00:00:00 → 00:00:00 มี 7

00:00:00 → 00:00:03 แบบสั้นๆๆทุกแบบฉันฉันลืมเราก็จะสําจงคำว่าเสียใจเมื่อไรความรักจะหยุดเท่านั้นหัว

00:00:03 → 00:00:12 [เพลง]

00:00:12 → 00:00:38

00:00:38 → 00:00:39 ถ้าไม่มีใครเกิดทันบ้างคะฮ่าๆไทยทานนัดกดไลค์หน่อยกดไลค์หน่อยกดไลค์หน่อยเร็วเพลงนี้ชื่อว่าเพลงเจ็บช้ำๆนะคะก็เป็นเพลงแรกในการทำงานเลยของเอ้ยผีดานและแอนธิติมานะคะ

00:00:39 → 00:00:39

00:00:39 → 00:01:36 ออกมาเจอกันต้องบอกว่าจริงๆแล้วอ่ะคะพี่แอนเนี่ยเป็นแรงบันดาลใจคนนึงเลยคือตอนนี้นะคะ

00:01:36 → 00:01:37 เธอเป็นคนที่ไม่เคยมีแรงวันน้ำใจจากเอ่อนักแต่งเพลงคนอื่นๆเช่นบางทีเนี่ยถ้าเกิดเรามีอาชีพอะไรใช่ไหมคะอย่างเราอยากเป็นดาราเราอาจจะมีไอดอลเป็นดาราคนนี้นี่เนี้ยเราอยากเป็นนักร้องและอาจจะมีต้มแบบเป็นนักร้องคนนี้แต่สำหรับเงินนะคืออื่นก็มองว่าเออเนี่ยเป็นนั้นแต่งเพลงแต่ว่าสิ่งที่ที่เป็นต้นแบบเนี้ยกลายเป็นเราอยากเป็นนักแต่งเพลงในแบบของตัวเองที่แต่งให้ใครร้องนะคาดว่าแต่งให้ใครร้องก็คือแต่งให้พี่แอนที่มาร้องนี่แหละก็คือวันนึงเออชอบเพลงของคุณสามารถนะคะคือไม่ว่าจะเป็นปล่อยมืออะไรเนี่ยนะหรืออะไรเพลงของคุณ

00:01:37 → 00:01:37

00:01:37 → 00:01:57 นะคะโดยเฉพาะเสียงของพี่แอนก็ก็ทำให้บอกตัวเองตลอดเวลาที่ที่ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนนี้ว่าวันหนึ่งนะฉันจะต้องแต่งเพลงให้ผู้หญิงคนนี้หรอ

00:01:57 → 00:01:58 ถ้าพี่ได้เลยนะคะเพลงนี้นะคะจริงๆก็เป็นชีวิตมหาลัยในปีหนึ่งของเอิร์นจริงนี้ก็ออกตอนที่เอิ้นอายุประมาณ

00:01:58 → 00:02:10 19 เนาะ 10

00:02:10 → 00:02:11 ซึมไม่ไม่ต้องบอกว่ากี่ปีที่แล้วนะคะเพลงนี้เนี่ยเกิดจากประสบการณ์ที่เอิ้นสังเกตนะความรักของตัวเอง

00:02:11 → 00:02:37 sma

00:02:37 → 00:02:39 หลายๆครั้งเวลาที่คนมาชอบเราเราไม่ชอบแต่เวลาที่เราไปชอบใครอีกคนนึงนะคะปรากฎว่าเขาก็จะไม่ชอบเราเป็นไหมไม่รู้ว่าประสบการณ์นี้เกิดกับใครบ้างนะคือเขาไม่ชอบเราไม่พอนะคะส่วนใหญ่เขาก็จะไม่ค่อยชอบผู้หญิงด้วยนะคะกาลีได้ว่าก็อาจจะเป็นเอ่อถ้าสมัยนี้ก็เป็น

00:02:39 → 00:02:40 lgbt

00:02:40 → 00:02:48 อะไรอย่างนี้นะเราก็เลยสังเกตตัวเองว่าเอ๊ะทำไมเราผิดมีรูปแบบนะความความรักในแบบนี้

00:02:48 → 00:02:50 อย่าปล่อยนะคะอ่ะ

00:02:50 → 00:03:17 และก็เลยเกิดเป็นเพลงที่ชื่อว่าเจ็บซ้ำๆขึ้นมาเนี่ยอ่ะค่ะในชีวิตจริงๆเราเนี่ยอาจจะไม่ใช่เรื่องของความรักก็ได้นะคะอาจจะเป็นเรื่องของการที่เรามีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์กับใครก็ได้อาจจะเป็นเพื่อนร่วมงานอาจจะเป็นหัวหน้านะคะหรืออาจจะเป็นคนรักนะคะคือมีอะไรไหมที่มันเป็นเป็นรูปแบบ

