00:00:00 → 00:00:03 This Is Thai PBS podcast View the
00:00:03 → 00:00:04 world vi The
00:00:05 → 00:00:08 Voice สวัสดีครับผมวีรพงษ์ทวีศักดิ์
00:00:08 → 00:00:12 ดิฉันสุธิราพรปรีเปรมและนี่คือศัลยกรรม
00:00:12 → 00:00:15 ความสุขรายการที่ฟังแล้วทำให้คุณมีความ
00:00:15 → 00:00:20 สุขมากขึ้นมีความทุกข์น้อยลงพี่อ้อยครับ
00:00:20 → 00:00:22 พี่อ้อยเคยมีความภาคภูมิใจแบบได้รับ
00:00:23 → 00:00:25 รางวัลอะไรแล้วแบบมีความภาคภูมิใจมั้ยฮะ
00:00:25 → 00:00:28 มีค่ะรางวัลอะไรบ้างสมมุติอยู่อยู่มานาน
00:00:29 → 00:00:31 ที่บริษัทหอ๋ออย่างงี้เป็นต้นนะของผม
00:00:31 → 00:00:34 เนี่ยผมมีรางวัลที่ผมภาคภูมิใจมากเลยนะ
00:00:34 → 00:00:37 ค่ะคือผมอันนี้ผมให้รางวัลตัวเองอ้อค่ะ
00:00:37 → 00:00:44 เป็นแชม์เรื่องของการเหยียบขี้ไก่ไม่
00:00:44 → 00:00:49 ฝ่อนี่น่าภาคภูมิใจมพี่อ้อยุยนอกจากไม่
00:00:49 → 00:00:52 น่าภาคภูมิใจแล้วยังรู้สึกว่าพี่วีทำไม
00:00:52 → 00:00:56 ใช้คำโบร้านโบราณโอ้โหไอ้นี้หนักกว่า
00:00:56 → 00:00:58 เหยียบขี้แก่นไม่ฟอยอันเนี้ยโดนได้รับคำ
00:00:59 → 00:01:02 ชมว่าทำไมใช้คำทำโบราณเด็กวัยรุ่นจะรู้
00:01:02 → 00:01:05 จักมั้ยคะเนี่ยเอองั้นต้องอธิบายก่อนเลย
00:01:05 → 00:01:08 นะมันเป็นสำนวนโบราณน่ะเออของจริงเลยแหละ
00:01:08 → 00:01:12 นะสมัยนี้ก็ไม่ค่อยมีคนพูดแล้วแล้วก็เด็ก
00:01:13 → 00:01:15 ยุคใหม่นี้จะเข้าใจหรือเปล่าก็ไม่รู้งั้น
00:01:16 → 00:01:18 ขออธิบายก่อนนะครับคุณผู้ฟังครับเหยียบ
00:01:18 → 00:01:22 ขี้ไก่ไม่ฝ่อเนี่ยก็เอ่อมันเป็นความเป็น
00:01:22 → 00:01:25 การเปรียบเทียบนะให้รู้สึกว่าใครบางคน
00:01:25 → 00:01:28 เนี่ยถ้ามีใครบางคนถูกคนอื่นบอกว่าเฮ้ย
00:01:28 → 00:01:32 ไอ้นี่หยิบไกไม่ฝ่อเนี่ยอือมันเป็นคำพูด
00:01:32 → 00:01:35 ที่เหมือนกับว่าเราเป็นคนที่ไม่ไม่ได้
00:01:35 → 00:01:39 เรื่องนะอืค่ะทำอะไรก็ไม่สำเร็จแบบอือไม่
00:01:39 → 00:01:42 มีความสามารถมันดูเหมือนกับแย่นะค่ะใช่
00:01:42 → 00:01:47 มั้ยใช่ๆเพราะฉะนั้นอันเนี้ยคือคำเหยียบ
00:01:47 → 00:01:50 กี้ไก่ไม่ฝ่อนนี่เป็นคำพังเผยอของของไทย
00:01:51 → 00:01:54 แล้วก็ถ้าใครโดนข้อหานี้ก็จะรู้สึกจะรู้
