็อาจารย์ก็ได้

00:00:28 → 00:00:30 กรุณาให้หนังสือเล่มนึงนะครับซึ่งเป็น

00:00:30 → 00:00:33 หนังสือภาษาอังกฤษผมเอาขึ้นมาเป็นหนังสือ

00:00:33 → 00:00:36 ชื่อ The War of Silence อาจารย์ให้

00:00:36 → 00:00:38 รุ่นนะครับแต่ว่ายื่นให้ผมเพราะว่าผมเป็น

00:00:38 → 00:00:41 คนที่ถามเยอะที่สุดในห้องแล้วก็พร้อม

00:00:41 → 00:00:43 อาจารย์อาจารย์เซ็นไลเซ็นให้ด้วยนะครับ

00:00:43 → 00:00:45 ซึ่งสำหรับผมเนี่ยอาจารย์เขียนว่า 16

00:00:45 → 00:00:48 กุมภาพันธ์ 2547

00:00:48 → 00:00:48 นะครับ

00:00:48 → 00:00:49 >> โอ

00:00:49 → 00:00:50 >> 2547

00:00:50 → 00:00:52 >> ผมอ่านจบเลยฮะเล่มนี้เล่มที่อาจารย์ให้

00:00:52 → 00:00:55 บังคับให้อ่านอาจารย์บอกถ้าสนใจจริงๆอ่าน

00:00:55 → 00:00:59 ให้จบผมก็อ่านจบตั้งแต่สมัยนสพ.ปี 5

00:00:59 → 00:01:02 สำหรับนักศึกษาแพทย์นะจิตวิทยาเนี่ยเป็น

00:01:02 → 00:01:07 อะไรที่ถ้าเราไม่อยากเรียนเป็นสาขาหลัก

00:01:07 → 00:01:10 แต่เราก็ไม่ควรทิ้งเพราะว่ามันเป็นศิลปะ

00:01:10 → 00:01:12 ที่ทำให้เราเข้าใจความคิดของมนุษย์มาก

00:01:12 → 00:01:15 ขึ้นแล้วก็ approach คนไข้ได้ดีขึ้นอ

00:01:15 → 00:01:18 >> นำไปสู่หัวข้อที่ผมทักอาจารย์ไปแล้วก็

00:01:18 → 00:01:20 เรียนอาจารย์แล้วอาจารย์ก็ตอบรับผมพยายาม

00:01:21 → 00:01:24 ตั้งคำถามให้เหมาะให้ตอบโจทย์กับทุกรุ่น

00:01:24 → 00:01:28 ทุกยุคตั้งแต่เด็กการศึกษานำมาสู่มปลายไป

00:01:29 → 00:01:32 มาสู่วัยทำงานและปัญหาที่ผมมองคือปัญหา

00:01:32 → 00:01:35 ยุคของ AI ที่ทำให้มนุษย์ห่างกันมากขึ้น

00:01:35 → 00:01:39 มุมมองของอาจารย์เป็นอย่างไรความกลัวความ

00:01:39 → 00:01:42 ผวากับ AI ที่เข้ามาในชีวิตเราอาจารย์มี

00:01:42 → 00:01:44 ความเห็นอย่างไรเรามาลองฟังอาจารย์ชัชวา

00:01:44 → 00:01:48 ดูว่าอาจารย์มีมุมมองอย่างไรในฐานะที่

00:01:48 → 00:01:52 เป็นจิตแพทย์อยู่คู่บ้านคู่เมืองมากว่า 40

00:01:52 → 00:01:56 ปีรองศาสราจารย์นายแพทย์ชัชวาศิลปกิจนะ

00:01:56 → 00:01:59 ครับผู้อำนวยการศูนย์จิตปัญญาศึกษามหาลัย

00:01:59 → 00:02:02 มหิดลและอาจารย์ด้านจิตเวทศาสตร์โรง

00:02:02 → 00:02:04 พยาบาลรามาธิบดี

00:02:04 → 00:02:14 [เพลง]

00:02:14 → 00:02:17 พcastวันนี้ได้รับการสนับสนุนจากบริษัท

00:02:17 → 00:02:21 เอราวัน textile เอราวัน textile อยู่คู่

00:02:21 → 00:02:24 เรามากว่า 60 ปีขอบคุณเอราวันเทคไทลที่

00:02:24 → 00:02:27 ช่วยสนับสนุนและช่วยผลักดัน

00:02:27 → 00:02:30 ในการสร้างคุณค่าให้กับสังคมผมในฐานะผู้

00:02:30 → 00:02:34 ปกครองเราก็เป็นหมอด้วยเนอะเราก็พบว่า

00:02:34 → 00:02:38 ระยะหลังเนี่ยเด็กขอใช้คำว่าteเนageวัย

00:02:38 → 00:02:40 รุ่นแล้วก็วัยกลางคนรุ่นหลังเนี่ยมี

00:02:40 → 00:02:45 อุบัติการของปัญหาทางจิตนะฮะมากขึ้นไม่

00:02:46 → 00:02:47 ว่าจะเป็นซึมเศร้าอารมณ์แปลอะไรอย่าง

00:02:48 → 00:02:48 เงี้ยครับ

00:02:48 → 00:02:54 >> ซึ่งแน่นอนครับมันก็จับสาเหตุตรงๆไม่ได้

00:02:54 → 00:02:56 แต่หนึ่งในสาเหตุที่ผมสังเกต

00:02:56 → 00:02:57 ขอย้อนกลับไปก่อน

00:02:57 → 00:02:59 >> อ

00:02:59 → 00:03:00 >> คือ

00:03:01 → 00:03:06 ล็อตเนี้ยที่โตมากับค่านิยมเลิกเรียนแล้ว

00:03:06 → 00:03:08 ต้องไปติวกลับบ้านดึง

00:03:08 → 00:03:09 >> อื

00:03:09 → 00:03:12 >> ตั้งใจฟังคำถามนะผมจะพูดช้าๆล็อตเนี้ยที่

00:03:12 → 00:03:16 จบออกมาเป็นมนุษย์เงินเดือนมนุษย์พนักงาน

00:03:16 → 00:03:19 หรือผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองเนี่ยมี

00:03:19 → 00:03:24 ปัญหาทางสุขภาพจิตย้อนกลับไปเป็นส่วนหนึ

00:03:24 → 00:03:27 ส่วนนึงเป็นเพราะเด็กรุ่นนี้อ่ะเค้าขาด

00:03:27 → 00:03:32 การเล่นอันที่ 1 นะฮะเค้าขาดการเล่น 2

00:03:32 → 00:03:34 เ้าไปอยู่ในวงจรการติว

00:03:34 → 00:03:39 >> ที่ 3 ผู้ปกครองเนี่ยเอาตัวชี้วัดประสบ

00:03:39 → 00:03:43 ความสำเร็จเทียบเท่ากับการสอบผ่านเกรดที่

00:03:43 → 00:03:44 ดีอันนี้ 3 นะฮะ

00:03:44 → 00:03:50 >> แล้วก็ 4 การที่ระบบการศึกษาเราลืม

00:03:50 → 00:03:54 emotional intelligence หรือลืมการใส่

00:03:54 → 00:03:58 เข้าไปในหลักสูตรให้เด็กฝึกรู้ความรู้สึก

00:03:58 → 00:04:01 ตัวเองเข้าใจอารมณ์ตัวเอง

00:04:01 → 00:04:01 >> อ

00:04:01 → 00:04:04 >> แตกเป็น 4 หัวข้อเดี๋ยวเราจะค่อยๆฟัง

00:04:04 → 00:04:07 ประเด็นมุมมองของอาจารย์เริ่มที่คำถามแรก

00:04:07 → 00:04:12 ก่อนอาจารย์ครับการ culture ของการติวที่

00:04:12 → 00:04:15 ทำให้เด็กไม่เล่น

00:04:15 → 00:04:18 ความสำคัญของเด็กที่โตมาจะต้องเป็นเด็ก

00:04:18 → 00:04:21 ที่มี playful time เป็นเด็กที่เล่นมี

00:04:21 → 00:04:22 ความสำคัญอย่างไรครับอาจารย์

00:04:22 → 00:04:24 >> ธรรมชาติของเด็กเนี่ยมันเป็นเรื่องของการ

00:04:24 → 00:04:27 พัฒนาสมองพัฒนาเรื่องการเคลื่อนไหวระบบ

00:04:27 → 00:04:30 ประสาทกลมเนื้อมัดเล็กมัดน้อยแล้วก็

00:04:30 → 00:04:32 เรื่องของการรับรู้การปฏิสัมพันธ์กับสิ่ง

00:04:32 → 00:04:36 แวดล้อมทีนี้เราเวลากับปฏิสัมพันธ์กับ

00:04:36 → 00:04:39 สิ่งแวดล้อมลดลงมันอยู่แต่ตัวหนังสือแล้ว

00:04:39 → 00:04:42 ก็การให้เด็กมาอ่านหนังสือคิดคณิตศาสตร์

00:04:42 → 00:04:45 โดยเร็วเนี่ยมันเร็วกว่าสมองเด็กเพราะ

00:04:45 → 00:04:47 งั้นสมองของเด็กที่ควรจะเรียนรู้สิ่งที่

00:04:47 → 00:04:50 เป็นธรรมชาติคือมนุษย์เราวิวัฒนาการเราโต

00:04:50 → 00:04:53 มาจากธรรมชาติอ่ะดึกดำบรธรรมชาตินั้นยัง

00:04:53 → 00:04:55 อยู่นะกระบวนการนั้นยังอยู่แต่ว่าเราเอา

00:04:55 → 00:04:58 ใส่สิ่งที่มันเป็นความคาดหวังของพ่อแม่

00:04:58 → 00:05:01 แล้วก็ภูมิใจว่าเด็กอ่านหนังสือได้เร็วใน

00:05:01 → 00:05:04 การอ่านได้เร็วก็จะมีประเด็นก็คือหลายคน

00:05:04 → 00:05:08 ก็เอ่อต้องกดดันแล้วก็ขาดขาดช่วงเวลาของ

00:05:08 → 00:05:11 ชีวิตคือตัวหนังสือบางทีมันก็ไม่ค่อยมี

00:05:11 → 00:05:12 ชีวิตเท่าไหร่เนาะ

00:05:12 → 00:05:14 >> แต่เด็กบางคนก็สามารถจะอ่านแล้วก็อ่าน

00:05:14 → 00:05:16 นิยมนิยายอ่านหาความรู้แล้วก็ไปอยู่กับ

00:05:16 → 00:05:18 ธรรมชาติอันนั้นก็ก็เป็นโชคดีไปแต่โดย

00:05:19 → 00:05:22 ส่วนใหญ่เราก็อ่านเพื่อจะสอบเข้าอนุบาล

00:05:22 → 00:05:25 สอบเข้าป.หนึ่งแล้วก็เป็นความกังวลของพ่อ

00:05:25 → 00:05:27 แม่เพราะฉะนั้นพ่อแม่ยุคนึงก็เป็นยุคที่

00:05:27 → 00:05:31 ต้องต้องดิ้นรนนะแล้วก็อยากจะสบายอยาก

00:05:31 → 00:05:32 ประสบความสำเร็จต้องเรียนให้เก่งๆเงี้ยก็

00:05:32 → 00:05:35 เลยมุ่งไปที่เรื่องของการเรียนความสำเร็จ

00:05:35 → 00:05:37 ในด้านการศึกษาเยอะดังนั้นโดยธรรมชาติ

00:05:38 → 00:05:41 แล้วก็จะมีเป็นการ

00:05:41 → 00:05:45 จังหวะพัฒนาการก็พลาดโอกาสสำคัญของเด็ก

00:05:45 → 00:05:46 >> อื

00:05:46 → 00:05:49 >> ประถมวัยประถมเนี่ยซึ่งเป็นช่วงที่จะมี

00:05:49 → 00:05:51 ความสนุกสนานมีความการ playful อย่างที่

00:05:51 → 00:05:55 บอกแล้วเป็นเป็นความเป็นความอ่ามีความสุข

00:05:55 → 00:05:58 กับชีวิตแต่พอมาเรียนปุ๊บก็ถูกคาดหวัง

00:05:58 → 00:06:00 เรื่องสอบให้ได้สังเกตนะเด็กเล็กๆไม่ค่อย

00:06:00 → 00:06:01 อยากทำการบ้าน

00:06:01 → 00:06:02 >> อื

00:06:02 → 00:06:04 >> เพราะเวลาทำการบ้านก็จะทำได้บ้างไม่ได้

00:06:04 → 00:06:06 บ้างและเวลาไม่ได้ก็จะมักจะถูกคาดหวังถูก

00:06:06 → 00:06:09 ตั้งคำถามบ่อยๆบางคนก็เสียความเชื่อมั่น

00:06:09 → 00:06:12 ในตัวเองเมื่อไหร่ที่ตอบผิดเมื่อไหร่ที่

00:06:12 → 00:06:15 ทำไม่ได้มันตามมาด้วยความรู้สึกถูกปฏิเสธ

00:06:15 → 00:06:19 ถูกตีถูกด้อยฆ่าถูกไม่รักไม่ได้รับความ

00:06:19 → 00:06:22 รักเพราะนั้นมันก็เลยกลายเป็นว่าเมื่อ

00:06:22 → 00:06:24 ไหร่ก็ตามที่เราคิดไม่ออกทำไม่ได้มันน่า

00:06:24 → 00:06:28 กลัวนั้นก็ต้องเฆี่ยนตีตัวเองให้ทำได้โชค

00:06:28 → 00:06:31 ดีก็ทำได้โชคดีเปล่าไม่รู้ไม่แน่ใจนะโชค

00:06:31 → 00:06:34 ดีทำได้ก็จะก็จะเฆี่ยนตีตัวเองไปเรื่อยๆ

00:06:34 → 00:06:35 แล้วก็ติดกับดักว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่ไม่