00:03:17 → 00:03:18

00:03:18 → 00:03:28 นะเราจะรู้ได้ยังไงว่ามันซ้ำๆก็คือบางทีมันจะมีเสียงสะท้อนจากข้างนอกอย่างเช่นเอ่อคำตำหนิเดิมๆ

00:03:28 → 00:03:34 อ่ะเนาะ are come เติมเดิมๆนะคะอ่า

00:03:34 → 00:05:10 เต็มรูปแบบของปัญหาเดิมๆอาจจะแค่เปลี่ยนคนเปลี่ยนเวลาเรียนสถานที่อะไรเงี้ยนะคะก็ลองลองสังเกตตัวเองดูนะคะอันนี้ถ้าเกิดว่าเรานะคะอยากเรียนรู้เรื่องของจิตใจเรื่องของความคิดนะคะเพื่อเพื่อที่จะให้ตัวเองได้ได้พัฒนาเรื่องนี้นะสิ่งสำคัญนะคะคือเออเนี่ยอยากให้ฟังแล้วเราลองเทียบเคียงกับชีวิตของตัวเราเองนะคะอย่าเอาชีวิตเปิ้ลหรือว่าชีวิตของเอ่อเคสนะหรือว่าสิ่งที่ยกตัวอย่างเนี่ยมาเป็นจุดปักหมุดอะไรนะคะเราควรเอาสิ่งที่เราได้ยินแล้วเราลองมาเทียบเคียงกับชีวิตเราจะได้การเรียนรู้ที่ที่มากขึ้นวันนี้นะคะก็คืออย่างที่บอกว่าอยากจะมาคุยว่าแล้วทำไมนะเราก็ไม่ชอบปัญหาไม่มีใครชอบอันนา

00:05:10 → 00:05:11 ก็ไม่มีอะไรชอบปัญหาแบบนี้ไม่มีใครอยากเจอเรื่องแบบนี้นะคะไม่อยากไม่มีใครอยากเจ็บเรื่องซ้ำๆเดิมๆแต่ทำไมเราก็อย่างยังมีปัญหาเดิมๆอยู่ยังมีความทรงจำเดิมๆที่จริงๆเราก็ไม่ได้งั้นเริ่มแรกก็คือเรามารู้ก่อนว่าจริงๆกระบวนการความจำของเราเนี่ยเกิดขึ้นอย่างไงนะคะกระบวนการความจำของเรานะคะมันเกิดขึ้นเนี่ยมันจะใช้อ่ากระบวนการทั้งหมด

00:05:11 → 00:05:11

00:05:11 → 00:05:18 ขั้นตอนด้วยกันนะกันยกตัวอย่างนะอย่างเช่นว่าเนี่ยการที่เจอสถานการณ์ผู้ชายไม่ใช่สิคนที่เขาไม่ได้รักเราแต่เรารักเขาเนี่ยปฏิเสธนะคะ

00:05:18 → 00:05:28 [เพลง]

00:05:28 → 00:05:29 ถ้างั้น

00:05:29 → 00:05:56 ตั้งเวลาเกิดสถานการณ์ขึ้นใช่ไหมสิ่งที่สมองเราจะทำทันทีเลยก็คือการลงข้อมูลค่ะการลงข้อมูลเนี่ยพอเราใส่ใจเรื่องนี้นะเรื่องนี้จะถูกลงเป็นข้อมูลเข้ามาในสมองและเสร็จแล้วมันก็จะเก็บค่ะเวลาเก็บเนี่ยมันก็จะเหมือนตู้เก็บเอกสารเนี่ยนะมันจะมีตู้ของความจำระยะสั้นและความจำระยะยาวค่ะ

00:05:56 → 00:07:51 ก็เพราะเก็บเวลานี้นะคะเพราะเวลาที่เราคิดเราอาจจะคิดเองเนอะหรืออาจจะมีอะไรมากระตุ้นนะคะจะเป็นสถานที่ที่จะเป็นเหตุการณ์จะเป็นอะไรก็ตามนะคะมากระตุ้นราวหรือว่าอาจจะไม่มีใครการ์ตูนเราก็ต้องตัวเองเนี่ยนะคะมันก็จะเกิดการดึงข้อมูลก็ดึงข้อมูลเขียนแล้วเนี่ยถ้าเราเอาแสดงออกนะตามสิ่งที่เราคิดตามข้อมูลที่เราดึงตามอารมณ์เที่ยวดึกมานะคะวงจรของความจำก็เกิดขึ้นนะยิ่งเป็นมากมันก็จะยิ่งจำมากยิ่งฝังลึกมากให้กระบวนการจำเนี่ยนะเราสังเกตไหมคะว่าไอ้เรื่องที่เราอยากจะจำเรากระดานมั้ยจำได้อย่างเช่นเราเนี่ยอยากจะจำเรื่องที่ครูสอนและอยากจะจำเรื่องที่เราอ่านหนังสือนะคะแต่ว่าส่วนใหญ่เนี่ยเราจะจำสิ่งแล้วเนี้ยไม่ค่อยได้เพราะว่าถ้าเรื่องเหล่านั้นนะคะมันไม่ดึงดูดใจเราพอมันไม่น่าสน

