00:00:00 → 00:00:03 สวัสดีค่ะหมอแดงแพทย์แผนไทยค่ะช่วงนี้มี
00:00:03 → 00:00:06 ใครรู้สึกเหนื่อยๆงานเยอะรู้สึกว่ามีสิ่ง
00:00:07 → 00:00:11 ต้องทำหลายอย่างบ้างค่ะแดงเองนะคะหลังๆ
00:00:11 → 00:00:13 แดงก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันนะคะอยู่ในช่วง
00:00:13 → 00:00:15 แบบเคลียร์งานมีโปรเจคอะไรใหม่ๆด้วยนะคะ
00:00:15 → 00:00:17 แล้วแดงจะบอกว่ามีหนังสือเล่มนึงที่แบบ
00:00:17 → 00:00:19 เหมือนได้เครื่องนวดเลยอ่ะผ่อนคลายรู้สึก
00:00:20 → 00:00:24 ว่าอ่านแล้วก็ทำให้เราเบาลงสโลว์ดาวนแล้ว
00:00:24 → 00:00:27 ก็สามารถยืนระยะทำงานที่เราควรจะต้องทำ
00:00:27 → 00:00:30 ให้เสร็จอ่ะต่อไปได้นะคะเลยอยากจะเอาเอา
00:00:30 → 00:00:32 มาแนะนำคนที่อาการคล้ายๆกันเนาะจะบอกว่า
00:00:32 → 00:00:34 เล่มเนี้ยได้มั้งแต่งานหนังสือแล้วค่ะ
00:00:34 → 00:00:36 แล้วก็อ่านจบไปนานแล้วแต่ยังไม่มีเวลาเอา
00:00:36 → 00:00:38 มาแนะนำนะคะวันนี้ได้ฤกษ์นะคะก็คือเล่ม
00:00:39 → 00:00:42 นี้ค่ะชันตกลงสงบสึกกับจิตใจนะคะเป็น
00:00:42 → 00:00:44 หนังสือแปลภาษาญี่ปุ่นนะของสำนักพิมพ์
00:00:44 → 00:00:46 นามี Book นะคะเขียนโดยจิตแพทย์ชาว
00:00:47 → 00:00:48 ญี่ปุ่นเป็นผู้หญิงนะคะชื่อคุณหมอซึเนโกะ
00:00:48 → 00:00:51 นาคามูระนะคะเล่มเยแดงชอบเพราะว่ามันบาง
00:00:51 → 00:00:54 ค่ะเวลาที่เรายุ่งๆอ่ะเราอยากอ่านนะ
00:00:54 → 00:00:56 หนังสืออ่ะแต่เล่มหนาก็ขอวางไว้ก่อนนะคะ
00:00:56 → 00:00:58 เล่มนี้อ่านจบเร็วมากแล้วก็รู้สึกว่ามี
00:00:58 → 00:01:01 ประโยชน์คือต้องบอกว่าคุณหมอเนี่ยอายุ 90
00:01:01 → 00:01:04 แล้วนะคะแล้วก็ยังคงทำงานอยู่เลยนะแล้ว
00:01:04 → 00:01:06 ท่านก็ทำงานเยอะด้วยแล้วประสบการณ์ที่
00:01:06 → 00:01:09 ท่านเก็บมาจากการให้คำปรึกษาคนน่ะปัญหา
00:01:09 → 00:01:11 ไม่ได้ต่างอะไรจากเราเลยค่ะแล้วพอท่านตก
00:01:11 → 00:01:14 ผลึกอ่ะว่าเออจริงๆแล้วชีวิตมันก็เป็นแบบ
00:01:14 → 00:01:16 นี้แหละมันทำให้ออกมาเป็นหนังสือเล่มนี้
00:01:16 → 00:01:19 เป็นคำแนะนำนะคะแล้วไม่ใช่เพียงหน้าที่
00:01:19 → 00:01:22 การงานนะชีวิตส่วนตัวท่านเองแดงก็ยังงง
00:01:22 → 00:01:24 อยู่ว่าท่านก็ผ่านมาได้เนาะคือท่านน่ะ
00:01:24 → 00:01:26 ต้องบอกว่าเกิดในช่วงสงครามเลยนะคะเข้า
00:01:26 → 00:01:29 ยากหมักแพงผู้ชายก็โดนส่งไปเป็นแรงหนุนใน