00:06:36 → 00:06:39 ได้มันเป็นความล้มเหลวในชีวิต

00:06:39 → 00:06:39 >> ครับ

00:06:39 → 00:06:41 >> ทั้งๆที่มันไม่ได้ล้มเหลวมันไม่ได้บอก

00:06:41 → 00:06:43 อะไรอ่ะมันก็ได้บ้างไม่ได้บ้างนั่นแหละ

00:06:43 → 00:06:46 >> ผู้ปกครองควรจะให้

00:06:46 → 00:06:50 เด็กเล่นอย่างไรสายกลางคืออะไรที่เด็กไม่

00:06:50 → 00:06:52 หลุดการเรียนด้วยแต่ก็เล่นเหตุผลที่ผมถาม

00:06:53 → 00:06:55 เพราะว่าบังเอิญผมอ่ะโชคดีตรงที่ว่าผมได้

00:06:55 → 00:06:58 สัมผัสกับหลายวัฒนธรรมอันหนึ่งในนั้นคือ

00:06:58 → 00:07:01 พวกกลุ่มยุโรปเนเธอร์แลนด์ก็ถามเ้าว่ามี

00:07:01 → 00:07:03 Tusion Culture มั้ยมีcultเจอร์การติว

00:07:03 → 00:07:07 นอกนอกเรียนมั้ยเลิกเรียนแล้วอ่ะคุณทำ

00:07:07 → 00:07:10 อะไรเาก็บอกว่าของเขาไม่มีcultเจอร์การ

00:07:10 → 00:07:12 ติวไม่มีเพราะเลิกเรียนเนี่ยระบบการศึกษา

00:07:12 → 00:07:15 เ้าเนี่ยเน้นให้เขาไปเล่น

00:07:15 → 00:07:16 >> ไปอยู่กับครอบครัว

00:07:17 → 00:07:19 >> ไปอยู่กับเพื่อน Human Interaction มาก

00:07:19 → 00:07:22 ขึ้นเพราะเเชื่อว่าที่เราเรียนไปเนี่ย

00:07:22 → 00:07:25 เกรดมันไม่ได้ทำให้มนุษย์สำเร็จแต่สิ่ง

00:07:25 → 00:07:27 ที่ทำให้มนุษย์สำเร็จคือบุคลิกเค้า

00:07:27 → 00:07:28 >> ครับ

00:07:28 → 00:07:30 >> มันเหมือนกับเริ่มต้นเนี่ยเราเตรียมพื้น

00:07:30 → 00:07:33 ที่เตรียมพื้นที่ร่างกายและสมองเหมือนกับ

00:07:33 → 00:07:36 เตรียมเตรียมภาชนะคอนเทนเนอร์ในสมองเรา

00:07:36 → 00:07:39 ให้หลากหลายทั้งสังคมทั้งเพื่อนฝูงเตรียม

00:07:39 → 00:07:41 ไว้ให้พร้อมเมื่อถึงวัยนึงประถมปลาย

00:07:41 → 00:07:44 ปฐมมัธยมเนี่ยมันพร้อมที่จะใส่วิชาการแต่

00:07:44 → 00:07:48 เนี้ยเราเราไปปิดกล่องบางกล่องที่เหลือ

00:07:48 → 00:07:50 แต่เหลือแต่คณิตศาสตร์เหลือแต่เอ่อภาษา

00:07:51 → 00:07:53 อังกฤษภาษาไทยอะไรเงี้ยนะครับแต่ไอ้กล่อง

00:07:53 → 00:07:55 ที่มันเป็นชีวิตน่ะมันเป็นคอนเทนเนอร์ที่

00:07:55 → 00:07:57 เราเควรจะได้รับการกระตุ้นให้มันมี

00:07:57 → 00:07:59 สศักิภาพที่พร้อมจะเรียนแต่นี้เราเราไม่

00:07:59 → 00:08:02 ได้ตุกระตุ้นให้ได้ใช้อ่ะมันก็ใช้สมอง

00:08:02 → 00:08:04 ส่วนของการคิดตรรกะเหตุผลลogicแต่ว่า

00:08:04 → 00:08:06 เรื่องเรื่องอารมณ์เรื่องความสัมพันธ์ไม่

00:08:06 → 00:08:10 ได้ไม่ได้รับการพัฒนามันก็เป็นการเรียก

00:08:10 → 00:08:12 ว่าพอมันมันถูกดึงไปด้านหนึ่งด้านใดเนี่ย

00:08:13 → 00:08:15 สมดุลมันก็เสียละเพราะะนั้นถามว่าแค่ไหน

00:08:15 → 00:08:19 ถึงพอดีเราก็เอ่อวิวัฒนาการของเด็กเรา

00:08:19 → 00:08:22 เริ่มต้นเด็กเด็กประถมเนี่ยเป็นเด็กที่

00:08:22 → 00:08:23 เวลาที่ไม่ต้องไปเคร่งเครียดเรื่องเรียน

00:08:23 → 00:08:24 หนังสือมาก

00:08:24 → 00:08:24 >> อือ

00:08:24 → 00:08:27 >> ถ้าจะถ้าจะให้เรียนหนังสือให้รู้ภาษา

00:08:27 → 00:08:29 เนี่ยอ่านนิทานให้ฟังดีกว่า

00:08:29 → 00:08:29 >> อือ

00:08:29 → 00:08:32 >> อ่านนิทานให้ฟังมีเวลาอยู่ก็พ่อแม่เด็กก็

00:08:32 → 00:08:35 รู้ภาษาเร็วจำคำศัพท์กำอะไรได้เร็วสามารถ

00:08:35 → 00:08:39 จะสื่อสารได้ผ่านนิทานผ่านการเ passive เ

00:08:39 → 00:08:42 เรียนผ่านที่เไม่ต้องนั่งท่องเด็กหลายคน

00:08:42 → 00:08:44 อ่านอ่านหนังสือได้โดยที่ไม่ต้องท่องกไก่

00:08:44 → 00:08:47 >> จากที่แม่ชี้นิทานให้ดูทุกวันได้บอนิ้ง

00:08:47 → 00:08:50 ได้ได้พันธะสัมพันธ์สภาพกับพ่อแม่ด้วยได้

00:08:50 → 00:08:54 ความอบอุ่นมันได้ทุกอย่างเลยทั้งทั้ง

00:08:54 → 00:08:56 พัฒนาทางด้านร่างกายทางด้านความสัมพันธ์

00:08:56 → 00:08:59 ทั้งคุณค่าในตัวเองทั้งความสนุกสนานได้

00:08:59 → 00:09:02 หนังสือได้เข้าใจเรื่องราวมีจินตนาการ

00:09:02 → 00:09:05 ด้วยบางทีนิทานมันมีจินตนาการใช่มั้ครับ

00:09:05 → 00:09:08 ทำไมนิทานหรือการ์ตูนเด็กๆถึงถึงเป็นภาพ

00:09:08 → 00:09:10 ของเรื่องราวที่เป็นจินตนาการเพื่อ

00:09:10 → 00:09:12 กระตุ้นสมองเพราะเด็กเนี่ยจะสามารถจะ

00:09:12 → 00:09:14 จินตนาการได้สารพัด

00:09:14 → 00:09:17 นั้นถามว่าสมดุลจะสมดุลจะอยู่ที่ไหนเราก็

00:09:17 → 00:09:19 ต้องยอมรับเราอยู่ในสังคมที่มันมีมันมี

00:09:19 → 00:09:21 ออกแบบมาแล้วฮะโรงเรียนมันเป็นแบบนี้ใช่

00:09:21 → 00:09:24 มั้ยครับอ่าถ้าถามผมว่าขณะนี้ความท้าทาย

00:09:24 → 00:09:26 คือถ้าผู้ปกครองไม่มั่นคงในตัวเองเนี่ยจะ

00:09:26 → 00:09:27 กลัวแพ้ลูกชาวบ้านเค้า

00:09:27 → 00:09:28 >> อื

00:09:28 → 00:09:30 >> กลัวแพ้กลัวไม่เหมือนกลัวอายเนี่ยต้อง

00:09:30 → 00:09:32 ระวังให้ดีครับบางทีเรากลัวอายแล้วเราเอา

00:09:32 → 00:09:34 ความกลัวอายไปให้ลูกเราแบก

00:09:34 → 00:09:35 >> อือ

00:09:35 → 00:09:36 >> เรากลัวเรากลัวอายชาวบ้านเพราะฉะนั้นลูก

00:09:36 → 00:09:39 เราต้องได้ดีลูกเราอาจจะไม่อยากแบกเป็น

00:09:39 → 00:09:42 แบบนั้นเราก็ไปเขี่ยวเขญั้นภาระที่เราเจอ

00:09:42 → 00:09:46 มากที่สุดก็คือว่าภาระของผู้ใหญ่แหละแต่

00:09:46 → 00:09:48 ไม่รู้ไปโยนให้เด็กโดยไม่ได้ตั้งใจ

00:09:48 → 00:09:49 >> อือ

00:09:49 → 00:09:52 >> รับไม่ได้ที่ลูกจะได้ที่โลูกลูกจะไม่ได้

00:09:52 → 00:09:55 ไม่ได้เขตเท่านั้นเท่านี้เนี่ยครับถึงบอก

00:09:55 → 00:09:57 ว่าความพอดีก็อยู่ที่ใจเราไม่บีบคั้นนะ

00:09:57 → 00:10:00 ครับยังไงเราก็รักลูกเราผลคะแนนจะเป็นยัง

00:10:00 → 00:10:02 ไงเราก็ยังยิ้มได้

00:10:02 → 00:10:02 >> อ

00:10:02 → 00:10:05 >> พากันดื่นต่อไม่ต้องมาหัวเสียกับทำไม

00:10:05 → 00:10:08 อุตส่าห์อุตส่าห์ส่งไปนั่นอุตส่าห์ส่งไป

00:10:08 → 00:10:11 นี่แล้วจะได้เรียนได้แค่นี้มันมันได้แค่

00:10:11 → 00:10:13 ไหนก็ยอมรับก่อนนะครับแล้วก็จะปรับปรุง

00:10:13 → 00:10:17 ต่อไปยังไงจะทำให้ดีขึ้นได้ยังไงก็คุยกัน

00:10:17 → 00:10:19 แรงกดกดดันมันน้อยลงผมมีเพื่อนหลายคนที่

00:10:19 → 00:10:22 สมัยปฐมเรียนไม่ค่อยเก่งนะครับแต่ไป speed

00:10:22 → 00:10:24 up ช่วงหลังได้เพราะฉะนั้นเราเร่งเร็ว

00:10:24 → 00:10:27 เกินไปแล้วก็มีบางคนที่พอเริ่มมาประถมปาย

00:10:27 → 00:10:30 มัธยมปลายมันเรียนมาอิ่มแล้วมันเบื่อการ

00:10:30 → 00:10:31 เรียนไปเลยอ่ะครับ

00:10:31 → 00:10:32 >> เหมือนนักศึกษาเพศเรา

00:10:32 → 00:10:34 >> ใช่ครับเบื่อไปเลยมันเหนื่อยมากคือมันเจอ

00:10:34 → 00:10:37 มาจนกระทั่งเรียกเบิร์น out แล้วเรียกว่า

00:10:37 → 00:10:39 เผาพลังงานไปหมดแล้วความอยากเรียนรู้อยาก

00:10:40 → 00:10:43 รู้อยากเขียนอยากเรียนเนี่ยมันถูกเร่งจน

00:10:43 → 00:10:43 >> อือ

00:10:44 → 00:10:46 >> หมดเชื้อไปแล้วอ่ะครับนั้นเนี่ยอันนี้น่า

00:10:46 → 00:10:47 กลัวมากคีเลย

00:10:47 → 00:10:49 >> เพราะงั้นก็จะเรียนเพราะความจำเป็นเรียน

00:10:49 → 00:10:52 เพราะเรียนเพราะต้องสอบอะไรที่ต้องสอบ

00:10:52 → 00:10:55 อะไรที่ต้องใช้ต้องอยู่ในกฎเกณฑ์ก็ทำนอก

00:10:55 → 00:10:57 เหนือจากนั้นก็ไม่อยากทำนะอยากจะ enjoy

00:10:57 → 00:10:58 อย่างเดียว

00:10:58 → 00:11:00 >> เพราะงั้นหลายคนก็

00:11:00 → 00:11:02 >> จะคับแคบก็จะอยู่แค่แค่เรื่องตรงนี้เพราะ

00:11:02 → 00:11:05 มันเหนื่อยเวลาเรียนทีนึงก็จะสมองเป็น

00:11:05 → 00:11:06 เหมือนบางเงื่อนไขอ่ะ

00:11:06 → 00:11:06 >> อือๆ

00:11:06 → 00:11:09 >> เวลาอยู่กับการลงการเรียนเราก็จะนึกถึงจะ

00:11:09 → 00:11:11 ทำได้ไม่ได้มันก็เกิดความไม่สบายอ่ะ

00:11:11 → 00:11:12 >> มันไม่รีแลก

00:11:12 → 00:11:13 >> ไม่รีแลก

00:11:13 → 00:11:13 >> มันไม่สนุก

00:11:13 → 00:11:16 >> ก็ไม่สนุกกับการเรียนรู้ก็มันมันแค่เคร่ง

00:11:16 → 00:11:19 เครียดอ่านแล้วจำไม่ได้อ่านแล้วไม่รู้

00:11:19 → 00:11:20 เรื่องก็ไม่อยากอ่านอะไรเงี้ย

00:11:20 → 00:11:21 >> อื

00:11:21 → 00:11:25 >> คือโดยสรุปก็คือว่าชีวิตเราเ่อความสมดุล

00:11:25 → 00:11:27 ชีวิตก็อยู่ที่ให้มีความสุขความเบิกบานใจ

00:11:27 → 00:11:30 ประมาณหนึ่งขณะเดียวกันไอ้กรอบโรงเรียน

00:11:30 → 00:11:33 กรอบของระบบการศึกษาเนี่ยก็เราก็ต้องไป

00:11:33 → 00:11:35 กับมันเนาะแต่ว่าไปให้มันพอดีแล้วไม่ต้อง

00:11:35 → 00:11:37 ไปไม่ต้องไปซีเรียสกับไอ้ผลลัพธ์ตรงนั้น

00:11:37 → 00:11:38 มากเท่าไหร่อ่ะครับ

00:11:38 → 00:11:39 >> อือ

00:11:39 → 00:11:40 >> คะแนนมันไม่ได้บอก

00:11:40 → 00:11:41 >> ครับ

00:11:41 → 00:11:44 >> คะแนนมันบอกว่าจะต้องปรับปรุงอะไรมั้ยมัน

00:11:44 → 00:11:45 ไม่ได้บอกว่าดีไม่ดี

00:11:45 → 00:11:48 >> คุณค่าเป็นแค่ไหนไม่เลยแต่เราเอาคะแนนมา

00:11:48 → 00:11:50 ใส่คุณค่าของคนเยอะ

00:11:50 → 00:11:51 >> ครับๆ

00:11:51 → 00:11:52 >> มันกลายเป็นเรื่องเดียวกันไง

00:11:52 → 00:11:53 >> ครับๆ

00:11:53 → 00:11:55 >> เหมือนกับเคยได้ยินว่าไม่ได้เขียนนิยมไม่

00:11:55 → 00:11:58 ได้ 4.00 ก็ไม่อยากอยู่แล้วทั้งๆที่โอ้โห

00:11:58 → 00:12:01 4.00 0 นี่มันก็เต็มที่เลยใช่มั้ครับ

00:12:01 → 00:12:06 >> ครับก็สรุปที่อาจารย์พยายามจะสื่อผมสรุป

00:12:06 → 00:12:09 ให้อีกผู้ปกครองอีกรอบนะครับเด็กต้องยืน

00:12:09 → 00:12:11 พื้นด้วยการเล่นที่อาจารย์บอกการเล่นเป็น

00:12:11 → 00:12:16 การสอนที่ดีที่สุด 2 อยากฆ่า Curiosity

00:12:16 → 00:12:19 หรือการอยากรู้อยากเห็นของเด็กอย่าฆ่านะ

00:12:19 → 00:12:21 ผู้ปกครองอย่าไปฆ่าโดน Kill it อย่าฆ่า

00:12:21 → 00:12:24 หมายถึงว่าเราไปอัดๆในกระป๋องที่อาจารย์

00:12:24 → 00:12:26 บอกแต่ถึงจุดนึงเนี่ยซึ่งเราเห็นเยอะใน

00:12:26 → 00:12:30 ปรากฏการณ์นักศึกษาแพทย์คือพอสอบแล้วจบ

00:12:30 → 00:12:32 แล้วพอละไม่ไหวละไม่อยากต่อไม่อยากรู้ไม่

00:12:32 → 00:12:34 อยากอะไรอยากเที่ยวอยากกินอยาก

00:12:34 → 00:12:39 >> อยากเอางานสบายเพราะว่าเราอัดเ้ามา 3 คือ

00:12:39 → 00:12:41 อาจารย์บอกแล้วว่ามันไม่ต้อง Excel ทุก

00:12:41 → 00:12:44 เรื่องไม่จำเป็นต้อง Excel คือแบบ

00:12:44 → 00:12:46 >> รเต็มทุกเรื่อง

00:12:46 → 00:12:49 >> ค่อยๆไปแล้วไปเก็บตอนหลังตอนที่เรารู้ว่า

00:12:49 → 00:12:50 เด็กเราต้องการอะไร

00:12:50 → 00:12:54 >> เพราะอย่าลืมสงอาจารย์บอกว่าการพัฒนาจิต

00:12:54 → 00:12:57 วิญญาณของเด็กสำคัญเหนือกว่าครับอันนี้

00:12:57 → 00:13:00 คือเด็กจบหัวข้อที่ 1 ขอถามก่อนไปหัวข้อ

00:13:00 → 00:13:04 ที่ 2 คือผู้ปกครองอ่ะเค้าจะดูรู้ได้ไง

00:13:04 → 00:13:07 ว่าเด็กเขากำลังอินหรือstrสอย่างที่

00:13:07 → 00:13:10 อาจารย์บอกเด็กมันเครียดกับกรอบที่กดไว้

00:13:10 → 00:13:13 มันมีเทคนิคอะไรที่ทำให้ผู้ปกครองเดูออก

00:13:13 → 00:13:15 มั้ว่าลูกเ้าเออไม่โอเคอยู่อาจารย์

00:13:15 → 00:13:18 >> ก็คือก็ดูว่าปฏิสัมพันธ์กับพ่อแม่ลดลงถ้า

00:13:18 → 00:13:22 สมมุติว่าโดยว่าถ้าเกิดเราเผลอไปติดกับ

00:13:22 → 00:13:24 เรื่องของผลการเรียนใช่มั้ยครับเวลาผลการ

00:13:24 → 00:13:26 เรียนไม่ดีก็ไม่อยากเจอพ่อแม่พ่อแม่ถามก็

00:13:26 → 00:13:28 อาจจะหงุดหงิดไม่อยากพูดด้วยดู

00:13:28 → 00:13:30 ปฏิสัมพันธ์ว่าอยู่บ้านแล้วมีความสุขมั้ย

00:13:30 → 00:13:32 เสาร์อาทิตย์เป็นยังไงผมคิดว่า

00:13:32 → 00:13:34 ปฏิสัมพันธ์แล้วไม่หลบหน้าหลบตานี่แสดง

00:13:35 → 00:13:37 ว่าใช้ได้ชวนไปไหนก็ยังไปด้วยเนาะอันนั้น

00:13:38 → 00:13:41 อันนั้นพูดคุยได้แล้วก็สิ่งที่จะทำให้

00:13:41 → 00:13:43 สร้างความอึดอัดมากคือไปถามเรื่องการ

00:13:43 → 00:13:44 เรียนเยอะไป

00:13:44 → 00:13:45 >> อื

00:13:45 → 00:13:47 >> ถามผลการเรียนเป็นยังไงเรียนรู้เรื่องมัน

00:13:47 → 00:13:49 มีแต่เรื่องเรียนเหรอวะชีวิตนี้อะไรเงี้

00:13:49 → 00:13:51 เนาะเออเราก็โอเคเป็นยังไงบ้างถามเรื่อง

00:13:51 → 00:13:53 ความรู้สึกว่ากังวลจะอยากไปโรงเรียนมี

00:13:53 → 00:13:56 ความสุขมีเพื่อนสนุกสนานทำอะไรกันบ้างรู้

00:13:56 → 00:13:58 สันทุกขดิบให้มากขึ้นนะครับพฤติกรรมที่จะ

00:13:58 → 00:14:00 บอกว่าเด็กมีปัญหามันก็เรื่องของการแยก

00:14:00 → 00:14:04 ตัวเรื่องของการหงุดหงิดง่ายแสดงออกทาง

00:14:04 → 00:14:09 พฤติกรรมที่จากเดิมจากเดิมที่ดูแววตา

00:14:09 → 00:14:12 แจ่มใสก็กลายเป็นดูหงอยไปอันนี้ก็คือส่วน

00:14:12 → 00:14:14 ใหญ่ก็คงจะมองเห็นนะครับพ่อแม่ผู้ปกครอง

00:14:14 → 00:14:15 เนาะ

00:14:15 → 00:14:19 >> แต่มองเห็นแล้วบางทีเราไม่ได้เปิดพื้นที่

00:14:19 → 00:14:21 ให้ปลอดภัยที่เด็กจะพูดมาก่อนเนี่ยก็เด็ก

00:14:21 → 00:14:23 ก็จะไม่ค่อยพูดหรอกครับ

00:14:23 → 00:14:26 >> ก็อาจจะต้องถ้าจำเป็นก็อาจจะต้องอาศัยอ่า

00:14:26 → 00:14:28 วิชาชีพถ้าถ้าเกิดว่าเด็กมีปัญหาพฤติกรรม

00:14:28 → 00:14:30 เนาะบางทีพ่อแม่พยายามจะไปคยั้นคยอบางที

00:14:30 → 00:14:33 ยิ่งลำบากบางทีเไม่รู้สึกปลอดภัยที่เขาจะ

00:14:33 → 00:14:35 บอกว่าเค้ารู้สึกถูกกดดัน

00:14:35 → 00:14:36 >> อื

00:14:36 → 00:14:38 >> เ้ารู้สึกพ่อแม่กดดันเค้าพูดไม่ออกไง

00:14:38 → 00:14:39 >> ครับ

00:14:39 → 00:14:41 >> พ่อแม่ก็ไม่ได้บอกไม่ได้กดดันไม่ได้คาด

00:14:41 → 00:14:43 หวังทุกบ้านนะบ้านไหนก็ไม่เคยบอกว่าคาด

00:14:43 → 00:14:45 หวังลูกทั้งนั้นแหละครับแต่ลูกก็จะรู้สึก

00:14:45 → 00:14:46 ว่าถูกกดดันถูกคาดหวัง

00:14:46 → 00:14:47 >> อื

00:14:47 → 00:14:49 >> มันไม่ได้ว่าใครผิดใครถูกแต่เค้าเค้ารู้

00:14:50 → 00:14:53 สึกแล้วเค้ารู้สึกแล้วว่าเค้าถูกคาดหวัง

00:14:53 → 00:14:55 ไม่ต้องมาไม่ต้องมาบอกรู้สึกอย่างงั้นได้

00:14:55 → 00:14:58 ยังไงฉันฉันไม่ได้หวังอะไรเค้ารู้สึกแล้ว

00:14:58 → 00:15:00 เคารพว่ามันมีเหตุบางอย่างที่เค้าตีความ

00:15:00 → 00:15:05 แบบนั้นความเข้าใจความรู้สึกของกันและกัน

00:15:05 → 00:15:09 โดยไม่ตัดสินหลังจากเห็นอาการเห็นเห็นท่า

00:15:09 → 00:15:12 ทีปัญหาต่างๆจะเป็นพฤติกรรมหรือว่าการ

00:15:12 → 00:15:16 เรียนดรอปลงอย่างน่าวิตกวิชาที่เคยทำได้

00:15:16 → 00:15:18 เคยอะไรอย่างภาษาภาษาอังกฤษอะไรต่างๆอยู่

00:15:18 → 00:15:21 ดีคะแนนร่วงไปหมดทีนี้ถ้าพ่อแม่พูดความ

00:15:21 → 00:15:24 ไม่เข้าใจพอคะแนนร่วงมักจะเป็นความผิดจะ

00:15:24 → 00:15:28 ถูกถูกตามกล่าวหาไปเกิดอะไรขึ้นไปไม่ตั้ง

00:15:28 → 00:15:31 ใจเรียนมั้ยครูก็จะรายงานมาใช่มั้ครับลูก

00:15:31 → 00:15:33 เหมอในห้องเรียนบ่อยไม่ค่อยตั้งเราก็จะ

00:15:33 → 00:15:34 มองว่าลูกเราทำไม่ดี

00:15:34 → 00:15:35 >> อื

00:15:35 → 00:15:39 >> ส่วนใหญ่นะส่วนใหญ่จะปรับจะงานเข้าแล้ว

00:15:39 → 00:15:42 โดนโดนโดนอะไรนะโดนครูรายงานมาเนี่ยมัน

00:15:42 → 00:15:44 เหมือนโดนมันไม่โดนแค่บอกให้รู้ว่ามีอะไร

00:15:44 → 00:15:46 บางอย่างต้องดูแลนะโอเคเป็นยังไงบ้างลูก

00:15:46 → 00:15:50 ช่วงนี้มีความสุขมั้ยังไงมั้ยสรุปก็คือ

00:15:50 → 00:15:54 การการเปิดพื้นที่ที่รับฟังให้เข้าใจก็จะ

00:15:54 → 00:15:57 ทำให้detทคปัญหาได้ง่ายขึ้นจากเรื่องเล็ก

00:15:57 → 00:16:00 ๆไม่แน่ใจก็สังเกต

00:16:00 → 00:16:02 สอบถามพูดคุยกัน

00:16:02 → 00:16:06 >> ครับนำไปสู่อีกกลุ่มนึงขยับขึ้นมาหน่อยก็

00:16:06 → 00:16:10 คือกลุ่ม High School ม.ปลายอ่ะอันนี้

00:16:10 → 00:16:13 คืออีกโจทย์นึงที่ผมรู้สึกว่าถ้ากระทรวง

00:16:13 → 00:16:16 การศึกษา

00:16:16 → 00:16:19 ไม่ได้ฟังหัวข้อนี้จากอาจารย์นะครับถ้า

00:16:19 → 00:16:22 ระบบผู้ปกครองไม่ฟังหัวข้อนี้ผมมองว่า

00:16:22 → 00:16:26 อนาคตอาจจะสร้างปัญหาให้เด็กรุ่นหลังๆมาก

00:16:26 → 00:16:29 ขึ้นนั่นก็คือ emotional intelligence

00:16:30 → 00:16:33 หรือสมัยก่อนเราเรียกคำว่า EQ ผมไม่รู้

00:16:33 → 00:16:35 ภาษาไทยเรียกว่าอะไร Emotional

00:16:35 → 00:16:35 Intelligence

00:16:35 → 00:16:36 >> ความฉลาดทางอารมณ์

00:16:36 → 00:16:39 >> ความฉลาดทางอารมณ์คือเดี๋ยวผมตั้งคำถาม

00:16:39 → 00:16:43 ก่อนไหนเรากลับไปดูการเรียนการสอนของลูก

00:16:43 → 00:16:47 เราซิว่ามีคาบไหนหรือมีช่วงไหนที่เราหรือ

00:16:47 → 00:16:51 ตัวเราเองได้นั่งคุยแลกเปลี่ยนมุมมอง

00:16:51 → 00:16:57 เกี่ยวกับความรู้สึกกลัวความสุข

00:16:57 → 00:17:01 ความเครียดความเกลียดความอิจฉาความให้

00:17:01 → 00:17:06 อภัยนะฮะมีอีกหลายเลยฮะเอ่อความเสียดาย

00:17:06 → 00:17:10 ความพรากจากมันมีหลายๆอารมณ์ที่เราได้คุย

00:17:10 → 00:17:14 และแตกแยกที่มาที่ไปกลับกลายเป็นว่าจริงๆ

00:17:14 → 00:17:18 แล้วปัจจุบันเราอยู่ในพื้นที่ของขาวและดำ

00:17:18 → 00:17:21 ความสุขคือดีความทุกข์คือชั่วซึ่งหารู้

00:17:21 → 00:17:25 ไม่ความสุขคือทุกข์ความชั่วก็ได้นะความ

00:17:25 → 00:17:28 ทุกข์เป็นเรื่องที่ดีก็ได้มันต้องเปิดคุย

00:17:28 → 00:17:32 แต่ปัญหาคือไหนล่ะเวทีไหนล่ะการศึกษาทาง

00:17:32 → 00:17:33 ด้านนี้

00:17:33 → 00:17:35 >> เรื่องเรื่องอqเรื่องความฉลาดจำนวนเราก็

00:17:35 → 00:17:38 พูดกันมานานทุกคนก็บอกว่ามันสำคัญสำคัญ

00:17:38 → 00:17:40 แต่สุดท้ายมันก็แพ้เรื่องของความสำเร็จ

00:17:40 → 00:17:43 ทางด้านการศึกษาที่เป็นวิชาชีพสเตมเอ่อ

00:17:43 → 00:17:46 ที่เป็น system education science

00:17:46 → 00:17:50 technology engineer อะไรพวกเยครับก็

00:17:50 → 00:17:54 วิชาที่ทำมาหากินก็ครอบงำไปหมดเด็กรุ่น

00:17:54 → 00:17:56 ใหม่ก็ไม่ใช่ไม่ใช่รุ่นเด็กทุกรุ่นนะครับ

00:17:56 → 00:17:58 วิชาที่เป็นวิชาอะไรที่เป็นวิชาชีวิตก็

00:17:58 → 00:18:00 ไม่ค่อยสนใจที่มันไม่ออกข้อสอบเกรดมันไม่

00:18:00 → 00:18:01 สูง

00:18:01 → 00:18:01 >> อื

00:18:01 → 00:18:03 >> มันไม่ใช่เป็นตัวกำหนดเกรดนะอย่างชีวะ

00:18:03 → 00:18:06 เคมีฟิสิกส์มันเกรด 3 หน่วยกิจ

00:18:06 → 00:18:09 วิชานี้สำคัญออกไปสอบทำมาหากินด้วยเนี่ย

00:18:09 → 00:18:11 ทุกคนก็จะสนใจเรื่องการทำมาหากินแต่ขณะ

00:18:11 → 00:18:13 เดียวกันลืมไปว่าเวลาที่เราเวลาที่ชีวิต

00:18:13 → 00:18:17 เรามีปัญหาคณิตศาสตร์ไม่ได้ช่วยเราอ่ะแต่

00:18:17 → 00:18:20 ตัวที่ช่วยเราคือความมั่นคงข้างในซึ่งมัน

00:18:20 → 00:18:24 ถูกคาดหวังนะครับแต่วิธีการที่จะเอาเข้า

00:18:24 → 00:18:28 สู่ในบทเรียนเนี่ยหาไม่ค่อยได้เวลาเข้าไป

00:18:28 → 00:18:30 ในโรงเรียนก็ถามว่าเรียนไปทำไมศีลธรรม

00:18:30 → 00:18:32 เรียนไปทำไมสังคมศาสตร์ภูมิศาสตร์

00:18:32 → 00:18:34 ประวัติศาสตร์เรียนไปนาออกไปหมดแล้วหลัก

00:18:34 → 00:18:36 สูตรภาษาไทยอ่ะหลักสูตรไทยประทัย

00:18:36 → 00:18:39 ประวัติศาสตร์ก็เอาออกไม่ค่อยมีไม่ให้

00:18:39 → 00:18:42 ความสำคัญเงี้ยก็เพราะว่าให้คุณค่ากับ

00:18:42 → 00:18:43 ความสำเร็จ

00:18:43 → 00:18:46 >> อยากให้ประเทศก้าวหน้าทางเทคโนโลยี

00:18:46 → 00:18:46 >> อื

00:18:46 → 00:18:48 >> แต่จริงๆมันจะก้าวหน้าทางเทคโนโลยีมัน

00:18:48 → 00:18:49 ผ่านคนน่ะ

00:18:49 → 00:18:49 >> อื

00:18:49 → 00:18:51 >> ผ่านมนุษย์นะครับไม่ใช่มันไม่ใช่เราไม่

00:18:51 → 00:18:53 ใช่หุ่นยนต์น่ะเนาเป็นมนุษย์น่ะอ

00:18:53 → 00:18:55 >> แล้วเราก็รู้ว่าปัญหาของมนุษย์

00:18:55 → 00:18:57 >> แม้จะเก่งเทคโนโลยีแต่ไปทะเลาะกันทีมงาน

00:18:58 → 00:19:00 ไม่ฟังใครทุกคนก็เห็นความสำคัญในเรื่อง

00:19:00 → 00:19:05 ของการรู้รับรู้อารมณ์ตัวเองอ่าพอจะฝึก

00:19:05 → 00:19:10 EQ ก็เอาเป็นเรื่องของศาสนาของพระของวัด

00:19:10 → 00:19:10 >> อื

00:19:10 → 00:19:12 >> อะไรอย่างเงี้ยหรือว่าต้องเป็นกิจกรรมนอก

00:19:12 → 00:19:14 หลักสูตร

00:19:14 → 00:19:16 เท่านั้นติดการนอกหลักสูตรก็ปีมีครั้ง 2

00:19:16 → 00:19:20 ครั้งแต่ระหว่างในคลาสเราไม่เคยได้ใช

00:19:20 → 00:19:24 โอกาสของการพูดคุยถึงความเห็นที่แตกต่าง

00:19:24 → 00:19:25 ได้ยินแล้วรู้สึกยังไงบางคนอาจจะพูดอะไร

00:19:25 → 00:19:28 แรงขึ้นมาเพื่อนฟังคำพูดเยรู้สึกยังไง

00:19:28 → 00:19:32 มั้ยผมตกใจผมกลัวผมถ้าถ้าผมอยู่ผมอาจจะ

00:19:32 → 00:19:34 ไม่อยากนั่งใกล้เค้าแล้วอะไรเงี้ยคือมัน

00:19:34 → 00:19:37 เก็บตกมันมันอยู่ที่ความใส่ใจครับเ่อผมก็

00:19:37 → 00:19:39 อาจจะไม่เห็นด้วยกับการที่จะดีไซน์และมี

00:19:39 → 00:19:40 วิชานี้เฉพาะ

00:19:41 → 00:19:41 >> อื

00:19:41 → 00:19:44 >> วิชา EQ เฉพาะแต่คลาสอย่างอื่นไม่ได้สนใจ

00:19:44 → 00:19:47 เลยมันก็จะกลายเป็น EQ เฉพาะให้หน่วยกิจ

00:19:47 → 00:19:49 เท่าไหร่วัดยังไงอ้าตั้งคำถามละ

00:19:49 → 00:19:52 >> วัดไม่ได้อะไรไม่ได้อเอาออกอีกอ่ะ

00:19:52 → 00:19:53 >> อื

00:19:53 → 00:19:54 >> คือเราติดเรื่อง measurement ติดเรื่อง

00:19:55 → 00:19:57 ของการ objectivity ติดเรื่อง outcome

00:19:57 → 00:19:59 based education คือจะเอาแต่ outcome

00:19:59 → 00:20:00 แต่เรื่องเ outcome มัน

00:20:00 → 00:20:01 >> เอาแต่ผลลัพธ์

00:20:01 → 00:20:04 >> เออ outcome ต้องเต้องมีพฤติกรรมนั่งนิ่ง

00:20:04 → 00:20:04 เหรอ

00:20:04 → 00:20:05 >> อื

00:20:05 → 00:20:09 >> นะถ้าเค้าอีqีเค้าคืออะไรนะไม่ยุกยิก

00:20:09 → 00:20:09 >> อื

00:20:09 → 00:20:12 >> อ่าไม่พูดหยาบคายมันโอ้โหมันเก็บได้จริง

00:20:12 → 00:20:13 หรือเปล่าครับมันมันต้องมีอะไรบางอย่าง

00:20:13 → 00:20:14 ที่

00:20:14 → 00:20:17 >> มันมีคุณค่ามันมีความสำคัญเมื่อเห็นแผน

00:20:17 → 00:20:20 การดำเนินการเพื่อเด็กให้เด็กๆเรียนรู้

00:20:20 → 00:20:23 แบบนี้น่าจะเพียงพอแต่พอวัดไม่ได้ก็เลย

00:20:23 → 00:20:24 ไม่ทำ

00:20:24 → 00:20:24 >> อื

00:20:24 → 00:20:27 >> มันก็จะทำเฉพาะวิชาที่วัดได้นั้นผมว่า

00:20:27 → 00:20:29 เรื่องเรื่อง subjectivity เรื่องอะไรที่

00:20:29 → 00:20:32 เป็นไม่ได้เป็นอะไรที่วัดจับต้องได้ก็

00:20:32 → 00:20:34 อย่าตัดออกนะอ

00:20:34 → 00:20:36 >> อย่าบอกว่าเป็นเรื่องวัดไม่ได้ก็ไม่เอา

00:20:36 → 00:20:37 วัดไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับแต่ว่ามันมีความ

