00:00:00 → 00:00:01 [เสียงดนตรี]
00:00:01 → 00:00:02 ตอนเกษียณวันแรก ๆ รู้สึกว่า
00:00:03 → 00:00:05 รู้สึกว่าวันนี้มัน…มันเหงา ๆ นะ
00:00:05 → 00:00:07 [เสียงดนตรี]
00:00:07 → 00:00:12 จากสภาพแวดล้อมที่มีเพื่อนเยอะ ๆ คุยกัน หัวเราะสนุกสนานเฮฮา
00:00:12 → 00:00:13 เดี๋ยวเราต้องมีเพื่อนน้อยลง
00:00:13 → 00:00:16 [เสียงดนตรี]
00:00:16 → 00:00:20 เราเตรียมใจมาแล้วแหละ ว่าเราต้องเจอสิ่งนี้แน่ ๆ
00:00:20 → 00:00:21 เราต้องอยู่คนเดียว
00:00:21 → 00:00:23 รู้สึกว่าอยู่คนเดียว เราจะเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า
00:00:24 → 00:00:29 [เสียงดนตรี]
00:00:29 → 00:00:33 สวัสดีครับ รายการดีต่อใจ พื้นที่ปลอดภัยในการพูดคุย
00:00:33 → 00:00:36 เราพบว่าปัญหาทางใจ ไม่ใช่มีแค่วัยรุ่นหรือวัยทำงานครับ
00:00:36 → 00:00:41 แต่ยังมีกลุ่มผู้สูงอายุ ที่ต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงในวัยเกษียณ
00:00:41 → 00:00:44 วันนี้เราจะพาไปสร้างคุณค่าให้ตัวเอง ในวัยเกษียณ
00:00:44 → 00:00:49 ด้วยวิธีสำรวจสังคมและความสัมพันธ์ ผ่านวงกลมแห่งความสำคัญกันครับ
00:00:49 → 00:00:55 [เสียงดนตรี]
00:00:55 → 00:00:57 อยากถามคุณหมอโบว์นิดนึงว่า
00:00:57 → 00:01:01 ในฐานะจิตแพทย์นี่ มีคนวัยเกษียณมาปรึกษาเยอะไหมครับ
00:01:01 → 00:01:03 - ค่ะ ก็มีเรื่อย ๆ ค่ะ - ครับ
00:01:03 → 00:01:07 ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของความท้าทาย ในการที่จะเปลี่ยนผ่าน
00:01:07 → 00:01:12 ทั้งเรื่องของสุขภาพ การงาน ความสัมพันธ์
00:01:12 → 00:01:14 บางทีมีเรื่องของการสูญเสียอะไรอย่างนี้นะคะ
00:01:14 → 00:01:16 อันแรกที่บอกว่าเรื่องสุขภาพ
00:01:16 → 00:01:19 คือ...เวลาที่เข้าวัยชรานี่
00:01:19 → 00:01:23 จริง ๆ เรื่องของสุขภาพนี่สำคัญมาก ๆ เลย
00:01:23 → 00:01:25 บางท่านต้องรับมือกับความสูญเสีย
00:01:25 → 00:01:27 บางอย่างเคยทำได้ ทำไม่ได้
00:01:27 → 00:01:31 - เคยทำงานหาเงิน กลายเป็นบทผู้พึ่งพา - ต้องไปพึ่งพาคนอื่น
00:01:31 → 00:01:33 คือบทบาทเรานี่พลิกไปเลย
00:01:33 → 00:01:37 แล้วหลาย ๆ ครั้งนี่ เราอาจจะติดอยู่ในบทบาทใดบทบาทหนึ่งก็ได้นะ
00:01:37 → 00:01:39 บางทีเป็นพ่อ ก็เป็นพ่อมาตลอดเลยนะ
00:01:39 → 00:01:43 ลืมไปว่า จริง ๆ ก็เป็นสามี เป็นลูก
00:01:43 → 00:01:45 แล้วบางทีเราก็เป็นเรา
00:01:45 → 00:01:47 แม้กระทั่งสูงวัยแล้ว
00:01:47 → 00:01:50 เราเคยลืมการเล่นไปก็มีเหมือนกัน
00:01:50 → 00:01:56 คือบางครั้งสังคมก็ใส่ เหมือนยัดเยียดว่า ผู้สูงวัยควรจะทำอะไร ไม่ควรทำอะไรใช่ไหมคะ
00:01:56 → 00:01:59 บางครั้งลูกหลานน่ะ บอกว่าอย่าไปข้างนอกนะ
00:01:59 → 00:02:02 - เดี๋ยวจะอันตราย จะบาดเจ็บ - อย่าคุยกับคนแปลกหน้า
00:02:02 → 00:02:05 ใช่ คือเราเป็นห่วงความปลอดภัยเขา
00:02:05 → 00:02:07 ไม่ยอมให้เขาไปไหน อยู่บ้านแหละดีแล้ว ใช่ไหมคะ
00:02:07 → 00:02:12 แต่กลายเป็นว่า ทำให้เขาสูญเสียความเป็นตัวเขาเอง
00:02:12 → 00:02:14 ความสัมพันธ์ที่จะมี
00:02:14 → 00:02:16 เพราะฉะนั้น ลูกหลานก็ต้องชั่ง
00:02:16 → 00:02:19 ระหว่างเรื่องของความปลอดภัย กับอิสรภาพใช่ไหมคะ
00:02:19 → 00:02:21 ที่จะให้พ่อแม่ได้ใช้ชีวิต
00:02:21 → 00:02:24 แล้วยิ่งเราไป… โอ้…ต้องนั่งรถไปไหนมาไหน
00:02:24 → 00:02:27 แล้วเขาก็จะสุขภาพแย่ลงนะบางที
00:02:27 → 00:02:27 ครับ
00:02:27 → 00:02:30 [เสียงดนตรี]
00:02:30 → 00:02:33 เมื่อก่อนนี้เป็นครูนะคะ เป็นครูที่ต่างจังหวัด
00:02:33 → 00:02:34 ต่างจังหวัดนี่ก็คือ
00:02:34 → 00:02:37 ตอนเช้ามานี่ ตื่นก็ประมาณตี 5 ครึ่งค่ะ
00:02:37 → 00:02:39 โอ้ ตี 5 ครึ่งเลยหรือ นี่ต่างจังหวัดนะครับ ไม่ใช่อยู่กรุงเทพฯนะครับ
00:02:39 → 00:02:44 เพราะว่า หนึ่งนี่ เราจะต้องเตรียมทำอาหาร ให้กับครอบครัว
00:02:44 → 00:02:47 แล้วก็สอง เราจะต้องเตรียมงาน ที่จะต้องไปสอนอีกถูกไหมคะ
00:02:47 → 00:02:49 อ๋อ ก็คือดูแลครอบครัวด้วย
00:02:49 → 00:02:51 - ค่ะ ดูแลครอบครัวด้วย - มีลูก มีสามี
00:02:51 → 00:02:52 มีลูก
00:02:52 → 00:02:53 อา...ใช่ไหมครับ ดูแลครอบครัวเสร็จ
00:02:53 → 00:02:56 - ตื่นเช้ามา ทำกับข้าว แล้วออกไปทำงาน - ค่ะ
00:02:56 → 00:02:58 ทำงานเสร็จ กลับมาถึงบ้านประมาณกี่โมงครับ
00:02:58 → 00:03:00 ก็ถึงบ้านก็ประมาณ 5 โมง
00:03:00 → 00:03:01 5 โมงเย็น แล้ว?