00:01:29 → 00:01:31 สงครามผู้หญิงก็ก็ต้องอยู่แบบทำงานโรงงาน
00:01:31 → 00:01:33 ทำผ้าอะไรพวกนี้ค่ะซึ่งชีวิตก็พาท่านมา
00:01:33 → 00:01:35 ถึงจุดที่ว่าตอนนั้นมันขาดแคลนแพทย์แล้ว
00:01:35 → 00:01:38 ก็คุณน้าท่านน่ะเปิดคลินิกนะคะก็พ่อแม่ก็
00:01:38 → 00:01:40 บอกว่าอ้าวงั้นก็ไปเรียนแพทย์มั้ยจบมาก็
00:01:40 → 00:01:42 จะได้มาอยู่ที่คลินิกของน้าชายท่านก็ไป
00:01:42 → 00:01:45 เลยอายุ 10 กว่าขวบเท่านั้นนะคะนั่งรถไฟ
00:01:45 → 00:01:47 มาที่โอซาก้ามาเรียนแพทย์แต่ก็ไม่ได้สวย
00:01:47 → 00:01:50 หรูนะเพราะว่าจบมาแล้วก็ยังไม่ได้ทำงานมี
00:01:50 → 00:01:52 เงินนะคะแต่ท่านได้ไปเจอกับจิตแพทย์ท่าน
00:01:52 → 00:01:56 นึงที่เป็นไอดอลเลยนะต้องบอกว่าโรงพยาบาล
00:01:56 → 00:01:59 จิตเวชในตอนนั้นน่ะมันก็โดนสงครามมันก็
00:01:59 → 00:02:01 โดนปิดไปเพราะฉะนั้นคนที่เป็นโรคจิตในตอน
00:02:01 → 00:02:03 นั้นน่ะค่ะแบบมีปัญหาทางด้านจิตใจอ่ะนะคะ
00:02:03 → 00:02:06 จะโดนขังอยู่ในบ้านค่ะซึ่งสุขภาวะก็ไม่
00:02:06 → 00:02:09 ได้ดีเนาะแบบเหมือนเป็นนักโทษเลยอ่ะหน้า
00:02:09 → 00:02:12 ที่ของจิตแพทย์เนี่ยก็คือไปช่วยออกมาแล้ว
00:02:12 → 00:02:14 ก็มาอาบน้ำมาอะไรให้อยู่ในสถานที่ที่แบบ
00:02:14 → 00:02:16 โอเคนะคะแล้วก็รักษาเยียวยาเพราะฉะนั้น
00:02:16 → 00:02:19 งานค่อนข้างหนักท่านก็มีปัญหาเรื่องงาน
00:02:19 → 00:02:21 ประมาณนึงอยู่แล้วเนอะแต่ที่บ้านค่ะชีวิต
00:02:21 → 00:02:23 ส่วนตัวก็คือแต่งงานไปปรากฏว่าสามีที่
00:02:23 → 00:02:25 เป็นคุณหมอเหมือนกันตอนแรกก็ดูดีแต่งไป
00:02:25 → 00:02:28 แต่งมาก็คือกินเหล้าหนักมากนะคะแล้วก็
00:02:28 → 00:02:31 อยู่ในช่วงแบบอ่ะพอมีลูกก็ต้องเลี้ยงลูก
00:02:31 → 00:02:33 แต่งานก็ต้องทำแล้วสามีเป็นแบบนี้แนก็ยัง
00:02:33 → 00:02:36 คิดอยู่ว่าท่านก็ผ่านมาได้เนาะเพราะ
00:02:36 → 00:02:38 ฉะนั้นตรงเนี้ยมันก็เลยเป็นแบบประสบการณ์
00:02:38 → 00:02:41 จากท่านน่ะมันช่วยเราแดงนะคะชอบอยู่ 4-5
00:02:41 → 00:02:44 ประโยคแดงอยากจะหยิบมาฝากเนาะแต่เต็มๆใน
00:02:44 → 00:02:46 เล่มนะคะไปหาซื้อกันมาได้เลยนะก็มีขายตำน
00:02:46 → 00:02:49 หนังสือทั่วไปนะคะแดงชอบ 4-5 ประโยคจากบท
00:02:49 → 00:02:52 ตรงนี้ค่ะเดี๋ยวแดงจะหยิบมาอ่านให้ฟัง
00:02:52 → 00:02:55 เนาะอันแรกก่อนเลยค่ะวิธีทำหลายสิ่งหลาย
