00:00:14 → 00:00:16 เธออยู่ห่างออกไปไม่กี่ฟุต

00:00:16 → 00:00:18 ยิ่งใกล้ขึ้นเท่าไร เขายิ่งประหม่ามากขึ้น

00:00:18 → 00:00:24 ตุ่มสิวที่จมูกของเขาดูใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้น จนกระทั่งมันบดบังหน้าของเขา

00:00:24 → 00:00:28 เธอมองเขาร่อนอยู่ไม่ไกล เห็นสิวเม็ดข่าง และหัวเราะ

00:00:28 → 00:00:30 เขารู้สึกหงอ รู้สึกแย่

00:00:30 → 00:00:34 ความเครียดทำให้เกิดความวุ่นวาย และเกิดขึ้นได้ทั้งกับวัยรุ่นและผู้ใหญ่

00:00:34 → 00:00:36 แต่มันเกิดขึ้นได้อย่างไร

00:00:36 → 00:00:41 ลองย้อนกลับไปก่อนที่จะเกิดสิว ก่อนที่จัสตินจะพบสาวในฝัน

00:00:41 → 00:00:46 มาเรียนสายเสียแล้ว จัสตินไปถึงชั้นเรียน ตอนที่ครูพูดว่า "คำถามทดสอบ" พอดี

00:00:46 → 00:00:50 เมื่อคืนเขาไม่ได้ทำการบ้านมา และรู้สึกไม่พร้อม

00:00:50 → 00:00:54 ยิ่งกว่าทหารสงครามโลกครั้งที่สองที่ซุ่มตัวอยู่ ที่เขาควรจะเขียนถึง

00:00:54 → 00:00:58 ความเครียดพัดไปทั่วตัวเขาอย่างรวดเร็ว ทิ้งเขาไว้กับมือชุ่มเหงื่อ

00:00:58 → 00:01:01 ความคิดทึบๆ และหัวใจที่เต้นรัว

00:01:01 → 00:01:07 เขาเดินออกจากห้องแบบงงๆ และพบกับ หญิงในฝันเข้าอย่างจัง ซึ่งทำให้เขาเครียด

00:01:07 → 00:01:12 ความเครียดเป็นการตอบสนองทางชีวภาพ โดยพื้นฐาน ที่มีต่อสิ่งที่อาจเป็นอันตราย

00:01:12 → 00:01:15 พูดกันแบบมนุษย์ถ้ำ ความเครียด สามารถทำให้คุณสู้เพื่อชีวิต

00:01:15 → 00:01:21 หรือวิ่งเพื่อชีวิต เช่นตอนที่ คุณเผชิญหน้ากับเสือเขี้ยวดาบผู้หิวโหย

00:01:21 → 00:01:24 สารเคมีพิเศษที่เรียกวา ฮอร์โมนความเครียด วิ่งไปทั่วร่างกายคุณ

00:01:24 → 00:01:27 ให้ออกซิเจนกับพลังกับคุณมากขึ้น เพื่อวิ่งหนีจากอันตราย

00:01:27 → 00:01:30 หรือเผชิญหน้ากับมัน และสู้เพื่อชีวิต

00:01:30 → 00:01:33 ดังเช่นคำว่า "สู้หรือเผ่น"

00:01:33 → 00:01:37 แต่เมื่อคุณไม่สู้ หรือหนี คุณเผชิญกับความยากลำบาก

00:01:37 → 00:01:42 เมื่อคุณทำข้อสอบปลายภาค อยู่ในสภาพจราจรติดขัด หรือครุ่นคิดเรื่องมลภาวะ

00:01:42 → 00:01:44 เราสร้างความเครียดขึ้นภายใน

00:01:44 → 00:01:46 มันเริ่มจากสมอง

00:01:46 → 00:01:49 ไฮโปทาลามัส เจ้าผู้ควบคุมฮอร์โมนของคุณ

00:01:49 → 00:01:53 ปล่อยอะไรบางอย่างที่เรียกว่า คอร์ทิโคโทปิน-รีรีสซิงฮอร์โมน

00:01:53 → 00:01:54 มันปลุกต่อมใต้สมอง

00:01:54 → 00:01:57 ซึ่งเป็นต่อมขนาดเท่ากับเม็ดถั่ว ที่อยู่ ณ ฐานของสมอง

00:01:57 → 00:02:00 ให้ปล่อย อะดริโนคอร์คิโคโทปิก ฮอร์โมน

00:02:00 → 00:02:03 ซี่งจากนั้นจะกระตุ้นต่อมหมวกไต ที่อยู่เหนือไต

00:02:03 → 00:02:07 ให้ปล่อยคอร์ติซอล ซึ่งเป็นฮอร์โมนความเครียดตัวหลัก

00:02:07 → 00:02:10 สารเคมีธรรมชาติเหล่านี้ช่วยได้มากเมื่อคุณต้องการ ที่จะวิ่งหนีให้เร็ว