00:03:01 → 00:03:04 ก็มาเตรียมทำกับข้าวอีก
00:03:04 → 00:03:06 พอมีเวลาว่าง เราก็ต้องมาตรวจงานเราอีก
00:03:06 → 00:03:09 - ตรวจงาน การบ้านเด็ก ว่าง่าย ๆ - การบ้านเด็ก แล้วทำงานอีก เช็กอะไรอีก
00:03:09 → 00:03:13 เพราะว่าพรุ่งนี้เราจะสอนอะไรบ้าง เราจะต้องเตรียมงานวิชาอะไรบ้างอย่างนี้ค่ะ
00:03:13 → 00:03:15 - ก็เป็นอย่างนี้ - จะเสร็จสักประมาณกี่โมง
00:03:15 → 00:03:16 - ก็ประมาณ 2 ทุ่มค่ะ - 2 ทุ่ม
00:03:16 → 00:03:19 - เข้านอนประมาณ 3 ทุ่ม - อ๋อ เข้านอนเลย อาบน้ำ ซักผ้า
00:03:19 → 00:03:21 เข้านอน 3 ทุ่ม ตี 5 ครึ่งก็ตื่นมาใหม่
00:03:21 → 00:03:24 ครอบครัวที่ว่านี้ใหญ่ไหม มีสามี มีลูกกี่คน
00:03:24 → 00:03:26 - ไม่ใหญ่ค่ะ มีลูก 2 คน - มีลูก 2 คน
00:03:26 → 00:03:27 สามีคนเดียวนะคะ
00:03:27 → 00:03:28 [เสียงหัวเราะ]
00:03:28 → 00:03:30 ลูกนี่ วัยขนาดไหนแล้วครับ
00:03:30 → 00:03:32 ลูกคนโตก็ 30 กว่าแล้วค่ะ
00:03:32 → 00:03:34 อ๋อ แต่ตอนเล็ก ๆ นี่ก็คือยุ่งทุกวัน
00:03:34 → 00:03:37 ใช้ชีวิตอย่างนี้มา เป็นระยะเวลาสักประมาณกี่ปีแล้วครับ
00:03:37 → 00:03:39 อืม ตอนนี้ก็ประมาณ 20 กว่าปี
00:03:39 → 00:03:40 โอ้โฮ 20 กว่าปี
00:03:40 → 00:03:43 [เสียงดนตรี]
00:03:43 → 00:03:46 มาถึงจุดเปลี่ยนล่ะ จุดที่เรียกว่าเป็นวันที่เกษียณ
00:03:46 → 00:03:47 อืม
00:03:47 → 00:03:50 ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในวันที่เกษียณนี่ มันมีอะไรบ้างครับ
00:03:50 → 00:03:51 พอเกษียณวันแรก ๆ รู้สึกว่า
00:03:52 → 00:03:54 รู้สึกว่าวันนี้มัน…มันเหงา ๆ นะ
00:03:54 → 00:03:56 มันเหงา ๆ เพราะปกติเราอยู่กับเด็กใช่ไหมคะ
00:03:56 → 00:03:59 เรา...เช้ามา เราจะต้องไปโรงเรียน เย็น เราต้องกลับ
00:03:59 → 00:04:03 แต่วันนี้รู้สึกว่า เอ๊ะ เราไม่ได้ไปไหนแล้ว เราอยู่บ้านแล้ว
00:04:03 → 00:04:05 รู้สึกว่ามันขาดอะไรไปอย่างหนึ่งนะคะ
00:04:06 → 00:04:09 ความรู้สึกตรงนั้น มันก็ค่อย ๆ ซึมซับไปเรื่อย ๆ
00:04:09 → 00:04:11 ค่อย ๆ ชินไปเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ
00:04:11 → 00:04:13 ก็เลยพยายามหาอะไรทำ
00:04:13 → 00:04:17 เราจะได้ไม่เกิดความเหงา เกิดความโดดเดี่ยว
00:04:17 → 00:04:21 วันหนึ่งเราเคยทำงานนะ แต่มาอยู่นี่ เราจะต้องทำอะไร อะไรยังไง
00:04:21 → 00:04:24 หาอะไรทำนี่คือทำอะไรบ้างครับ ทำอะไรครับ
00:04:24 → 00:04:27 ก็บางทีก็ถักโครเชต์ค่ะ ถักโครเชต์
00:04:27 → 00:04:29 เมื่อก่อนมันมีโครเชต์ ก็ถัก ๆ ถัก ๆ
00:04:29 → 00:04:31 ทำพืชผักสวนครัวบ้างอะไรพวกนี้
00:04:31 → 00:04:32 คือเราจะได้ไม่เหงาใช่ไหมคะ
00:04:33 → 00:04:37 หรือบางทีเราก็... อันไหนที่มันมีรายได้พิเศษที่เราจะต้องทำได้
00:04:38 → 00:04:39 เราก็พยายามหาอะไรทำ
00:04:39 → 00:04:42 ไปท่องเที่ยว หาที่เที่ยวต่าง ๆ ต่าง ๆ
00:04:42 → 00:04:44 พาเพื่อนไปอะไรไปอย่างนี้
00:04:44 → 00:04:46 ใกล้ ๆ ไกล ๆ ก็ไปได้หมดค่ะ
00:04:46 → 00:04:46 ครับ
00:04:46 → 00:04:49 [เสียงดนตรี]
00:04:49 → 00:04:52 แล้วหลังจากนั้นมีเหตุการณ์อะไร ที่เปลี่ยนแปลงไปอีกไหมครับ
00:04:52 → 00:04:56 หลังจากนั้นมาอีกสักระยะหนึ่งก็ พ่อกับแม่เสีย
00:04:56 → 00:04:57 - พ่อกับแม่เสีย
00:04:57 → 00:04:59 อ๋อ ตอนนั้นที่อยู่ที่บ้าน นี่คืออยู่กับพ่อกับแม่
00:04:59 → 00:05:03 อยู่กับพ่อกับแม่ด้วย แต่คนละบ้านกันนะคะ คนละบ้าน
00:05:03 → 00:05:07 รู้สึกหัวใจเราห่อเหี่ยวนะ พ่อกับแม่เราเสียไปทั้งคู่เลย
00:05:07 → 00:05:07 ครับ
00:05:07 → 00:05:11 ก็เลย...เครียดอยู่พักหนึ่งเลย พ่อแม่เสีย
00:05:11 → 00:05:12 ครับ
00:05:12 → 00:05:13 ลูกก็มาอยู่กรุงเทพฯหมดเลย
00:05:13 → 00:05:15 ลูกอยู่กรุงเทพฯหมดแล้ว ลูก 2 คนอยู่กรุงเทพฯ
00:05:15 → 00:05:15 แล้วสามี
00:05:15 → 00:05:17 - เลิกกันแล้ว - อ๋อ แยกย้าย แยกย้าย
00:05:17 → 00:05:19 แยกย้าย แยกย้ายไปคนละทาง
00:05:19 → 00:05:19 ครับ
00:05:19 → 00:05:21 ก็เลยตัดสินใจย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ
00:05:21 → 00:05:22 นานหรือยังครับ
00:05:22 → 00:05:24 ก็ประมาณ 4-5 ปีแล้วค่ะ
00:05:24 → 00:05:28 โอเค ชีวิตต่างจังหวะเนอะ สบาย ๆ แล้วก็มาอยู่กับในกรุงเทพฯที่มันวุ่นวาย