00:02:55 → 00:02:57 อย่างพร้อมกันให้สำเร็จอ่ะใครที่กำลังเจอ
00:02:57 → 00:03:00 ปัญหานี้อยู่นะคะท่านแนะนำบอกว่าให้รักษา
00:03:00 → 00:03:04 คุณภาพของงานโดยการทำพอประมาณค่ะปล่อยวาง
00:03:04 → 00:03:07 บ้างก็ได้แต่อย่าละทิ้งกลางคันท่านบอกว่า
00:03:07 → 00:03:09 มีหลายๆคนกังวลใจนะคือคนปัจจุบันน่ะอัน
00:03:09 → 00:03:11 นี้ก็ต้องทำให้ดีสมมุติเป็นแม่คนนใช่มั้ย
00:03:11 → 00:03:13 แล้วก็ต้องไปทำงานลูกก็ต้องเลี้ยงให้ได้
00:03:13 → 00:03:16 ดีมีฐานะหน้าตาในสังคมอะไรก็ว่าไปคือมัน
00:03:16 → 00:03:19 เยอะมากแล้วพอเราทำได้ไม่ถึงจุดที่เราคิด
00:03:19 → 00:03:21 ว่ามันโอเคเราก็จะรู้สึกไม่ดีกับตัวเอง
00:03:22 → 00:03:25 แต่ท่านบอกว่าทำไมคนเราต้องสมบูรณ์แบบ
00:03:25 → 00:03:27 ด้วยล่ะเราจะสมบูรณ์แบบไปเพื่อใครกัน
00:03:27 → 00:03:31 ครึ่งๆกลางๆก็ไม่เห็นเป็นบนโลกเนี้ยไม่มี
00:03:31 → 00:03:33 อะไรสมบูรณ์แบบอยู่แล้วมันมีอะไรมากมายนะ
00:03:33 → 00:03:36 ที่ดูเหมือนจะสมบูรณ์แบบแต่พอฟังแล้วอ่ะ
00:03:36 → 00:03:39 มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเพราะฉะนั้นคน
00:03:39 → 00:03:42 ที่ตัดใจได้ก่อนว่าจะพยายามเท่าที่ไหวอ่ะ
00:03:42 → 00:03:45 จึงจะชนะค่ะเพราะฉะนั้นคนที่มีหลายๆบทบาท
00:03:45 → 00:03:46 หน้าที่อย่างเงี้ยค่ะเราเราเอาคำว่า
00:03:46 → 00:03:49 Perfect ออกไปก่อนท่านบอกว่าเราไม่ควร
00:03:49 → 00:03:51 พยายามให้ทุกอย่างออกมาสมบูรณ์แบบจนท้อ
00:03:52 → 00:03:55 แต่เราควรทำต่อไปแม้ว่ามันจะไม่ได้สวยงาม
00:03:55 → 00:03:58 ทำเท่าที่ตัวเองไหวแล้วก็ช่างมันในเรื่อง
00:03:58 → 00:04:00 ที่ทำไม่ได้นะคะสำคันก็คือให้เรากำหนด
00:04:00 → 00:04:03 เกณฑ์ในใจว่าอย่าให้เกินเส้นนี้นะแล้วก็
00:04:03 → 00:04:06 ให้พยายามรักษาระดับไว้ถ้ามันไม่ออกมาต่ำ
00:04:06 → 00:04:09 กว่าเกณฑ์จนเกินไปอ่ะจะทำออกมาครึ่งๆกลาง
00:04:09 → 00:04:12 ๆก็ได้ไม่เห็นเป็นไรเลยถ้าคิดได้แบบเนี้ย
00:04:12 → 00:04:14 อะไรๆมันก็จะผ่านไปได้นะคะอันนี้ก็เป็น
00:04:14 → 00:04:18 อันที่แดงก็เอามาตั้ง priority กับตัวเอง
00:04:18 → 00:04:20 เหมือนกันว่าอ่ะอันนี้ทำแบบนี้อันนี้ทำ
00:04:20 → 00:04:23 ประมาณนี้ก็ได้ถ้าเพอเฟคทุกอย่างก็ตายกัน
00:04:23 → 00:04:26 พอดีนะคะก็ทำให้เราเบาขึ้นเนาะข้อที่ 2
00:04:26 → 00:04:28 อันนี้แตนก็ชอบมาๆเหมือนกันท่านบอกว่า