00:01:54 → 00:01:58 สึกแย่หรือดีเนี่ยก็แย่แต่ทำไมพี่วีภูมิ
00:01:58 → 00:02:00 ใจอ่ะเมื่อกี้พี่วีบอกภูมิใจเออนี่ไง
00:02:00 → 00:02:04 เพราะว่าอะไรรู้มั้ยพอดีผมได้ยินคนคนนึง
00:02:04 → 00:02:05 พูดคำว่าเหยียบขี้ไก่ไไม่ฝ่อเคมีความรู้
00:02:06 → 00:02:08 สึกเหมือนเค้าเป็นคนเหยียบขี้ไก่ไฝ่ออื
00:02:08 → 00:02:11 แต่ว่าจากคำพูดนี้เนี่ยผมมีความรู้สึก
00:02:11 → 00:02:14 เหมือนกับคนที่พูดน่ะใจก็ฝ่อ
00:02:14 → 00:02:19 อืคือเหมือนกับรู้สึกไม่ดีอ่ะใจฝ่อเลยอ่ะ
00:02:19 → 00:02:22 ผมก็เลยเฮ้ยเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อแต่ทำให้ใจ
00:02:22 → 00:02:26 ฝ่อได้ว้เนี่ยอืก็เลยมานั่งคิดผมเลยมา
00:02:26 → 00:02:29 นั่งคิดว่าเอ๊ไอ้คำว่าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
00:02:29 → 00:02:31 เนี่มันเหมือนเป็นคำตำหนิว่าเราไม่เก่ง
00:02:31 → 00:02:34 เราไม่มีความสามารถอะไรเงี้ยใช่แต่พอมา
00:02:34 → 00:02:37 คิดไปคิดมาเนี่ยพี่อ้อยผมพบว่าผมเนี่ย
00:02:37 → 00:02:40 เป็นคนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อนะอืเพราะว่า
00:02:40 → 00:02:44 อะไรรู้มั้ยเพราะว่าถ้าในใจความว่าคน
00:02:44 → 00:02:46 เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อเนี่ยหมายความว่าคนที่
00:02:46 → 00:02:49 ทำอะไรไม่ค่อยสำเร็จน่ะอืพี่อ้อยรู้มั้ย
00:02:49 → 00:02:51 ว่าผมเนี่ยเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องของการ
00:02:51 → 00:02:57 ทำอะไรไม่สำเร็จเลยอืคือผมทำอะไรมาเยอะนะ
00:02:57 → 00:03:00 ถามว่าสำเร็จมีมั้ยก็มีนะแต่แต่ถ้านับ
00:03:00 → 00:03:03 จำนวนจริงๆนะพี่อ้อยค่ะไม่สำเร็จเยอะกว่า
00:03:03 → 00:03:08 ออพวกพวกเราเห็นภาพพี่วีในมุมของคความ
00:03:08 → 00:03:12 สำเร็จอ่ามีชื่อเสียงโด่งดังอือืเพราะ
00:03:12 → 00:03:14 ฉะนั้นเนี่ยพี่วีอ่ะเป็นคนเก่งเป็นคน
00:03:14 → 00:03:18 ประสบความสำเร็จพี่วีไม่น่าจะล้มเหลวมา
00:03:18 → 00:03:21 ก่อนหรอกหึมานั่งนับดูนะพี่อ้อยผมยกตัว
00:03:21 → 00:03:24 อย่างที่เห็นของจริงเลยนะค่ะก็คือในทุก
00:03:24 → 00:03:28 ความสำเร็จที่ใครๆเห็นเนี่ยอืมันเป็นแค่