00:05:29 → 00:05:32 ช่วงที่ย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ ใหม่ ๆ นี่ ที่จะต้องปรับตัวมาก ๆ นี่
00:05:32 → 00:05:35 มันมีความรู้สึกเหงา ความรู้สึกเศร้า ยังไงบ้างไหมครับ
00:05:35 → 00:05:37 จากที่เราอยู่ต่างจังหวัดใช่ไหมคะ
00:05:37 → 00:05:40 จากมีเพื่อนเยอะ ๆ มีไปอยู่กับนักเรียน
00:05:40 → 00:05:44 มีความสุขกับชีวิตต่างจังหวัด
00:05:44 → 00:05:46 พอมาอยู่กรุงเทพฯปุ๊บนี่ ไม่มีใครแล้ว
00:05:46 → 00:05:47 อืม
00:05:47 → 00:05:48 ลูกก็ไปทำงาน
00:05:48 → 00:05:49 เราก็อยู่คนเดียว
00:05:49 → 00:05:54 รู้สึกว่าอยู่คนเดียว เรารู้สึกว่า เราโดดเดี่ยวนะ เราไม่มีใครนะ
00:05:54 → 00:05:56 แล้วไปไหนก็ไม่ได้
00:05:56 → 00:05:58 เราไม่รู้จักใครอย่างนี้ เราไม่รู้จักใคร
00:05:58 → 00:06:00 จะออกไปไหน เราก็ไม่รู้จักที่ทางที่ไหนสักที่
00:06:01 → 00:06:06 เข้ามาอยู่กรุงเทพฯ รู้สึกว่า… อยู่ในห้อง มองแต่เพดานห้อง
00:06:06 → 00:06:08 แล้วก็คิดวนไปเรื่อย ๆ ว่า
00:06:08 → 00:06:11 วันนี้เราจะทำอะไรดี วันนี้เราจะไปไหนดี
00:06:11 → 00:06:14 เราจะทำอะไร เพราะว่าเราไม่ชินกับกรุงเทพฯใช่ไหมคะ
00:06:14 → 00:06:16 รู้สึกว่าเกิดความรู้สึกว่า
00:06:16 → 00:06:19 เราจะเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า
00:06:19 → 00:06:21 จะเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า
00:06:21 → 00:06:23 เพราะว่าเราไปคุยกับใครไม่ได้
00:06:23 → 00:06:24 เพราะข้างห้อง
00:06:24 → 00:06:26 - ไม่รู้จักใคร - ไม่รู้จัก
00:06:26 → 00:06:29 จะออกไปเที่ยวไหน เราก็ไปไม่ถูก
00:06:29 → 00:06:32 จะคนข้างบ้าน จะคุยอะไรให้เขาฟัง
00:06:32 → 00:06:33 เราก็ไม่รู้จักเขา
00:06:33 → 00:06:36 มันต้อง...เลยเก็บอยู่คนเดียว เก็บอยู่ในใจคนเดียว
00:06:36 → 00:06:37 ซึ่งจริง ๆ มันไม่ได้มีอะไร
00:06:37 → 00:06:39 มันคือไม่ได้ต้องทำงาน ไม่ต้องเครียดเรื่องงาน
00:06:39 → 00:06:39 ใช่
00:06:39 → 00:06:41 แต่กลับกลายเป็นหนักกว่าเดิม คือนอนไม่หลับ
00:06:41 → 00:06:44 มันหนักกว่าเดิม มันนอนไม่หลับ เราไม่รู้จะไปคุยกับใคร
00:06:44 → 00:06:47 จากที่ฟังคุณนัทเล่ามานี่
00:06:47 → 00:06:50 คือของทางจิตวิทยานี่ เราจะมีโรคที่เป็นโรคซึมเศร้า
00:06:50 → 00:06:54 กับอีกโรคหนึ่งเขาเรียกว่าเป็น Adjustment Disorder
00:06:54 → 00:06:57 คล้าย ๆ ว่าความเครียดที่เกิดจากการปรับตัว
00:06:57 → 00:07:00 เพราะว่าของคุณนัทนี่ มีการเปลี่ยนแปลงถูกไหมคะ ครั้งใหญ่เลย
00:07:00 → 00:07:02 แล้วก็ย้ายสิ่งแวดล้อม
00:07:02 → 00:07:04 ตรงนี้เป็นเรื่องของการปรับตัว
00:07:04 → 00:07:04 ครับ
00:07:04 → 00:07:07 ฟังดูเหมือนกับสุดท้ายนี่ สามารถปรับตัวเองมาได้
00:07:07 → 00:07:09 จริง ๆ หลาย ๆ ท่าน ถ้าเกิดว่าเริ่มมีอาการนี่
00:07:09 → 00:07:12 จริง ๆ ก็สามารถมาปรึกษาหรืออะไรได้เนอะ
00:07:12 → 00:07:14 สำหรับบางคนนี่ ถ้าปรับได้ก็โอเค
00:07:14 → 00:07:19 แต่ถ้าปรับไม่ได้หลาย ๆ ครั้งพอนาน ๆ ปุ๊บ อาจจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าจริง ๆ ได้
00:07:19 → 00:07:20 โอเคครับ
00:07:20 → 00:07:22 [เสียงดนตรี]
00:07:22 → 00:07:24 มาฟังทางฝั่งคุณดอนบ้างครับ
00:07:24 → 00:07:27 ชีวิตประจำวัน มันเป็นยังไงครับ ตอนก่อนเกษียณครับ
00:07:27 → 00:07:32 ก่อนเกษียณนะ ก็เป็นพนักงานบริษัท ผลิตรถยนต์แห่งหนึ่งครับ
00:07:32 → 00:07:33 ครับ
00:07:33 → 00:07:35 ตื่นประมาณ 6 โมงเช้า
00:07:35 → 00:07:38 ตื่นมาก็ทำธุระเสร็จ ก็ทานข้าว
00:07:38 → 00:07:38 ครับ
00:07:38 → 00:07:45 ก็...สัก 6 โมงครึ่ง ก็ขับรถออกไปที่บริษัท จะถึงประมาณ 7 โมงนิด ๆ
00:07:46 → 00:07:50 งานเข้า 7 โมงครึ่ง ก็เริ่มงานครับ
00:07:50 → 00:07:53 เลิกงาน 16.30 น. ครับผม
00:07:53 → 00:07:56 - ถ้าเขามีโอที งานเร่ง ก็ประมาณทุ่มนึง - ทุ่มนึง
00:07:56 → 00:07:59 กลับถึงบ้านก็ประมาณ...ประมาณ 2 ทุ่ม
00:07:59 → 00:08:02 2 ทุ่ม ก็กินข้าว
00:08:02 → 00:08:06 อาบน้ำเสร็จสรรพ ก็ดูทีวีนิดนึง
00:08:06 → 00:08:06 ครับ
00:08:06 → 00:08:10 - ก็ประมาณ 4-5 ทุ่ม ก็นอน - ก็เข้านอน แล้วก็ตื่นมา 6 โมงเช้าเหมือนทุกวัน
00:08:10 → 00:08:13 - ใช่ครับ ก็อย่างนี้ทุกวัน - ทุกวันอย่างนี้เหมือนกัน
00:08:13 → 00:08:15 - อยู่กับครอบครัวด้วยใช่ไหมครับ - ใช่ครับผม