00:04:28 → 00:04:31 ชีวิตอ่ะคือการอดทนเช่นนั้นก็มาคิดหาวิธี
00:04:31 → 00:04:35 อดทนสบายๆกันดีกว่าเออจริงนะคือพอชีวิต
00:04:35 → 00:04:38 คือการอดทนน่ะอย่าคิดหาวิธีที่ไม่ต้องอด
00:04:38 → 00:04:41 ทนค่ะเพราะมันไม่มีให้มาคิดหาวิธีอดทนแบบ
00:04:41 → 00:04:43 สบายๆดีกว่ายกตัวอย่างตัวท่านเองเนี่ย
00:04:43 → 00:04:45 ท่านบอกว่าโอ้โหตอนนั้นที่บ้านสามีก็กิน
00:04:45 → 00:04:48 เหล้าหนักเหลือเกินแบบหน้าใหญ่ด้วยเลี้ยง
00:04:48 → 00:04:50 เหล้าเพื่อนเงินก็ตัวเองก็ต้องเป็นคนหา
00:04:50 → 00:04:52 ถูกมั้ยคะเพราะฉะนั้นท่านก็ตั้งธงไว้เลย
00:04:52 → 00:04:55 บอกว่าพอลูกแต่งงานเท่านจะยคือคนเราพอมัน
00:04:55 → 00:04:58 มีเส้นชัยเอาไว้อ่ะมันก็จะอ่ะในชีวิตทุก
00:04:58 → 00:05:00 วันนี้ฉันก็ยังพอรับได้ดำเนินไปท่านก็บอก
00:05:00 → 00:05:03 ว่าที่ออฟฟิศก็ยังมีลูกน้องมีเพื่อนร่วม
00:05:03 → 00:05:05 งานที่เม้ามอยกันได้อ้าวนินทาสามีกันมั่ง
00:05:05 → 00:05:08 อะไรก็ไปท่านเขียนนะคะท่านก็รู้สึกว่า
00:05:08 → 00:05:11 เวลาที่มันได้ผ่อนตรงเนี้ยแล้วก็หาความ
00:05:11 → 00:05:14 สุขในระหว่างทางอ่ะท่านอยู่ได้แล้วพอมัน
00:05:14 → 00:05:16 จบคือพอลูกแต่งงานจริงๆอ่ะปรากฏว่าสามีดี
00:05:16 → 00:05:18 ขึ้นค่ะคือพออายุเยอะแล้วก็ดีขึ้นเองก็
00:05:18 → 00:05:20 เลยไม่ต้องยานะคะเพราะฉะนั้นท่านมองย้อน
00:05:20 → 00:05:22 กลับไปท่านก็รู้สึกว่าทำแบบนี้แหละไม่
00:05:22 → 00:05:24 ต้องคิดหาวิธีไม่อดทนแต่ว่าอดทนยังไงให้
00:05:24 → 00:05:26 สบายๆดีกว่านะคะอันนี้แดงก็ชอบเพราะว่า
00:05:26 → 00:05:29 เอามาใช้กับตัวเองได้อันที่ 3 นะคะแดงชอบ
00:05:29 → 00:05:31 เพราะว่ามันเหมาะสำหรับคนที่อาจจะรู้สึก
00:05:31 → 00:05:33 ว่าทำไมอันนี้เป็นไม่เป็นอย่างที่คิดเลย
00:05:33 → 00:05:35 ทำอะไรก็ยังทำได้ไม่ดีอย่างที่ตั้งใจไว้
00:05:35 → 00:05:38 ท่านบอกแบบนี้ค่ะท่านบอกว่าบางครั้งที่
00:05:38 → 00:05:40 เรารู้สึกว่าไม่มีอะไรเป็นอย่างที่คิดอ่ะ
00:05:40 → 00:05:42 ความจริงก็แค่สิ่งที่เราอยากให้เป็น
00:05:42 → 00:05:44 อันดับที่ 1 และอันดับที่ 2 เท่านั้นแหละ
00:05:44 → 00:05:48 ที่มันไม่เป็นไปตามนั้นอืมอันที่จริงอ่ะ
00:05:48 → 00:05:50 ต่อให้อยู่ในสถานการณ์ที่ไม่มีอะไรเป็น
00:05:50 → 00:05:53 ดังใจก็ยังมีเรื่องที่ราบรื่นเกิดขึ้นมาก