00:03:28 → 00:03:32 สิ่งเดียวที่ที่เขาเห็นแต่สิ่งที่เขาไม่
00:03:32 → 00:03:36 เห็นน่ะกว่าที่ผมจะสำเร็จอันนั้นเนี่ยผม
00:03:36 → 00:03:40 ผ่านความล้มเหลวแล้วสำเร็จมามากกว่าเป็นร
00:03:40 → 00:03:43 เท่าอ่ะหืเหรอคะยกอ่ายกตัวอย่างเช่นของ
00:03:43 → 00:03:46 ชิ้นนึงเลยนี่พี่อ้อยอือมีอยู่วันนึงผมก็
00:03:46 → 00:03:50 ไปได้ได้ขุ่ยดินเผามาตัวนึงนะอืเป็นขุ่ย
00:03:50 → 00:03:53 ที่มีเพื่อนให้มาเป็นตัวเล็กๆนะฮะอือแล้ว
00:03:53 → 00:03:57 กระเป๋ามันชื่อโอคาริน่าอ๋อใหญ่ใหญ่กว่า
00:03:57 → 00:04:00 นิ้วโป้งเรานิดเดียวครับอ๋อเสียดายวันนี้
00:04:00 → 00:04:02 ไม่ได้ติดมาไม่งั้นจะเป่าเพลงให้ฟังด้วย
00:04:02 → 00:04:05 นะฮะค่ะก็เป็นขุ่ยดินเผาตัวเล็กๆใหญ่กว่า
00:04:05 → 00:04:08 นิ้วโป้งหน่อยนึงแล้วมันมีรูโอคารีนี่
00:04:08 → 00:04:10 เป็นเครื่องดนตรีที่แปลกย่อยมันมีรูนิด
00:04:10 → 00:04:14 เดียวด้านหน้ามันมี 4 รูด้านหลังมี 2 รู
00:04:14 → 00:04:17 สรุปแล้วมีแค่ 6 รูอแล้วก็รูที่เปล่าเรา
00:04:17 → 00:04:19 ไม่นับก็เเรียกว่าเป็นช่องที่เราเปล่า
00:04:19 → 00:04:21 เหมือนขุ่ยอย่างเงี้ยนะฮคมีรูอยู่แค่ 6
00:04:21 → 00:04:25 รูเนี่ยแต่ว่ามันสามารถเป็นโนตได้แบบเป่า
00:04:25 → 00:04:29 เพลงได้สมบูรณ์เลยแหละอืมีชาร์จมีแฟลชครบ
00:04:29 → 00:04:32 ในแง่ของอืออือเหรอคะมันเป็นเครื่องมนตรี
00:04:32 → 00:04:34 ที่น่าสนใจมากคราวนี้พอผมดูเสร็จปุ๊บผมก็
00:04:34 → 00:04:38 บอกเฮ้ยขุ่ยดินเผาโอคาริน่านี่น่าสนใจผม
00:04:38 → 00:04:41 เกิดอยากโปรโมทให้เด็กอ่ะอยากทำโครงการ
00:04:41 → 00:04:43 ส่งเสริมให้เด็กเนี่ยเป่าขลุ่ยดินเผา
00:04:43 → 00:04:47 โอคาริน่าเอ้อแต่ก็ไปเจอปัญหาว่ามันหา
00:04:47 → 00:04:50 ซื้อยากะคือตัวที่ผมได้มาเนี่ยได้มาจาก
00:04:50 → 00:04:54 ต่างประเทศออ๋อแล้วผมเคยไปฮ่องกงก็ไปซื้อ
00:04:54 → 00:04:57 มาอตัวละ 200 เองไม่แพงเอ้อแต่ตอนนั้นนะ
00:04:58 → 00:05:00 เมืองไทยไม่มีขายอืออืแต่ปัจจุบันนี้น่า
00:05:00 → 00:05:02 จะมีแล้วแล้วก็น่าจะสั่งออนไลน์ได้ง่าย
00:05:02 → 00:05:05 แล้วล่ะอแต่ยุคเมื่อประมาณซัก 10 ปีที่