00:08:15 → 00:08:16 ครอบครัวใหญ่ไหมครับ
00:08:16 → 00:08:19 ไม่ใหญ่ครับ มี 3 คนครับ พ่อ แม่ ลูกครับ
00:08:19 → 00:08:21 ที่เรียกว่าใช้ชีวิตอย่างนี้ ตื่น 6 โมง เข้านอน 4-5 ทุ่มอย่างนี้
00:08:21 → 00:08:23 เป็นระยะเวลาอยู่นานสักเท่าไรครับ
00:08:23 → 00:08:26 ชีวิตในบริษัทก็ 31 ปีครับ
00:08:26 → 00:08:29 หลังจากที่ชีวิตวุ่นวายตั้งแต่เช้ายันเย็นเลย
00:08:29 → 00:08:31 มาอยู่มาวันหนึ่งก็ถึงวัยเกษียณแล้ว
00:08:31 → 00:08:32 เฮ้ย วันพรุ่งนี้ไม่ต้องไปทำงานแล้ว
00:08:32 → 00:08:33 เกิดอะไรขึ้นบ้างครับ
00:08:34 → 00:08:37 ช่วงแรก ๆ มันก็จะเหงาอยู่นิดนึง
00:08:37 → 00:08:42 แต่ว่าเราเตรียมใจมาแล้วแหละ ว่าเราต้องเจอสิ่งนี้แน่ ๆ
00:08:43 → 00:08:46 เฮ้ย อีกเดือนสองเดือนนี่ เราต้องเกษียณแล้วนะ
00:08:46 → 00:08:46 ครับ
00:08:47 → 00:08:50 จากสภาพแวดล้อมที่มีเพื่อนเยอะ ๆ
00:08:50 → 00:08:55 ไปโรงงาน เจอคนโน้นคนนี้ คุยกัน หัวเราะสนุกสนานเฮฮา
00:08:55 → 00:08:57 เดี๋ยวเราต้องมีเพื่อนน้อยลง
00:08:57 → 00:08:59 เราก็เตรียมใจไว้แล้วว่า
00:08:59 → 00:09:03 เราจะต้องทำอะไรบ้างเพื่อมาชดเชยสิ่งพวกนี้
00:09:03 → 00:09:09 ให้เราเพลิดเพลินไปกับชีวิตแบบใหม่ หลังเกษียณของเราครับผม
00:09:09 → 00:09:12 แล้วมีอะไรบ้างครับ กิจกรรมที่เลือกมาทำให้เพลิดเพลินขึ้น
00:09:12 → 00:09:14 เล่นดนตรีบ้างนะครับ
00:09:14 → 00:09:19 พอดีว่ากีตาร์ก็พอถู ๆ ไถ ๆ ไปได้นะครับ
00:09:19 → 00:09:22 ร้องเพลง คาราโอเกะ อะไรพวกนี้ครับ
00:09:22 → 00:09:26 - เสาร์อาทิตย์ส่วนใหญ่ก็จะออกไปวิ่ง ไปวิ่ง - ออกกำลังกาย
00:09:26 → 00:09:26 ใช่ครับ
00:09:26 → 00:09:29 ก็จะตามสวนสาธารณะบ้าง
00:09:29 → 00:09:34 หรือว่าออกต่างจังหวัดบ้าง ที่เป็นอีเวนต์ที่งานที่เขาจัดงานกันใหญ่ ๆ
00:09:34 → 00:09:37 นี่ก็เพิ่งไปมาที่บุรีรัมย์
00:09:37 → 00:09:38 อืม
00:09:38 → 00:09:39 - งานใหญ่ - งานวิ่งบุรีรัมย์
00:09:39 → 00:09:40 บุรีรัมย์
00:09:40 → 00:09:46 อาทิตย์ที่ผ่านมานี่ ก็วิ่งอัลตราอยู่ที่สวนผึ้ง 100 กิโลเมตร
00:09:46 → 00:09:50 - แสดงว่าเป็นขาวิ่งนะนี่ - ชีวิตเริ่มยุ่งวุ่นวายมากกว่าตอนก่อนเกษียณ
00:09:50 → 00:09:52 อัลตรานี่วิ่งกี่กิโลคะ
00:09:52 → 00:09:53 อาทิตย์ที่ผ่านมา 100 กิโลครับ
00:09:53 → 00:09:56 - โอ้โห ไปวิ่ง 100 กิโล - ไม่ธรรมดา
00:09:56 → 00:09:58 - วิ่ง ๆ เดิน ๆ น่ะครับ - อ๋อ โอเค
00:09:58 → 00:10:00 - ก็สนุกเพลิดเพลินไปกับมัน - ผมรู้สึกอาย
00:10:00 → 00:10:02 ใช่ แข็งแรงมาก
00:10:02 → 00:10:06 ค่อย ๆ ไปครับ ยังไงก็… ถ้าใจเราสู้ เราถึงแน่นอน
00:10:06 → 00:10:07 อันนี้เกษียณมานานเท่าไรแล้วครับ
00:10:07 → 00:10:08 - 3 ปีครับ - อ๋อ ประมาณ 3 ปี
00:10:08 → 00:10:09 ครับผม
00:10:09 → 00:10:10 โอเคครับ
00:10:10 → 00:10:12 คุณหมอโบว์ครับ คราวนี้เราฟังเรื่องราวของทั้ง 2 ท่านแล้ว
00:10:12 → 00:10:16 วันนี้คุณหมอมีแบบฝึกหัดอะไร ที่จะมาให้เราทำกันบ้างครับ
00:10:16 → 00:10:19 ทีนี้เดี๋ยวเราจะชวนทำกิจกรรมนะคะ
00:10:19 → 00:10:24 ก็จะเป็นกิจกรรมที่เรียกว่า “วงกลมแห่งความสำคัญ”
00:10:24 → 00:10:24 ครับ
00:10:24 → 00:10:28 จะชวนทั้ง 2 ท่านกลับมาสำรวจสิ่งสำคัญในชีวิต
00:10:28 → 00:10:31 เพราะว่ามันก็จะเป็นคล้าย ๆ จุด…
00:10:31 → 00:10:35 เครื่องมือที่จะทำให้เราใช้ชีวิตวัยเกษียณ ได้อย่างมีความสุขขึ้น
00:10:35 → 00:10:36 โอเคครับ
00:10:36 → 00:10:39 [เสียงดนตรี]
00:10:39 → 00:10:40 เริ่มต้นนะคะ
00:10:40 → 00:10:43 เดี๋ยวเราจะเริ่มวาดที่กระดานนะคะ
00:10:43 → 00:10:48 มีตัวคน อันนี้เป็นแบบง่าย เป็นคนอยู่ตรงกลางนะคะ ไม่ต้องใหญ่มาก
00:10:48 → 00:10:49 แล้วเราก็จะมีวงกลมเนอะ
00:10:49 → 00:10:54 อาจจะวงนอก วงใน ให้เห็นความใกล้ไกลเฉย ๆ นะคะ
00:10:55 → 00:10:57 ทีนี้วงกลมแห่งความสำคัญนี่
00:10:57 → 00:11:02 เราอยากให้แต่ละท่าน เขียนสิ่งสำคัญในชีวิตนะคะ
00:11:02 → 00:11:07 สิ่งสำคัญในชีวิตนี่ อาจจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ
00:11:07 → 00:11:10 หรือโมเมนต์ ช่วงเวลาที่สำคัญในชีวิต
00:11:10 → 00:11:11 ยกตัวอย่างนะ สมมุติว่า
00:11:11 → 00:11:15 ของหมอโบว์ใช่ไหมคะ พ่อแม่อาจจะอยู่ข้างในเนอะ
00:11:15 → 00:11:18 คือเพราะว่าอยากจะใกล้ ใกล้ตัวเรา