00:20:38 → 00:20:39 สำคัญ

00:20:39 → 00:20:42 EQ ก็เลยจะเป็นทุกคนให้ให้ความสำคัญหมด

00:20:42 → 00:20:45 นะครับแต่พอเข้าไปในวางอยู่ในแผนหลักสูตร

00:20:45 → 00:20:49 ปุ๊บวิชานี้ก็สำคัญวิชานี้ก็สำคัญงั้นเอา

00:20:49 → 00:20:50 วิชานี้ก่อนแล้วกัน

00:20:50 → 00:20:50 >> อื

00:20:51 → 00:20:53 >> พ่อแม่คุองวิชานี้สอบเป็นท้านมั้ยวิชานี้

00:20:53 → 00:20:54 มาหากินมั้ย

00:20:54 → 00:20:57 >> วิชานี้ไม่เกี่ยวกับทำมาหากินเอาง่ายๆ

00:20:57 → 00:21:00 อย่างผมอยู่ศูนย์จิตตปัญญาศึกษาเนี่ยขนาด

00:21:00 → 00:21:01 มีหลักสูตรปริญญาโท

00:21:01 → 00:21:03 >> เยังตั้งคำถามแล้วจบแล้วไปทำอะไรทำอะไร

00:21:03 → 00:21:05 กินอ

00:21:05 → 00:21:07 >> เราไม่ได้เป็นวิชาที่ไปตอบความเป็น

00:21:07 → 00:21:11 profession ว่าเรียนไปเพื่ออะไรอ่าท่าน

00:21:11 → 00:21:14 ท่านอธิการท่านที่แล้วบอกว่าจิตปัญญา

00:21:14 → 00:21:15 ศึกษาหรือการเรียนรู้เรื่อง EQ ด้านใน

00:21:15 → 00:21:17 เนี่ยมันเหมือนเกลืออ

00:21:17 → 00:21:20 >> เกลือมันต้องอยู่ในทุกเมนูคุณจะอยู่ในทุก

00:21:20 → 00:21:23 อาชีพทุกคนจะทำอาชีพอะไรทำอาหารอะไรต้อง

00:21:23 → 00:21:24 มีเกลือมีความเค็มอยู่

00:21:24 → 00:21:25 >> อื

00:21:25 → 00:21:29 >> แต่เราไม่ได้มีวิชาเกลือใช่มั้ยครับแต่ละ

00:21:29 → 00:21:32 วิชาก็ไม่ควรจะทิ้งเกลือแต่ละวิชาก็ไม่

00:21:32 → 00:21:34 ควรทิ้งโอโอกาสที่จะเชื่อมโยงว่าวิชานี้

00:21:34 → 00:21:37 เวลาเข้าไปอยู่ในสังคมมันจะต้องเจออะไร

00:21:37 → 00:21:41 บ้างที่เป็นมนุษย์อะไรเงี้ยแต่เรากันออก

00:21:41 → 00:21:44 กันอะไรครับเรากันแม้กระทั่งตัวนักเรียน

00:21:44 → 00:21:45 กับผู้สอนออกจากวิชา

00:21:45 → 00:21:47 >> อย่างสมมุติอย่างเราเรียนแพทย์

00:21:47 → 00:21:51 >> น้อยมากนะครับที่จะเอาตัวเราเข้าไปอยู่ใน

00:21:51 → 00:21:53 รอบวงที่ดูแลคนไข้

00:21:53 → 00:21:54 >> ครับ

00:21:54 → 00:21:56 >> มีแต่เรื่องแลคมีแต่ผล

00:21:56 → 00:21:58 >> และไอ้ความสุขหวั่นไหวในตัวเราความกังวล

00:21:58 → 00:22:00 ในตัวเรา

00:22:00 → 00:22:04 >> ข้างในไม่ได้คุยบางทีเรารับเคสหนักเราไม่

00:22:04 → 00:22:07 กล้าเราไม่อยากไปเจอเพราะเรากังวลว่าเค้า

00:22:07 → 00:22:09 จะถามเราจะตอบไม่ได้เรารู้สึกมันหดหู่

00:22:09 → 00:22:11 อะไรเงี้ยความรู้สึกที่เราหดหู่ที่เห็นคน

00:22:11 → 00:22:14 ไข้ระยะสุดท้ายไม่มีใครคุยกับเรานะ

00:22:14 → 00:22:14 >> อื

00:22:15 → 00:22:16 >> นักศึกษาแพทย์บางคนก็ไปเฉาอยู่คนเดียว

00:22:16 → 00:22:20 สงสารคนไข้คนไข้บางคนเสียชีวิตไปก็ไม่ได้

00:22:20 → 00:22:22 ถามว่าเราเจ้าของไข้ดูเ้ามานานเรารู้สึก

00:22:22 → 00:22:25 ยังไงเนี่ยครับแล้วเจะสอน

00:22:25 → 00:22:27 >> สอนโฮลิสิกส์สอนอะไรก็แยกออกมาเป็นวิชา

00:22:27 → 00:22:28 อีกครับ

00:22:28 → 00:22:30 >> แต่ในชีวิตมันไม่ได้บูรณาการ

00:22:30 → 00:22:34 >> เพราะว่าแต่ละคนไม่ได้ใช้ชีวิตเรื่อง

00:22:34 → 00:22:35 >> ครับ

00:22:35 → 00:22:37 >> ความไวคราที่อยู่กับปัจจุบันการที่จะเห็น

00:22:37 → 00:22:40 เท่าทันงั้นมันก็เลยจดสุดท้ายกระแสที่

00:22:40 → 00:22:42 กำลังจะมาตอบโจทย์ก็คือการมี self

00:22:42 → 00:22:44 awareness การฝึก mindfulness จะเป็นการ

00:22:44 → 00:22:47 เมนรักษาไว้ซึ่งธรรมชาติของความเป็น

00:22:47 → 00:22:49 มนุษย์ที่มีความอ่อนโยนมี empathy เนี่ย

00:22:49 → 00:22:53 มันต้องอาศัยที่มันเกิดขึ้นสดๆไม่ใช่วิชา

00:22:53 → 00:22:55 ว่าด้วยเรื่องความเห็นขึ้นใจผู้ป่วย

00:22:55 → 00:22:56 >> อื

00:22:56 → 00:22:58 >> มันก็จะกลายเป็นวิชาแห้งแล้งอีกนักเรียน

00:22:58 → 00:22:59 ก็เบื่ออีก

00:22:59 → 00:22:59 >> อื

00:22:59 → 00:23:01 >> สอนทฤษฎีก็เบื่อเหมือนสอนวิชาศีลธรรมใน

00:23:01 → 00:23:02 เด็กเด็กวิทยอะไรเงี้ย

00:23:02 → 00:23:04 >> ครับจริงครับ

00:23:04 → 00:23:08 >> มันมันก็เบื่อเพราะว่ามันเออ่าข้อสอนก็

00:23:08 → 00:23:09 นิดเดียว

00:23:09 → 00:23:09 >> ครับ

00:23:09 → 00:23:12 >> ฮะนึกออกมั้ยฮะ

00:23:12 → 00:23:15 >> อาจารย์พยายามผลักดันเรื่องนี้มานาน

00:23:15 → 00:23:17 >> ผมก็ไม่ไม่ได้ผมไม่ได้อยู่ศึกษาที่จะผลัก

00:23:17 → 00:23:19 ดันนะว่าเอ่อเวลาสมมุติว่าเราบอกว่า

00:23:19 → 00:23:21 เรื่องเนี้ยเท่าที่ประสบการณ์เนี่ยจะไป

00:23:21 → 00:23:25 ได้ดีเมื่อเมื่อมื่อเมื่อเจ้าบ้านสนใจ

00:23:25 → 00:23:25 >> อื

00:23:25 → 00:23:27 >> เหมือนภัตคานี่สนใจจะใส่เกลือมั้ย

00:23:27 → 00:23:28 >> อื

00:23:28 → 00:23:30 >> ให้ผู้หญิงผมเอาเกลือไปขายไม่ไม่ค่อยซื้อ

00:23:30 → 00:23:33 เท่าไหร่เพราะว่าเพราะว่าอย่างอื่นยังมา

00:23:33 → 00:23:33 แรงอยู่

00:23:33 → 00:23:34 >> อือ

00:23:34 → 00:23:38 >> อ่าคณิตศาสตร์ศิลปะ excellence

00:23:38 → 00:23:40 เป็นดาราเป็นอะไรยังมาแรงอยู่นั้นไอ้

00:23:40 → 00:23:43 เรื่องนี้เนี่ยมันมันมันต้องคนเห็นความ

00:23:43 → 00:23:46 สำคัญผลักดันจะเหนื่อยมากแล้วก็ต้องต่อ

00:23:46 → 00:23:50 สู้กับระบบที่แข็งตัวระบบการศึกษาระบบการ

00:23:50 → 00:23:51 วัดอ

00:23:51 → 00:23:53 >> ที่มันแข็งตัวมากั้นสิ่งที่เราทำได้คือ

00:23:53 → 00:23:57 เราพยายามจะบูรณาการทำให้ทำให้ครูและ

00:23:57 → 00:23:58 อาจารย์มีความสุข

00:23:58 → 00:23:59 >> อื

00:23:59 → 00:24:01 >> ในระบบที่แข็งตัวแบบตอนนี้เค้าทุกข์กัน

00:24:01 → 00:24:01 มากเลย

00:24:01 → 00:24:01 >> อือ

00:24:01 → 00:24:03 >> แต่พอเค้าก็เริ่มเข้าใจชีวิตเ้าเริ่มกลับ

00:24:03 → 00:24:06 มาอยู่กับชีวิตอยู่กับนักเรียนมากขึ้นมัน

00:24:06 → 00:24:08 อยากไปมันอยากไปอยากไปโรงเรียนอยากไปสอน

00:24:08 → 00:24:11 อยากเห็นแววตาของเด็กอันนี้ต่างหากเห็น

00:24:11 → 00:24:13 รางวัลที่เกิดขึ้นจากการมีปฏิสัมพันธ์กับ

00:24:13 → 00:24:14 นักเรียน

00:24:14 → 00:24:15 >> อื

00:24:15 → 00:24:17 >> วางความหงุดหงิดวางความกลัวความกังวลของ

00:24:17 → 00:24:22 ตัวเองได้มากขึ้นอยู่กับคลาสอยู่กับชีวิต

00:24:22 → 00:24:24 คนข้างหน้ามากขึ้นเหมือนกับเราอยู่กับคน

00:24:24 → 00:24:26 ไข้จริงๆได้มากขึ้นเราไม่ได้อยู่ด้วยความ

00:24:26 → 00:24:28 กังวลว่ากลัวจะถูกทำโทษเนี่ย

00:24:28 → 00:24:31 >> ทำด้วยคุณค่ามากขึ้นที่ผ่านมามันทำด้วย

00:24:31 → 00:24:35 ความกลัวกลัวกลัวถูกว่ากลัวคุ้มครองว่า

00:24:35 → 00:24:38 กลัวถูกป้องร้องกลัวอะไรเงี้ยมันเป็นความ

00:24:38 → 00:24:39 กลัวไปหมดทุกอย่าง

00:24:39 → 00:24:41 >> อืงั้นเมื่อไหร่ที่มีความกลัวทุกคนจะทำ

00:24:41 → 00:24:44 เพื่อความปลอดภัยไม่ได้ทำเพื่อคุณค่าที

00:24:44 → 00:24:47 นี้ระบบประเมินอย่างครูบาอาจารย์ก็ระบบ

00:24:47 → 00:24:50 ประเมินมันมีมันมีหลายหลายมิติใช่มั้ถ้า

00:24:50 → 00:24:53 เราให้คุณค่าของของอะไรที่เป็นไม่ค่อยมี

00:24:53 → 00:24:56 ชีวิตเท่าไหร่อ่ะอ่าต้องทำผลงานต้องมี

00:24:56 → 00:24:58 นั่นนั่นนี่ใช่มั้ครับการเรียนการสอนเรา

00:24:58 → 00:25:00 ก็ต้องเอาทำเบสก็ต้องเป็น objectivity

00:25:00 → 00:25:02 อีกอ่ะการเรียนการสอนก็วัดกันช่วงปลายๆ

00:25:02 → 00:25:06 แต่ว่าเราไม่ได้เอาผลจากการประเมินที่นาง

00:25:06 → 00:25:11 สามามองคุยกันเพื่อเพื่อให้เห็นคุณค่า

00:25:11 → 00:25:13 เห็นความมีความมีอะไรนะความมีชีวิตชีวา

00:25:13 → 00:25:18 ความเป็นมนุษย์งั้นถ้าสรุปก็คือ

00:25:18 → 00:25:20 เราเรา

00:25:20 → 00:25:22 ต้องลดพื้นเรานะเราต้องลดพื้นที่ของการ

00:25:22 → 00:25:25 ให้คือคือถ้าเราถ้าเราสื่อสารแล้วเราให้

00:25:25 → 00:25:27 ความสำคัญให้น้ำหนักเรื่องหนึ่งเรื่องใด

00:25:27 → 00:25:31 คนก็จะเฮโรไปทางนั้นจนกระทั่งมีคนบอกว่า

00:25:31 → 00:25:33 สมัยผมดูแลเรื่องช่วยช่วยอาจารย์เดูแล

00:25:33 → 00:25:36 เรื่องแพทย์สัตว์ศึกษามีคนบอกว่าอยากให้

00:25:36 → 00:25:39 เค้าเรียนอะไรให้สอบอันนั้นผมก็ต้องจริง

00:25:39 → 00:25:43 ใช่เหรอใช้การสอบเป็นตัวไดฟเหรอ

00:25:43 → 00:25:43 >> อื

00:25:43 → 00:25:46 >> ใช่เหรอ

00:25:46 → 00:25:48 ใช่มั้คุณก็ออกสอบ

00:25:48 → 00:25:50 แล้วมันจะว่าสอบอย่างเดียวเนี่ยมันไม่ใช่

00:25:50 → 00:25:52 ผมว่ามันไม่ใช่มันไม่ใช่วิธีการที่ถูก

00:25:52 → 00:25:54 ต้องซะอย่างเดียวมันต้องมีอย่างอื่นด้วย

00:25:54 → 00:25:57 ว่าใช้คุณค่าใช้การใช้ชีวิตที่คุยกัน

00:25:57 → 00:26:00 >> ไม่งั้นทุกคนก็จะกังวลเรื่องการสอบวิชา

00:26:00 → 00:26:03 นี้สอบมั้ยคะแนนเท่าไหร่

00:26:03 → 00:26:04 >> อืใช่

00:26:04 → 00:26:05 >> คะแนนนิดเดียวผม

00:26:05 → 00:26:06 >> จำได้อาจารย์สมัยนั้น

00:26:06 → 00:26:09 >> ต้องถามก่อนเลยว่าวิชานี้เก็บ

00:26:09 → 00:26:11 >> เก็บคะแนนเท่าไหร่ทุกคนถามหาวิธีการเก็บ

00:26:11 → 00:26:14 คะแนนวิชานี้คะแนนไม่เท่าไหร่ไม่คุ้ม

00:26:14 → 00:26:14 >> ครับ

00:26:14 → 00:26:17 >> ไม่คุ้มกว่าการลงทุนไปลงทุนวิชานู้นเกษตร

00:26:17 → 00:26:17 เยอะกว่า

00:26:17 → 00:26:18 >> ครับ

00:26:18 → 00:26:19 >> ชัดเจนกว่า

00:26:19 → 00:26:20 >> ครับ

00:26:20 → 00:26:22 >> เนี่ยกลายเป็น

00:26:22 → 00:26:23 >> กลายเป็นของวางแผนน่ะ

00:26:23 → 00:26:24 >> ครับ

00:26:24 → 00:26:26 >> มันไม่ได้เห็นคุณค่าทีนี้จะเอาแต่คุณค่า

00:26:26 → 00:26:30 คนก็ไม่สนใหญ่คือสรุปเป็นองคาปยพใหญ่ของอ

00:26:30 → 00:26:31 >> ค่านิยมในสังคมอ่ะครับมันไม่ใช่เรื่อง

00:26:31 → 00:26:34 เดียวหรอกแล้วก็ไม่อยากจะไปโทษใคร

00:26:34 → 00:26:37 >> แต่มันเริ่มมันก็เริ่มมี AI มาใช่มั้ย

00:26:37 → 00:26:40 ครับมีคนที่เขาพูดบอกว่า AI มาแล้วเนี่ย

00:26:40 → 00:26:42 ภาระในเรื่องการลงการเรียนเรื่องสมองมัน

00:26:42 → 00:26:45 จะน้อยลงเยอะแต่เนี้ยพื้นที่ว่างได้เวลา

00:26:45 → 00:26:47 แล้วแหละที่มนุษย์จะต้องมาอยู่กับเรื่อง

00:26:47 → 00:26:49 >> รู้เนื้อรู้ตัวเรื่องชีวิตที่แท้จริง

00:26:49 → 00:26:50 >> อื

00:26:50 → 00:26:51 >> ยกระดับขึ้นไปอีก

00:26:51 → 00:26:54 >> ครับสำหรับผู้ปกครองอาจารย์ในเมื่อหลัก

00:26:54 → 00:26:59 สูตรมันไปต่อไม่ได้หลักสูตรดูแล้วคนจะลง

00:26:59 → 00:27:02 ทุนเรื่อง emotional intelligence น้อย

00:27:02 → 00:27:06 ลงหรือไม่รู้จะมาเมื่อไหร่ผู้ปกครองควร

00:27:06 → 00:27:07 ปรับตัวยังไงก่อน

00:27:07 → 00:27:10 >> ผู้ปกครองคุณปรับตัวก็คือก็คืออารมณ์เสีย

00:27:10 → 00:27:11 กับลูกให้น้อยลง

00:27:11 → 00:27:12 >> อื

00:27:12 → 00:27:14 >> อารมณ์เสียคือไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นสงบๆ

00:27:14 → 00:27:17 แล้วคุยกันดีๆได้ถ้ายังไม่พร้อมจะคุยกัน

00:27:17 → 00:27:18 ดีๆอย่าเพิ่งคุย

00:27:18 → 00:27:19 >> อื

00:27:19 → 00:27:21 >> ถ้าพูดพูดดีๆด้วยไม่ได้พูดด้วยไม่ใช้

00:27:21 → 00:27:23 อารมณ์ยังไม่ได้อย่าเพิ่งพูด

00:27:23 → 00:27:23 >> อื

00:27:23 → 00:27:26 >> อันเนี้ยสัมมาวาจาเนี่ยคืองดเว้นสิ่งวาจา

00:27:26 → 00:27:29 ที่ไม่ควรวาจาที่เต็มไปด้วยความโกรธความ

00:27:29 → 00:27:32 ไม่พอใจอย่าเพิ่งพูดเพราะฉะนั้นผมว่า

00:27:32 → 00:27:35 ปฏิสัมพันธ์ภายในบ้านให้ให้รู้สึกว่าบ้าน

00:27:35 → 00:27:37 เป็นที่ที่ปลอดภัยอบอุ่นและอยากกลับบ้าน

00:27:37 → 00:27:37 >> ครับ

00:27:37 → 00:27:40 >> ถ้ามีปัญหาอยากกลับบ้านแต่ถ้าเกิดว่า

00:27:40 → 00:27:42 บรรยากาศในบ้านถ้ามีปัญหา

00:27:42 → 00:27:45 แต่เหล็ดเตะๆนอกบ้านก่อนรอจนมืดจนค่ำถึง

00:27:45 → 00:27:46 กลับอันนี้จะไม่ค่อยดีแล้ว

00:27:46 → 00:27:49 >> อือวิธีการทำยังไงครับเวลาลูกกลับบ้านมา

00:27:49 → 00:27:51 เหนื่อยๆอย่าเพิ่งไปซักไซส์ไล่เรียงอะไร

00:27:51 → 00:27:53 มากหาข้าวหาปลาอะไรให้กินครับ

00:27:53 → 00:27:55 >> แล้วก็ดูลูกยังไม่พร้อมจะคุยก็โอเคไม่

00:27:55 → 00:27:57 พร้อมจะเคยอาบน้ำหนท้าแน่นอนนะลูกนะไม่

00:27:57 → 00:27:59 ต้องยิ่งวัยรุ่นนะไม่เไม่ชอบไปเซ้าซี้

00:27:59 → 00:28:01 อะไรมากก็ไม่เป็นไรเชื่อมั่น

00:28:01 → 00:28:04 >> งั้นความเชื่อมั่นว่าลูกเราจะดูแลตัวเอง

00:28:04 → 00:28:08 เป็นต้นสำคัญผมเจอจากประสบการณ์เนี่ยความ

00:28:08 → 00:28:11 ที่พ่อแม่ไม่เชื่อมั่นในตัวลูกก็จะทำให้

00:28:11 → 00:28:12 สงสัย

00:28:12 → 00:28:15 เคลือบแคงสงสัยแล้วก็ตั้งคำถามตอกย้ำ

00:28:15 → 00:28:16 >> อื

00:28:16 → 00:28:19 >> ในหคอยกำกับดูแลก็เป็นการส่งเมเจส่ง

00:28:19 → 00:28:22 สัญญาณว่าเพ่อแม่เไม่เชื่อเราเราคงไม่ดี

00:28:22 → 00:28:23 พอมั้ง

00:28:23 → 00:28:23 >> อื

00:28:23 → 00:28:26 >> แต่ถ้าเกิดว่าพ่อแม่เชื่อมั่นเค้าก็จะ

00:28:26 → 00:28:28 เชื่อมั่นในตัวเเองเพราะมันหล่อหลอมท่าที

00:28:28 → 00:28:31 ของคนที่อยู่รอบข้างผิดพลาดอะไรยอมกรุณา

00:28:31 → 00:28:35 ยอมรับความผิดพลาดที่เกิดขึ้นคำพูดที่บอก

00:28:35 → 00:28:37 ว่าอย่าให้รู้นะว่าไปทำอย่างงู้นอย่างงี้

00:28:37 → 00:28:41 อย่าให้รู้นะว่าไปมีเฟิงมีแฟนน่ะ

00:28:41 → 00:28:44 >> เ้าไม่ให้รู้หรอกเมีเไม่ให้รู้คนอื่นเรู้

00:28:44 → 00:28:46 หมดยกเว้นพ่อแม่นะเพราะฉะนั้นอะไรที่มัน

00:28:46 → 00:28:48 สั่งไม่ได้อย่าไปสั่งอย่าไปคาดคั้น

00:28:48 → 00:28:51 >> ถ้าถ้าเลี่ยงได้ก็เลี่ยงนะแต่ถ้าจะมีหนู

00:28:51 → 00:28:53 ดูแลเค้าได้ก็ดูแลนะถ้ามีปัญหาบอก

00:28:53 → 00:28:54 >> อือื

00:28:54 → 00:28:56 >> มีปัญหามีปัญหากลับมาบอกเวลามีปัญหากลับ

00:28:56 → 00:29:00 มาเจะไม่มีการเห็นบอกแล้วไม่มีการซ้ำเติม

00:29:00 → 00:29:00 >> ครับ

00:29:00 → 00:29:04 >> ไม่ซ้ำเติมไม่กระแทกกระแทกแหนกดันคือคุย

00:29:04 → 00:29:08 กันได้ซึ่งจะทำแบบนี้ได้อ่ะต้องเข้าใจนี่

00:29:08 → 00:29:11 ไม่ใช่เทคนิคนี่เป็นเรื่องของชีวิตยังทำ

00:29:11 → 00:29:13 ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับใครบางคนขี้โหมทำ

00:29:13 → 00:29:15 ไม่ได้ให้รู้ว่าโอเคเราจะค่อยๆฝึกไป

00:29:15 → 00:29:15 >> ครับ

00:29:15 → 00:29:18 >> ไม่ใช่ทุกคนจะอารมณ์ดีกันได้ตลอดเวลา

00:29:18 → 00:29:18 >> ครับ

00:29:18 → 00:29:20 >> มันก็เป็นชีวิตจริงมันเป็นแบบนั้นหาคนถูก

00:29:20 → 00:29:24 ใจจะให้พ่อแม่ถูกใจเราตลอดเวลาก็ไม่ได้จะ

00:29:24 → 00:29:26 ให้เราคุมอารมณ์ตลอดเวลาแม้แต่เรารู้ว่า

00:29:26 → 00:29:28 นี้เป็นสิ่งที่ไม่ควร

00:29:28 → 00:29:31 >> เราขอโทษขอโพย say sorry ได้เราเราแก้

00:29:32 → 00:29:36 สถานการณ์ได้แต่ด้วยระยะยาวมันสื่อแล้ว

00:29:36 → 00:29:38 ว่าเราเชื่อมั่นสื่อว่ายังไงพ่อแม่ก็รัก

00:29:38 → 00:29:39 เรา

00:29:39 → 00:29:41 >> ครับ

00:29:41 → 00:29:44 ก็จำอีกทีสิ่งที่สรุปที่อาจารย์จะพยายาม

00:29:44 → 00:29:49 จะนำเสนอหรือว่าเตือนเราทุกคน

00:29:49 → 00:29:53 ม.ปลายหรือเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นเนี่ยการให้