00:05:53 → 00:05:56 มายนะเช่นไม่มีภัยพิบัติใหญ่เกิดขึ้นไม่
00:05:56 → 00:05:58 มีโรคระบาดถูกมั้ยคะครอบครัวก็ยังไม่ได้
00:05:58 → 00:06:01 เจ็บไข้ได้ปปวยได้กินของอร่อยมีเพื่อนที่
00:06:01 → 00:06:03 ดีจริงๆแล้วเรียกได้ว่ามีเรื่องดีๆเกิด
00:06:03 → 00:06:05 ขึ้นไม่น้อยเลยแต่ว่าเราไม่ได้ถอยออกมา
00:06:05 → 00:06:08 แล้วมองเขาอ่ะเพราะฉะนั้นนะคะท่านบอกว่า
00:06:08 → 00:06:10 เวลาที่เรารู้สึกว่าเราท้อใจอ่ะเราอยากจะ
00:06:10 → 00:06:13 หยุดและหรือว่าเราอยากจะทำยังไงนะไม่มี
00:06:13 → 00:06:16 ทางออกท่านบอกว่าอยคิดว่าทำไม่ได้เรื่อง
00:06:16 → 00:06:17 แบบเนี้ยต้องพยายามให้มากขึ้นเพราะเราจะ
00:06:17 → 00:06:20 เหนื่อยแต่ให้คิดว่าทำไม่ได้เรื่องก็ไม่
00:06:20 → 00:06:24 เป็นไรค่อยๆพยายามไปก็แล้วกันการที่คิด
00:06:24 → 00:06:27 แบบเนี้ยมันจะทำให้เราใจเย็นค่ะแล้วถอย
00:06:27 → 00:06:30 กลับมาตั้งหลักแล้วไม่เลิกล้มกลางคันไปซะ
00:06:30 → 00:06:32 ก่อนแดงเคยนะคะบางทีแบบอยากจะเลิกทำอะไร
00:06:32 → 00:06:34 บางอย่างแล้วพอเวลาผ่านมาไม่เลิกล้มอ่ะ
00:06:34 → 00:06:37 เวลาผ่านมามองกลับไปขอบคุณตัวเองนะดีนะ
00:06:37 → 00:06:39 เนี่ยที่ไม่เลิกเพราะฉะนั้นทำต่อไปนะคะ
00:06:39 → 00:06:42 ให้คิดอย่างที่ท่านแนะนำบางทีที่บอกว่า
00:06:42 → 00:06:44 รู้สึกงุ่นง่านไม่ได้ดั่งใจมันแค่ 1 กับ 2
00:06:44 → 00:06:46 อย่างอ่ะที่เราแบบโคตรจะตั้งใจกับมันน่ะ
00:06:46 → 00:06:49 ถอยออกมาค่ะยังมีเรื่องดีๆอีกหลายอย่างทำ
00:06:49 → 00:06:51 ให้เรา Move on ต่อไปได้อีกอย่างที่แดง
00:06:51 → 00:06:53 ชอบจากเล่มนี้แดงเอามาฝากเป็นเร่มสุดท้าย
00:06:53 → 00:06:55 แล้วะกันนะก็คือเรื่องของความสัมพันธ์นะ
00:06:55 → 00:06:58 คะคือความสัมพันธ์น่ะมันเป็นเรื่องที่ทำ
00:06:58 → 00:07:00 ให้คนเราเครียดหรือว่าไม่มีมีความสุขได้
00:07:00 → 00:07:01 เหมือนกันนะเป็นเรื่องสำคัญในชีวิตนะคะ
00:07:01 → 00:07:04 เพราะฉะนั้นท่านบอกว่าการรักษาระยะห่าง
00:07:04 → 00:07:06 แล้วก็การรักษาระดับความคาดหวังของตัวเรา
00:07:06 → 00:07:09 เองอ่ะจะเป็นกุญแจสำคัญในการรักษาความ
00:07:09 → 00:07:12 สัมพันธ์ให้ดีค่ะไม่ว่าจะเป็นกับแฟนกับ
00:07:12 → 00:07:14 เพื่อนร่วมงานกับหัวหน้าลูกน้องนะคะเรา
00:07:14 → 00:07:17 ต้องอยู่ตรงกลางให้ดีอ่ะเพราะว่าความคาด