00:11:18 → 00:11:23 อาจจะมีแมวอยู่ตรงนี้อะไรอย่างนี้นะคะ ก็เป็นสิ่งสำคัญ
00:11:23 → 00:11:27 อาจจะเป็นโมเมนต์ก็ได้ เช่น สมมุติว่า อันนี้โบว์ชอบมากเลยตอนเช้า
00:11:27 → 00:11:30 ออกไปกินกาแฟ แล้วปล่อยแมวเล่นในสวน
00:11:30 → 00:11:33 เป็นโมเมนต์ที่เรารู้สึกว่า มันสำคัญกับชีวิตเรา
00:11:33 → 00:11:34 อันเล็ก ๆ ก็ได้นะคะ
00:11:34 → 00:11:37 แล้วเราก็จะวาดเส้นตัวเรา เชื่อมไปยังสิ่งเหล่านั้น
00:11:37 → 00:11:40 ทีนี้ถ้าตอนนี้มันแข็งแรงมากเลย
00:11:40 → 00:11:42 อา...เราก็จะหนาหน่อย
00:11:42 → 00:11:47 แต่ถ้ามันแบบ...ไม่ค่อยเลย เช่น เราแบบไกลจากลูก ต่างประเทศอะไรอย่างนี้
00:11:47 → 00:11:50 อาจจะอยู่ไกล ก็อาจจะเส้นมันอาจจะไกลหรือจาง
00:11:50 → 00:11:52 อันนี้แล้วแต่เราได้หมดเลยนะคะ
00:11:52 → 00:11:56 เขียนได้ทุกอย่างเลยค่ะที่รู้สึกว่าสำคัญ หรืออาจจะเป็นเพื่อนอะไรอย่างนี้ก็ได้
00:11:56 → 00:12:00 อย่างสมมุติว่าลูกสำคัญ อยู่ใกล้ แต่ว่าลูกอยู่ต่างประเทศ
00:12:00 → 00:12:01 อยู่ใกล้ตัวเรา
00:12:01 → 00:12:02 แต่ลูกอยู่ต่างประเทศ
00:12:02 → 00:12:04 เพราะฉะนั้นมันก็เลยเป็นความสัมพันธ์ที่จาง ๆ
00:12:04 → 00:12:07 ก็เป็นจุด ๆ เป็นเส้นบาง ๆ ว่าง่าย ๆ
00:12:07 → 00:12:10 ก็หลาย ๆ ครั้ง คนอาจจะลืมเรื่องโมเมนต์เล็ก ๆ น้อย ๆ
00:12:10 → 00:12:12 แต่จริง ๆ มีความสำคัญกับเรามาก
00:12:12 → 00:12:17 เช่น บางท่านก็บอกว่า เออ กลับบ้านไปจะได้กินข้าวกับคนในครอบครัว
00:12:17 → 00:12:21 จริง ๆ มันเป็นเรื่องธรรมดา ๆ แต่ว่ามันอาจจะสำคัญกับชีวิต
00:12:21 → 00:12:23 เดี๋ยวลองมาดูกันสิว่า ทั้ง 2 ท่านเขียนอะไรออกมาได้บ้าง
00:12:23 → 00:12:26 ขอเชิญ ขอดูของคุณนัทก่อนเลยครับ ว่ามีอะไรบ้างครับ
00:12:26 → 00:12:29 มีลูกชายที่เราอยู่ด้วยกันทุกวันนี้ 2 คนนะคะ
00:12:29 → 00:12:31 จะต้องทำกับข้าวด้วยกัน ช่วยกันทำกับข้าว
00:12:32 → 00:12:34 ช่วยกันทำความสะอาดบ้าน
00:12:34 → 00:12:35 สร้างความสัมพันธ์ภายในบ้านนะคะ
00:12:35 → 00:12:36 ครับ
00:12:36 → 00:12:38 แล้วก็ที่เห็นเป็นเส้นหนา ๆ เลยคือท่องเที่ยว
00:12:38 → 00:12:39 ท่องเที่ยว
00:12:39 → 00:12:42 ท่องเที่ยว อันนี้ช่วงนี้จะใช้ชีวิต กับท่องเที่ยวเยอะมากช่วงนี้นะคะ
00:12:43 → 00:12:46 ก็คือไปใกล้ ๆ แบบ one day trip ไปเช้าเย็นกลับ
00:12:46 → 00:12:47 ค่ะ
00:12:47 → 00:12:49 เราจะได้เห็นที่ที่เราไม่เคยไป
00:12:49 → 00:12:51 มันจะทำให้ชีวิตเรามีความสุข
00:12:51 → 00:12:54 แล้วก็มีในเรื่องของจัดบ้านแต่งบ้าน
00:12:54 → 00:12:57 - แต่งบ้าน หรือบางทีปลูกต้นไม้ดอกไม้ - ปลูกต้นไม้ดอกไม้ด้วย
00:12:57 → 00:12:59 หรือบางทีลูกไม่อยู่นี่ เราไม่รู้จะทำอะไร
00:12:59 → 00:13:02 ก็ตกแต่งบ้านไป ทำความสะอาดบ้าน
00:13:02 → 00:13:06 ตรงไหนไม่สวย ตรงไหนที่จะทำให้มันสวยงามได้ แล้วก็จัดแต่งไป
00:13:06 → 00:13:09 อันนี้ห่าง ๆ ออกมาหน่อย แปลว่าถ้ามีเที่ยว ไปเที่ยวก่อน
00:13:09 → 00:13:12 - ไปเที่ยวก่อน - ถูกไหมครับ เที่ยวสำคัญกว่า
00:13:12 → 00:13:13 - ใช่ ๆ - อ๋อ โอเค
00:13:13 → 00:13:16 เราก็จะเห็นว่าอะไรที่สำคัญในตอนนี้
00:13:16 → 00:13:18 ทีนี้อยากจะถามคุณนัทเพิ่มว่า
00:13:18 → 00:13:24 มีอันไหนไหมคะที่เราอยากเอามาให้ใกล้ขึ้น เพิ่มความหนาของเส้นให้มากขึ้น
00:13:24 → 00:13:29 ที่อยากให้ใกล้มากขึ้นก็คือ อยากให้ลูกชายที่อยู่ต่างประเทศ
00:13:29 → 00:13:30 เขาได้มาหาเราบ้าง
00:13:30 → 00:13:35 เพราะว่า หนึ่งนี่ เขาไป... รู้สึกจะ 3 ปีแล้ว ไม่ได้กลับบ้านเลย
00:13:35 → 00:13:37 - อ๋อ ไม่ได้กลับมาเลย - ไม่ได้กลับเลย
00:13:37 → 00:13:41 เพราะว่างานเขาเยอะ กลับมาไม่ได้ค่ะ
00:13:41 → 00:13:43 ก็เลยอยากให้เขากลับมาบ้างค่ะ
00:13:43 → 00:13:44 ครับผม
00:13:44 → 00:13:47 ถ้ามาปุ๊บนี่ 3 คนแม่ลูก
00:13:47 → 00:13:50 มันก็จะได้ใช้กิจกรรมร่วมกันได้เยอะขึ้นค่ะ
00:13:51 → 00:13:51 ครับ
00:13:51 → 00:13:54 ก็มีความสำคัญที่อยากให้ใกล้ขึ้น
00:13:54 → 00:13:54 ค่ะ
00:13:54 → 00:13:55 เรื่องเพื่อน ๆ ล่ะคะ
00:13:55 → 00:14:00 มีแบบ...อยากให้แบบ...เข้าไปใกล้เพื่อน ๆ หรือสร้างเพื่อนใหม่อะไรมากขึ้นไหมคะ
00:14:00 → 00:14:02 อ๋อ เพื่อนเก่า ๆ เขาก็มีครอบครัว
00:14:02 → 00:14:04 เขาเกษียณไปแล้ว ต่างคนก็ต่างอยู่นะคะ
00:14:04 → 00:14:05 ค่ะ ต่างคนก็ต่างอยู่