00:02:10 → 00:02:13 หรือทำภาระกิจกล้าหาญระดับยอดมนุษย์

00:02:13 → 00:02:19 แต่เมื่อคุณนั่งอยู่เฉยๆ ฮอร์โมนความเครียดเหล่านี้ ถูกสะสมอยู่ในตัวและส่งผลต่อร่างกายคุณ

00:02:19 → 00:02:23 ฮอร์โมนความเครียดเพิ่มระดับการอักเสบในร่างกาย

00:02:23 → 00:02:25 กดภูมิคุ้มกัน

00:02:25 → 00:02:28 ซึ่งทำให้คุณยิ่งไวต่อการติดเชื้อ โดยแบคทีเรียที่ทำให้เกิดสิว

00:02:28 → 00:02:32 และแม้แต่เพิ่มการผลิตน้ำมันในผิวหนัง

00:02:32 → 00:02:38 และนี่เป็นดั่งมหาพายุที่จะก่อให้เกิดสิว

00:02:38 → 00:02:42 คอร์คิซอลเป็นฮอร์โมนความเครียดหลัก ที่เกี่ยวข้องกับการทำให้เซลล์ผิวหนัง

00:02:42 → 00:02:46 ผลิตไขมันชนิดน้ำมัน จากต่อมพิเศษ ที่เรียกว่า ต่อมไขมัน

00:02:46 → 00:02:48 แต่เมื่อมีไขมันชนิดน้ำมันพวกนี้มากเกินไป

00:02:48 → 00:02:52 ซึ่งเรียกว่า ซีบัม พวกมันอุดตันและบวมขึ้น ทำให้หลุมอักเสบ

00:02:52 → 00:02:55 และกักขังแบคทีเรียที่ทำให้เกิดสิวไว้ภายใน

00:02:55 → 00:02:57 ซึ่งเป็นที่ที่พวกมันใช้อาศัยและเจริญเติบโต

00:02:57 → 00:03:02 และทำให้เกิดการปล่อยเปปไทด์ประสาท ที่เกี่ยวกับการอักเสบ เมื่อคุณ

00:03:02 → 00:03:05 เอ่อ ประหม่า และสิวปะทุ นั่นก็จะตามมา

00:03:05 → 00:03:10 แย่ไปกว่านั้น จัสตินเป็นเด็กผู้ชาย ซึ่งหมายความว่าเขามีเทสโทสเตอโรนมากกว่าผู้หญิง

00:03:10 → 00:03:14 เทสโทสเตอโรนเป็นฮอร์โมนอีกชนิด ที่เพิ่มการผลิตน้ำมันในผิวหนัง

00:03:14 → 00:03:19 ดังนั้น ผิวของเขาที่มันอยู่แล้ว กับการกระตุ้น การผลิตน้ำมันและการอักเสบจากความเครียด

00:03:19 → 00:03:22 เป็นสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับแบคทีเรีย

00:03:22 → 00:03:26 ที่จะบวม บวม บวมขึ้นในสิวเม็ดใหญ่

00:03:26 → 00:03:29 และจัสตินควรทำอย่างไรเพื่อหลีกเลี่ยงสิวเม็ดโต

00:03:29 → 00:03:32 สถานะการณ์ความเครียดเป็นอะไรที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

00:03:32 → 00:03:35 แต่เราสามารถพยายามเปลี่ยนการตอบสนองของเรา เพื่อที่เราจะไม่ต้องเครียดในตอนจบ

00:03:35 → 00:03:38 และมีความมั่นใจเมื่อเข้าใกล้เธอ

00:03:38 → 00:03:43 เธออาจจะไม่ได้สังเกตสิว หรือเขาอาจไม่มีสิวก่อนด้วยซ้ำ