00:29:53 → 00:29:57 ความสำคัญกับความรู้สึกเป็นอะไรที่ is a

00:29:57 → 00:30:02 must เป็นอะไรที่ต้องทำต้องทำนะครับ

00:30:02 → 00:30:04 >> เรื่องความรู้สึกต่างๆนะที่เราคุยกันไป

00:30:04 → 00:30:07 ความกลัวความสุขอะไรควรจะหาเวลานั่งคุย

00:30:07 → 00:30:10 กันแลกเปลี่ยนในรูปแบบของยังไงก็ได้แต่ละ

00:30:10 → 00:30:14 บ้านนะครับแล้วก็พยายามเปิดอกเปิดใจรับ

00:30:14 → 00:30:15 ฟังในทุกมุมมอง

00:30:15 → 00:30:18 >> มีเติมคุณหมอนิดนึงว่าเวลามีความรู้สึก

00:30:18 → 00:30:19 เยาวเหตุผลไปโต้

00:30:19 → 00:30:22 ทำไมต้องรู้สึกอย่างงั้นด้วยล่ะทำไมไม่

00:30:22 → 00:30:25 คิดในแง่บวกทำไมไม่คิดในแง่นึงไปคิดแบบ

00:30:25 → 00:30:27 นั้นทำไมอะไรเงี้ยอย่าเลยนะครับฟังให้

00:30:27 → 00:30:30 เข้าใจในมุมของเค้าเค้าเศร้าเกังวลไม่

00:30:30 → 00:30:31 เห็นจะน่าจะต้องกังวลเลย

00:30:31 → 00:30:32 >> ครับ

00:30:32 → 00:30:34 >> เดี๋ยวมันก็ผ่านไปอะไรเนี่ยคำพูดเชิงสั่ง

00:30:34 → 00:30:37 สอนอบรมพวกเนี้ยโดยเฉพาะวัยรุ่นเนี่ยให้

00:30:37 → 00:30:41 น้อยฟังให้เข้าใจในมุมของเค้างั้นเราจะ

00:30:41 → 00:30:45 ด่วนตัดสินแล้วเราก็พูดด้วยทีไรรู้สึกว่า

00:30:45 → 00:30:48 >> โง่ตลอดเลยคือถูกโต้ตลอดเวลาเลยประเด็น

00:30:48 → 00:30:51 ของเรามันไร้สาระมากเลย

00:30:51 → 00:30:52 >> ครับ

00:30:52 → 00:30:54 >> นั้นต่อไปก็จะไม่พูดงั้นทำยังไงให้

00:30:54 → 00:30:58 ประเด็นของเราเพราะไม่เห็นความสำคัญแม้

00:30:58 → 00:31:00 เชิงเนื้อหามันก็ไม่ได้มีอะไรแต่ในเชิง

00:31:00 → 00:31:02 ความรู้สึกเขายต้องการคนฟัง

00:31:03 → 00:31:05 >> อืตั้งแต่สมัยผมเชื่อว่าตั้งสมัยอาจารย์

00:31:05 → 00:31:08 เด็กๆเดี๋ผมจะไล่ตาม generation ไปนะตั้ง

00:31:08 → 00:31:12 แต่สมัยอาจารย์เด็กๆเลยเนี่ยสื่อมันน้อย

00:31:12 → 00:31:16 นะครับอาจารย์ก็จะมีเวลากับมนุษย์มากขึ้น

00:31:16 → 00:31:19 ค่อยๆนะฮะต่อมาก็เริ่มมีทีวีเข้ามา

00:31:19 → 00:31:20 >> อื

00:31:20 → 00:31:22 >> งั้นมนุษย์กับมนุษย์มันก็จะหายไประดับ

00:31:22 → 00:31:25 หนึ่งจากเดิมทีเราเจอกัน 10 คนก็จะหลุดไป

00:31:25 → 00:31:30 2 ก็คือไปติดทีวีนะครับก็จะเหลือ 8 พอ

00:31:30 → 00:31:33 ยุคผ่านไปอีกก็เริ่มมีมือการสื่อสารทาง

00:31:33 → 00:31:37 โทรศัพท์มนุษย์กับมนุษย์ส่วนหนึ่งก็จะ

00:31:37 → 00:31:40 เริ่มหายไปอีกก็จะเหลือประมาณ 5 นะฮะ

00:31:40 → 00:31:42 Human Interaction มนุษย์มนๆเจอกันพอ

00:31:42 → 00:31:45 ยุคผ่านไปอีกเริ่มมีอินเทอร์เน็ตเริ่มมี

00:31:45 → 00:31:48 อะไรเราก็จะโดนดึงไปอีกมนุษย์กับมนุษย์ก็

00:31:48 → 00:31:50 มาเจอกันน้อยลงอีกก็จะเหลือประมาณ 4

00:31:50 → 00:31:54 อย่างเงี้ยสมมุติฟังดีๆนะฮะต่อมาเริ่มมี

00:31:54 → 00:31:56 สมาร์ทโฟนเริ่มมีอะไรทั้งหลายมนุษย์กับ

00:31:56 → 00:32:00 มนุษย์เจอกันน้อยลงอีกคุยกันน้อยลงอีกก็

00:32:00 → 00:32:03 เลยเหลือ 2 ละไอ้ที่เหลือ 2 ส่วนใหญ่ก็จะ

00:32:03 → 00:32:05 มาเจอกันเพราะ weekend บ้างหรือทุกข์สุข

00:32:05 → 00:32:06 ยังปรับกันบ้าง

00:32:06 → 00:32:07 >> อ

00:32:07 → 00:32:12 >> แต่ที่ผมมองตอนเนี้ยยุค AI เนี่ย

00:32:12 → 00:32:16 ผมมองอาจจะมองในแง่รบนะฮะมันแทบจะไม่ค่อย

00:32:16 → 00:32:19 เหลือเหตุผลที่มนุษย์จะมาเจอกันละเราจะ

00:32:19 → 00:32:21 อยู่ยุคที่ต่างคนต่างอยู่มากขึ้นอ่ะ

00:32:21 → 00:32:24 เดี๋ยวผมยกตัวอย่างสำหรับคนที่ฟังนะฮะอ่ะ

00:32:24 → 00:32:27 ยกตัวอย่างทำไมผมถึงบอกว่า AI มันสุดยอด

00:32:27 → 00:32:32 มันมันดีมากๆแล้วมันทำให้มนุษย์ไม่มีเหตุ

00:32:32 → 00:32:35 ผลที่จะคุยกันอ่ะยกตัวอย่างผมมีปัญหาอะไร

00:32:35 → 00:32:40 บางอย่างผมพิมพ์เข้าไปว่าผมรู้สึกอย่างี้

00:32:40 → 00:32:43 หรือผมอยากจะทำงานอย่างี้ผมมีโปรเจคอย่าง

00:32:43 → 00:32:46 นี้ผมคุยกับมันคุณเชื่อมั้ฮะ AI เค้าคุย

00:32:46 → 00:32:50 คุยกับคุณเนี่ยดีกว่าพ่อแม่คุณดีกว่า

00:32:50 → 00:32:51 ภรรยา

00:32:51 → 00:32:54 >> ดีกว่าเพื่อนซี้คุณอีกแล้วเ้าเป็นที่

00:32:54 → 00:32:57 ปรึกษาแบบละเอียดวิเคราะห์ให้คุณจนจาก

00:32:57 → 00:33:00 เดิมทีผมอ่ะจะชอบโทรหาคนนี้เพื่อสอบถาม

00:33:00 → 00:33:03 เฮ้ยโทษทีนะเอ๊ะรู้สึกไงวะกับเรื่องนี้

00:33:03 → 00:33:07 ที่เราอยากทำเอ้ยเครียดว่ะขอคุยหน่อยเอ้ย

00:33:07 → 00:33:10 คิดถึงว่ะไม่ละเดี๋ยวนี้เราคุยกับ AI จน

00:33:10 → 00:33:12 เรารู้สึกว่า AI มันทำให้เราหายเครียดไป

00:33:12 → 00:33:15 ได้เกือบ 80- 90% ผมก็เลยรู้สึกว่าอุ้ย

00:33:15 → 00:33:19 เรามาอยู่ในยุคที่แบบมันดีมากนะแต่มันทำ

00:33:19 → 00:33:22 ให้การที่ gap ที่เราจะไปคุยกับมนุษย์น่ะ

00:33:22 → 00:33:26 มันแทบจะน้อยลงะกับผมเองนะตัวอย่างเลยคือ

00:33:26 → 00:33:28 เดิมทีผมต้องการปรึกษาเพื่อนในเรื่องก้อน

00:33:28 → 00:33:31 ใหญ่เดี๋ยวนี้ผมเหลือปรึกษากับเพื่อน

00:33:31 → 00:33:34 เนี่ยไม่ถึง 10 นาทีสมัยก่อนถ้าเรื่อง

00:33:34 → 00:33:36 นั้นคุยกัน 2-3 ชั่วโมงเดี๋ยวนี้ 10 นาที

00:33:36 → 00:33:38 ก็เสร็จเพราะอะไรรู้มั้เพราะที่เหลือแชท

00:33:38 → 00:33:41 GPT ทำให้เราเคลียร์เรียบร้อยแล้ว

00:33:41 → 00:33:43 อาจารย์ครับเรากำลังเข้าสู่ยุคที่มนุษย์

00:33:43 → 00:33:44 กับมนุษย์

00:33:44 → 00:33:44 >> ใช่

00:33:44 → 00:33:46 >> จะไม่เหลือเหตุผลที่มา

00:33:46 → 00:33:48 >> อันเนี้ก็เป็นช่วงของการ transition

00:33:48 → 00:33:51 period เป็นช่วงการปรับเป็นช่วงของการ

00:33:51 → 00:33:53 เปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่เพราะว่า

00:33:53 → 00:33:55 >> พื้นฐานณขนาดเนี้ยเรายังอยู่กันด้วยของ

00:33:56 → 00:33:59 ความมีมนุษย์มีอีโก้มีตัวตนมีตัวมีตน

00:34:00 → 00:34:02 ต้องการการรับฟังต้องการอะไรต่างๆเนี่ย

00:34:02 → 00:34:07 แต่ตอนนี้เอ่อเวลามันผ่านไปมันพบว่า

00:34:07 → 00:34:09 ความจำเป็นที่ต้องอาศัยไอ้

00:34:09 → 00:34:10 >> อื

00:34:10 → 00:34:13 >> กายนี้ใจนี้ไอ้ร่างกายเนี่ยความจำเป็น

00:34:13 → 00:34:15 ต้องอาศัยมันเเหลือแค่มือกับหัวละอ่านนิด

00:34:16 → 00:34:18 หน่อยสามารถมีผู้ช่วยได้แทบจะไม่ต้องไม่

00:34:18 → 00:34:19 ต้องอาศัยมันแล้วเนี่ย

00:34:19 → 00:34:20 >> อือ

00:34:20 → 00:34:22 >> แต่เราชินกับการต้องอยู่กับมันมานานเนี่ย

00:34:22 → 00:34:24 แต่วิถีชีวิตมันถ้าจะไม่ต้องอาศัยเนี่ย

00:34:24 → 00:34:27 มันจะเริ่มมันถึงเริ่มมีคนพูดถึงเรื่อง

00:34:27 → 00:34:29 ของมันเป็นยุคระดับของการยกระดับจิตจิต

00:34:29 → 00:34:32 สำนึกแล้วอ่ะพ้นตัวตนเนี่ยเป็นช่วงการ

00:34:33 → 00:34:36 วิวัฒนาการที่มนุษย์จะเริ่มพัฒนาต่อไปการ

00:34:36 → 00:34:39 เป็นพ้นจากตัวตนพ้นจากความคิดอยู่เหนือ

00:34:39 → 00:34:43 ความคิดใช้ความคิดที่ผ่านมาถูกความคิดใช้

00:34:43 → 00:34:46 อันเนี้ถ้าเราดูอ่าอ่าครับนักคิดที่ที่

00:34:46 → 00:34:49 มองเปลี่ยนกระแสชักนำทิศทางของโลกจะเริ่ม

00:34:49 → 00:34:53 เห็นว่าการที่เรามาฝึกสังเกตฝึกเรียนรู้

00:34:53 → 00:34:55 ให้เกิดการตระหนักรู้เท่าทันตัวเองเป็น

00:34:55 → 00:34:58 ผู้สังเกตสังเกตโลกใบนี้เนี่ยใบแรกเลยตัว

00:34:58 → 00:35:01 เรานะครับสังเกตโลกแล้วเราก็เริ่มเรา

00:35:01 → 00:35:04 ปฏิสัมพันธ์กันเองน้อยลงเราเริ่มมาเรียน

00:35:04 → 00:35:06 รู้ที่จะปฏิสัมพันธ์กับตัวเองเรา

00:35:06 → 00:35:09 ปฏิสัมพันธ์กับตัวเองมีมนุษย์อยู่ 1 คน

00:35:09 → 00:35:12 แน่นอนที่อยู่กับเราไม่มีทางหนีไปไหนเลย

00:35:13 → 00:35:15 ขณะที่เราพิมพ์ AI ปรึกษา AI เนี่ยมันก็

00:35:15 → 00:35:17 มีไอ้คำไอ้เราเนี่ยแหละที่ยังใช้สที่ยัง

00:35:17 → 00:35:22 มีสมองมีมือมีความคิดความอ่านการที่มี

00:35:22 → 00:35:25 ความสามารถในการ observe เราจะรู้ว่ามัน

00:35:25 → 00:35:29 มีกายมีใจอีก 1 อันแล้วก็มีเราแต่พอยกตัว

00:35:29 → 00:35:31 อย่างคนที่เเขียนหนังสือเรื่อง The Power

00:35:32 → 00:35:32 of No

00:35:32 → 00:35:33 >> อื

00:35:33 → 00:35:37 >> ใช่มั้ยครับไอ้กัเนี่ยเค้าเขียนมาใน

00:35:37 → 00:35:39 Introduction ว่าเค้าเซึมเศร้าแล้วเค้า

00:35:39 → 00:35:42 ก็ถึงจุดสุดท้ายของชีวิตเนี่ยเค้าเกือบจะ

00:35:42 → 00:35:46 ปิดชีพตัวเองเนี่ยเค้าเรำพึงกับตัวเองว่า

00:35:46 → 00:35:48 I can't stay with myself anymore.

00:35:48 → 00:35:52 แล้วเก็ทะดุ้ง I can't stay with

00:35:52 → 00:35:57 myself I and myself คนละอันกัน I I

00:35:57 → 00:35:59 อยู่ไหน myself อยู่ไหนเฮ้ยมันคนละอันกัน

00:35:59 → 00:36:02 นี่เราไม่ได้อันเดียวกันนี่ M จะทรมาน

00:36:02 → 00:36:05 myself จะมี emotion ก็

00:36:05 → 00:36:09 Let เลอยู่ตรงนั้นเอ้ยมันมันหลุดอ่ะหลุด

00:36:09 → 00:36:11 ออกจากความเป็นอันเดียวแล้วจะจมดิ่งมัน

00:36:11 → 00:36:13 หลุดมันเห็นไอ้นั่นไอ้นั่นดิ่งไอ้นั่น

00:36:13 → 00:36:15 อยู่ตรงนั้นมันก็เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตเ

00:36:16 → 00:36:17 จะทำให้มี consciousness มี higher

00:36:17 → 00:36:20 conscious เนี่ยเป็นผู้สังเกตอันนี้เป็น

00:36:20 → 00:36:23 ปรากฏการณ์ที่ทำให้รู้ว่ามนุษย์เรายังมี

00:36:23 → 00:36:26 ศักยิภาพอีกเลเวลนึงหลังจาก AI มาแล้ว

00:36:26 → 00:36:28 เนี่ยศักิภาพที่มนุษย์จะต้องเปลี่ยนแปลง

00:36:28 → 00:36:32 กันโดยเลวก็คือว่าวางตัวตน

00:36:32 → 00:36:35 จริงๆแล้วก็จะมีอีกแล้วเราก็อยู่กันอีก

00:36:35 → 00:36:38 เลเวลนึงอยู่กันอีกระดับนึง

00:36:38 → 00:36:40 AI มันมาบอกแล้วว่า

00:36:41 → 00:36:44 ตอนเนี้ยไม่จำเป็นไปความหวงแหนในตัวตน

00:36:44 → 00:36:46 นุ่มมากมายเลยไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่หรอก