00:05:06 → 00:05:09 แล้วไม่มีขายวิธีคิดผมเวลาที่ผมอยากจะทำ
00:05:09 → 00:05:12 อะไรแล้วแบบไม่มีขายทำไงรู้มั้ผมทำเองเออ
00:05:12 → 00:05:16 ทำเองเองทำเองเลยผมก็ไปเอาดินไปซื้อดินมา
00:05:16 → 00:05:21 เลยโสุดยอดอ่ะไปไปปากเต็ดที่เขาปั้นหม้อ
00:05:21 → 00:05:25 ดินน่ะก็ไปซื้อดินเมีขายดินเป็นก้อนๆนะ
00:05:25 → 00:05:28 พี่ห้อยอืผมก็ไปซื้อดินมาผมลองพอผมเห็น
00:05:28 → 00:05:32 ตัวอย่างปุ๊บผมบอกมาลองปั้นดูนะอืมาลอง
00:05:32 → 00:05:38 ปั้นดูไม่สำเร็จอืล้มเหลวล้มเหลวก็แล้วก็
00:05:38 → 00:05:41 มาพบว่าการปั้นดินนี่มันไม่ใช่เรื่องง่าย
00:05:41 → 00:05:45 นะอือเราเห็นในคลิปเค้าก็เอามาหมุนๆเลย
00:05:45 → 00:05:48 หือมือมือถูๆมันก็เป็นทรงๆดูเหมือนง่าย
00:05:48 → 00:05:51 แต่ก็ลองดูแล้วมันแต่ว่าการเป็นขลุ่ย
00:05:51 → 00:05:54 เนี่ยพี่อ้อยค่ะตรงช่องลมมันจะต้องเล็ก
00:05:54 → 00:05:58 มากออแล้วมันจะต้องได้มุมเพื่อจะได้มี
00:05:58 → 00:06:02 เสียงอืปั้นอยู่นานมากเลยแบบอเป็นหลาย
00:06:02 → 00:06:05 เดือนน่ะไม่มีเสียงเลยคือมันไม่ได้อ่ะ
00:06:05 → 00:06:08 แล้วก็ไม่ได้สักทีจนในที่สุดเนี่ผ่านไป
00:06:08 → 00:06:12 หลายเดือนผ่านไปมีเสียงเอ้ยแต่เสียงก็ยัง
00:06:12 → 00:06:16 ไม่ได้เรื่องออฮคือเสียงแมันแหบๆไม่คมนะ
00:06:16 → 00:06:19 ในที่สุดผมก็บอกตัวเองว่านี่ล้มเหลวมา
00:06:19 → 00:06:22 หลายเดือนแล้วนะอือแล้วก็ในที่สุดถามว่า
00:06:22 → 00:06:26 สำเร็จมั้ยไม่สำเร็จอืนี่ล้มเหลวแล้วนะ
00:06:26 → 00:06:28 เนี่ยอือหลังจากนั้นผมก็มาคิดต่อว่าเอ๊ะ
00:06:28 → 00:06:33 ถ้าเราปั้นดินมันยากเกินไปนะอืเราลองหา
00:06:33 → 00:06:36 วิธีอื่นที่มันง่ายกว่านี้มั้ยอ่าอือคิด
00:06:36 → 00:06:40 ไปคิดมาผมก็ไปดูไอ้ขลุ่ยที่เราเคยเป่าตอน
00:06:40 → 00:06:44 เด็กๆนมันเป็นพลาสติกใช่มั้ยผมก็มองเอ๊
00:06:44 → 00:06:46 มันน่าจะมีวัสดุคล้ายๆแบบนี้นะที่เรา
00:06:46 → 00:06:49 สามารถที่จะประดิษฐ์โอคาริน่าไม่ต้องดิน
00:06:49 → 00:06:53 เผาก็ได้จากพลาสติกก็ได้นะอือในที่สุด
00:06:53 → 00:06:58 สรุปว่าจะไปใช้ท่อ PVC ฮะอืท่อ PVC เนี่ย
00:06:58 → 00:07:01 ผมก็ก็ไปเอาท่อ PVC มาแล้วก็มานั่งสังเกต