00:14:05 → 00:14:09 แทบไม่รู้เขาตอนนี้เป็นยังไงกันบ้างก็ไม่รู้ ไม่ได้ติดต่อกันเลย
00:14:09 → 00:14:12 จริง ๆ ถ้าเกิดได้สามารถ กลับไปติดต่อเพื่อนเก่าได้นี่
00:14:12 → 00:14:14 จริง ๆ ดีมาก ๆ เลยนะคะ
00:14:14 → 00:14:16 โอเค เอ้า มาดูของคุณดอนบ้างครับ
00:14:16 → 00:14:20 ที่หนา ๆ นี่ ทานข้าวเช้ากับครอบครัว เหมือนกันเลย
00:14:20 → 00:14:22 - ครับ อันนี้คือประจำครับผม - ประจำ
00:14:22 → 00:14:24 เป็นความสุขเลยไหมครับ
00:14:24 → 00:14:25 ใช่ครับ ใช่
00:14:25 → 00:14:26 ให้อาหารแมว
00:14:26 → 00:14:27 แมวข้างบ้าน เขาหลงมาครับ
00:14:27 → 00:14:28 อ๋อ ไม่ใช่แมวตัวเองด้วย
00:14:28 → 00:14:31 แล้วเขามาอยู่ที่บ้านเราเลย
00:14:31 → 00:14:35 แต่ต่อจากนั้นก็คือ เจ้าของแมว เขาย้ายไปครับ
00:14:36 → 00:14:41 เขาบอกว่า ไหน ๆ มันก็มาอยู่กับพี่แล้ว พี่เลี้ยงต่อนะ หนูไม่เอาอะไร
00:14:41 → 00:14:42 - อ๋อ ก็คือกลายเป็นแมวเราเลย - กลายเป็นทาสแมวเลย
00:14:42 → 00:14:44 ใช่ครับ ประมาณนั้นครับ
00:14:44 → 00:14:46 อีกอันหนึ่งที่เขียนเยอะ ๆ ที่แถบหนา ๆ คือ
00:14:46 → 00:14:51 วันหยุด วิ่งสวน หรือลงงานวิ่งแข่งกับเพื่อน ที่ไปวิ่งอัลตราอะไรอย่างนี้ใช่ไหมครับ
00:14:51 → 00:14:52 ใช่ครับผม
00:14:52 → 00:14:53 ค่ะ
00:14:53 → 00:14:57 อันนี้ประจำครับ เดี๋ยวเสร็จจากนี้ก็จะไปนครนายกครับ
00:14:57 → 00:15:00 แล้วทำไมคุยไลน์กับเพื่อนอย่างนี้เหรอครับ
00:15:00 → 00:15:01 ก็มี มีครับ
00:15:01 → 00:15:03 คืออันนี้คือสมัยเพื่อนที่ทำงาน อย่างนี้เหรอครับ
00:15:03 → 00:15:07 สมัยที่ทำงานก็มีบ้าง ก็ยังติดต่อกันอยู่ครับผม
00:15:07 → 00:15:08 ก็ยังคุยกันอยู่
00:15:08 → 00:15:11 ที่สงสัยคือทำไมมันเป็นเส้นประ ๆ
00:15:11 → 00:15:14 ก็คือแบบนาน ๆ ครั้งครับ
00:15:14 → 00:15:15 - อ๋อ ไม่ค่อยได้คุยบ่อย - ไม่ได้บ่อยมาก
00:15:15 → 00:15:16 ใช่ครับผม
00:15:16 → 00:15:18 โอ้โฮ อันนี้แถบหนาเลย ส่งลูกสาวทำงาน
00:15:18 → 00:15:19 [เสียงหัวเราะ]
00:15:19 → 00:15:20 ประจำครับ
00:15:20 → 00:15:23 อ๋อ อย่างนั้นประจำเลย ก็เป็นความสุขในชีวิตเลย
00:15:23 → 00:15:24 ไปกับเขา เราได้คุย
00:15:24 → 00:15:27 เขามีปัญหาอะไรก็จะคุยให้เราฟัง
00:15:27 → 00:15:29 เราก็จะแนะนำโน่นนี่นั่น
00:15:29 → 00:15:30 อันนั้นก็เหมือนผมเลยนะ
00:15:30 → 00:15:32 เพราะว่าอันนี้เป็นช่วงพ่อลูกปรับทุกข์ เวลานินทาภรรยา
00:15:32 → 00:15:34 [เสียงหัวเราะ]
00:15:34 → 00:15:38 - โอเค โมเมนต์เล็ก ๆ โอ้โฮ มันมีความสุข - โมเมนต์เล็ก ๆ เนอะ สำคัญมาก
00:15:38 → 00:15:41 - คุณหมอมีอะไรแนะนำไหมครับ - มีตรงไหนที่คุณดอนอยากเพิ่มไหมคะ
00:15:41 → 00:15:44 อยากแบบ…ติดต่อกับเพื่อนมากขึ้นไหมคะ ตรงเส้นประ
00:15:44 → 00:15:46 ได้กลับไปเชื่อมโยงเพื่อนเก่า ๆ
00:15:46 → 00:15:48 ก็...ก็อยากอยู่นะครับ
00:15:48 → 00:15:52 แต่ว่าบางคนเขาก็ไม่ว่าง ที่จะคุยกับเราเท่าไรครับ
00:15:52 → 00:15:54 เขาก็มีชีวิตส่วนตัวเขาไป
00:15:54 → 00:15:57 แต่ว่ามันก็เป็นแบบนาน ๆ ครั้ง ที่เราได้คุยกัน
00:15:57 → 00:16:02 บางครั้งสิ่งที่สำคัญ แต่เราอาจจะแบบ… ช่วงนี้ไม่มีเวลา
00:16:02 → 00:16:02 ครับ
00:16:02 → 00:16:04 หรือไม่ค่อยได้เชื่อมโยง
00:16:04 → 00:16:07 เราก็อาจจะได้กลับมาทบทวนว่า อ๋อ เฮ้ย จริง ๆ เราอยากติดต่อกับเพื่อนนะ
00:16:07 → 00:16:08 ครับ
00:16:08 → 00:16:10 คนนี้นี่ไม่ได้คุยกันนานแล้ว อะไรอย่างนี้
00:16:10 → 00:16:12 หรืออย่างพวกเพื่อนที่ต่างจังหวัดเนอะ
00:16:12 → 00:16:16 เออ ถึงแม้ว่าจะมีครอบครัวอะไรไปแล้วนี่ แต่เขาไม่ต่างกับเราหรอกค่ะ
00:16:16 → 00:16:17 อืม
00:16:17 → 00:16:18 จริง ๆ เขาอาจจะเหงาอยู่เหมือนกัน
00:16:18 → 00:16:22 เพราะฉะนั้น จริง ๆ นี่ ส่งไปบ้าง แหย่ ๆ
00:16:22 → 00:16:26 คืออาจจะส่งไป 10 คนนี่ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะตอบสนองหมด
00:16:26 → 00:16:29 แต่อย่างน้อยเราได้ลากเส้นไปหาเขา
00:16:29 → 00:16:30 อาฮะ
00:16:30 → 00:16:32 อา...เราก็...เรื่อย ๆ เรื่อย ๆ
00:16:32 → 00:16:35 ไม่ต้องน้อยใจว่า ทำไมเพื่อนไม่... ไม่ ก็ส่งไปเรื่อย ๆ
00:16:35 → 00:16:38 บางคนก็ตอบกลับมา ก็กลายเป็นว่า เฮ้ย ได้ไปเที่ยวกัน
00:16:38 → 00:16:38 ครับ
00:16:38 → 00:16:39 อะไรอย่างนี้ค่ะ