00:07:17 → 00:07:19 หวังมันจะทำให้เราก้าวลามเส้นในชีวิตของ
00:07:19 → 00:07:21 เขาแล้วนั่นแหละเป็นจุดเริ่มต้นเลยของ
00:07:21 → 00:07:23 ความสัมพันธ์ที่ไม่ดีท่านเล่าให้ฟัง
00:07:23 → 00:07:25 เรื่องชีวิตท่านเรื่องของลูกชายกับลูก
00:07:25 → 00:07:28 สะใภ้อยู่ในรัวบ้านเดียวกันนะคะแต่ท่านก็
00:07:28 → 00:07:30 จะไปหาแค่วันอาทิตย์ถ้าลูกชายไม่ได้ร้อง
00:07:30 → 00:07:32 ขออะไรท่านก็จะไม่เข้าไปก้าวกายเนี่ยมัน
00:07:32 → 00:07:35 ก็ทำให้ชีวิตโดยรวมสุขสงบนะเพราะฉะนั้น
00:07:35 → 00:07:37 เล่มเนี้ยก็มีหลายอย่างมากที่แดงว่าดี
00:07:37 → 00:07:39 เป็นประโยชน์แล้วเอามาปรับใช้ได้จริงๆ
00:07:39 → 00:07:41 เนาะอันสุดท้ายและอันนี้แดงว่าแดงชอบโดย
00:07:42 → 00:07:44 ส่วนตัวท่านบอกว่าการรู้จักความพอประมาณ
00:07:44 → 00:07:47 อันเนี้ยเป็นคีย์สำคัญในการใช้ชีวิตนะคะ
00:07:47 → 00:07:50 ท่านบอกว่าให้เราอ่ะอยู่ในที่ที่ตัวเอง
00:07:50 → 00:07:54 ได้ผลิบานค่ะแล้วก็นำพาดอกไม้รอบๆให้งด
00:07:54 → 00:07:57 งามตามไปด้วยแม้จะไม่ประสบความสำเร็จหรือ
00:07:57 → 00:08:02 ก้าวหน้าแต่จงทำให้ตัวเองและคนรอบๆเติบโต
00:08:02 → 00:08:04 ไม่ว่าจะเป็นที่ทำงานหรือที่บ้านก็ขอให้
00:08:04 → 00:08:07 มอบแสงสว่างอันอบอุ่นเล็กๆให้พวกเขาได้ก็
00:08:07 → 00:08:10 พอแล้วนะคะสิ่งสำคัญคือหาให้เจอค่ะว่าตัว
00:08:10 → 00:08:13 เองอ่ะต้องการอะไรชีวิตแต่ละคนไม่เหมือน
00:08:13 → 00:08:15 กันอย่าเอาตัวเราเองไปเปรียบเทียบกับใคร
00:08:15 → 00:08:17 พอรู้แล้วว่าเราชอบตรงนี้เราก็อยู่ในที่
00:08:17 → 00:08:20 ของเราแล้วก็สร้างแสงสว่างให้กับคนรอบๆ
00:08:20 → 00:08:23 เท่าที่เราจะทำได้นะคะเพราะฉะนั้นเล่มนี้
00:08:23 → 00:08:25 นะคะแดนก็ชอบมากๆเลยใครที่อยากจะหาอะไร
00:08:25 → 00:08:27 Take a เบรคนะคะปอบอารม์จิตใจตัวเองทำ
00:08:27 → 00:08:29 ให้ตัวเองก้าวต่อไปได้แม้ว่าตอนนี้จะเจอ
00:08:29 → 00:08:32 เรื่องเล็วร้ายอยู่ก็ไปซื้อมาอ่านได้นะคะ
00:08:32 → 00:08:34 ก็หวังว่าคลิปนี้จะเป็นประโยชน์ค่ะเป็น
00:08:34 → 00:08:36 กำลังใจให้กับทุกคนเลยเป็นกำลังใจให้กับ
00:08:36 → 00:08:38 ตัวเองด้วยนะคะแล้วเดี๋ยวครั้งต่อไปก็
00:08:38 → 00:08:41 กลับมาพบกับแดงได้ใหม่นะคะหมอแดงแพทยแผน
00:08:41 → 00:08:45 ไทยลาไปก่อนสวัสดีค่ะ
00:08:45 → 00:08:55 [เพลง]