00:07:01 → 00:07:04 คือเราไม่ได้มีความรู้ในเชิงไอ้กลศาสตร์
00:07:04 → 00:07:07 ของการทำขลุ่ยไม่มีความรู้เลยอพอเราไม่มี
00:07:07 → 00:07:09 ความรู้เนี่ยพี่อ้อยเราใช้วิธีอะไรรู้
00:07:09 → 00:07:13 มั้ยทำไงคะมั่วอย่างเดียวเลยคือลองผิดลอง
00:07:13 → 00:07:16 ถูกนั่นเองก็ลองไปเรื่อยๆอ่ะผมก็เอาขุ่ย
00:07:16 → 00:07:19 มาลองเหมือนกันเลยเลื่อยตัดๆแล้วก็ลอง
00:07:19 → 00:07:22 เจาะรูแล้วก็ลองทำช่องลมแบบปลายของขุย
00:07:22 → 00:07:25 เนี่ยให้มันมีเสียงนี่นะพี่ว่ารู้มว่า
00:07:25 → 00:07:28 กว่าที่ผมจะทำท่อ PVC ให้มันเป่าแล้วมัน
00:07:28 → 00:07:31 มีเสียงเหมือนขุยได้เนี่ยอผมต้องตัดท่อ
00:07:31 → 00:07:34 PVC ทิ้งเป็นกระป๋องกระป๋องอ่ะอืเป็น
00:07:34 → 00:07:39 เวลาหลายๆเดือนน่ะครับอืคือระหว่างทานนี้
00:07:39 → 00:07:41 ก็คือถ้านับจำนวนความล้มเหลวเนี่ยนับไม่
00:07:41 → 00:07:45 ได้เลยอือแสดงว่าผมนี่เป็นเจ้าพ่อแห่ง
00:07:45 → 00:07:49 ความล้มเหลวเลยนะอืจนในที่สุดเนี่ยวันนึง
00:07:49 → 00:07:54 ก็สังเกตว่ามันน่าจะประมาณกว้างขนาดนี้
00:07:54 → 00:07:57 แคบขนาดนี้แล้วก็หนาขนาดนี้อะไรอย่าง
00:07:57 → 00:08:01 เงี้ยนะอืในที่สุดมีเสียงอือ่าเป่าแล้วมี
00:08:01 → 00:08:05 เสียงแต่เสียงยังไม่หวานนะก็ลองไปอีกนะฮะ
00:08:05 → 00:08:08 พอมีเสียงแล้วเนี่ยก็ให้มันหวานก็ต้องรอง
00:08:08 → 00:08:10 ไปอีกพอรองไปเสร็จเรียบร้อยมีเสียงแล้ว
00:08:10 → 00:08:15 พี่อ้อยอจะให้เป็นโน้ตน่ะอืก็ต้องเจาะรู 4
00:08:15 → 00:08:18 รูค่ะเราไม่มีความรู้เลยว่ารูมันจะต้อง
00:08:18 → 00:08:20 เล็กแค่ไหนห่างขนาด
00:08:20 → 00:08:24 ไหนเหมือนเดิมทฤษฎีเดิมมั่วอย่างเดียวค่ะ
00:08:24 → 00:08:28 ลองเจาะเลยลองเจาะเสร็จปุ๊บพอได้ปึ๊บเอ้า
00:08:28 → 00:08:31 เริ่มขยับมีเสียงแต่ว่าเสียงมันยังเริ่ม
00:08:31 → 00:08:34 ปรับเสียงได้แต่เสียงยังเพียนอยู่อือหลัง
00:08:34 → 00:08:38 จากนั้นก็ต้องค่อยๆมาสังเกตว่าเอ่อใช้
00:08:38 → 00:08:43 อะไรนะใช้สว่านดอกขนาด 2 มมเจาะแล้วเสียง
00:08:43 → 00:08:47 มันยังยังต่ำไปหน่อยขยายเป็น 2.5 มิมอะไร
00:08:47 → 00:08:50 อย่างเงี้ยนะคือมั่วไปเรื่อยน่ะเยนอยากจะ