00:16:39 → 00:16:42 จริง ๆ คือการที่เราเริ่มสร้าง ความสัมพันธ์ก่อน
00:16:42 → 00:16:45 เส้นมันก็จะหนาขึ้น ใช่
00:16:45 → 00:16:49 ผมเชื่อว่ามันน่าจะช่วยปรับปรุงความสัมพันธ์ หรือความรู้สึกของตัวเองได้
00:16:49 → 00:16:53 มีสิ่งที่เราเพิ่มได้อีกอย่างหนึ่งคือ สิ่งที่เราสูญเสียไปแล้ว
00:16:53 → 00:16:56 เช่น พ่อแม่ ถ้าบางท่านสูญเสียพ่อแม่ หรือสัตว์เลี้ยง
00:16:56 → 00:16:57 อืม
00:16:57 → 00:17:00 สิ่งที่เราสูญเสียไปแล้ว เราสามารถใส่ลงมาในวงได้
00:17:00 → 00:17:01 เพราะว่าเป็นสิ่งสำคัญ
00:17:01 → 00:17:05 เส้นมันอาจจะเป็นเส้นประ เพราะว่าเราไม่ได้เชื่อม ไม่ได้คุยอะไรอย่างนี้
00:17:05 → 00:17:05 อ๋อ ไม่ได้คุย
00:17:05 → 00:17:08 แต่จริง ๆ นี่ ถึงแม้ร่างกายเขาไม่อยู่แล้ว
00:17:08 → 00:17:10 เราสามารถเชื่อมโยงกับเขาได้นะ
00:17:10 → 00:17:14 เช่น เรามีรูปคุณพ่อคุณแม่อยู่ที่บ้าน เหมือนเป็นมุมของเขา
00:17:14 → 00:17:16 มีจัดดอกไม้ให้เขา
00:17:16 → 00:17:20 เพราะว่าเวลาโอกาส เราก็เดินไป ไปแล้วนะ ไปทำงานแล้วนะ
00:17:20 → 00:17:23 วันนี้จะไปสมัครงานนะ ให้กำลังใจด้วยอะไรอย่างนี้นะคะ
00:17:24 → 00:17:27 เรายังสามารถเชื่อมโยงกับ สิ่งที่เราสูญเสียไปแล้ว
00:17:27 → 00:17:29 คนสำคัญของเราได้ด้วย
00:17:29 → 00:17:34 ในวัยเกษียณ วัยชรานี่ เราจะเจอกับความสูญเสียเยอะมาก ๆ
00:17:34 → 00:17:35 อย่างที่คุณนัทบอกนี่
00:17:35 → 00:17:37 ไม่ใช่พ่อแม่อย่างเดียวนะ
00:17:37 → 00:17:42 คือเพื่อนเรานี่ บางทีก็ค่อย ๆ ล้มหายตายจากไปอย่างนี้ค่ะ
00:17:42 → 00:17:44 เพราะฉะนั้นน่ะ ในปัจจุบัน เราน่าจะต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด
00:17:44 → 00:17:45 ค่ะ ใช่ค่ะ
00:17:45 → 00:17:49 สุดท้ายค่ะ ที่อยากจะชวนให้ต้องท้าทายตัวเอง
00:17:49 → 00:17:53 ให้คุณนัท แล้วก็คุณดอนลอง เหมือนกับ reach out
00:17:53 → 00:17:58 คือเชื่อมไปหาใครสักคน อาจจะเป็นเพื่อนที่ไม่ได้คุยกันนานแล้ว
00:17:58 → 00:17:59 หรือลูกก็ได้นะคะ
00:17:59 → 00:18:01 โทรศัพท์ หรือส่ง Message
00:18:01 → 00:18:04 ถ้าโทรศัพท์คุยได้ยิ่งดีเลยนะ
00:18:04 → 00:18:05 อยากให้ทำตอนนี้เลย
00:18:05 → 00:18:08 [เสียงดนตรี]
00:18:08 → 00:18:10 ตอนนี้มีโทรศัพท์อยู่ในมือทั้งสองท่านแล้ว
00:18:10 → 00:18:13 ส่งข้อความหาคนที่เราอยากส่งให้เลยครับ
00:18:13 → 00:18:22 [เสียงดนตรี]
00:18:22 → 00:18:26 - เรียบร้อยแล้วคุณดอน ขอละลาบละล้วงนิดนึง - ครับผม
00:18:26 → 00:18:26 ส่งหาใครครับ
00:18:26 → 00:18:32 ส่งหาน้องครับ วันนี้น้องไป 100 ไมล์ที่เขาใหญ่ครับ
00:18:32 → 00:18:35 ก็เลยให้กำลังใจเขาครับ บอกให้สู้ ๆ ครับ
00:18:35 → 00:18:37 - โอเค โอ้โฮ - เยี่ยม
00:18:37 → 00:18:38 แล้วของคุณนัทล่ะครับ ส่งหาใคร
00:18:38 → 00:18:42 ส่งหาคุณน้าค่ะ น้องของแม่ อยู่จังหวัดพิจิตรค่ะ
00:18:42 → 00:18:42 อ๋อ
00:18:43 → 00:18:47 ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไรค่ะ แต่ว่าก็ส่งสติกเกอร์หากันบ่อย ๆ ค่ะ
00:18:47 → 00:18:49 อ๋อ ส่งไปทักทาย
00:18:49 → 00:18:50 ส่งไปทักทายค่ะ
00:18:50 → 00:18:51 เป็นยังไงครับหลังจากส่งแล้ว
00:18:51 → 00:18:54 มีความรู้สึก ส่งความรู้สึกที่ดี ๆ ไปให้เขาค่ะ
00:18:54 → 00:18:57 ว่าเรายังคิดถึงเขาอยู่อะไรแบบนี้
00:18:57 → 00:18:58 เรายังไม่ลืมเขาเลย
00:18:58 → 00:19:01 แต่ว่าเราไม่มีโอกาสได้ไปหาเขาค่ะ
00:19:01 → 00:19:05 - เหมือนกันเลยไหม ของคุณดอนก็คล้าย ๆ กัน - ใช่ครับ ก็ให้กำลังใจน้องหน่อยครับ
00:19:05 → 00:19:07 ไม่ได้เจอน้องนานแล้วครับ เห็นใน Facebook
00:19:07 → 00:19:12 น้องบอกว่า วันนี้จะลงงาน 100 ไมล์ที่เขาใหญ่ ก็เลยให้กำลังใจ
00:19:12 → 00:19:13 โอเค
00:19:13 → 00:19:14 ของคุณดอนครับ
00:19:14 → 00:19:18 คนที่รู้จักมีเยอะแยะเลย ทำไมถึงเลือกส่งข้อความหาน้องคนนี้
00:19:18 → 00:19:27 อ๋อ น้องคนนี้เคยพาผมวิ่งจบ 160 กิโล หรือ 100 ไมล์ครับ ที่สวนผึ้งครับ
00:19:27 → 00:19:27 อืม
00:19:27 → 00:19:29 ก็ support ผมไปเรื่อย ๆ
00:19:29 → 00:19:30 อืม
00:19:30 → 00:19:33 บางครั้งก็เปลี่ยนกันขับรถกับน้องอีกคนหนึ่ง
00:19:33 → 00:19:34 อืม
00:19:34 → 00:19:35 แล้วก็มาวิ่งกับผม
00:19:35 → 00:19:39 วิ่งไปเรื่อย ๆ เดินกันไปเรื่อย ๆ ครับผม