00:07:51 → 00:07:52 แต่พอมันน่าเบื่ออะไรอย่างนี้นะคะเพราะว่าการที่เราเนี่ยไม่มีความสนใจตั้งแต่แรกมันเหมือนกันปิดประตูในการรับข้อมูลตั้งแต่แรกเลยค่ะการที่เราไม่มีสมาธิการที่เราไม่ได้จดจ่อดังนั้นเนี่ยเราก็เลยมีข้อมูลที่จะไปเก็บไว้ในคลังข้อมูลของเราเนี่ยน้อยหรือเพียงบางส่วนนะคะถึงมีนะคะเราเองเนี่ยก็ไม่ค่อยจะอนุญาตให้มันเข้าไปสู่ความจำระยะยาวเราจะจำแค่คนจำระยะสั้นนะเดินสะดุดขาตัวเองนะคะสรุปบันไดนิดนึงเนี่ยแล้วก็ลืมแล้วนะคะอยากรู้ว่าเราทำอย่างอื่นแล้วก็อยู่แล้วแต่ว่าทำไมอ่ะเรื่องที่มันทำให้เราเจ็บมันทำให้เราเกิดอารมณ์ที่มันเป็นด้านลบในว่าจะผิดหวังเสียใจนะเจ็บปวดท้อแท้ทำไมเรื่องพวกนี้เนี่ยมันถึงฝังแน่นจังเลยอ่ะแล้วแถมอยู่ๆมันก็

00:07:52 → 00:07:55 Pop Up ขึ้นมาอยากจะลืม

00:07:55 → 00:08:40 แต่ก็ไม่ลืมแต่พยายามจะหยุดความคิดพยายามที่จะบอกว่าไม่คิดลืมซะนะอย่าจำเลยเท่าไหร่ก็กลายเป็นว่ายิ่งจำเท่านั้นนะคะอันนี้เนี่ยทำไมเราถึงยิ่งจำก็เพราะว่าเวลาที่มันเกิดเหตุการณ์ในบางอย่างค่ะและเราตีความแล้วทำให้เราเนี่ยมีอารมณ์ที่เป็นลบนะคะสิ่งที่จะเกิดขึ้นรวดเร็วและอัตโนมัติเลยเนี่ยมันก็คือการที่เราเอาข้อมูลของเหตุการณ์นั้นค่ะเป็นเช่นเราถูกคนรักหักหลังไว้วางใจมากเสียความไว้วางใจแล้วถูกเพื่อนๆถูกลูกน้องหักหลังอะไรเนี่ยนะ

00:08:40 → 00:09:40 มีความรู้สึกเนี้ยมันจะพาข้อมูลเรื่องความผิดหวังเนี่ยนะเหตุการณ์หรือรายละเอียดความหลวงเนี่ยเข้าไปในความจำระยะยาวอย่างรวดเร็วเลยคือเรียกว่าเก็บไว้ในห้องลับของหัวใจเลยทีเดียวนะคะแล้วเขาเวลาที่มันมีอะไรที่มากระตุ้นนะอย่างเช่นอาจจะเจอคนที่ทำให้เราผิดหวังเสียใจนะอาจจะไปที่สถานที่ที่เราเคยทำอะไรดีๆด้วยกันนั้นหรืออาจจะได้ยินคำพูดที่แหมบันเสร็จแทงหัวใจอะไรเงี้ยทั้งๆที่อาจจะไม่ใช่คนนั้นพูดเราก็จะแมตช์เรื่องของข้อมูลทันทีฮะแล้วเราก็จะดึงข้อมูลเก่าออกมาเพราะดึงเข้ามันเก่าออกมาค่ะเราให้ความสำคัญมันนะเราไม่ใช่แค่ว่าเฮ้ยคิดถึงเหตุการณ์ที่มันผ่านไปแล้วไม่มีประโยชน์อะไรอย่างเงี้ยเราไม่ได้เห็นแล้วเราก็เออปล่อยผ่านเราเห็นปุ๊ปเรามีความรู้สึกเรา