00:08:50 → 00:08:54 ใช้คำหรูๆนะก็คือลองผิดลองถูกไปเรื่อยค่ะ
00:08:54 → 00:08:56 แต่ขอใช้คำสั้นๆว่ามั่วแล้วกันนะมั่วไป
00:08:56 → 00:09:00 เรื่อยเจาะรูแรกได้นะโอ้โหพี่ห้อยดีใจจ
00:09:00 → 00:09:03 มากเลยอืได้โน้ตตัวโดนและโน้ตตัวเล 2
00:09:03 → 00:09:08 โน้ตอืหลังจากนั้นไปมีรูที่ 3 อืกว่าจะหา
00:09:08 → 00:09:12 ขนาดรูได้กว่าจะหาตำแหน่งว่ามันควรอยู่
00:09:12 → 00:09:17 ตรงไหนของท่อ PVC ได้เนี่ยอืสรุปสิริรวม
00:09:17 → 00:09:21 แล้วการทำโอคิโดยท่อ PVC เนี่ยพี่อ้อยอ
00:09:21 → 00:09:25 ค่ะผมใช้เวลาทั้งหมดประมาณ 4 ปีอโอเมื่อ
00:09:25 → 00:09:29 กี้จะเดาว่า 2 ปี 4 ปีอืแล้วตัดท่อ pvt
00:09:29 → 00:09:33 ท่อท่อ PVC เนี่ยทิ้งเนี่ยเป็นอนุสรณ์
00:09:33 → 00:09:37 แห่งความล้มเหลวเนี่ยนับไม่ได้เลยอืค่ะ
00:09:37 → 00:09:39 เนี่ยเล่ามาถึงตอนนี้เนี่ยพี่อ้อยผมคู่
00:09:39 → 00:09:43 ควรกับการเป็นคนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝอมั้แล้ว
00:09:43 → 00:09:46 ก็กำลังบอกว่านี่คือแค่เรื่องเดียวใช่
00:09:46 → 00:09:49 มั้ยคะในชีวิตแค่เรื่องเดียวอ่าเพราะ
00:09:49 → 00:09:54 ฉะนั้นถ้าพี่วีพยายามกับขลุ่ย 1 1 ชิ้น
00:09:54 → 00:09:57 ในเวลา 4 ปีแล้วยังมีเรื่องอื่นๆอีกมาก
00:09:57 → 00:10:01 มายในชีวิตปเอยกตำแหน่งนี้ให้ค่ะใช่มเป็น
00:10:01 → 00:10:05 แชมป์ของความล้มเหลวก็คือเป็นเจ้าแห่งการ
00:10:05 → 00:10:07 เหยียบขี้ไก่ไม่ฝอแอบสงสัยนิดนึงได้มั้ย
00:10:07 → 00:10:13 คะได้ฮะพี่วีมีขลุ่ยดินเออมันก็มีขนาดมี
00:10:13 → 00:10:18 รูมีความกว้างมีอะไรทุกอย่างถ้าพี่วีเอา
00:10:18 → 00:10:24 สุดท้ายเอา PVC อือแล้วทำขนาดรูความยาว
00:10:24 → 00:10:28 ความกว้างเท่ากับดิตัวโมเดลที่เป็นดินน่ะ
00:10:28 → 00:10:29 เออ
00:10:29 → 00:10:32 มันจะไม่เหมือนกันหรอคะมันจะไม่ง่ายกว่า
00:10:32 → 00:10:34 หรอคะไม่เหมือนกันเอิมคือกอปี้เลยอ่ะแต่
00:10:34 → 00:10:38 ใช้ PVC เป็นวัสดุไม่ไม่ได้เพราะว่าเพราะ
00:10:38 → 00:10:42 ว่ารูปทรงมันไม่ได้มันเป็นรูปทรงประหลาดๆ
00:10:42 → 00:10:45 ที่มันไม่มันไม่ได้เป็นแบบกลมๆอ๋อนึกว่า
00:10:45 → 00:10:49 เป็นท่อขลุพอพูดถึงลอิอืไม่ใช่มันมันหน้า