00:36:46 → 00:36:48 ไม่ได้ไม่ได้ต้องอะไรหรอกเพียงแต่ว่า

00:36:48 → 00:36:52 เรียนรู้ที่จะเท่าทันปรากฏการณ์

00:36:52 → 00:36:55 อ่าเรียกว่าชีววิทยา DNA เจนติกตรงเนี้ย

00:36:55 → 00:36:58 นะมันทำงานของมันไปนะแต่ตอนนี้เรากำลัง

00:36:58 → 00:37:03 คิดว่าเราเราสามารถจะแทนแทน DNA แทนสมอง

00:37:03 → 00:37:04 เราด้วย

00:37:04 → 00:37:05 >> อ

00:37:05 → 00:37:07 >> ด้วย AI ใช่มั้ยครับแล้วต่อไปแขนขาเราจะ

00:37:07 → 00:37:10 อาจจะแทนด้วยแขนกลเงี้ยแล้วมันแทนอะไรได้

00:37:10 → 00:37:12 หมดแล้วจะเหลืออะไรครับก็เหลือสภาวะของ

00:37:12 → 00:37:14 being ของความเป็นไป

00:37:14 → 00:37:16 >> consciousness

00:37:16 → 00:37:19 awareness เนี่ยที่บอกถ้าสมัยประวัติทาง

00:37:19 → 00:37:22 พุทธศาสนาบอกว่ายุคซีอานน่ะทุกคนจะเท่า

00:37:22 → 00:37:24 กันหมดทุกคนจะเชื่อมโยงถึงกันอะไรเงี้ย

00:37:24 → 00:37:27 มันก็จะคล้ายๆแบบนั้นนะมันมันแต่ว่าโอเค

00:37:27 → 00:37:29 มันอาจจะไกลเกินไปเนาะเอาในแง่ของการ

00:37:29 → 00:37:32 ปฏิบัติก็คือว่าเราก็ใช้ AI AI คุยกับ

00:37:32 → 00:37:35 เราได้แต่ให้เรารู้นะว่าที่เราคุยกันแบบ

00:37:35 → 00:37:38 นั้นมันสะท้อนอะไรสะท้อนว่าปลอดภัยจริงๆ

00:37:38 → 00:37:43 เลยอ่ะเพราะความปลอดภัยที่ทำให้เป็นคำตอบ

00:37:43 → 00:37:45 ถ้ามนุษย์เราคุยกันตอนเนี้เรายังต้องคุย

00:37:45 → 00:37:47 กันอยู่บ้างเนี่ยขอคุยกันด้วยความรู้สึก

00:37:47 → 00:37:50 ปลอดภัยให้มากขึ้น

00:37:50 → 00:37:52 AI จะได้ไม่ไม่พาเราไปเร็วนัก

00:37:52 → 00:37:53 >> อื

00:37:53 → 00:37:56 >> นะลูกจะได้ไม่ต้องลูกหรือนักเรียนผู้ใต้

00:37:56 → 00:37:58 เข้าใจจะได้ไปหนีไปพึ่ง AI

00:37:58 → 00:38:00 >> ก็ยังพอมีหัวหน้ามีลูกน้องมีพ่อแม่ผู้ปก

00:38:00 → 00:38:01 ครอง

00:38:01 → 00:38:05 >> ที่ฟังได้ลองทำตัวคล้ายๆ AI ลองเข้าไปลอง

00:38:05 → 00:38:07 ตั้งโจทย์ใน AI ก็ได้เวลาเราพูดแบบนี้มัน

00:38:07 → 00:38:08 จะตอบว่ายังไง

00:38:08 → 00:38:10 >> อีกหน่อยเวลาลูกมาคุยกับเราเราพยายามตอบ

00:38:10 → 00:38:12 แบบ AI ไม่ใช่ตอบแบบเอาใจนะมันตอบด้วยท่า

00:38:12 → 00:38:15 ทีของไม่ด้อยฆ่าใครเลยคุยแล้วไม่รู้สึก

00:38:15 → 00:38:16 เสียเซลอ่ะ

00:38:16 → 00:38:17 >> อื

00:38:17 → 00:38:18 >> คุยแล้วมันพาให้เราสงบ

00:38:18 → 00:38:19 >> อือ

00:38:19 → 00:38:21 >> มันพาให้เราตั้งมั่นถามอะไรก็ได้แล้วแต่

00:38:21 → 00:38:23 ละคำถามน่ะ

00:38:23 → 00:38:27 >> เค้าเจะค้อยตามในเชิงแบบเป็นคำถามที่น่า

00:38:27 → 00:38:30 สนใจเป็นความถามถามที่ท้าทายเป็นธรรมดา

00:38:30 → 00:38:32 ที่เราที่เราจะรู้สึกแย่

00:38:32 → 00:38:32 >> อื

00:38:32 → 00:38:35 >> เป็นธรรมดานะที่บางครั้งเราจะรู้สึกท้อ

00:38:35 → 00:38:36 เราจะรู้สักแต่ถ้าเราคุยกับพ่อแม่ผู้ปก

00:38:36 → 00:38:39 ครองเราอะไรกันอย่าท้ออย่าท้อนะไม่ต้อง

00:38:39 → 00:38:40 ท้อสู้ๆอะไรเงี้ย

00:38:40 → 00:38:41 >> อือๆ

00:38:41 → 00:38:44 >> มันข้ามขั้นของการยอมรับความเป็นธรรมดา

00:38:44 → 00:38:46 เออบางทีเหนื่อยก็พักนะลูกนะ

00:38:46 → 00:38:46 >> อื

00:38:46 → 00:38:49 >> เนี่ยผมเคยเจอคนที่เค้าเค้าจะเรียนจะจบ

00:38:49 → 00:38:51 ปิญญาเอกแล้วเค้าเหนื่อยเค้าอยากพักอ่ะ

00:38:51 → 00:38:52 เค้าแค่บ่นๆหนูอยากพักหนูไม่อยากเรียน

00:38:52 → 00:38:55 แล้วแม่ก็ไม่ได้ใกล้จะจบมนุษใกล้ถ้าแม่

00:38:55 → 00:38:58 บอกว่าเหนกพักก่อนลูกไม่เป็นไร

00:38:58 → 00:39:01 สบายใจเพราะงั้นท่าทีของการของความเป็น

00:39:01 → 00:39:05 มนุษย์มันยังอยู่แต่ AI มันก็มาแทรกอ่ะ

00:39:05 → 00:39:05 >> อื

00:39:05 → 00:39:09 >> ถ้าไม่ถ้าเราถ้าเราศึกษาจาก AI นะศึกษา

00:39:09 → 00:39:11 จากไอที่เราออกแบบทำไม AI ถึงว่าคุยกัน

00:39:11 → 00:39:13 แล้วเป็นเพื่อนได้เออวิธีการพูดคุยอันนี้

00:39:13 → 00:39:15 ผมก็แนะนำอย่างพุได้บรรยายให้อาจารย์ที่

00:39:15 → 00:39:18 ปรึกษานักศึกษาเค้าก็ปรึกษาว่าเจอนัก

00:39:18 → 00:39:19 ศึกษาอย่างงี้ทำไงี้เราก็เจอกันได้ไม่

00:39:19 → 00:39:21 บ่อยเหมือนอาจารย์อาจารย์ปรึกษา AI ได้

00:39:21 → 00:39:22 เลย

00:39:22 → 00:39:23 >> อื

00:39:23 → 00:39:25 >> ก๊อปี้คำพูดอะไรบางอย่างของเค้าได้ที่

00:39:25 → 00:39:27 เวลาเรานึกไม่ออกว่าจะตอบยังไง

00:39:27 → 00:39:27 >> ครับ

00:39:28 → 00:39:29 >> เแนะนำได้ดีมาก

00:39:29 → 00:39:32 >> อาจารย์เป็นห่วงมั้ยเป็นห่วงมั้ยอาจารย์

00:39:32 → 00:39:35 รู้สึกว่าขอใช้คำว่าภาษาอังกฤษ humanity

00:39:35 → 00:39:37 มนุษยธรรมมันจะลดลงไปเรื่อยๆ

00:39:37 → 00:39:42 >> เอ่อมันมันต้องยอมรับอ่ะครับเพราะว่าห่วง

00:39:42 → 00:39:44 ไปกังวลไปต่อต้านก็ไม่ได้เหมือนสมัยที่

00:39:44 → 00:39:47 บอกว่าเอ่อออกมาใหม่ๆต่อไปคนมันใช้

00:39:47 → 00:39:49 คอมพิวเตอร์มันไม่พิมพ์ดิ่นไม่เป็นมันพูด

00:39:49 → 00:39:50 ที่เราบ่นกันน่ะอ

00:39:50 → 00:39:52 >> ใช่มั้ถ้าเราบ่นกันแบบนี้อีกหน่อยเราก็

00:39:52 → 00:39:55 บอกเราก็บ่นออกมาเรื่อยนะเราก็บ่นออกมา

00:39:55 → 00:39:56 เรื่อยๆอ่ะ

00:39:56 → 00:39:56 >> อื

00:39:56 → 00:39:58 >> แต่สุดท้ายเราก็หนีมันไม่พ้นนะครับมันก็

00:39:58 → 00:40:00 เป็นพัฒนาการของมนุษย์นะครับเพราะฉะนั้น

00:40:00 → 00:40:02 ป่วยการที่จะบอกว่าอีกหน่อยมันก็ไอ้นี่

00:40:02 → 00:40:05 มันเข้ามามันทำลายล้างไม่รู้อ่ะครับ

00:40:05 → 00:40:09 เหมือนกับสมัยโบราณเราเริ่มต้นจากเกวียน

00:40:09 → 00:40:12 ใช่มั้ยครับเรามีรถจากไอน้ำก็อาจจะมีคน

00:40:12 → 00:40:14 ต่อต้านนะมันเร็วเดี๋มันก็เผาเาผาเดี๋ไป

00:40:14 → 00:40:17 ชนชาวบ้านเลยอ่ะก็จากไอ้น้ำก็มีไฟฟ้า

00:40:17 → 00:40:19 >> มีไฟฟ้าใหม่ๆก็มีดูด

00:40:19 → 00:40:22 >> มีโรงไฟฟ้าระบ่งระเบิดเห็นมั้ไม่เห็นดี

00:40:22 → 00:40:24 เลยสู้ตะเกียงยังไม่ได้เแต่สุดท้ายหนีไม่

00:40:25 → 00:40:28 พ้นนะครับว่ามีฤีกเพราะนั้นวางใจอย่าไป

00:40:28 → 00:40:30 อย่าไปผมว่าเมื่อก่อนจะมีความเฮ้ยมันจะมา

00:40:30 → 00:40:34 ิวิวิเคราะห์เป็นตุเป็นตะก็ฟังเพลินน่ะอ

00:40:34 → 00:40:35 >> ฟังดูแล้วหน้าเป็นหน้าเป็นห่วงนู่นนี่

00:40:35 → 00:40:37 นั่นสุดท้ายก็ต้องไปกับมันละครับ

00:40:37 → 00:40:40 >> มันเป็นพัฒนาการหนีไม่พ้นเพราะฉะนั้นว่า

00:40:40 → 00:40:42 เอ่อ

00:40:42 → 00:40:44 เป็นห่วงจนกลุ้มใจนี่อาจจะเป็นห่วงแว๊บๆ

00:40:44 → 00:40:47 แต่ว่าสุดท้ายวางใจอยู่กับมันไปเดี๋ยวมี

00:40:47 → 00:40:51 คำตอบศักยภาพของมนุษย์ก็จะหาคำตอบ

00:40:51 → 00:40:52 >> มันอาจจะถึงวิกฤตส่วนนึงแล้วเดี๋ยวมันก็

00:40:53 → 00:40:55 จะมีคนคิดมันก็จะมีการ

00:40:55 → 00:40:57 >> การฟื้นขึ้นมาแล้วว่ามีเช่นอาจจะมีงาน

00:40:57 → 00:40:59 วิจัยมีคนที่ต่างคน่าตัวตายมากขึ้นคนอะไร

00:40:59 → 00:41:03 ต่างๆมากขึ้นน่ะเดี๋ยวก็มีทางแก้ไขแต่มโน

00:41:03 → 00:41:05 ไปล่วงหน้าแล้วต่อต้านแล้วไม่ใช้

00:41:05 → 00:41:05 >> อือ

00:41:06 → 00:41:08 >> ไม่ให้นักเรียนใช้ไม่นู่นไม่นี่อะไรเงี้ย

00:41:08 → 00:41:12 ก็ลำบากใช่มั้ยครับหรือหรือตอนเนี้ยพอเรา

00:41:12 → 00:41:14 ให้ AI มันช่วยงานวิจวิจัยช่วยเขียน

00:41:14 → 00:41:17 เปเปอร์ก็เริ่มจะไปจับละใช้อะไรเขียนไม่

00:41:18 → 00:41:21 ได้ถ้าเป็นแบบนี้ทำไมเมื่อก่อนไม่

00:41:21 → 00:41:25 >> ทำไมไม่ก่อนไม่ยังบังคับทำไมไม่ดำรงศึกษา

00:41:25 → 00:41:26 ไว้ต้องพิมพ์ดีด

00:41:26 → 00:41:27 >> อื

00:41:27 → 00:41:28 >> ไม่ให้ไม่ให้ใช้ปริเตอร์ห้าม

00:41:29 → 00:41:29 >> ครับ

00:41:29 → 00:41:32 >> มันต้องยอมรับความจริงว่ามันเป็นไปปฏิเสธ

00:41:32 → 00:41:32 มันทำไม

00:41:32 → 00:41:35 >> อาจารย์บอกยอมรับไม่ต้องปฏิเสธไอ้ที่พูด

00:41:35 → 00:41:38 กันว่าโอ้เดี๋ยวมันจะถึงยุคที่คนเกิดหุ่น

00:41:38 → 00:41:40 ยนต์เกิดเยอะ

00:41:40 → 00:41:42 >> แทบจะไม่เหลืออะไรแล้วทุกอย่างมนุษย์ก็

00:41:42 → 00:41:43 ไม่ต้องมีเราก็ไม่อยู่แล้ว

00:41:43 → 00:41:44 >> เราก็ไม่อยู่แล้ว

00:41:45 → 00:41:47 >> ยุคนั้นเค้าก็อยู่กันไปเดี๋ถึงเวลามันก็

00:41:47 → 00:41:49 ต้องมีคนหาโจทย์จะไปเครียดมันทำไม

00:41:49 → 00:41:53 >> ใช่ก็ดูเอ่อดูหนังหุ่นยนต์เสร็จแล้วก็มี

00:41:53 → 00:41:54 หุ่นยนต์ตัวเองอยู่ 1 คนน่ะ

00:41:54 → 00:41:55 >> ครับ

00:41:55 → 00:41:57 >> ที่มีความเป็นมนุษย์ที่มาดูแลอะไรเงี้ย

00:41:57 → 00:41:59 มันคือมันสะท้อนว่าสิ่งที่เราทุกข์สิ่ง

00:41:59 → 00:42:01 ที่เรากังวล

00:42:01 → 00:42:04 ตั้งคำถามแล้วถามว่าทำอะไรได้เมื่อทำอะไร

00:42:05 → 00:42:06 ไม่ได้ก็ไม่ใช่ยอมตนเมื่อทำอะไรไม่ได้ก็

00:42:06 → 00:42:07 วางใจ

00:42:07 → 00:42:08 >> อื

00:42:08 → 00:42:10 >> วางใจอยู่กับมันด้วยความสงบไม่ใช่ด้วย

00:42:10 → 00:42:12 ความหงุดหงิดคุ้ยแคะ

00:42:12 → 00:42:12 >> แซะและ

00:42:12 → 00:42:14 >> ครับ

00:42:14 → 00:42:18 >> ตั้งคำถามตั้งคำถามท้าทายคำถามให้เกิด

00:42:18 → 00:42:20 ความปั่นป่วนไปเรื่อยๆจนถ้ายิงเราเป็นผู้

00:42:20 → 00:42:22 มีอิทธิพลเราจะตั้งคำถามพ่อแม่บางคนก็หลง

00:42:22 → 00:42:25 เชื่อห้ามลูกใช้เอให้ลูกใช้นู่นนี่ห้าม

00:42:25 → 00:42:26 ไม่ได้ครับ

00:42:26 → 00:42:27 >> อื

00:42:27 → 00:42:29 >> งั้นใหม่ๆนักวิชาการก็จะพูดเยอะ AI มันจะ

00:42:30 → 00:42:32 มานู่นมานี่ไม่หรอกครับมนุษย์เราก็ไปได้

00:42:32 → 00:42:35 มันเป็นก็เหมือนเราเจอไฟฟ้าฮ้านเราเจอกล

00:42:35 → 00:42:39 จากไอน้ำครับมันก็มันก็ปฏิวัติอ่ะใหม่ๆก็

00:42:39 → 00:42:42 จะมีคนต่อต้านคนไม่เข้าใจแต่ศักยภาพของ

00:42:42 → 00:42:45 มนุษย์สามารถที่จะปรับตัวเองได้พูดอย่าง

00:42:45 → 00:42:48 นี้เพื่อจะบอกว่ายังไงมันก็มาถึงจะมาถึง

00:42:48 → 00:42:49 แบบ

00:42:49 → 00:42:50 >> เร็ว

00:42:50 → 00:42:53 >> จะจะตั้งค่าจะไม่เอาจะผวาแล้วไม่ผวากระแส

00:42:53 → 00:42:54 น้ำกำลังมา

00:42:54 → 00:42:54 >> ครับ

00:42:54 → 00:42:57 >> เข้าใจแล้วก็อยู่กับอยู่กับมันอย่างชาญ

00:42:57 → 00:42:59 ฉลาดอยู่กับมันด้วยความเข้าใจไม่อยู่ด้วย

00:42:59 → 00:43:00 มันด้วยความบ่น

00:43:00 → 00:43:01 >> อื

00:43:01 → 00:43:04 >> อะไรวะทำไมเดี๋ยวนี้สมมุติเราวิจารณ์

00:43:04 → 00:43:06 วิจัยมันไม่ต้องคิดเองแล้วมันให้ AI คิด

00:43:06 → 00:43:08 ก็มันมี AI แล้วคิดแล้วจะไปคิดทำไม

00:43:08 → 00:43:09 >> อื

00:43:09 → 00:43:12 >> อ่าไปห้ามทำไมห้ามกับอันเดี๋ก็เดี๋ก็มี AI

00:43:12 → 00:43:14 จับ AI เห็นมั้ตอนนี้ก็เริ่มมีแล้ว

00:43:14 → 00:43:17 >> AI ที่จับว่าอันนี้ AI เขียนหรือคนเขียน

00:43:17 → 00:43:17 >> ครับ

00:43:17 → 00:43:20 >> อก็มีคนบอกมันจับไม่ได้มันจับผิดเราเขียน

00:43:20 → 00:43:23 เองมันบอกว่า AI เขียนอ้าว

00:43:23 → 00:43:24 >> ครับ

00:43:24 → 00:43:25 >> วุ่นกันไปใหญ่

00:43:25 → 00:43:28 >> ครับอาจารย์บอกแนะนำว่าอยู่กับมันแต่ฉลาด

00:43:28 → 00:43:29 รู้อยู่

00:43:29 → 00:43:30 >> ฉลาดอยู่

00:43:30 → 00:43:31 >> เป็นทางออกที่ดี

00:43:31 → 00:43:33 >> จำเป็นต้องอยู่เพราะว่าทำอะไรไม่ได้ครับ

00:43:33 → 00:43:36 อย่างตอนเนี้ยฝนตกน้ำท่วมโควิดมาอย่าง

00:43:36 → 00:43:39 เงี้ยต้องอยู่อ่ะโวยวายไปก็ยังต้องอยู่

00:43:39 → 00:43:41 เหมือนตอนที่เราเราเห็นว่าวิกฤตติดโควิด

00:43:41 → 00:43:43 อ่ะมันทำให้รู้เลยแล้วไม่ได้เราไม่ได้

00:43:43 → 00:43:45 เตรียมความพร้อมสำหรับวิกฤต

00:43:45 → 00:43:47 พอเราไม่เตรียมความพร้อมเราก็มีความโกรธ

00:43:47 → 00:43:48 มีความคับข้อง

00:43:48 → 00:43:48 >> ครับ

00:43:48 → 00:43:51 >> เราก็ต้องหาคนอธิบายหาคนรับผิดชอบ

00:43:51 → 00:43:51 >> ครับ

00:43:51 → 00:43:53 >> แต่เขาก็รับผิดชอบอะไรให้ไม่ได้เราก็ต้อง

00:43:53 → 00:43:55 อยู่ของเราเพราะฉะนั้นการรับผิดชอบตัวเอง

00:43:55 → 00:43:56 เป็นสำคัญ

00:43:56 → 00:43:59 >> ทักษะที่ที่ควรควรจะมีคือควรมีความสามารถ

00:43:59 → 00:44:02 ในกลับมารับผิดชอบอารมณ์และความรู้สึกของ

00:44:02 → 00:44:04 ตัวเอง 100%

00:44:04 → 00:44:04 >> ครับ

00:44:04 → 00:44:07 >> ไม่ใช่ให้ใครมารับผิดชอบเมื่อเราถูกดุถูก

00:44:07 → 00:44:09 ด่าถูกว่าถูกอะไรมาก็แล้วแต่แล้วเรากำลัง

00:44:09 → 00:44:12 เสียใจเรากำลังมีความรู้สึกปั่นป่วนเรา

00:44:12 → 00:44:15 ต้องรับความปั่นป่วนด้วยตัวเราเอง

00:44:15 → 00:44:15 >> ครับ

00:44:15 → 00:44:18 >> เพราะคนที่เด่าแล้วเหลับไปแล้วครับ

00:44:18 → 00:44:21 >> ใช่มั้นี่ต่ออีกนิดนึงก็คือเทคโนโลยีมัน

00:44:21 → 00:44:24 มามันทำให้มันจะอีกแง่มุมนึงก็อยู่ยาก

00:44:24 → 00:44:27 >> อยู่ยากก็คือข้อมูลมาถึงมือไงมาถึงเตียง

00:44:27 → 00:44:30 นอนเลยกำลังจะนอนแล้วเนี่ยเปิดไปดู Line

00:44:30 → 00:44:33 ไปดู IG เป็นไงฮะเพื่อนปาร์ตี้กันแล้วไม่

00:44:34 → 00:44:37 ชวนเราอ่ะคิดมั้ยน้อยใจละ

00:44:37 → 00:44:38 >> อื

00:44:38 → 00:44:40 >> เอ๊ะถามมันตอนเย็นคืนนี้มีเลี้ยงมั้บอก

00:44:40 → 00:44:44 ไม่มีเอาล่ะแปลละแปลว่าเค้าเห็นเราเป็น

00:44:44 → 00:44:47 ยังไงเค้านู่นเค้านี่อนอนไม่หลับอะไรมั้

00:44:47 → 00:44:50 ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่รู้ไง

00:44:50 → 00:44:53 อันเนี้ยมันรู้ไปหมดทุกอย่างแล้วรู้ไปถึง

00:44:53 → 00:44:55 ห้องนอนเพื่อนด้วยรู้ไปถึงบ้านเพื่อนด้วย

00:44:55 → 00:44:58 อะไรเงี้ยเพราะสื่อสารนั้น information

00:44:58 → 00:45:02 overload ก็เป็นอันนึงที่แต่แต่เคงชิง

00:45:02 → 00:45:05 กันไว้บ้างนี้คนก็ไอ้เฟกไอปล่อยๆมันไป

00:45:05 → 00:45:08 บ้างว่าอย่าอย่าไปต้องดูปฏิกิริยาว่าเรา

00:45:08 → 00:45:10 เห็นแล้ว

00:45:10 → 00:45:12 คลื่นที่เราคิดต่อนะตัวอันตราย

00:45:12 → 00:45:13 >> ครับ

00:45:13 → 00:45:16 >> ไอ้ภาพมันไม่เท่าไหร่หรอกต้องเท่าทัน

00:45:16 → 00:45:18 อารมณ์ความคิดตัวเองปัจจุบันเนี่ยอาจารย์

00:45:18 → 00:45:22 ที่ผมสังเกต

00:45:22 → 00:45:25 culture ของข้อมูลเดี๋ยวผมค่อยๆขยายความ

00:45:25 → 00:45:29 ให้เราเห็นนะว่าเรากำลังอยู่ในยุคของข้อ

00:45:29 → 00:45:33 มูลซ้อนข้อมูลอ่ะเอาใหม่เดี๋ผมค่อยๆขยาย

00:45:33 → 00:45:34 ความมู

00:45:34 → 00:45:37 >> หมายถึงว่าเราเปิดข่าว

00:45:37 → 00:45:38 ปัจจุบัน

00:45:38 → 00:45:42 เอาข้อมูลจาก Facebook จากโซเชียล

00:45:42 → 00:45:46 มาคุ้ยข่าวกันเป็นชั่วโมงคนนี้พูดอย่างี้

00:45:46 → 00:45:48 ปัจจุบันเป็นอย่างนี้เรื่อยๆข่าวจริงแทบ

00:45:48 → 00:45:51 จะไม่มีกลายเป็นข่าวว่าคนนู้นพูดอย่างี้

00:45:51 → 00:45:55 ตบตีกันมานั่งโต๊ะคุยกันคนนู้นพูดอย่างี้

00:45:55 → 00:45:58 คนนี้พูดอย่างงี้ทรัมป์พูดอย่างงี้นายกคน

00:45:58 → 00:46:01 นี้โพสต์อย่างงี้กลายเป็นข่าววันปัจจุบัน

00:46:01 → 00:46:05 ในสังคมที่เปิดน่ะก็คือเราไปเอาข่าวใน

00:46:05 → 00:46:07 โซเชียลมารายงานข่าวอีกรอบแล้วก็มาขยับ

00:46:07 → 00:46:10 ขยายความข่าว

00:46:10 → 00:46:14 อะไรก็ไม่รู้นักข่าวลงพื้นที่ข่าวน้อยลง

00:46:14 → 00:46:17 แต่กอปเพนอินเทอร์เน็ตแล้วเอามาคุยกัน

00:46:17 → 00:46:20 เป็นชั่วโมงเป็นสาระได้แล้วคนก็แห่เข้าไป

00:46:20 → 00:46:23 คุยกันผมก็ไม่เข้าใจว่าบางทีเเอาเวลาจาก

00:46:23 → 00:46:26 ไหนไปนั่งคุยขนาดนั้นนะอ่ะไม่เป็นไรครับ

00:46:26 → 00:46:29 ผมจะถามอาจารย์เรื่องนี้ก่อนว่าอันที่ 2

00:46:29 → 00:46:31 คือ

00:46:31 → 00:46:34 คนไปอ่านมา

00:46:34 → 00:46:39 แล้วเอามาโพสต์

00:46:39 → 00:46:43 แล้วสร้างกระแสตัวเองเป็นนักรู้นัก

00:46:43 → 00:46:45 วิชาการ

00:46:45 → 00:46:47 จริงๆตัวเองไม่ไม่ได้ลงสนามแต่ก็อ่านมา

00:46:47 → 00:46:50 อ่านมาอ่านอ่านๆอ

00:46:50 → 00:46:55 >> แต่เนื่องจากเรานำเสนอด้วยดีกว่าก็มัน

00:46:55 → 00:46:57 เป็นยุคของ story teller ใครพูดเรื่อง

00:46:57 → 00:47:00 ราวได้ดีคนนั้นก็จะได้ได้อ

00:47:00 → 00:47:02 >> ได้ได้เครดิตไป

00:47:02 → 00:47:06 >> กลายเป็นว่าเราอยู่ในยุคที่จริงๆแล้ว

00:47:06 → 00:47:07 เนี่ย

00:47:07 → 00:47:12 ข้อมูลกับภูมิปัญญาเนี่ยมันแทบจะคนแทบจะ

00:47:12 → 00:47:17 มองไม่เป็นคนแทบจะมองยากละว่าเค้าเสพข้อ

00:47:17 → 00:47:20 มูลหรือเค้าเสพภูมิปัญญาอันนี้ผมไม่รู้

00:47:20 → 00:47:22 มันมันลึกหรือมันมันผมพูดให้มันดูซับซ้อน

00:47:22 → 00:47:23 พอจะเห็นเพประเด็น

00:47:23 → 00:47:26 >> อาจารย์พอจะแตกให้สังคมเห็นได้มั้ยว่า

00:47:26 → 00:47:29 เอ้าจริงๆเราก็กำลังอยู่ใน

00:47:29 → 00:47:33 >> ยุคที่การใช้ข้อมูลมันอาจจะออกนอกลูกนอก

00:47:33 → 00:47:38 ทางเราทำให้เราหลงกลืน

00:47:38 → 00:47:39 ตัวตน

00:47:39 → 00:47:41 >> ว่าเราต้องวิเคราะห์ยังไงครับ

00:47:41 → 00:47:44 >> คือคือถ้าเราเสพชั่วคราวแต่นี้มีคนที่เรา

00:47:44 → 00:47:45 เรียกว่าinfluenซerใช่มั้ย

00:47:45 → 00:47:46 >> อือ

00:47:46 → 00:47:48 >> เราอยากเป็นinfluenซอร์เราก็พยายามต้อง

00:47:48 → 00:47:51 สร้างอีวentสร้าง content จะเอา content

00:47:51 → 00:47:54 จากคนอื่นเข้ามาต่อขยายมาเล่าซ้ำก็ได้

00:47:54 → 00:47:56 เปิดหัวเปิดเปิด

00:47:56 → 00:48:00 ข้อความคุณทราบหรือไม่อะไรเงี้ยนะคุณไม่

00:48:00 → 00:48:02 ทันข่าวนี้คุณตกขบวนแน่อะไรเงี้ย

00:48:02 → 00:48:02 >> อ

00:48:02 → 00:48:05 >> เราก็มีความอ่าเฟีย missing out ใช่มั้ย

00:48:05 → 00:48:08 กลัวว่าจะตกขบวนก็ฟังเพื่อจะได้ไปเล่าต่อ

00:48:08 → 00:48:10 มันก็เป็นปรากฏการณ์ที่เราก็เห็นกันอยู่

00:48:10 → 00:48:14 แล้วก็เป็นทั่วโลกนะครับอ่ามันก็เป็นมัน

00:48:14 → 00:48:17 เป็นของมันแบบเนี้ยอ่าเอ่อมันเป็นของมัน

00:48:17 → 00:48:19 มันเป็นพัฒนาการแต่ส่วนแต่ละคนที่จะดูแล

