00:00:00 → 00:00:02 บางคนอาจจะเก็บความรู้สึกได้ดีบางคนอาจจะ
00:00:02 → 00:00:05 รู้สึกเหนื่อยมากแล้วก็ท้อมากหมดไฟแต่ว่า
00:00:05 → 00:00:08 ด้วยหน้าที่ของลูกเนาะรู้สึกว่าลูกที่ดี
00:00:08 → 00:00:10 เนี่ยเราต้องดูแลแต่ว่าจิตใจมันไม่ได้คือ
00:00:10 → 00:00:12 3 คำถามที่เราต้องถามตัวเองตอนนี้เรา
00:00:12 → 00:00:14 กำลังรู้สึกอะไรเรากำลังต้องการอะไรเรา
00:00:14 → 00:00:17 กำลังคาดหวังอะไรตอบตัวเองให้ได้แล้วดูซิ
00:00:17 → 00:00:19 ว่าแต่ละข้อแต่ละข้ออ่ะอันนี้เป็นความรู้
00:00:19 → 00:00:21 สึกใครอ่ะแล้วใครต้องรับผิดชอบความรู้สึก
00:00:21 → 00:00:23 นี้ความต้องการนี้ความต้องการของใครบางที
00:00:24 → 00:00:26 อ่ะเบอกว่าความต้องการอยากจะให้คนนั้นมา
00:00:26 → 00:00:28 ช่วยคุณไม่เคยเอ่ยปากกับเขาเลยนะว่าอยาก
00:00:28 → 00:00:30 ให้เมาช่วยเราจะจัดการกับความต้องการนี้
00:00:30 → 00:00:32 ได้ด้วยวิธีไหนบ้างมันมีปัจจัยภายนอก
00:00:32 → 00:00:34 ปัจจัยภายในอะไรถ้าต้องการความช่วยเหลือ
00:00:34 → 00:00:36 คุณต้องเอ่ยปากแต่ถ้าคุณบอกว่าเค้าน่าจะ
00:00:36 → 00:00:39 รู้เองมันเป็นไปได้มั้อ่ะเออคนไทยมันจะมี
00:00:39 → 00:00:42 อารมณ์นี้ทำไมเค้าไม่รู้อ่ะทำไมรู้เอเค้า
00:00:42 → 00:00:44 จะรู้ได้ยังไงถ้าเราไม่เคยพูดเค้าก็นึก
00:00:44 → 00:00:47 ว่าเราไหวไงกล้าพูดมั้ล่ะกล้าขอความช่วย
00:00:47 → 00:00:49 เหลือหรือเปล่าเพราะเราเห็นความต้องการ
00:00:49 → 00:00:51 ของตัวเองต้องดูว่าความต้องการนี้จะ
00:00:51 → 00:00:53 สำเร็จได้ยังไงหรือความคาดหวังคาดหวังใน
00:00:53 → 00:00:55 ตัวเราคาดหวังว่าฉันจะทำได้ดีฉันจะไม่
00:00:55 → 00:00:58 โมโหมันก็ผิดหวังในตัวเองคาดหวังในพี่
00:00:58 → 00:01:02 น้องว่าน่าจะมาช่วยหรือคาดหวังในบริบท
00:01:02 → 00:01:04 ทั้งหลายแหลคาดหวังในตัวผู้ป่วยอะไรอย่าง
00:01:04 → 00:01:07 เงี้ยก็ดูว่าความคาดหวังเหล่านั้นน่ะมัน
00:01:07 → 00:01:10 เป็นความคาดหวังที่ทำอะไรได้บ้างแต่ละข้อ
00:01:10 → 00:01:13 ถ้าผู้ดูแลรู้จักที่จะมองความทุกข์ของตัว
00:01:13 → 00:01:16 เองให้เป็นในคอนเซปตแบบนี้ให้ได้ในทุกๆ
00:01:16 → 00:01:19 เรื่องค่ะคือคือถ้ายังเริ่มต้นไม่ถูกก็
00:01:19 → 00:01:22 เอา 3 ข้อนี้แหละคือคือการเช็คจิตใจตัว
00:01:22 → 00:01:25 เองเนาะบุพการีที่เคารพคู่มือการดูแลพ่อ
00:01:25 → 00:01:28 แม่ของคนเจนลูก