00:10:49 → 00:10:52 ตามันกลมๆเหมือนกับหน้าตามันจะคล้ายๆทอง
00:10:52 → 00:10:56 หยิบทองหยอดอ๋อๆเอเป็นหยดน้ำอย่างเงี้
00:10:56 → 00:10:59 เข้าใจค่ะเอออือๆมันก็เลยวัดแบบนั้นไม่
00:10:59 → 00:11:02 ได้เพราะฉะนั้นมันไม่ใช่ Apple to แิอ่า
00:11:02 → 00:11:06 ใช่ไม่ได้ไม่ได้มันก็เลยแต่แต่ที่เล่ามา
00:11:06 → 00:11:08 ตรงเนี้จนถึงตอนเพี่อ้อยเห็นมั้ยครับว่า
00:11:08 → 00:11:12 ค่ะความสำเร็จแค่ 1 ความสำเร็จที่ทุกคน
00:11:12 → 00:11:15 เห็นน่ะก็คือในที่สุดผมมีขุย PVC ที่ผม
00:11:15 → 00:11:18 เป่าเพลงได้ทุกคนจะแบบโหยพ่อจังเลยเก่ง
00:11:18 → 00:11:21 จังเลยเนี่ยอือเบื้องหลังนี่คือความล้ม
00:11:21 → 00:11:25 เหลวเป็นเป็นรอยป่ะคะเกินเป็น 1000 เป็น
00:11:25 → 00:11:28 1000 เป็น 1000 พี่ว่าเห็นอันนึงอ่ะพี่
00:11:28 → 00:11:32 ฮะฮพี่ด้วยว่าความล้มเหลวเนี่ยมันเกิด
00:11:32 → 00:11:36 ขึ้นได้อย่างมากมายมหาศาลน่ะอืแต่วันเรา
00:11:36 → 00:11:39 มีวันนี้เพราะพี่วีไม่หยุดไงอ้าพี่วีไม่
00:11:39 → 00:11:44 ไม่ยอมแพ้ไงคือล้มเหลวแต่ไม่ล้มเลิกอ้า
00:11:44 → 00:11:47 อ่าแล้วก็ยังทำต่อไม่คือไม่หยุดเดินหน้า
00:11:47 → 00:11:51 ไม่ไม่หยุดพัฒนาออพอถึงจุดนึงอ่ะเราจะ
00:11:52 → 00:11:54 เรียนรู้จากความล้มเหลวนั้นแหละคือครั้ง
00:11:54 → 00:11:57 ที่เค้าเรียกว่าอะไรนะพี่วีบอกทิ้งไปเป็น
00:11:57 → 00:12:01 พันเนี่ยอืพี่วีอาจจะทำหลายรอยครั้งในการ
00:12:01 → 00:12:04 ปรับอ่ะครั้งที่ 1 กับครั้งที่ 10 ครั้ง
00:12:04 → 00:12:08 ที่ 100 ครั้งที่ 1000 ไม่เหมือนกันแน่ๆ
00:12:08 → 00:12:11 ในการที่เราจะทำสิ่งนี้ขึ้นมาให้เกิดขึ้น
00:12:12 → 00:12:15 อโอ้ใช่เลยพี่อ้อยคำสำคัญที่พี่อ้อยพูด
00:12:15 → 00:12:18 เมื่อกี้เนี่ยผมกำลังจะบอกเลยว่าความ
00:12:18 → 00:12:22 สำคัญมันไม่ได้อยู่ที่ว่าเราล้มเหลวอืการ
00:12:22 → 00:12:25 ล้มเหลวคือเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อคือการล้ม
00:12:25 → 00:12:29 เหลวเนี่ยอใช่ไม่ได้เสียหายอะไรเลยค่ะถ้า
00:12:29 → 00:12:33 เราเรียนรู้จากมันอ่าในทุกความล้มเหลว
00:12:33 → 00:12:35 เนี่ยพี่อ้อยถ้าเราเรียนรู้จากมันเนี่ย
00:12:36 → 00:12:39 เราก็จะเก่งขึ้นเราพัฒนาขึ้นเรื่อยๆอือ