00:48:19 → 00:48:23 ก็ต้องดูคือคนที่สนใจดูแลตัวเองเก็สนใจ

00:48:23 → 00:48:25 ระมัดระวังเนาะคนที่ไม่ไม่ดูแล้วก็ว่า

00:48:25 → 00:48:27 แล้วก็ไม่ได้หรอกเพียงแต่ว่าสิ่งที่ทำให้

00:48:27 → 00:48:30 เราเราเป็นเครื่องชี้วัดอันนึงก็คือว่า

00:48:30 → 00:48:33 เราคอยหมกมุ่นอยู่กับมันหรือเปล่าเราคอย

00:48:33 → 00:48:37 หมกมุ่นหุ่นคอยตามคอยแล้วมันมันคอนซูม

00:48:37 → 00:48:39 เวลามันทำให้เราขุ่นป่ะมันทำให้ผมว่ามัน

00:48:39 → 00:48:42 อยู่ที่สภาวะจิตใจว่าถ้าเราจะเสพมันก็

00:48:42 → 00:48:44 ผ่านๆไปเอาพอเอามันสนุกแต่ว่าถ้ามันเริ่ม

00:48:44 → 00:48:49 อินเริ่ม identify เข้าไปเยอะคุณไม่พอใจ

00:48:49 → 00:48:51 เริ่มอยากผสมโรงโกรธความโกรธความเกลียด

00:48:51 → 00:48:53 อะไรพวกเนี้ยมันไม่ดีอ่ะครับมันไม่เป็น

00:48:54 → 00:48:56 สุขภาวะเพราะเวลาเราโกรธเราเกลียดเราไม่

00:48:56 → 00:48:58 พอใจมันฮอร์โมน

00:48:58 → 00:48:59 >> อื

00:48:59 → 00:49:00 >> ความเครียดอะไรมันหลั่งอยู่ในตัวเราอ่ะ

00:49:00 → 00:49:02 มันไม่ได้คนอื่นแล้วเราก็พ่นชวนให้คนอื่น

00:49:02 → 00:49:03 เขาโกรธเกลียดไปด้วย

00:49:03 → 00:49:04 >> อื

00:49:04 → 00:49:08 >> ชวนสิ่งที่สำคัญก็คือก็ไม่ได้ถ้าถ้าจะให้

00:49:08 → 00:49:10 compleพeteคือเมื่อเมื่อไปแบบนั้นน่ะบอก

00:49:10 → 00:49:11 Solution ด้วย

00:49:11 → 00:49:12 >> อื

00:49:12 → 00:49:14 >> บอกให้รู้ว่าได้ยินได้ฟังแบบเนี้ยอาจจะมี

00:49:14 → 00:49:17 ความโกรธความไม่พอใจนู่นนู่่นนี่นั่นแต่

00:49:17 → 00:49:18 ยังไงชีวิตเราก็ต้องไปต่อนะให้ทุกคนให้

00:49:18 → 00:49:21 กลับมาสงบสมกันบางทีมันก็ต้องแผ่เมตตาบาง

00:49:21 → 00:49:23 ทีมันก็ต้องก็ต้องปล่อยมันไปฟังแล้วก็

00:49:23 → 00:49:26 ปล่อยมันไปบ้างนะอย่าไปจริงจังกับข่าวที่

00:49:26 → 00:49:28 ผมเสนอมากนัก

00:49:28 → 00:49:30 >> เพราะท่านจะเครียดคือมันต้องมีอะไรที่

00:49:30 → 00:49:30 >> อือ

00:49:30 → 00:49:35 >> ที่ให้ปิดท้ายถ้าถ้าเป็นข่าวเนเป็นเป็น

00:49:35 → 00:49:37 มืออาชีพเนี่ยมันควรจะให้อะไรกับผู้ฟัง

00:49:37 → 00:49:38 นอกจากแค่

00:49:38 → 00:49:38 >> อ

00:49:38 → 00:49:41 >> แค่เตอร์taนบันเทิงโอเคนบันเทิงมันก็ไม่

00:49:41 → 00:49:43 เป็นไรใช่มั้ยแต่อะไรที่มันก่อให้เกิด

00:49:43 → 00:49:47 ความตกใจความโกรธความเกลียดความอะไรต่างๆ

00:49:47 → 00:49:49 บอกเจตนาเเพื่อให้ข้อมูลทีนี้ถ้าให้ข้อ

00:49:49 → 00:49:52 มูลบางคนอาจจะรู้สึกไม่พอใจไม่อย่างงู้น

00:49:52 → 00:49:54 อย่างงี้เนี่ยอันนี้ก็ห้ามไม่ได้นะแต่

00:49:54 → 00:49:56 อย่าไปจริงจังอย่าไปถืออะไรของมันมาก

00:49:56 → 00:49:58 เดี๋ยวพรุ่งนี้เข้าข่าวใหม่ก็มาข้อมูล

00:49:58 → 00:50:01 ใหม่เป็นอีกเป็นหนังอีกม้วนนึงเห็นมั้ย

00:50:01 → 00:50:03 เพราะฉะนั้นทักษะที่สำคัญคือการเห็นแบบ

00:50:03 → 00:50:06 แผนวันนี้คนนี้พูดเราเชื่อเราอินเลยเรา

00:50:06 → 00:50:09 ด่าแหลกเลยพออีกวันนึงอ้าข้อมูลพลิก

00:50:09 → 00:50:09 >> อื

00:50:09 → 00:50:12 >> เราเห็นมั้ยเมื่อวานเนี้ยเราเม้นเรา

00:50:12 → 00:50:12 >> อื

00:50:12 → 00:50:15 >> เราผสมลงปล่อยไปแล้วอ่ะต้องไปตามรบอ่ะ

00:50:15 → 00:50:16 >> อื

00:50:16 → 00:50:17 >> เพราะจริงๆข้อมูลไม่ใช่เพราะฉะนั้นก็เออ

00:50:17 → 00:50:19 มันอาจจะชวนให้เราต้องเฮ้ยเราต้อง

00:50:19 → 00:50:21 slโลว์ดาวนนิดนึงมั้ยเราต้องทนนิดนึงว่า

00:50:21 → 00:50:23 เรากลัวจะกลัวจะไม่เป็นเบอร์ที่ 1

00:50:23 → 00:50:23 >> อ

00:50:23 → 00:50:26 >> กลัวจะไม่เป็นหน้าแรกเนี่ยอาจจะต้องรอนิด

00:50:26 → 00:50:26 นึงนะ

00:50:26 → 00:50:26 >> อ

00:50:27 → 00:50:30 >> พอออกไปแล้วหน้าแตกทีนี้หน้าแตกก็ลบนี้ลบ

00:50:30 → 00:50:32 ไม่ทันเนี่ยเคุณเแคปtureไว้อะไรเงี้ย

00:50:32 → 00:50:32 >> อืออื

00:50:32 → 00:50:34 >> มันก็มีปรากฏการณ์ที่เราก็น่าจะมาเรียน

00:50:34 → 00:50:37 รู้ที่SLดาวลงบ้างเพราะว่ามันไวด้วยข้อ

00:50:37 → 00:50:42 มูล Mental immมที่เป็นอิมมูนต่อ Content

00:50:42 → 00:50:46 เชื่อเร็วถูกแล้วไม่ได้เชื่อเชื่อว่าใคร

00:50:46 → 00:50:49 เป็นคนพูดนะเนื้อหาทีไม่เท่าไหร่ถ้าคนนี้

00:50:49 → 00:50:50 พูดเชื่อหมด

00:50:50 → 00:50:51 >> อื

00:50:51 → 00:50:53 >> ถ้าอีกฝ่ายนึงพูดยังไงก็ไม่เชื่อพูด

00:50:53 → 00:50:53 เรื่องเดียวกัน

00:50:53 → 00:50:54 >> อือ

00:50:54 → 00:50:57 >> นะก็เราก็รู้เรื่องของ AI เราไปจ้องอะไร

00:50:57 → 00:50:59 บ่อยๆมันก็ฟีดมาให้เราดูบ่อยๆ

00:50:59 → 00:51:00 >> อครับ

00:51:00 → 00:51:03 >> เราจ้องหน้าไหนเราใส่ใจเวลาหน้าไหนมันก็

00:51:03 → 00:51:06 ฟีดให้เราดูเราต้องเข้าใจตรงนี้ว่าเออ

00:51:06 → 00:51:08 เห็นบ่อยๆก็จริง

00:51:08 → 00:51:09 >> อื

00:51:09 → 00:51:09 >> เห็นมั้เชื่อ

00:51:10 → 00:51:10 >> ครับ

00:51:10 → 00:51:13 >> เนื้อหามันไม่จริงหรอกเนื้อหามันไม่ได้

00:51:13 → 00:51:15 จริงมันตัวโดยตัวมันเองไอ้ที่ content

00:51:15 → 00:51:18 ที่อยู่ในในอินเทอร์เน็ตในโซเชียลมีเดีย

00:51:18 → 00:51:22 นะมันไม่ได้เป็นความจริงสำเร็จรูป

00:51:22 → 00:51:22 >> ครับ

00:51:22 → 00:51:24 >> มันเป็นความจริงเมื่อเชื่อ

00:51:24 → 00:51:24 >> ครับ

00:51:24 → 00:51:28 >> เชื่อเมื่อไหร่ก็จริงอาจจะจริงเชื่อคราว

00:51:28 → 00:51:31 จริงของฝ่ายนึงก็อย่างนึงจริงของอีกฝ่าย

00:51:31 → 00:51:35 ฝ่ายนึงก็อย่างคนละจริงแล้วมาเถียงกัน

00:51:35 → 00:51:36 >> อื

00:51:36 → 00:51:38 >> เอามายึดถือกันแต่ถ้าเกิดลองฟังให้ที่ว่า

00:51:38 → 00:51:40 ที่คุณว่าจริงของคุณนี่คุณไปฟังอะไรมา

00:51:40 → 00:51:43 จริงของคุณคุณไปฟังมารู้ว่าความจริงไม่

00:51:43 → 00:51:45 ใช่ไม่ใช่ที่สุดสิ่งที่เราบอกว่าจริงขนาด

00:51:45 → 00:51:47 เนี้ยแค่

00:51:47 → 00:51:48 >> อื

00:51:48 → 00:51:52 >> แค่อยู่กับฝ่ายไหนมองมองแบบไหนเชื่อฉัน

00:51:52 → 00:51:54 เชื่อมาแบบนี้ตลอดฉันก็ไม่ตั้งคำถามคุณ

00:51:54 → 00:51:56 ไม่เคยเชื่อเลยคุณก็ตั้งคำถามได้เยอะแยะ

00:51:56 → 00:51:57 >> อือ

00:51:57 → 00:51:59 >> คุณก็บอกไม่จริงแต่ฉันเชื่อคนนี้มาตลอด

00:51:59 → 00:52:00 ฉันก็ว่าจริง

00:52:00 → 00:52:02 >> อือื

00:52:02 → 00:52:03 >> มันไม่ใช่ความจริงแท้

00:52:03 → 00:52:03 >> ครับ

00:52:03 → 00:52:06 >> มันปรุงมันมโนมันยึดถือบอกอุปทานการเข้า

00:52:06 → 00:52:09 ไปยึดแล้วไม่ไม่เผื่อไว้ไม่เผื่อปล่อยไว้

00:52:09 → 00:52:10 บ้างอ่ะ

00:52:10 → 00:52:11 >> อื

00:52:11 → 00:52:14 >> เอ้ชัดเอ๊ะทำไมคนว่าแบบนี้อีกคนนึงแบบนี้

00:52:14 → 00:52:17 เอ๊ะหรือว่ามันไม่ใช่เอ๊ะอะเอ๊ะหรือไม่

00:52:17 → 00:52:18 น่าจะใช่มั้ย

00:52:18 → 00:52:18 >> ครับ

00:52:18 → 00:52:20 >> อันเนี้ยปัญญาที่บอกวิสัมมันเกิดคือมัน

00:52:20 → 00:52:24 เห็นแพทเทิร์นว่าคนนี้พูดปุ๊บเราไม่เรา

00:52:24 → 00:52:27 ไม่มีข้อโต้แย้งเลยทันทีเออเอาหอมบอกแต่

00:52:27 → 00:52:29 ทำไมคนมันด่าจังเฮ้ยมุมเเราไปฟังแบบมุม

00:52:30 → 00:52:30 เค้า

00:52:30 → 00:52:33 คนที่เราเชื่อมั่นสัตธรรมมุมเ้าเป็นยังไง

00:52:33 → 00:52:36 มันถึงจะเริ่มตื่นขึ้นมาแล้วก็เริ่มเกิด

00:52:36 → 00:52:40 ปัญญาแยกแยะได้มันไม่ใช่สำคัญว่าใครเป็น

00:52:40 → 00:52:43 คนพูดอย่างเดียวสพันธ์เนื้อหาที่เพูดมัน

00:52:43 → 00:52:44 make sense

00:52:44 → 00:52:44 >> ครับ

00:52:44 → 00:52:47 >> มันมันมีสาระมันมันอยู่คล่องกับลอยมัน

00:52:48 → 00:52:50 consistency มั้ยมันสม่ำเสมอ

00:52:50 → 00:52:52 >> มันตอนนั้นพูดอย่างตอนนี้พูดอย่าง

00:52:52 → 00:52:54 >> พออีกฝ่ายนึงทำพูดอีกอย่างนึง

00:52:54 → 00:52:55 >> ครับ

00:52:55 → 00:52:57 >> พอไอ้ฝ่ายตัวเองมาไม่พูด

00:52:57 → 00:52:58 >> ครับ

00:52:58 → 00:53:00 >> เออวันนั้นเราก็ไม่เอาไม่เอาคำพูดนั้นมา

00:53:00 → 00:53:03 ขยายความแล้วโอพูดดีมากพูดดีไอ้นี้มันพูด

00:53:03 → 00:53:03 ไปเรื่อย

00:53:03 → 00:53:04 >> อือ

00:53:04 → 00:53:06 >> พูดเอาพูดเอาดีใส่ตัวอ่าโอเคมันก็เป็น

00:53:06 → 00:53:09 เป็นสิ่งที่เราเห็นแล้วก็เป็นเรื่องๆบาง

00:53:09 → 00:53:11 เรื่องคนบางคนเราไม่ชอบแต่เค้าพูดดีนะใน

00:53:11 → 00:53:13 บางช็อต

00:53:13 → 00:53:17 ประเด็นเนี้ยดีไม่ใช่คนนี้ดีนะ

00:53:17 → 00:53:20 ใครดีไม่ดีเราไม่รู้หรอกแต่ประเด็นนี้พูด

00:53:20 → 00:53:23 แบบเนี้ยมีประโยชน์พูดแบบนี้ไม่มี

00:53:23 → 00:53:24 ประโยชน์คำพูดแบบนี้

00:53:24 → 00:53:25 >> ครับ

00:53:25 → 00:53:27 >> ผมก็ไม่ใช่ไม่ค่อยสนับสนุนให้ไปจงเขียดจง

00:53:27 → 00:53:30 ชังด้อยค่าความเป็นคนของของใครเนี่ย

00:53:30 → 00:53:30 >> ครับ

00:53:30 → 00:53:32 >> แม้ว่าจะดีหรือไม่ดีในแง่ของพฤติกรรมการ

00:53:32 → 00:53:35 กระทำมันเป็นปัญหาต้องพฤติกรรมการกระทำ

00:53:35 → 00:53:38 >> จับประเด็นอาจารย์พยายามจะสรุปให้เราเห็น

00:53:38 → 00:53:42 ว่าเวลาเราเสพข่าวเราต้องจับแพทเทิร์น

00:53:42 → 00:53:45 เนี่ยฮะที่อาจารย์พูดมาสรุปได้เห็นภาพเลย

00:53:45 → 00:53:49 มีภูมิปัญญาที่จะรู้แพทเทิร์นในการนำเสนอ

00:53:49 → 00:53:52 ข่าวที่จะกระชากอารมณ์เราแล้วทำให้เรา

00:53:52 → 00:53:57 ด่วนสรุปแพทเทิร์นนั้นคือคำพูด

00:53:57 → 00:54:01 influencer เวทีทีวิธีการพูดวิธีการใส่

00:54:01 → 00:54:04 อารมณ์และการไม่มีข้อสรุป

00:54:05 → 00:54:08 แล้ววันต่อไปข่าวเปลี่ยนคนนั้นก็เปลี่ยน

00:54:08 → 00:54:11 ตามโดยที่ไม่ได้กลับมาแก้คำพูดเก่าที่เขา

00:54:11 → 00:54:14 เคยพูด

00:54:14 → 00:54:16 เขาจะพูดยังไงไม่สำคัญอาจารย์บอกว่ากลับ

00:54:16 → 00:54:20 มาดูที่เราว่าเราได้เบรคมยเราได้

00:54:20 → 00:54:23 >> เราได้ฟังเขาแล้วอินไปกับเขาจนหมดแล้ว

00:54:23 → 00:54:27 หรือยังหรือเราแค่ฟังแล้วดูแล้วค่อยไปไต่

00:54:27 → 00:54:30 ตองด้วยตัวเองอันนี้สำคัญครับเพราะมันทำ

00:54:30 → 00:54:33 ให้สังคมเกิดการแตกแยกแล้วที่เราเห็นกัน

00:54:33 → 00:54:36 อยู่เรื่อยๆอ่ะครับผมว่ามันไม่ได้ Hethy

00:54:36 → 00:54:39 มันไม่ได้เป็นการพิมพ์ที่แบบเกิดประโยชน์

00:54:39 → 00:54:41 เพราะผู้นำ

00:54:41 → 00:54:44 >> ขอใช้คำว่า influencer ก็ได้ผู้นำที่มี

00:54:44 → 00:54:49 ที่มีอำนาจในการ persuade หรือชักจูง

00:54:49 → 00:54:50 >> ชักชักจูงอื

00:54:50 → 00:54:54 >> ประชาชนเนี่ยตัวเองก็ไม่รู้ด้วยเหตุอะไร

00:54:54 → 00:54:58 ไม่ได้เป็นกลางเวลานำเสนออะไรบางก็จะมีคำ

00:54:58 → 00:55:01 พูดที่สื่อให้เห็นเลยว่าอารมณ์เค้าไปทาง

00:55:01 → 00:55:04 นี้เรียบร้อยละคล้อยให้เราเชื่อไปทางนี้

00:55:04 → 00:55:05 เรียบร้อยเรียบร้อย

00:55:05 → 00:55:05 >> อื

00:55:05 → 00:55:10 >> โดยที่ข้อมูลมาจากไหนก็มาจากอินเทอร์เน็ต

00:55:10 → 00:55:15 ที่มาแปะอีกทีใส่อารมณ์นะผมว่ามันก็

00:55:15 → 00:55:17 แค่อยากจะ

00:55:17 → 00:55:20 >> บางทีข้อมูลเค้าก็เป็นความจริงแต่ถามว่า

00:55:20 → 00:55:21 พูดไปเพื่อ

00:55:21 → 00:55:22 >> ครับ

00:55:22 → 00:55:25 >> ณขณะนี้อดีตอาจจะมีปัญหามีข้อมูลจริงก็

00:55:25 → 00:55:28 คือเป็นคนเคยทำอย่างงู้นอย่างงี้มาแต่ถึง

00:55:28 → 00:55:31 ตอนนี้จะไปขุดเอามาเพื่อต้องบอกก่อนพูด

00:55:31 → 00:55:32 >> ซึ่งไม่เกี่ยวกับวันนี้

00:55:32 → 00:55:34 >> อ่าพูดเพื่อให้มองเค้ายังไงเพื่อเพื่อ

00:55:34 → 00:55:35 อะไร

00:55:35 → 00:55:35 >> ครับ

00:55:35 → 00:55:38 >> เพื่อให้เพื่อให้เห็นทั้ง 2 ด้านเพื่อให้

00:55:38 → 00:55:43 ไม่กระโจนไปไลฟหรือไปอุดมการณ์ยกย่องจน

00:55:43 → 00:55:45 ไม่ลืมหูลืมตาจะได้ฟังอะไรอย่างี้ก็ได้

00:55:45 → 00:55:47 บอกว่าอันนี้เพื่อไม่ได้เพื่อจะมาโต้

00:55:48 → 00:55:50 เถียงไม่ได้เพื่อจะมาบอกว่าสิ่งคนที่คุณ

00:55:50 → 00:55:52 ชอบนั้นเ้าเลวอย่างงู้นเลวอย่างงี้ไม่ใช่

00:55:52 → 00:55:56 เ้ามีคนมีทั้งมีดีและไม่ดีบางโมเมนต์บาง

00:55:56 → 00:55:57 จังหวะตอนที่เค้าไม่ได้ทำไอ้นั่นไม่ได้ทำ

00:55:57 → 00:56:00 ไอ้นี่มันอาจจะมีเหตุผลความจำเป็นอาจจะมี

00:56:00 → 00:56:01 เบื้องหลัง

00:56:01 → 00:56:02 >> อื

00:56:02 → 00:56:05 >> อะไรก็ไม่รู้ล่ะอ่ายังยังอะไรยังไม่เด็ด

00:56:05 → 00:56:08 ขาดยังต้องยังต้องตามน้ำไปก่อน

00:56:08 → 00:56:08 >> อื

00:56:08 → 00:56:12 >> ยังทำอะไรมากไม่ได้อะไรเงี้ยนะถนอมตัวใน

00:56:12 → 00:56:14 บางจังหวะเราก็ต้องถนอมตัวบางจังหวะต้อง

00:56:14 → 00:56:17 ระมัดระวังเพราะฉะนั้นการที่เราจะเอาข้อ

00:56:17 → 00:56:20 มูลอดีตแล้วมาตัดสินปัจจุบันก็ลำบาก

00:56:20 → 00:56:20 >> อื

00:56:20 → 00:56:23 >> เพราะงั้นก็ดีที่สุดก็คืออะไรที่สร้าง

00:56:23 → 00:56:25 ความขุ่นในใจเรา

00:56:25 → 00:56:25 >> อื

00:56:25 → 00:56:26 >> ดูดูดูแลให้ดีนะฮะ

00:56:27 → 00:56:28 >> เออกลับมาที่ตัวเอง

00:56:28 → 00:56:30 >> เออกลับมานอนหลับกลับมาไม่ใช่กลับมาโมโห

00:56:31 → 00:56:31 โทโสง

00:56:31 → 00:56:32 >> ครับ

00:56:32 → 00:56:34 >> ครับคอยจับจ้อง

00:56:34 → 00:56:34 >> ครับ

00:56:34 → 00:56:36 >> คอยจับผิดเวลาคอยจับผิดก็เจอหมดใช่มั้ย

00:56:37 → 00:56:37 ครับ

00:56:37 → 00:56:39 >> เวลาเราเห็นใครไม่ดีเราจอยจับผิด่ะมันเจอ

00:56:39 → 00:56:42 หมดแหละเวลาเห็นใครไม่ดีเราไปคุ้ยfoบ

00:56:42 → 00:56:45 prรintก็ใช้คีย์เวิร์ดแบบนี้ก็เจอ

00:56:45 → 00:56:46 >> ครับ

00:56:46 → 00:56:48 >> ใช้คีย์เวิร์ดอีกอย่างนึงก็เจออีกแบบนึง

00:56:48 → 00:56:50 >> ใช่มั้ครับข้อดีๆก็ไปเจอใน

00:56:50 → 00:56:53 >> ในในเว็บเพจในเว็บไซต์ในข้อมูลของฐานของ

00:56:53 → 00:56:55 อีกฝ่ายนึงอ่าใช้ข้อมูลอีกแบบนึงก็ไปเจอ

00:56:55 → 00:56:57 อีกแบบนึง

00:56:57 → 00:56:59 ได้ให้ทำไงอ่ะครับแล้วลองตรวจสอบทั้ง 2

00:56:59 → 00:57:02 ด้านมันก็ทำให้เราโอเคเราต้องเลือกด้วย

00:57:02 → 00:57:03 ตัวเราเองละ

00:57:03 → 00:57:07 >> ทุกคนก็เริ่มรู้สึกกลับมามีอะไรนะมีอำนาจ

00:57:07 → 00:57:10 ในตัวเองมีมีความ empower ตัวเองในการที่

00:57:10 → 00:57:12 จะเลือกตอนนี้เราเราไม่ได้ empow ตัวเอง

00:57:12 → 00:57:13 นะเราถูก

00:57:13 → 00:57:14 >> ถูก empow

00:57:14 → 00:57:16 >> เออถูกเราถูกpowerา

00:57:16 → 00:57:18 >> powerาที่มาจากยอดไลฟ์สูงครับ

00:57:18 → 00:57:21 >> ออกหน้าออกจอบ่อยคนเชิญไปสัมภาษณ์เยอะ

00:57:21 → 00:57:23 >> มีอำนาจทันทีเลยเนาะ

00:57:23 → 00:57:24 >> อืจริงครับ

00:57:24 → 00:57:26 >> เป็นมีพาเวอร์โดยที่เขาไม่ไม่ได้แสดง

00:57:26 → 00:57:28 พาเวอร์อะไรแต่ซ้ำๆฟังอะไรเราก็จะเชื่อ

00:57:28 → 00:57:29 เ้าโดยที่บางที

00:57:29 → 00:57:31 >> โดยไม่ได้ไต่ตรอง

00:57:31 → 00:57:31 >> ครับ

00:57:31 → 00:57:34 >> เนี่ยครับงั้นอำนาจที่มันเป็นปรากฏการณ์

00:57:34 → 00:57:37 ที่มันไม่ได้เกิดจากการใช้คำสั่งแล้วมัน

00:57:37 → 00:57:40 เป็นมัน influence มันมันมีอิทธิพลเหนือ

00:57:40 → 00:57:41 >> ครับ

00:57:41 → 00:57:44 >> มันมาจากหลายแบบ

00:57:44 → 00:57:48 >> ครับนำไปสู่หัวข้อต่อไปอาจารย์

00:57:48 → 00:57:53 อาจารย์ครับยุคที่คนไม่ได้มองมนุษย์ที่ผล

00:57:53 → 00:57:58 งานไม่ได้มองด้วยเจตนาและการกระทำแต่มอง

00:57:58 → 00:58:00 ด้วยภาพลักษณ์

00:58:01 → 00:58:02 ไม่ได้เป็นอย่างนี้ทั้งหมดนะฮะแต่ผมกำลัง

00:58:02 → 00:58:06 มองว่าเทรนด์จากร้านกาแฟตัวอย่างง่ายๆจะ

00:58:06 → 00:58:09 เปิดร้านกาแฟเนี่ยกาแฟอร่อยเก็บไว้ก่อน

00:58:09 → 00:58:13 ร้านต้องดูดีร้านต้องน่านั่งต้องโฟโตenนิ

00:58:13 → 00:58:16 อันนี้แค่แค่ตัวอย่างง่ายๆนะฮะอาจารย์

00:58:16 → 00:58:19 ครับมันทุกวงการเลยแม้กระทั่งวงการเด็ก

00:58:19 → 00:58:22 โรงเรียนการศึกษาครูเองก็ต้องถูกกดดัน

00:58:22 → 00:58:24 เพราะเด็กตกไม่ได้

00:58:24 → 00:58:24 >> อื

00:58:24 → 00:58:28 >> ภาพลักษณ์โรงเรียนต้องมาก่อนครูจะสอนมาก

00:58:28 → 00:58:32 น้อยแค่ไหนหลังบ้านไม่รู้แต่ภาพลักษณ์

00:58:32 → 00:58:38 ครับเราจะปลุกกระแสให้คนดูคุณค่าคนมาก

00:58:38 → 00:58:40 กว่าดูที่ภาพลักษณ์เค้ายังไงครับอาจารย์

00:58:40 → 00:58:43 >> โอเราก็พูดกันมานานเนาะแต่เราก็ติดเรื่อง

00:58:43 → 00:58:44 รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส

00:58:44 → 00:58:45 >> อือ

00:58:45 → 00:58:49 >> แต่สัมผัสทางใจเราไม่ค่อยมีไงไปแล้วใจมัน

00:58:49 → 00:58:52 สงบใจมันเข้าไปแล้วมันมันมีอะไรบางอย่าง

00:58:52 → 00:58:54 รู้สึกมันเย็นสบายมันสงบเรากลับไปให้เรา

00:58:55 → 00:58:57 ไปชื่นชมอะไรบางอย่างบางคนเข้าไปร้านก็

00:58:57 → 00:58:59 อยู่ที่คุณภาพของของใจเราอ่ะครับว่าเรา

00:58:59 → 00:59:02 ให้ถ้าเราให้คุณค่ากับแสงสีเปิดเพลงเราก็

00:59:02 → 00:59:04 จะโฟกัสอ่ะไม่เห็นทาสีไม่เห็นตัวนู้นไม่

00:59:04 → 00:59:07 เห็นมีแต่แต่ถ้าเกิดคนมีคุณภาพของใจดี

00:59:07 → 00:59:10 เฮ้ยเฮ้ยดูบาริต้าเ้าดูเ้าสงบ

00:59:10 → 00:59:11 >> บอกไม่ถูก

00:59:11 → 00:59:12 >> อื

00:59:12 → 00:59:16 >> เบอกไม่ถูกเออเ้าจัดเอ้ยเค้าจัด

00:59:16 → 00:59:19 โลเคชัเค้าดูไม่หรูไม่อะไรมากแต่รู้สึก

00:59:19 → 00:59:23 ทำไมมันให้คุณภาพของจิตใจเนี่ยมันรับรู้

00:59:23 → 00:59:24 สิ่งที่มัน

00:59:24 → 00:59:26 >> ไม่ได้เป็นฟิสิกส์เป็นนามเป็นรูปธรรมนะ

00:59:26 → 00:59:26 ครับ

00:59:26 → 00:59:27 >> อ

00:59:27 → 00:59:29 >> เพราะฉะนั้นคุณภาพของใจมันถึงมายุคที่เรา

00:59:29 → 00:59:31 ต้องมาพัฒนาคุณภาพของจิตใจอ่ะ

00:59:31 → 00:59:33 >> ที่จะรับรู้

00:59:33 → 00:59:36 >> ที่มันไม่ใช่รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสเฉยๆ

00:59:36 → 00:59:38 มันไม่รู้มันมันอะไรไม่รู้แต่มันบอกไม่

00:59:38 → 00:59:41 ถูกอ่ะซึ่งทุกคนมีเซ้นอันนี้นะ

00:59:41 → 00:59:43 >> เฮ้ยมาทำไมที่นี่แล้วมันสบายใจมาที่นี่

00:59:43 → 00:59:45 รู้สึกเฮ้ยเรารู้สึกเค้าเป็นมิตรกับเรา

00:59:45 → 00:59:45 จังเลย

00:59:45 → 00:59:46 >> อื

00:59:46 → 00:59:48 >> ตั้งแต่เข้าที่จนรถมาตั้งแต่ไม่รู้สิมัน

00:59:48 → 00:59:49 มีอะไรบางอย่าง

00:59:49 → 00:59:50 >> ครับ

00:59:50 → 00:59:52 >> อันเนี้ยครับมันจะเป็นเรื่องของผมว่าไยุค

00:59:52 → 00:59:55 ตัดไปอ่ะมันจะเป็นยุคที่ให้คุณค่าเรื่อง

00:59:55 → 00:59:58 จิตวิญญาณเรื่องคุณค่าความหมายบางอย่าง

00:59:58 → 01:00:01 ไม่อยากจะไปเรื่องเ่งเอนเerร์ยีพลังพลัง

01:00:01 → 01:00:04 งานจะเป็นสายมูนะแต่ว่า

01:00:04 → 01:00:06 >> เรื่องนี้มันมีคุณมันมีมันมีปรากฏการณ์

01:00:06 → 01:00:07 แบบนี้อยู่จริง

01:00:07 → 01:00:09 >> อย่างบางสถานที่เราบอกไม่ถูกว่าทำไมเราไป

01:00:09 → 01:00:11 แล้วแล้วรู้สึกเรารู้สึกประทับใจ

01:00:11 → 01:00:11 >> อ

01:00:11 → 01:00:13 >> ให้เราอธิบายเราอธิบายไม่ถูก

01:00:13 → 01:00:13 >> อือ

01:00:14 → 01:00:17 >> เพราะโครงสร้างแล้วเพราะอะไรไม่รู้เป็น

01:00:17 → 01:00:18 มวลรวมบางอย่าง

01:00:18 → 01:00:18 >> อื

01:00:18 → 01:00:21 >> ซึ่งอันเนี้ยเราก็มีหลายที่เรา

01:00:21 → 01:00:23 เราเราประทับใจ

01:00:23 → 01:00:25 >> แต่ละคนก็ประทับใจไม่เหมือนกันด้วยนะ

01:00:25 → 01:00:26 >> ครับ

01:00:26 → 01:00:28 >> มันก็ให้มุมมองให้คุณค่าไม่เหมือนกัน

01:00:28 → 01:00:31 เพราะฉะนั้นผมว่าเราคงปฏิเสธเราคงห้ามเ

01:00:31 → 01:00:33 ไม่ได้หรอกครับว่าเขาจะตกแต่งเพียงแต่ว่า

01:00:33 → 01:00:35 ถ้าเขาต้องลงทุนเยอะเป็นหนี้เป็นสินมา

01:00:35 → 01:00:37 เพื่อตั้งหน้าร้านให้สวยงามแล้วดึงดูดคน

01:00:37 → 01:00:38 ด้วย

01:00:38 → 01:00:39 >> ด้วยเปลือก

01:00:39 → 01:00:40 >> อื

01:00:40 → 01:00:42 >> เจะอยู่ไม่นานเจะไม่มีเงินใช้หนี้

01:00:42 → 01:00:42 >> ครับ

01:00:42 → 01:00:43 >> ธุรกิจเขาจะเจ๊ง

01:00:43 → 01:00:44 >> ครับ

01:00:44 → 01:00:46 >> แล้วพอจะเจ๊งก็เจ๊งไม่ได้ก็ต้อง

01:00:46 → 01:00:47 >> ครับ

01:00:47 → 01:00:48 >> ก็ต้องเติมไอ้นู่นไอ้นี่ใช่มั้ยครับ

01:00:48 → 01:00:51 เหมือนถ้าสมมุติเราวงการแพทย์เนี่ยถ้าถ้า

01:00:51 → 01:00:55 แพทย์จบใหม่เนี่ยแล้วอยากจะรวยเร็วๆเนี่ย

01:00:55 → 01:00:57 เปิดคลินิกแล้วคนไม่ค่อยเข้าทำไงครับก็

01:00:57 → 01:01:00 ต้องโปรโมทโปรโมทก็ต้องโฆษณาโฆษณาก็ห้าม

01:01:00 → 01:01:03 โฆษณาใช่มั้ยก็ต้องหาวิธีออกก็ออกสื่อออก

01:01:03 → 01:01:07 สื่อก็แฝงๆไปใช่มั้ทำให้ดูดีดูเก่งดูเท่

01:01:07 → 01:01:10 อะไรเงี้ยแต่ข้างในตัวเองไม่ได้หรือไม่

01:01:10 → 01:01:12 ได้มีความพร้อมที่จะดูแลมันก็เสี่ยงอ่ะ

01:01:12 → 01:01:15 อาจจะดูดีรวยเออคนก็มาแล้วแต่สุดท้ายก็

01:01:15 → 01:01:15 เสี่ยง

01:01:15 → 01:01:16 >> ครับ

01:01:16 → 01:01:18 >> เสี่ยงที่จะมีปัญหาสร้างมีคอมพลิเคชมี

01:01:18 → 01:01:20 อะไรต่างๆอย่างผมผมยกตัวอย่างผมเองตอนที่

01:01:21 → 01:01:24 ผมจบจบมาเนี่ยตอนผมเคยเปิดคลินิกนะ

01:01:24 → 01:01:25 >> อื

01:01:25 → 01:01:28 >> แต่ตอนที่เปิดคลินิกเนี่ยไม่ต้องคำนวณ

01:01:28 → 01:01:29 >> อื

01:01:29 → 01:01:32 >> ว่าจะได้วันไข้กี่คนเพราะว่าถ้าผ่อนตึก

01:01:32 → 01:01:33 คือเงินเดือน

01:01:33 → 01:01:33 >> ครับ

01:01:33 → 01:01:37 >> จะไม่เอารายได้จากการเปิดคลินิกมาผ่อน

01:01:37 → 01:01:38 >> ครับ

01:01:38 → 01:01:42 >> ถ้าไม่แน่ใจงั้นถ้าเปิดคลินิกเปิดเซง์

01:01:42 → 01:01:46 ร้านแล้วจะต้องอาศัยรายได้จากการตรวจคน

01:01:46 → 01:01:50 ไข้เอามาจ่ายความเสี่ยงจะมาว่าก็ต้องหาคน

01:01:50 → 01:01:50 ไข้

01:01:51 → 01:01:53 >> ถ้าคนไข้น้อยต้องโปรโมท

01:01:53 → 01:01:57 >> ต้องหาทางให้ยาให้นู่นให้นี่จ่ายจ่ายนู่น

01:01:57 → 01:01:58 จ่ายนี่เพื่อ income

01:01:58 → 01:01:59 >> ครับ

01:01:59 → 01:02:02 >> เนี่ยถึงบอกว่าบางครั้งเราก็ผูกมั่นตัว

01:02:02 → 01:02:03 เราเอง

01:02:03 → 01:02:03 >> ครับ

01:02:03 → 01:02:05 >> นั้นก็ต้องสร้างภาพสร้างอะไรต่างๆแล้วมัน

01:02:05 → 01:02:08 ก็เนี่ยครับสูญเสียคุณค่า

01:02:08 → 01:02:11 >> ครับงั้นผมบอกว่าอย่างกถ้าใครเป็นหมอน้อง

01:02:11 → 01:02:13 ๆจบใหม่เนี่ยอย่ารีบร้อนพอรีบร้อนแล้วมัน

01:02:13 → 01:02:15 จะเหนื่อยครับแล้วมันเติดกับดักเข้าไป

01:02:15 → 01:02:16 ธุรกิจแล้วน่ะ

01:02:16 → 01:02:16 >> ครับ

01:02:16 → 01:02:19 >> ไอที่เจอบ่อยก็คือนายทุนก็เปิดร้านไว้ให้

01:02:19 → 01:02:22 ตัวเองก็เข้าไปทำนานๆทุนเไม่รับผิดชอบ

01:02:22 → 01:02:23 หรอกให้เราเอาเราไปเสี่ยง

01:02:23 → 01:02:28 >> ครับเหตุผลที่ผมประเด็นนี้ก็คือ

01:02:28 → 01:02:30 ขอบคุณครับอาจารย์ที่อาจารย์สรุปใช้คำนึง

01:02:30 → 01:02:34 ก็คือวิเคราะห์คุณค่าทางจิตใจอันนี้ผมคิด

01:02:34 → 01:02:38 ว่าเราไปใช้ในฐานะผู้บริโภคและผู้ให้

01:02:38 → 01:02:42 บริการถ้าทั้ง 2 ฝ่ายเริ่มรีเซตสมดุลใหม่

01:02:42 → 01:02:46 ในสังคมแรงกดดันจะมันจะไม่เกิดหนึ่งใน

01:02:46 → 01:02:49 ปัญหาที่ไทยเรามีหนี้สินเยอะเยอะหรือนี้

01:02:49 → 01:02:52 เสียงนอกระบบก็เพราะเราอยู่ในแรงกดดัน

01:02:52 → 01:02:55 เนี่ยครับแรงกดดันที่ต้องสร้างภาพเหนือ

01:02:55 → 01:02:58 กว่าสร้างคุณค่าแบนเนมอะไรอย่างเงี้ยเออ

01:02:58 → 01:02:59 ใช่ครับ

01:02:59 → 01:03:04 >> มันก็เลยทำให้ตึกใหญ่ตึกสวยไปหมดอะไรเลย

01:03:04 → 01:03:08 ก็บริการเลิศไปหมดแต่คุณค่าในตัวมนุษย์

01:03:08 → 01:03:11 น้อยลงและไปกดดัน

01:03:11 → 01:03:11 >> อื

01:03:11 → 01:03:13 >> เพราะอะไรฮะเพราะผู้บริโภคก็ดีมานอย่าง

01:03:13 → 01:03:17 นั้นผู้บริโภคก็อาจจะลืมมองในคุณค่าในคน

01:03:17 → 01:03:21 ที่ให้บริการแต่ไปให้น้ำหนักกับภาพตึก

01:03:21 → 01:03:24 เสียงแบรนด์มากกว่างั้นมัน 2 ฝ่ายผมว่านะ

01:03:24 → 01:03:27 มันก็จะกดดันทั้งคู่แต่ถ้าเราย้อนยุคกลับ

01:03:27 → 01:03:30 ไปได้สมัยโบราณเนี่ยอันนี้ไม่ได้พูด

01:03:30 → 01:03:32 เรื่องความเสี่ยงการบริหารความเสี่ยงหรือ

01:03:32 → 01:03:35 อะไรนะเอาแค่ความสัมพันธ์ความเชื่อถือกัน

01:03:35 → 01:03:39 เนี่ยผมว่าแพทย์กับคนไข้หรือผู้ให้บริการ

01:03:39 → 01:03:41 กับผู้รับบริการมันศักดิ์สิทธิ์กว่านะใน

01:03:41 → 01:03:42 ยุคโบราณอาจารย์ศักสิทกว่าโบราณนี่

01:03:43 → 01:03:45 ศักดิสิทธิ์กว่าเยอะเพราะว่าคนที่เป็น

01:03:45 → 01:03:49 เป็นแพทย์มักจะมาพื้นฐานจากครูจาก

01:03:50 → 01:03:50 >> ครับ

01:03:50 → 01:03:51 >> บัดหลวงจากพระ

01:03:51 → 01:03:51 >> ครับ

01:03:51 → 01:03:53 >> ก็จะได้มีความรู้ก็เริ่มรักษาจะเริ่ม

01:03:54 → 01:03:56 รักษาด้วยใช้ความเชื่อทางศาสนาต่อไปจะ

01:03:56 → 01:03:59 เริ่มมีสมุนไพรมีพิธีกรรมสวดเสริก็แล้ว

01:03:59 → 01:04:01 แต่พัฒนาการมาเรื่อยๆจนกระทั่งกลายเป็น

01:04:01 → 01:04:04 อาจารย์กลายเป็นครูกลายเป็นหมอเนี่ยมัน

01:04:04 → 01:04:06 อยู่ในตระกูลเดียวกันเนาซินแสเนี่ย

01:04:06 → 01:04:07 >> มาตระกูลเดียวกัน

01:04:07 → 01:04:09 >> แต่หลังๆมันเป็นอาชีพอ่ะ

01:04:09 → 01:04:09 >> อื

01:04:09 → 01:04:12 >> นะเป็นอาชีพแล้วก็ลูกค้าเนี่ยได้ระบบ

01:04:12 → 01:04:14 ธุรกิจที่เราเราเรียกกันใช่มั้ยครับมันก็

01:04:14 → 01:04:18 กลายเป็นลูกค้าอ่าโรงเรียนมหาวิทยาลัยก็

01:04:18 → 01:04:20 มองนักศึกษาเป็นลูกค้าภาษาที่เอามาพัฒนา

01:04:20 → 01:04:23 คุณภาพอ่ะภาษาที่เราใช้มันก็มันก็จะมันก็

01:04:23 → 01:04:25 เอาทางธุรกิจมาครับ

01:04:25 → 01:04:27 >> มันก็หนีเลยหนีไม่พ้นครับโมเดลธุรกิจก็

01:04:27 → 01:04:31 เข้ามาในกิจการการศึกษากิจการทุกอย่าง

01:04:31 → 01:04:34 กิจการโรงพยาบาลเราปฏิเสธไม่ได้หรอกเรา

01:04:34 → 01:04:38 วางใจว่าเราจะทำไงให้มันพอดีพอเหมาะพอสม

01:04:38 → 01:04:40 เราจะไม่เผลอไปให้คุณค่าบางอย่างจน

01:04:40 → 01:04:41 กระทั่งมันเสียอ

01:04:41 → 01:04:43 >> คุณค่าระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์คุณค่า

01:04:43 → 01:04:45 ของมนุษย์กับมนุษย์

01:04:45 → 01:04:48 >> เราเราสัมผัสได้เราจะมีพื้นที่ไม่งั้นเรา

01:04:48 → 01:04:50 จะอยู่กับทุกอย่างเป็นจักกลเป็นเมคนิคหมด

01:04:50 → 01:04:53 เลยเนาะทุกอย่างต้องประเมินต้องเป็นตัว

01:04:53 → 01:04:55 เลขต้องนู่นนี่แล้วไอ้คุณค่าที่เราคุยกัน

01:04:55 → 01:04:58 นี่เราวัดกันยังไงอ่ะเราสัมผัสได้เราจะ

01:04:58 → 01:05:00 สื่อสารยังไงเราจะมีพื้นที่ที่จะที่จะรับ

01:05:00 → 01:05:01 รู้มั้ย

01:05:01 → 01:05:04 >> พื้นที่จะรับรู้มิติที่จับต้องไม่ได้อ่ะ

01:05:04 → 01:05:07 >> ไม่ให้พื้นที่นะต้องแปลงมาเป็นตัวเลขแล้ว

01:05:07 → 01:05:09 บางทีบางอย่างมันแปลงไม่ได้ยอมทัพว่ามัน

01:05:09 → 01:05:13 บางอย่างมันจับต้องให้เป็นให้เป็นรูปธรรม

01:05:13 → 01:05:14 แบบนั้นไม่ได้

01:05:14 → 01:05:14 >> ครับ

01:05:14 → 01:05:16 >> และการจับต้องไม่ได้การไม่มี evidence

01:05:16 → 01:05:18 ไม่ใช่เป็น evidence of lack of

01:05:18 → 01:05:20 evidence ครับ

01:05:20 → 01:05:21 >> ไม่มี evidence ไม่ได้แปลว่า

01:05:21 → 01:05:22 >> สุดยอด

01:05:22 → 01:05:24 >> เป็นตัวเป็นหลักฐานที่บอกว่าไม่มี

01:05:24 → 01:05:25 >> ครับ

01:05:25 → 01:05:26 >> มันรับไม่ได้

01:05:26 → 01:05:28 >> ไม่มีเออไม่มีหลักฐานไม่ได้เป็นหลักฐาน

01:05:28 → 01:05:29 ที่บอกว่าไม่มี

01:05:29 → 01:05:30 >> ครับ

01:05:30 → 01:05:32 >> หรือมีหลักฐานก็ไม่ใช่เป็นหลักฐานบอกที่

01:05:32 → 01:05:33 บอกว่ามี

01:05:33 → 01:05:37 >> ขอบคุณครับอาจารย์ก็เห็นภาพก็พยายามหันมา

01:05:37 → 01:05:42 ให้ความสำคัญกับความรู้สึกเราจิตมันถึงจะ

01:05:42 → 01:05:45 เห็นค่าคนอื่นถ้าเราเห็นค่าในตัวเองนะเรา

01:05:45 → 01:05:46 เข้าใจความรู้สึกเราอย่างที่อาจารย์บอก

01:05:46 → 01:05:49 มันวัดไม่ได้มันวัดไม่ได้ไม่ได้หมายนึง

01:05:49 → 01:05:51 มันไม่มีหลักฐานนะแต่ของบางอย่างมันถูก

01:05:51 → 01:05:54 ดีไซน์มาเพื่อวัดไม่ได้มัน individual

01:05:54 → 01:05:56 แต่ถ้าเราเริ่มให้ความสำคัญว่าคุยกับ

01:05:56 → 01:05:59 มนุษย์ตรงข้ามเนี่ยมันเกิดคุณค่าอย่างไร

01:05:59 → 01:06:02 กระแสนั้นน่ะกระแสคุณค่ามนุษย์มันจะอยู่

01:06:02 → 01:06:06 เหนือกว่ากระแสคุณค่าของแบรนingหรือภาพ

01:06:06 → 01:06:09 พรรคผมอ่ะเพิ่งมาเริ่มเรียนรู้ก็คือ 5 ปี

01:06:09 → 01:06:12 พวกเนี้ยฮะอาจารย์ผมเสียดายนะว่าผมไม่เคย

01:06:12 → 01:06:16 รู้เรื่องพวกนี้มาก่อนเลยผมมีแต่ทำทำๆๆๆ

01:06:16 → 01:06:17 เราเป็นแพทย์นะเราก็ถูกเรียนให้สอนให้จำ

01:06:17 → 01:06:21 ให้สอนให้โอ้เวทำๆๆๆ

01:06:21 → 01:06:23 >> แต่พอเราถึงจุดนึงของชีวิตเราเพิ่งมารู้

01:06:23 → 01:06:27 ว่าโอสิ่งสำคัญที่สุดมันคือข้างใน

01:06:27 → 01:06:30 ผมก็เลยพยายามให้ลูกผมเริ่มจากข้างในก่อน

01:06:30 → 01:06:30 >> ครับ

01:06:30 → 01:06:33 >> ก็เลยก็เลยเนี่ยก็เลยมีโอกาสที่ดีมากเลย

01:06:33 → 01:06:35 ที่ได้เชิญอาจารย์มาแล้วก็อยากจะรณรงค์ใน

01:06:35 → 01:06:39 สังคมว่าเออแบบคุยเรื่องความรู้สึกทุกอัน

01:06:39 → 01:06:42 ตั้งโต๊ะคุยกันอาจจะไม่ต้องตั้งโต๊ะ

01:06:42 → 01:06:44 literally นะแต่หมายถึงว่าต้องมีเวลาคุย

01:06:44 → 01:06:47 เรื่องความรู้สึกเพราะเด็กรุ่นใหม่เนี่ย

01:06:47 → 01:06:50 มันต้องใช้ความรู้สึกละในยุคปัจจุบันที่

01:06:50 → 01:06:50 ผมอ่านนะ

01:06:51 → 01:06:51 >> ใช่

01:06:51 → 01:06:54 >> เพราะว่าผมเห็นรุ่นรุ่นเนี่ยรุ่นรุ่น

01:06:54 → 01:06:57 เจนก่อนเราเนี่ยมันความทุกข์เ้าเยอะปัญหา

01:06:57 → 01:07:00 อารมณ์เยอะแค่ขนาดตึกถล่มเนี่ยทั้งๆที่

01:07:00 → 01:07:03 ตัวเองไม่ได้เกี่ยวเลยนะผมมีคนไข้มาอื

01:07:03 → 01:07:05 ร้องไห้มา

01:07:05 → 01:07:07 >> คือมันอเฟคถึงทั้งๆที่มันเป็นไกลตัวเค้า

01:07:07 → 01:07:10 นะแสดงไม่ได้บอกว่าเค้าอ่อนโยนนะแต่ว่าผม

01:07:10 → 01:07:12 ว่า structure อะไรบางอย่างมันต้องมีอะไร

01:07:12 → 01:07:13 ที่พลาดอื

01:07:13 → 01:07:16 >> ในการอัingเ้าในการที่เขาโตมา

01:07:16 → 01:07:20 >> ใช่มันความความภูมิคุ้มกันในการที่จะวาง

01:07:20 → 01:07:22 ใจเข้าใจแล้วก็

01:07:22 → 01:07:24 >> ปล่อยไอ้เหมือนกับความทุกข์

01:07:24 → 01:07:25 >> ครับ

01:07:25 → 01:07:27 >> มันเหมือนเชื้อโรคเนาะมันเหมือนมันเหมือน

01:07:27 → 01:07:28 มันเหมือนไวรัสมันมาแต่ว่าเราไม่อินเฟก

01:07:28 → 01:07:29 อ่ะ

01:07:29 → 01:07:29 >> ครับ

01:07:29 → 01:07:33 >> เราเห็นภาพข่าวเราอาจจะไหวสงสารเ้านิด

01:07:33 → 01:07:36 หน่อยนะดูช้าๆแต่เรารู้แล้วเฮ้ยวางใจเฮ้ย

01:07:36 → 01:07:38 เราทำอะไรไม่ได้เราจะระวังเราจะป่วยไปอีก

01:07:38 → 01:07:39 คนนึง

01:07:39 → 01:07:41 >> อะไรเงี้ยมันเริ่มกลับมาเ care กลับมาดู

01:07:41 → 01:07:44 แลได้ตัวเองกลับมาดูแลตัวเองได้ดีคือจาก

01:07:44 → 01:07:47 การที่เราตระหนักเราเท่าทันนี้ถามว่า

01:07:47 → 01:07:50 เรื่องเรื่องอารมณ์และความรู้สึก

01:07:50 → 01:07:53 ภาษาจริงๆไอ้เนี่ยอารมณ์และความรู้สึกมัน

01:07:53 → 01:07:55 เป็นสิ่งที่

01:07:55 → 01:07:56 exist นะ

01:07:56 → 01:07:57 >> ครับ

01:07:57 → 01:07:59 >> มัน exist อยู่ดำรงอยู่จริงแต่ไอ้ความคิด

01:07:59 → 01:08:02 เนี่ยมันเป็นมโนเป็นความคิดมันไม่ได้มี

01:08:02 → 01:08:04 อยู่จริงมันเป็นความมันถามว่าจริงเนี่ย

01:08:04 → 01:08:07 คือความรู้สึกรู้สึกอย่างนั้นจริงๆอย่า

01:08:07 → 01:08:09 เพิ่งพอสมเหตุสมผลอย่าเพิ่งมาตั้งถามรู้

01:08:09 → 01:08:10 สึกอย่างงั้นได้ยังไง

01:08:10 → 01:08:11 >> ครับ

01:08:11 → 01:08:13 >> ทำไมแค่นี้ต้องเสียใจด้วย

01:08:13 → 01:08:13 >> อื

01:08:13 → 01:08:15 >> ต้องมีแค่นี้มั้ย

01:08:15 → 01:08:15 >> ครับ

01:08:15 → 01:08:17 >> ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องโมโหโมโหไปแล้วไม่