00:19:39 → 00:19:46 ก็จนจบถึงสวนผึ้งครับ จากตลาดสดธนบุรีไปถึงสวนผึ้งครับ
00:19:46 → 00:19:50 - เคยมีความสัมพันธ์ที่ดี มีประสบการณ์ดี ๆ - ความผูกพันเก่า ๆ อยู่
00:19:50 → 00:19:52 ของคุณนัททำไมเลือกส่งเป็นคุณน้า
00:19:52 → 00:19:56 เพราะว่าคุณน้านี่ ปกติแกจะส่งสติกเกอร์สวัสดีให้เราบ่อย ๆ
00:19:56 → 00:19:59 บางครั้งเราก็ไม่ค่อยได้ตอบแกเท่าไร
00:19:59 → 00:20:01 จะขยันส่งสติกเกอร์ให้เราตลอด
00:20:01 → 00:20:02 เขายังคิดถึงเรา
00:20:02 → 00:20:05 เขายังคิดถึงเรา เราก็ต้องคิดถึงเขา
00:20:05 → 00:20:06 - คิดถึงเขา - ใช่ ใช่ค่ะ
00:20:06 → 00:20:08 นี่เลย แบบนี้เลย วัตถุประสงค์ของกิจกรรมนี้เลย
00:20:08 → 00:20:09 แล้วมันติดต่อกันได้
00:20:09 → 00:20:13 คือเราต้องมีพลังที่จะส่งต่อไปเรื่อย ๆ แม้ว่าคนจะไม่ตอบกลับนะ
00:20:13 → 00:20:17 เพราะว่าถ้าเราหยุดปุ๊บ มันก็จะหดไปเรื่อย ๆ
00:20:17 → 00:20:17 ค่ะ
00:20:17 → 00:20:20 โอ้ วันนี้ผมเห็นภาพเลยนะ อีกไม่นาน รับรองได้ไปพิจิตรแน่
00:20:20 → 00:20:21 [เสียงหัวเราะ]
00:20:21 → 00:20:24 ใช่ แล้วยิ่งถ้าเราส่งให้คนเยอะ ๆ เลยนี่
00:20:24 → 00:20:26 เขาก็จะเริ่มตอบกลับเยอะขึ้น
00:20:26 → 00:20:27 แล้วเขาก็จะเริ่มตอบ
00:20:27 → 00:20:29 มันจะเป็นเหมือนกับส่งต่อ
00:20:29 → 00:20:32 ขยายความสัมพันธ์ที่ดี ๆ ไปในสังคมด้วยค่ะ
00:20:32 → 00:20:33 โอ้โฮ ส่งต่อกันไป
00:20:33 → 00:20:38 อย่างคุณดอนนี่ ผมเชื่อเลย เดี๋ยวเขาต้อง นัดน้องนี่ไปวิ่งแหง ๆ เลย แน่นอนเลยแบบนี้
00:20:38 → 00:20:42 นี่ใช่ไหมครับวัตถุประสงค์ ให้ก้าวข้ามความคิดที่ว่าส่งไปเขาไม่อ่านหรอก
00:20:43 → 00:20:43 ค่ะ
00:20:43 → 00:20:44 ส่งไป เขายุ่งอยู่
00:20:44 → 00:20:45 อืม
00:20:45 → 00:20:51 การที่เราทำอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มันเป็นการเปลี่ยนวิถีชีวิตประจำวันนิดนึง
00:20:51 → 00:20:53 เพื่อจะบอกคนอื่นว่าเรากำลังคิดถึงเขาอยู่นะ
00:20:53 → 00:20:55 หรือเราอยากติดต่อกับเขานะ
00:20:55 → 00:21:01 เรียกว่าเอาความสัมพันธ์เดิมที่อาจจะจางหายไป กลับมาให้มันแข็งแรงขึ้นใหม่นั่นเอง
00:21:01 → 00:21:05 ค่ะ มีวิธีเล็กน้อยที่จะแบ่งปัน ก็คือว่าบางทีจะเขินเนอะ
00:21:05 → 00:21:07 เราสามารถบอกเขาไปได้ว่า
00:21:07 → 00:21:10 เออ วันนี้พอดีไปดูรูปเก่า ๆ แล้วนึกถึง
00:21:10 → 00:21:13 วันนี้ผ่านร้านนี้ แล้วนึกถึงที่เคยไปด้วยกัน
00:21:13 → 00:21:17 คือเหมือนเราคล้าย ๆ บอกเขาว่า มันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เรานึกถึงเขา
00:21:17 → 00:21:18 ก็เลยส่งมาทักนะ
00:21:18 → 00:21:22 มันก็ทำให้เราลดความเก้อเขินไปได้บ้างค่ะ
00:21:22 → 00:21:25 ผมเชื่อว่า หลาย ๆ คน ท่านผู้ชมทางบ้านที่ดูรายการนี้อยู่
00:21:26 → 00:21:27 อาจจะไม่ใช่วัยเกษียณก็ได้
00:21:28 → 00:21:30 ลองใช้วงกลมแห่งความสำคัญ
00:21:30 → 00:21:33 ลากขึ้นมา เขียนขึ้นมา อะไรสำคัญสำหรับเรา
00:21:33 → 00:21:36 แล้วลองก้าวข้ามอุปสรรคอย่างที่คุณหมอแนะนำ
00:21:36 → 00:21:41 เราอาจจะรู้สึกเคอะเขินในการที่จะทักทาย กับคนที่เราไม่ได้คุยนานแล้ว
00:21:41 → 00:21:44 ลองส่งข้อความไปหาเขา ลองโทรศัพท์ไปหาเขา
00:21:44 → 00:21:46 แล้วก็สร้างแถบความสัมพันธ์เพิ่มขึ้น
00:21:46 → 00:21:50 เราจะได้วงกลมแห่งความสำคัญ เพิ่มขึ้นด้วยนะครับ
00:21:50 → 00:21:53 วันนี้ก็ขอขอบคุณนะครับ ทั้งคุณนัท แล้วก็คุณดอนนะครับ
00:21:53 → 00:21:55 ที่มาแชร์ประสบการณ์หลังเกษียณ
00:21:55 → 00:21:59 ผมว่า หลาย ๆ คน ยังไม่ต้องเกษียณล่ะ อาจจะใกล้เกษียณ หรือยังทำงานอยู่
00:22:00 → 00:22:01 ได้ฟัง ได้ดูรายการนี้
00:22:02 → 00:22:04 ได้มีแบบฝึกหัดเอากลับไปทำ ไปปฏิบัติ
00:22:04 → 00:22:07 แล้วก็เตรียมพร้อมตัวเองในวัยเกษียณ
00:22:07 → 00:22:10 ที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคตอันไกล หรืออันใกล้ก็แล้วแต่
00:22:10 → 00:22:13 ไปมองดูฟ้ากว้างไกล
00:22:13 → 00:22:16 ที่ฝันอาจได้เป็นจริง
00:22:16 → 00:22:22 มีดาวมากมายที่ช่วยส่องแสงนำใจ
00:22:22 → 00:22:28 แม้อาจต้องหลงทาง แม้อาจต้องล้มบ้าง
00:22:28 → 00:22:31 แต่เธอจะเดินไม่เหงาเดียวดาย
00:22:32 → 00:22:38 อาจเดินกลางสายลมโชย ดั่งนกโบยบิน
00:22:38 → 00:22:42 อาจเดินกลางสายฝนโปรย