00:09:40 → 00:10:17 ติดต่อยอดวิถ้าวันนั้นไม่เป็นอย่างนี้ถ้าวันนี้ไม่เป็นอย่างนั้นทำไมเขาต้องทำกับเราแบบนี้อะไรเงี้ยคำถามอะไรเหล่านี้ค่ะมันจะยิ่งทำให้ข้อมูลที่มันพูดขึ้นมานะคะมันถูกต่อยอดมันถูกดื่มแล้วก็จะวนลูบกับไปเก็บที่ความจำระยะยาวอีกค่ะมันวนวนๆยิงวงเยอะมันก็ยิ่งฝังแน่นเยอะค่ะอ่ะหรือง่ายก็ที่เรียกว่าจำฝังใจน่ะค่ะจำฝังใจนี้เราเห็นขั้นตอนของการจำฝังใจแล้วใช่ไหมคะเพราะฉะนั้นถ้าเกิดว่าเราจะลืมล่ะถ้าเราเอาอยากลืมในสิ่งที่เราไม่อยากจำเราควรจะต้องทำยังไงอ้าวทวนอีกทีนะคะเพื่อเป็นการปักหมดขอใช้ซาวน์เอฟเฟคถ้า

00:10:17 → 00:10:40 [เพลง]

00:10:40 → 00:11:26 ถ้าเกิดว่าเราอยากจะลืมข้อมูลที่เราไม่อยากจำเราควรจะต้องทำยังไงข้อแรกก็คือเราอาจจะควบคุมการเก็บข้อมูลโดยอัตโนมัติไม่ได้นะคะจากอารมณ์ที่ลบนะคะตั้งแต่แรกไหมเนี่ยเราอาจจะสกัดกั้นข้อมูลที่เป็นลบที่มาเก็บไว้ในสมองเราไม่ได้ใช่ไหมคะแต่เรานะคะสามารถจัดการไม่ให้ข้อมูลนั้นสั่งแน่นในสมองเราได้ด้วยการที่เวลามันถูกดึงข้อมูลขึ้นมาค่ะให้แค่เรารับรู้นะคะว่าอ๋อคิดถึงอีกแล้วฮะนะอ๋อยังไม่ลืมฮะนะแล้วไม่ต้องไปใส่ใจมันไม่ต้องไปต่อยอดทำงานนะคะ

00:11:26 → 00:12:26 ก็คือแค่เราเห็นว่าข้อมูลเรากำลังถูกหนึ่งยังไม่ลืมเรื่องนี้ฮะยังสงสัยแล้วเราก็ไม่ต้องหาว่าแล้วทำไมทำไมมันถึงเป็นแบบนั้นทำไมมันถึงเป็นแบบนี้เสร็จแล้วเนี่ยเราก็มาทำในสิ่งที่เราควรทำในปัจจุบันแล้วเนี่ยการที่เราเองนะคะหนึ่งแล้วไม่ติดโพยตีพายเนาะทำไมอยากจะลืมแล้วทำไมยังจำอยู่นั่นแหละนะทำไมวันนั้นถึงต้องเป็นอย่างนั้นด้วยอะไรนะคะคำว่าทำไมอะไรต่างๆเนี่ยให้สังเกตแล้วก็อย่าไปใส่ใจมันค่ะมันแค่พูดขึ้นมาเพื่อให้เราต่อยอดเลยบางอย่างแต่ถ้าเกิดเราไม่ต่อยอดนะคะเราก็จะสามารถที่จะค่อยๆให้ข้อมูลนะคะมันค่อยๆหายไปได้นะคะต้องบอกว่าว่ายิ่งเจ็บมากยิ่งต้องใช้เวลาดังนั้นเราไม่ควรเร่งรัดตัวเองนะคะกับเรื่องที่เจ็บปวดคือเราไม่ควรเร่งรัดใครให้ลืมเรื่องที่เขาเจ็บปวด

00:12:26 → 00:13:24 ก็เพราะว่าความเจ็บปวดต้องใช้เวลาในการเยียวยาค่ะมาถึงตรงนี้นะคะเกินก็อยากให้ทุกคนนะคะรู้ว่าจริงๆมีหนังสือหรือนะหรือทักษะในการที่เราจะจำเยอะแยะมากมายถามว่าทักษะในการที่เราจะจำเนี่ยมันสำคัญไหมสำคัญมากนะคะสำคัญมากที่จะทำให้เราเนี่ยได้เรียนรู้ใช่ไหมคะเอ่อได้ทำอะไรต่างๆมากมายนะคะได้มีความคิดที่ดีนะคะแต่การที่เราจะฝึกฝนแต่ทักษะในการจำมันก็คงจะไม่พอนะคะถ้าเกิดเรารู้สึกว่าเราอยากมีความสุขด้วยเราต้องฝึกทักษะในการลืมด้วยค่ะนะคะการใช้ความจำที่ดีเนี่ยไม่ใช่ฝึกประจำนะคะแต่เราจะต้องฝึกจำในเรื่องที่ควรจำและเราควรฝึกที่จะลืมในเรื่องที่ควรลืมค่าา

00:13:24 → 00:13:26 [เพลง]

00:13:26 → 00:13:28 โน้ท