01:08:17 → 01:08:20 เป็นไรเพราะฉะนั้นการพูดคุยความรู้สึก

01:08:20 → 01:08:23 >> น้อยใจหนูน้อยใจใช่มั้ยหนูหนูกำลังน้อยใจ

01:08:23 → 01:08:26 ที่พ่อไม่ซื้อไอ้นี้ให้ใช่มั้ยโอเคหนู

01:08:26 → 01:08:30 น้อยใจไม่ใช่ว่าอะไรกันแค่นี้ต้องน้อยใจ

01:08:30 → 01:08:33 มันไม่ใช่แค่มันไม่ได้เหตุผลอะไรอ่ะก็

01:08:33 → 01:08:36 น้อยใจอยู่พ่อแม่เข้าใจมั้ยเหมือนเราพาพา

01:08:36 → 01:08:39 ลูกไปห้างแล้วลูกวิ่งร้องไห้ดิ้นลงไปดิ้น

01:08:40 → 01:08:42 เอาของเล่นน่ะเเจอมั้คือ

01:08:43 → 01:08:43 >> ครับอาจารย์

01:08:43 → 01:08:45 >> อยากจะพาไปห้างก็กลัวว่าจะไปดิไปร้อง

01:08:45 → 01:08:48 งอแงวของเล่นน่ะมันก็เป็นแบบเนี้ยถ้าเกิด

01:08:48 → 01:08:52 ถ้าเกิดเรารู้ว่าเค้าอยากได้ของเล่นแต่

01:08:52 → 01:08:54 ว่าตอนเราออกไปเราบอกว่าไปแล้วห้ามร้อง

01:08:54 → 01:08:56 เอาของเล่นนะเค้าเค้าตกลงมั้ย

01:08:56 → 01:08:57 >> อื

01:08:57 → 01:09:00 >> เค้าก็จะยอมตกลงใช่มั้แต่พอไปปุ๊บอ่ะ

01:09:00 → 01:09:00 >> เอาล่ะ

01:09:00 → 01:09:01 >> อื

01:09:01 → 01:09:03 >> แต่ถ้าเกิดถ้าเราเข้าใจความรู้สึกก่อนจะ

01:09:04 → 01:09:07 มาหนูอยากมาหนูเลยยอมสัญญาว่าจะไม่ร้อง

01:09:07 → 01:09:08 เอาของเล่น

01:09:08 → 01:09:08 >> ครับอาจารย์

01:09:08 → 01:09:09 >> ใช่ป่า

01:09:09 → 01:09:12 >> ลูกบอกว่าใช่แต่พอมาแล้วพอหนูเห็นมันอด

01:09:12 → 01:09:13 ไม่ได้ใช่มั้ย

01:09:13 → 01:09:14 >> อื

01:09:14 → 01:09:17 >> เข้าใจตอนที่เราไม่ได้นึกตอนที่เราไม่เจอ

01:09:17 → 01:09:18 เราก็นึกว่าเราทำได้

01:09:18 → 01:09:18 >> ครับ

01:09:18 → 01:09:21 >> แต่พอเราเจอมันเห็นแล้วมันก็อดไม่ได้หนู

01:09:21 → 01:09:24 ก็เลยอยากได้หนูก็เลยร้องไห้ใช่มั้เนี่ย

01:09:24 → 01:09:25 แค่เนี้ยเต้องการแค่เนี้ยต้องการความเข้า

01:09:25 → 01:09:28 ใจไอ้ที่ยังดิ้นไม่เลิกเพราะรู้สึกมันยัง

01:09:28 → 01:09:32 ไม่เข้าใจเรายังไม่เก็ตพ่อแม่ยังไม่เก็ต

01:09:32 → 01:09:34 ว่าฉันอยากได้ขนาดไหนก็แม่รู้หนูอยากได้

01:09:35 → 01:09:38 พ่อรู้หนูอยากได้แต่ที่บ้านเรามีเยอะละ

01:09:38 → 01:09:40 >> เดี๋เราไปทำไปกินไอติมกันดีกว่า

01:09:40 → 01:09:40 >> ครับ

01:09:40 → 01:09:43 >> ชิคิดเปลี่ยนได้

01:09:43 → 01:09:46 ก่อนจะจบขออนุญาตถามอาจารย์ดูแลความสุข

01:09:46 → 01:09:48 ความสงบ

01:09:48 → 01:09:50 ยังไงครับ

01:09:50 → 01:09:53 ของตัวเองอาจารย์อาจารย์ยังดูฟิตมากเลยนะ

01:09:53 → 01:09:56 ฮะผมผมดูอาจารย์เนี่ยกล้ามเนื้อใบหน้าผิว

01:09:56 → 01:09:58 อาจารย์นี้ยังดูอาจารย์ยังดูหนุ่มกว่า

01:09:58 → 01:10:01 อายุมากเลยอันนี้ขอแงบอกผมอาจจะดูแก่กว่า

01:10:01 → 01:10:04 อาจารย์ครับจริงๆผมตะกี้เรานั่งคุยกัน

01:10:04 → 01:10:07 ห้องนั้นเนี่ยผมสังเกตอาจารย์ตั้งแต่ผิว

01:10:07 → 01:10:10 หนังกล้ามเนื้อการหลังตรงการเดินขึ้น

01:10:10 → 01:10:13 บันไดของอาจารย์อาจารย์

01:10:13 → 01:10:16 แววตาอาจารย์เหมือนเดิมที่ผมเจออาจารย์

01:10:16 → 01:10:18 >> 20 ปีที่แล้วอาจารย์

01:10:18 → 01:10:19 >> อาจารย์ดูแลยังไงครับ

01:10:19 → 01:10:22 >> ก็ผมออกกำลังกายประจำด้วยด้วด้วยส่วน

01:10:22 → 01:10:25 หนึ่งก็คือเราเรา

01:10:25 → 01:10:27 ต้องดูแลตัวเองเพราะเราครอบครัวเราไม่มี

01:10:27 → 01:10:29 ลูกใช่มั้นั้นเราต้องดูแลตัวเองเป็นภาระ

01:10:29 → 01:10:34 คนอื่นไม่ได้งั้นการดูแลตัวเองด้วยด้วย

01:10:34 → 01:10:37 สุขภาพและขณะที่ผมออกกำลังกายผมก็ดูแลจิต

01:10:37 → 01:10:39 ใจไปด้วยคือเราก็เจริญสติรู้เนื้อรู้ตัว

01:10:39 → 01:10:42 ว่าเราก็วิ่งสิ่งไปหรือหายใจไปแล้วก็อยู่

01:10:42 → 01:10:45 กับความรู้สึกอยู่กับความรับรู้เราก็จะ

01:10:45 → 01:10:48 ไม่อยู่กับค content เนื้อหาความคิดเยอะ

01:10:48 → 01:10:50 เรียกว่าอยู่กับปัจจุบันเรียกว่ามีสติก็

01:10:50 → 01:10:50 ได้

01:10:50 → 01:10:51 >> ทำยังไง

01:10:51 → 01:10:53 >> เราวิ่งไปก็รุมวิ่งแล้วเราก็เห็นแล้วก็

01:10:53 → 01:10:57 วางใจว่านี่กายวิ่งนี่ร่างกายวิ่ง

01:10:57 → 01:10:59 ไม่ได้รู้สึกว่าเราวิ่งอันเนี้ยเราก็เทน

01:10:59 → 01:11:02 ท่าทีแบบนี้ท่าทีเห็นกายโดยความมันเป็น

01:11:02 → 01:11:04 ร่างกายที่วิ่งไปเห็นลมหายใจโดยความเป็น

01:11:04 → 01:11:08 ปรากฏการณ์อันนี้เป็นเป็นการฝึกที่จะไม่

01:11:08 → 01:11:11 เข้าไปidentifาย

01:11:11 → 01:11:15 ร่างกายหวงแหนเราเป็นเราก็มีความสามารถใน

01:11:15 → 01:11:18 การเป็นผู้สังเกตสังเกตร่างกายสังเกตความ

01:11:18 → 01:11:21 คิดสังเกตความกลัวความกังวลพอเราสังเกต

01:11:21 → 01:11:23 แล้วเราเห็นชัด

01:11:23 → 01:11:26 ไอ้ความกังวลก็มาแต่เราก็ปล่อยผ่านเพราะ

01:11:26 → 01:11:29 เรารู้จักมันแล้วแต่ถ้าเราไม่ได้ฝึกฝนมา

01:11:29 → 01:11:31 ความกังวลมาเราไม่ทันความกังวลก็พาให้เรา

01:11:31 → 01:11:32 ปรุงต่อ

01:11:32 → 01:11:34 >> เราก็จะเสียเวลาไปปรุงตายแล้วทำยังไงดี

01:11:34 → 01:11:37 นู่นนี่นั่นอันนี้เราก็พวกนี้เราน้อยลง

01:11:37 → 01:11:40 เยอะเลยแค่ความกลัวความกังวลความคิดลบ

01:11:40 → 01:11:43 โผล่มาเราอ๋อโอเคปล่อยผ่านเพราะฉะนั้น

01:11:43 → 01:11:46 สิ่งที่เป็นสิ่งที่ไม่เป็นขยะเป็นสิ่งที่

01:11:46 → 01:11:49 ไม่เกิดประโยชน์อะไรมันผ่านไป

01:11:49 → 01:11:50 >> อาจารย์ฝึกนานครับ

01:11:50 → 01:11:53 >> โอมันก็อยู่ในวิถีชีวิตเมันก็มันก็ค่อย

01:11:53 → 01:11:55 เป็นค่อยไปอ่ะมันก็าพวกนี้มันก็ take

01:11:55 → 01:11:59 time แหละแต่เพียงแต่ว่าเราฝึกเราดูแล

01:11:59 → 01:12:00 แบบนี้แบบไม่เป็นภาระ

01:12:00 → 01:12:00 >> อือ

01:12:00 → 01:12:03 >> เราไม่ได้มีภาระต้องตื่นมาฝึกอ

01:12:03 → 01:12:03 >> เออครับ

01:12:03 → 01:12:06 >> โอ้โหไม่อยากฝึกนั่งสมาธิโอ้โหไม่อยาก

01:12:06 → 01:12:08 นั่งเลยอะไรเงี้ยเราเราไม่ได้รู้สึกแบบ

01:12:08 → 01:12:10 นั้นเนี่ยเพราะเราเห็นคุณถ้าเราก็เริ่ม

01:12:10 → 01:12:13 ต้นเอ่อเข้าใจว่าการฝึกฝนที่ถูกต้องมัน

01:12:13 → 01:12:16 ไม่ได้มันไม่ได้มันไม่ได้ต้องลงมือลงทุน

01:12:16 → 01:12:18 ทำอะไรอ่ะมันไม่ได้ต้องตื่นแต่เช้านอนดึก

01:12:18 → 01:12:22 อะไรเงี้ยมันเพียงแค่ชำเรืองมองดูรับรู้

01:12:22 → 01:12:25 รู้อยู่ถึงความปรากฏขึ้นของกายของใจเรา

01:12:25 → 01:12:27 ถ้าเข้าใจถูกต้องมันจะไม่มีภาระมันกลับ

01:12:28 → 01:12:30 วางภาระภาระที่เกิดจากความกลัวภาระที่

01:12:30 → 01:12:34 เกิดจากความกังวลความอิจฉาน้อยใจความขุ่น

01:12:34 → 01:12:37 เนี่ยภาระจากความขุ่นที่มาครอบงำชีวิตเรา

01:12:37 → 01:12:38 มันสั้นลงอ่ะ

01:12:38 → 01:12:40 เของเดิมไม่ขุ่นนะอย่างตอนเราคุยกันอยู่

01:12:40 → 01:12:43 ตอนเนี้ยใจเราใสนะผู้ฟังที่อยู่ทางบ้าน

01:12:43 → 01:12:46 ตอนเนี้ยจิตใจผ่องใสหมดไม่มีใครมีปัญหา

01:12:46 → 01:12:48 เลยตอนนี้

01:12:48 → 01:12:50 >> นึกออกมั้ยทุกคนมีความเป็นพุทธธาตุทุกคน

01:12:50 → 01:12:52 มีกอสมีพระเจ้าอยู่ในตัว

01:12:52 → 01:12:52 >> ครับ

01:12:52 → 01:12:55 >> เหมือนกันหมด

01:12:55 → 01:12:58 อยู่ตรงนั้นเลยแต่ไอ้ที่ที่ดูมัวๆมีมัว

01:12:58 → 01:13:02 หมองมีมัวๆเข้ามาเนี่ยเป็นแค่เมฆที่จมา

01:13:02 → 01:13:04 เปรียบเสมือนเปรียบเสมือนท้องฟ้าก็ยังใส

01:13:04 → 01:13:07 อยู่เหมือนเดิมแต่มีเมฆลอยมาเป็นคราวเรา

01:13:07 → 01:13:09 อยู่ตำแหน่งของท้องท้องฟ้าที่ผมพูดนะว่า

01:13:09 → 01:13:11 เราอยู่ในตำแหน่งของกันเราเป็นท้องฟ้าที่

01:13:11 → 01:13:14 พร้อมที่จะมีความพร้อมที่จะมีเมฆขาวเมฆดำ

01:13:14 → 01:13:17 พายุก็คือพร้อมที่จะมีความอิจฉาน้อยใจ

01:13:17 → 01:13:20 เกิดขึ้นแต่ท้องฟ้าไม่ถล่ม

01:13:20 → 01:13:20 >> อื

01:13:20 → 01:13:23 >> แต่นี้เราไม่รู้เราก็จะกลายเป็นเมฆเราก็

01:13:24 → 01:13:26 กลายเป็นนู่นเป็นนี่เอ้ยแต่เราอยู่เหนือ

01:13:26 → 01:13:28 เพราะฉะนั้นเราก็อยู่กับความวุ่นวายปั่น

01:13:28 → 01:13:32 ป่วนความทุกข์ต่างๆด้วยความเข้าใจในฐานะ

01:13:32 → 01:13:35 จิตจิตใจที่กว้างขวางอยู่ได้มันเป็นไปได้

01:13:35 → 01:13:37 เดี๋ยวได้ดั่งใจเดี๋เดี๋ยวฝนตกเดี๋เดี๋ยว

01:13:37 → 01:13:38 แดดออก

01:13:38 → 01:13:38 >> อื

01:13:38 → 01:13:42 >> ไม่ไม่มีอยากได้นู่นได้นี่เราก็รู้ว่าอ่า

01:13:42 → 01:13:46 ความสงบก็คือท้องฟ้าที่ว่างแล้วรู้ได้ไง

01:13:46 → 01:13:49 มันว่างก็ตอนก็เคยเห็นตอนมันไม่ว่าง

01:13:49 → 01:13:50 >> อื

01:13:50 → 01:13:52 >> เพราะนั้นมันก็อิงอาศัยอ่ะครับไม่รู้จัก

01:13:52 → 01:13:54 มืดไม่ไม่มันถ้ามันไม่มีมืดสว่างมันก็ไม่

01:13:54 → 01:13:55 มีความหมาย

01:13:55 → 01:13:56 >> อื

01:13:56 → 01:13:58 >> แต่มันไม่มีมืดถ้าไม่มีความมืดเลยพระ

01:13:58 → 01:14:01 อาทิตย์นี่จะมีคุณค่ามั้ย

01:14:01 → 01:14:04 >> แสดงว่าอาจารย์อาจารย์ให้ความสำคัญกับมืด

01:14:04 → 01:14:06 ไม่น้อยไปกว่าความสว่าง

01:14:06 → 01:14:08 >> เป็นเรื่องเป็นเป็นเป็นปรากฏการณ์เนี่ย

01:14:08 → 01:14:10 >> เราไม่ได้รังเกียจแต่ว่าชีวิตเราวิถี

01:14:11 → 01:14:13 ชีวิตทั่วๆไปเนี่ยเราจะพากันไปหาความ

01:14:13 → 01:14:14 สว่างไง

01:14:14 → 01:14:15 >> ครับ

01:14:15 → 01:14:17 >> ไปหาสิ่งที่สบายสิ่งที่ใช่สิ่งที่ทำให้

01:14:18 → 01:14:18 ราบรื่น

01:14:18 → 01:14:19 >> ครับ

01:14:19 → 01:14:22 >> อ่าไม่ผิดหวังไม่เสียใจตั้งนานตาเรียน

01:14:22 → 01:14:24 หนังสือหางานทำมั่นคงอะไรอย่างเงี้ยแต่

01:14:24 → 01:14:26 ขณะที่เราตั้งตาตั้งตาแบบนั้นเราก็เจอ

01:14:26 → 01:14:28 ความผิดหวังเจอเจ็บไข้ได้ป่วยเจอพัดพาก

01:14:28 → 01:14:32 เจออุบัติเหตุความสามารถในการอยู่กับสิ่ง

01:14:32 → 01:14:35 ที่ไม่พึงประสงค์อ่ะมันไม่พัฒนาขึ้นเท่า

01:14:35 → 01:14:35 ไหร่นะ

01:14:35 → 01:14:36 >> อื

01:14:36 → 01:14:38 >> แต่ความสามารถในการหนีสิ่งไม่พึงประสงค์

01:14:38 → 01:14:39 อ่ะพัฒนา

01:14:39 → 01:14:40 >> โอ้โหโอ

01:14:40 → 01:14:43 >> ยิ่งมีตังค์ทำไงครับหนีหารถดีๆหาบ้านดีๆ

01:14:43 → 01:14:47 ไม่ให้เกิดอุบาเทของที่มันมีsaซฟตี้

01:14:47 → 01:14:51 >> ใช่มั้ยตรวจร่างกายสม่ำเสมอเจอเลโลกอะไร

01:14:51 → 01:14:53 จะได้ดูแลกันรวดเร็วเนี่ยเราทำทุกอย่าง

01:14:53 → 01:14:54 แล้วมันหนีพ้นมั้ย

01:14:54 → 01:14:55 >> อื

01:14:55 → 01:14:57 >> วันดีคดีๆก็แจ็คพอต

01:14:57 → 01:14:57 >> อื

01:14:57 → 01:15:00 >> ไม่ได้เตรียมความพร้อมเพราะฉะนั้นความ

01:15:00 → 01:15:03 พร้อมชีวิตมันมีด้านอีกด้านนึงคือด้าน

01:15:03 → 01:15:06 เสื่อมด้านความไม่แน่นอนมันเกิดขึ้นความ

01:15:06 → 01:15:08 ผิดหวังเสียใจมันมัน

01:15:08 → 01:15:12 ธรรมชาติน่ะแต่พอเราแต่เราลำเอียงไปในทาง

01:15:12 → 01:15:16 ลำเอียงไปในทางโอเคไงครับเวลาไม่โอเคนี่

01:15:16 → 01:15:19 เราเราเยอะมั้ยเวลาไม่โอเคเยอะ

01:15:19 → 01:15:19 >> เยอะครับ

01:15:20 → 01:15:21 >> เวลาโอเคนี่ไม่ค่อยเยอะ

01:15:21 → 01:15:21 >> ครับ

01:15:21 → 01:15:24 >> เวลามันใช่มันได้สมหวังไม่ค่อยเยอะแต่พอ

01:15:24 → 01:15:28 ไม่ได้ไม่สมหวังเนี่ยเยอะลูกคะแนนไม่ได้

01:15:28 → 01:15:30 ตามที่สมหวังนี่เยอะมากเลยถามถามแล้วถาม

01:15:30 → 01:15:34 อีกว่าทำไมอันนั้นเราลองใจกว้างๆเท่ากัน

01:15:34 → 01:15:37 สมหวังไม่สมหวังมันคือชีวิตน่ะเราก็จะ

01:15:37 → 01:15:40 เป็นคนที่มีชีวิตชีวามากขึ้นไม่ใช่เอาแต่

01:15:40 → 01:15:41 ได้

01:15:41 → 01:15:42 >> อ

01:15:42 → 01:15:44 >> ไม่ได้ไม่เอาไม่ได้ก็โอเคมันไม่ได้แล้ว

01:15:44 → 01:15:44 อ่ะ

01:15:45 → 01:15:45 >> ครับ

01:15:45 → 01:15:46 >> มันไม่สมปรารถนาอะไร

01:15:46 → 01:15:51 >> ครับก่อนจบรายการอาจารย์อยากฝากอะไรกับ

01:15:51 → 01:15:54 ประชาชนรากหญ้า 1 อย่างถ้าอาจารย์อยากฝาก

01:15:54 → 01:15:56 จากใจ

01:15:56 → 01:15:59 >> ผมคิดว่าสิ่งที่สำคัญทุกคนต้องต้องรับรู้

01:15:59 → 01:16:03 ว่าไม่มีใครมารับผิดชอบความทุกข์ความสุข

01:16:03 → 01:16:03 >> อื

01:16:03 → 01:16:05 >> ที่เกิดขึ้นกับเราได้

01:16:05 → 01:16:07 แต่ทุกข์สุขก็เรื่องอะไรก็แล้วแต่เราเท่า

01:16:07 → 01:16:10 นั้นน่ะที่จะต้องดูแลแล้วเรามีศักยภาพที่

01:16:10 → 01:16:11 จะดูแล

01:16:11 → 01:16:11 >> ครับ

01:16:11 → 01:16:14 >> เหลือเฟือไม่ได้ขึ้นอยู่กับยากดีมีจนเรา

01:16:14 → 01:16:16 เห็นตัวอย่างคนที่ลำบากคนที่นอนอยู่กับ

01:16:16 → 01:16:18 เตียงแล้วไม่ไม่ทุกข์มากแจ่มใสก็มีเยอะ

01:16:18 → 01:16:22 แยะคนที่ระยะสุดท้ายแต่เขาพร้อมจะไป

01:16:22 → 01:16:22 >> ครับ

01:16:22 → 01:16:26 >> เยอะแยะมากแล้วเห็นคนระยะสุดท้ายที่

01:16:26 → 01:16:27 เหมือนกับไม่ยอมอยู่ระยะสุดท้ายอ่ะ

01:16:28 → 01:16:28 >> ครับ

01:16:28 → 01:16:31 >> จะหนีกลับไปอยู่จะจะจะพยายามจะปฏิเสธเยอะ

01:16:31 → 01:16:34 แยะนั้นเรารู้เลยว่าสถานการณ์การเดียวกัน

01:16:34 → 01:16:39 มีสภาวะจิตใจของคนแตกต่างหลากหลายตั้งแต่

01:16:39 → 01:16:43 บวกตั้งแต่แจ่มใสเบิกบานจนกระทั่งจะอยู่

01:16:43 → 01:16:45 ไม่ได้แล้วแสดงว่ามันไม่ได้อยู่กับตัว

01:16:45 → 01:16:48 สถานการณ์มันอยู่ที่ข้างในคนๆนั้นเตรียม

01:16:48 → 01:16:51 อะไรมาเพราะนั้นอันนี้มันก็อาจจะพูดมาเรา

01:16:51 → 01:16:52 ก็เคยได้ยินกันมาแล้วทั้งนั้นนะครับยังไง

01:16:52 → 01:16:55 ต้องดูแลตัวเองแต่ไม่เริ่มไงไม่เริ่มที่

01:16:55 → 01:16:57 ตั้งใจว่าเฮ้ยกลับมาสังเกตอารมณ์ความคิด

01:16:57 → 01:16:59 ตัวเองบ้างนะหันมาอยู่เฉยๆนั่งนิ่งๆอยู่

01:16:59 → 01:17:02 เบื่อๆเหงาๆเซ็งๆบ้างไม่ต้องหาอะไรกินไม่

01:17:03 → 01:17:04 ต้องหาอะไรทำ

01:17:04 → 01:17:04 >> ครับ

01:17:04 → 01:17:06 >> เพราะงั้นถ้าต้องหาอะไรทำก็อ่าอ้วนใช่

01:17:06 → 01:17:08 มั้ยแล้วหาอะไรทำก็หยิบโทรศัพท์ก็

01:17:08 → 01:17:09 ช้อปปิ้ง

01:17:09 → 01:17:10 >> ครับ

01:17:10 → 01:17:15 >> เสียตังค์อีกก็ถ้าถามว่าอาจอยู่เฉยๆความ

01:17:15 → 01:17:19 เบื่อก็เป็นแค่สิ่งที่จอห์มาความความไม่

01:17:19 → 01:17:23 โอเคเป็นปรากฏการณ์หนึ่งคือฝนตกฟ้าร้อง

01:17:23 → 01:17:24 >> มันเป็นธรรมชาติ

01:17:24 → 01:17:26 >> ไม่ใช่เป็นความโชคร้ายโชคไม่ดีอะไรของเรา

01:17:26 → 01:17:30 เป็นธรรมชาติวางใจแบบนี้มันก็เรียกว่า

01:17:30 → 01:17:35 ภูมิคุ้มกันเราดีความความโอเคกับความไม่

01:17:35 → 01:17:36 โอเค

01:17:36 → 01:17:36 >> ครับ

01:17:36 → 01:17:38 >> เราก็มีแต่จากโอเคนึกออกมั้ยครับแต่บางคน

01:17:38 → 01:17:42 ก็บอกอุ๊ยอาจารย์มันยากนะมันโอเคมันยัง

01:17:42 → 01:17:44 โอเคไม่ได้ก็โอเคที่ยังทำไม่ได้

01:17:44 → 01:17:45 >> อื

01:17:45 → 01:17:47 >> โอเคที่ยังยังโอเคกับความไม่โอเคยังทำไม่

01:17:47 → 01:17:49 ได้ใช่มั้ยก็โอเคก่อน

01:17:49 → 01:17:49 >> ครับ

01:17:49 → 01:17:51 >> และสุดท้ายก็คือว่าเราทุกคนต้องกลับมา

01:17:51 → 01:17:55 เห็นคุณค่าของตัวเองอย่างไม่มีเงื่อนไข

01:17:55 → 01:17:57 accept unconditional self acceptant

01:17:57 → 01:17:59 การยอมรับตัวเองอย่างไม่มีเงื่อนไขไม่

01:17:59 → 01:18:01 ต้องขึ้นอยู่กับต้องเรียนเก่งต้องมีราย

01:18:01 → 01:18:03 ได้นู่นแค่เป็นมนุษย์มีลมหายใจอยู่

01:18:03 → 01:18:04 >> ครับ

01:18:04 → 01:18:07 >> มีคุณค่าเพียงพอเราดูคนไข้ที่ไม่รู้ตัว

01:18:07 → 01:18:11 เรายังเรายังเคารพดูแลเเลยยังยังทนุถนอมเ

01:18:11 → 01:18:13 เลยแสดงว่าคุณค่ามันไม่ได้ขึ้นอยู่กับ

01:18:13 → 01:18:18 อะไรละ just เป็นมนุษย์มีคุณค่าจบที่

01:18:18 → 01:18:22 เหลือต้องทำมาหากินต้องใช้ชีวิตก็ทำไปตาม

01:18:22 → 01:18:26 บทบาทหน้าที่ตามเหตุตามความความความ

01:18:26 → 01:18:29 จำเป็นไม่ใช่ทำเพื่อที่จะพิสูจน์คุณค่าใน

01:18:29 → 01:18:35 ตัวเองนะเรา to leave to improve ใช่ม

01:18:35 → 01:18:38 เพื่อ improve ไม่ใช่เพื่อ prove ไม่ใช่

01:18:38 → 01:18:40 เพื่อพิสูจน์ที่ผ่านมาเราหมดเหนื่อยไปกับ

01:18:40 → 01:18:43 การต้องพิสูจน์ให้ใครเขาเห็นครับ

01:18:43 → 01:18:45 >> ใครเขาเห็นนู่นนี่นั่นใครเขาดูดีอะไรงี้

01:18:45 → 01:18:47 เพราะเราดูดีในตัวเองเรารู้สึกดีกับตัว

01:18:47 → 01:18:49 เองไม่ได้เราต้องอาศัย accessory

01:18:49 → 01:18:50 >> อื

01:18:50 → 01:18:53 >> ใส่เครื่องประดับเยอะเพื่อมาค้ำยันอันนี้

01:18:53 → 01:18:56 แสดงว่าเรายอมรับตัวเองอย่างไม่มีเงื่อน

01:18:56 → 01:18:57 ไขยังไม่ได้

01:18:57 → 01:18:58 >> อื

01:18:58 → 01:19:00 >> เราจะยอมรับตัวเองได้ก็ต่อเมื่อไลฟ์ยอด

01:19:00 → 01:19:04 แชร์ยอด F คนยังมาเสือฮกมาตอบสนองเราอยู่

01:19:04 → 01:19:07 อันเนี้ยเอาใจเราไปฝากไว้กับแฟนคลับเนี่ย

01:19:07 → 01:19:08 >> อือ

01:19:08 → 01:19:11 >> ลำบากละเพราะฉะนั้นเราไม่เอาใจไปฝากกับ

01:19:11 → 01:19:13 แฟนคลับแต่ใจเราฝากไว้กับเนื้อกับตัวของ

01:19:13 → 01:19:14 เราเอง

01:19:14 → 01:19:18 >> ครับแล้วอาจารย์อยากฝากอะไรกับผู้บริหาร

01:19:18 → 01:19:19 เบื้องบน

01:19:19 → 01:19:22 >> เป็นที่รู้กันอยู่อ่ะครับเราเรา

01:19:22 → 01:19:27 ต้องเข้าใจความเป็นมนุษย์เราก็บางที

01:19:27 → 01:19:30 เอ่อนักการเมืองก็ติดอยู่

01:19:30 → 01:19:33 ระบบการเมืองการปกครองแบบไอชีวิตธรรมดา

01:19:33 → 01:19:35 นี่ไม่ค่อยได้คุยกันเนาเราบางทีเราก็ติด

01:19:35 → 01:19:38 กับติดอยู่กับเงื่อนไขติดเกี่ยวกับทฤษฎี

01:19:38 → 01:19:43 ติดความกับสิ่งที่เป็นอะไรอ่ะความสวยหรู

01:19:43 → 01:19:45 ดูงามเราก็เลยไม่ค่อยได้ดูเบสิคพื้นฐาน

01:19:45 → 01:19:48 เนั้นผมคิดว่านักการเมืองต้องเข้าใจ

01:19:48 → 01:19:49 มนุษย์

01:19:49 → 01:19:50 >> อื

01:19:50 → 01:19:51 >> เข้าใจจริงๆ

01:19:51 → 01:19:52 >> ครับ

01:19:52 → 01:19:55 >> เข้าใจจริงๆไม่ใช่เอาทฤษฎีมาใส่ต้องเข้า

01:19:55 → 01:19:57 ใจจริงๆไม่ใช่เอาทฤษฎีที่มาต้องอย่างงู้น

01:19:57 → 01:20:00 อย่างงี้ต้องต้องมีความสามารถในการสัมผัส

01:20:00 → 01:20:00 >> อ

01:20:00 → 01:20:03 >> ถ้าไม่เคยสัมผัสโตมากับครอบครัวที่ร่ำที่

01:20:03 → 01:20:05 รวยก็ต้องมีเวลาไปสัมผัสจริงๆ

01:20:05 → 01:20:06 >> อื

01:20:06 → 01:20:10 >> มีเวลาพูดคุยมีเวลามีเวลาไปกินไปนอนกับคน

01:20:10 → 01:20:14 ที่เ้ายากจนจริงๆแล้วก็ฟังเค้า

01:20:14 → 01:20:16 >> ฟังเค้าเป็นยังไงถามไม่เข้าใจว่าที่มาที่

01:20:16 → 01:20:18 ไปอยากเห็นอะไรไม่ใช่ไปฉากฉวยไม่ใช่ไป

01:20:18 → 01:20:20 สร้างภาพที่ว่าถ้าเราไม่เข้าใจมนุษย์จริง

01:20:20 → 01:20:23 ๆอ่ะมันมันบริหารปกครองคนอื่นลำบาก

01:20:23 → 01:20:24 >> อื

01:20:24 → 01:20:27 >> มันจะพากันเพราะว่า

01:20:27 → 01:20:28 ทุกคนมีความเป็นมนุษย์เหมือนกัน

01:20:28 → 01:20:29 >> ครับ

01:20:29 → 01:20:33 >> ถ้าไม่เข้าใจมนุษย์มันก็จะมันก็จะไปตาม

01:20:33 → 01:20:36 เนี้ยที่ผ่านมันก็ผลประโยชน์มันมาก่อนน่ะ

01:20:36 → 01:20:37 >> ครับ

01:20:37 → 01:20:40 >> ใช่มั้มันมันแต่แต่พอเข้าใจมันได้เหวเห็น

01:20:40 → 01:20:43 ใจมันได้ซึ้งถึงความยากลำบากของคนบางที

01:20:43 → 01:20:46 มันเปลี่ยนไม้เส้นนี่มันไม่ถึงไง

01:20:46 → 01:20:50 ไปเจอคนไปเจอคนยากคนจนคนลำบากไม่ใช่อยาก

01:20:50 → 01:20:53 จะไปเข้าใจเขาอ่ะ

01:20:53 → 01:20:57 อย่าไปแสดงว่าฉันสนใจจริงๆไม่ได้สนใจจริง

01:20:57 → 01:20:58 >> ครับ

01:20:58 → 01:21:02 >> สุดท้ายก็ยกระดับจิตสำนึก

01:21:02 → 01:21:04 >> ครับขอบคุณมากครับ

01:21:04 → 01:21:05 >> ได้เมื่อไหร่ไม่รู้

01:21:05 → 01:21:06 >> ครับขอบคุณมากครับอาจารย์เป็นเกียรติ

01:21:06 → 01:21:08 อย่างยิ่งครับเป็นเกียรติอย่างยิ่ง

01:21:08 → 01:21:11 >> ครับก็ขอบคุณมากที่ให้เกียรติมาร่วมร่วม

01:21:11 → 01:21:14 ช่องนะหมอชวนคุยเนก็ยินดีมากครับอาจารย์

01:21:14 → 01:21:17 ขอบพระคุณมากที่อาจารย์สละเวลาวันหยุดมา

01:21:17 → 01:21:18 ด้วยครับ

01:21:18 → 01:21:19 >> ยินดีครับ

01:21:19 → 01:21:20 >> ก็

01:21:20 → 01:21:23 ผมหมอวินัยนะครับวันนี้ผมรู้สึกถือว่า

01:21:23 → 01:21:26 เป็นบุญของผมกับรายการผมเล็กนะฮะที่

01:21:26 → 01:21:29 อาจารย์ได้สละเวลาอันมีค่าของอาจารย์นะ

01:21:29 → 01:21:35 ครับมาที่พcสนะครับซึ่งสำหรับลูกศิษย์จะ

01:21:35 → 01:21:38 มีอะไรมากกว่าที่ครูที่เขาเคยเรียนครูที่

01:21:38 → 01:21:42 เขาเคยสัมผัสและเป็นครูที่เคยเปลี่ยนความ

01:21:42 → 01:21:45 คิดเค้าเนี่ยมานั่งคุยกับเค้าบนเวทีนะ

01:21:45 → 01:21:48 ครับจากเดิมเราเป็นคนนั่งเก้าอี้มอง

01:21:48 → 01:21:52 อาจารย์วันนี้อาจารย์นั่งกับเราส่งไม้ให้

01:21:52 → 01:21:56 เราเพื่อหวังว่าเราอาจจะเป็นคนที่ส่งหมาย

01:21:56 → 01:21:58 ให้กับคนรุ่นหลังนะครับ

01:21:58 → 01:22:02 >> ก็ผมว่าอันนี้ก็เป็นบุญของผมนะครับแล้วก็

01:22:02 → 01:22:06 ผมเชื่อว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับคนที่ฟัง

01:22:06 → 01:22:11 ผมก็ไม่รู้จะตอบแทนอาจารย์ยังไงนะครับไม่

01:22:11 → 01:22:14 >> คือคำว่าตอบแทนมันคงไม่มีนะครับสิ่งนึงก็

01:22:14 → 01:22:17 แค่อยากจะเราทุกคนอาจจะขอบคุณอาจารย์ด้วย

01:22:17 → 01:22:20 ใจจริงนะครับแล้วก็หวังว่าอาจารย์คงจะ

01:22:20 → 01:22:24 อยู่กับมีแฟนคลับบอกว่าให้มาบ่อยๆ

01:22:24 → 01:22:27 >> ผมว่าอาจารย์คงจะอยู่พัฒนาสังคมนะฮะผลัก

01:22:27 → 01:22:28 ดัน

01:22:28 → 01:22:30 >> Emotional Intelligence หรืออาจารย์ใช้

01:22:30 → 01:22:32 คำว่าอะไรนะ Emotional intelligence

01:22:32 → 01:22:34 อาจารย์ใช้คำว่าอะไรนะ

01:22:34 → 01:22:36 >> มันจริงภาษาไทยเป็นความฉลาดทางอารมณ์แต่

01:22:36 → 01:22:39 ว่าแต่ว่าจริงๆเ่อผมสิ่งที่ผมพูดเนี่ยมัน

01:22:39 → 01:22:42 เป็นสิ่งที่เหนือไปกว่านั้นคือความฉลาด

01:22:42 → 01:22:44 มันจะเกิดขึ้นได้จากการที่มีความสามารถใน

01:22:45 → 01:22:47 การเท่าทันเป็นผู้สังเกต Self

01:22:47 → 01:22:49 observation Self awareness การ

01:22:49 → 01:22:51 ตระหนักรู้เท่าทันตัวเองความสามารถในการ

01:22:51 → 01:22:53 สังเกตตัวเอง

01:22:53 → 01:22:56 >> จริงๆนะไม่ใช่ทางความคิดใช่ก็คือช่วยผลัก

01:22:56 → 01:23:00 ดันการรู้ตนเองรู้ตัวตนให้มากที่สุดนะ

01:23:01 → 01:23:02 ครับ

01:23:02 → 01:23:06 >> ก็หวังว่าคลิปนี้คงจะเกิดประโยชน์

01:23:06 → 01:23:11 คงจะจุดประกายให้เกิดความอยากรู้อาจารย์

01:23:11 → 01:23:14 คงไม่ได้ให้คำตอบทุกอย่างอาจารย์แค่

01:23:14 → 01:23:17 >> ผลักดันเพียงแค่ฆ่าคำสุดท้ายที่อาจารย์

01:23:18 → 01:23:21 บอกว่าความสุขและความทุกข์มันเป็นหน้าที่

01:23:21 → 01:23:24 ของคุณคุณต้องหาให้เจอว่าคุณจะแก้แก้

01:23:24 → 01:23:28 โจทย์ยังไงนะครับงั้นถ้าเรารู้ตัวตนมาก

01:23:28 → 01:23:31 ขึ้นโอกาสที่เราจะมีความสุขและหาสมดุลใน

01:23:32 → 01:23:36 ชีวิตจะมากขึ้นครับแขกรับเชิญคนต่อไปจะ

01:23:36 → 01:23:41 เป็นใครรอติดตามผมหมอวินัยกับปัญหาบ้าน

01:23:41 → 01:23:45 เมืองในภาษาบ้านบนเวทีหมอชวนคุยกับแขกรับ

01:23:45 → 01:23:48 เชิญที่มีความรู้ประสบการณ์มากมายนะครับ

01:23:48 → 01:23:53 มาแบ่งปันเพื่อพัฒนาบ้านเมืองเพราะการ

01:23:53 → 01:23:55 พัฒนาบ้านเมืองเป็นหน้าที่ของเราทุกคน

01:23:55 → 01:23:56 >> ทุกคน

01:23:56 → 01:24:00 >> ไม่ใช่หน้าที่ของหน่วยงานใดหน่วยงานหนึ่ง

01:24:00 → 01:24:01 >> ขอให้โชคดีครับสวัสดีครับ

01:24:01 → 01:24:07 >> สวัสดีครับสวัสดีครับ

01:24:07 → 01:24:21 [เพลง]