00:12:39 → 00:12:42 ค่ะเพราะฉะนั้นผมมองว่าแม้กระทั่งสำนวน
00:12:42 → 00:12:46 ที่ว่าไอ้เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อเนี่ยผมอยาก
00:12:46 → 00:12:49 จะบอกงนี้เลยว่าถ้ามีใครสักคนมาบอกกับเรา
00:12:49 → 00:12:52 ว่าเฮ้ยเอ็นี่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อนะเราตอบ
00:12:52 → 00:12:57 เไปได้เลยว่าเหยียบขี้กับไม้ฝ่อแล้วไงอื
00:12:57 → 00:13:01 เพราะการทำอะไรล้มเหลว 1 อย่างเพี่อ้อย
00:13:01 → 00:13:05 ค่ะเราเนี่ยสามารถที่จะเรียนรู้จากมันได้
00:13:05 → 00:13:09 คำเนี้ยพี่วีพี่ออยมองว่าอย่างงี้อือคน
00:13:09 → 00:13:15 ที่บอกตัวเองว่าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝออืเค้า
00:13:15 → 00:13:19 แสดงว่าเทำหลายสิ่งมาล้มเหลวอือล้มเหลว
00:13:19 → 00:13:23 ล้มเหลวแล้วล้มเหลวอีกอือแต่ว่าสิ่งที่
00:13:23 → 00:13:26 ขาดไปอ่ะคิดว่าน่ะอือคือคำว่าเรียนรู้นี่
00:13:26 → 00:13:31 แหละค่ะอืคือพอล้มเหลวแล้วเนี่ยแล้วก็อื
00:13:31 → 00:13:34 แบบเหมือนเอ่ออะไรอ่ะกดข่มตัวเองว่าเอ้ย
00:13:34 → 00:13:38 เนี่ยฉันล้มเหลวอีกละอือแล้วก็แล้วก็ท้อ
00:13:38 → 00:13:42 ไปอือแล้วพอวันดีคืนดีก็เอาวะสู้แล้วลุก
00:13:42 → 00:13:45 ขึ้นมาใหม่อเออแต่ว่าคุณน่ะลืมหยิบการ
00:13:45 → 00:13:48 เรียนรู้ประสบการณ์ที่ล้มเหลวอันนั้นน่ะ
00:13:48 → 00:13:51 มาใช้กับประสบการณ์ที่ 2 ใช่เพราะฉะนั้น
00:13:51 → 00:13:53 พอขาดการเรียนรู้เนี่ยมันก็เลยกลายเป็น
00:13:53 → 00:13:57 ว่ามันทำให้พอล้มเหลวอีกแล้วคุณก็ไม่ได้
00:13:57 → 00:14:00 เรียนรู้อีกอีกอ่าเนี่ยแล้วมันก็จะเป็น
00:14:00 → 00:14:03 อย่างไปเรื่อยๆใช่ก็คือว่าเล้มเหลวแล้วเ
00:14:03 → 00:14:07 ไปโฟกัสจดจ่ออยู่กับความล้มเหลวอ่าใช่ค่ะ
00:14:07 → 00:14:09 แต่เวลาที่เราทำอะไรไม่สำเร็จเราล้มเหลว
00:14:09 → 00:14:12 แต่เราไม่โฟกัสเราก็มองว่าความล้มเหลว
00:14:12 → 00:14:16 เป็นเรื่องปกติอ่ะอืแต่ว่าเราลืมโฟกัสว่า
00:14:16 → 00:14:19 แล้วเราได้เรียนรู้อะไรจากมันค่ะกรณีนี้
00:14:19 → 00:14:22 เนี่ยพี่อ้อยผมผมอยากจะเล่าให้ฟังเลยว่า
00:14:23 → 00:14:27 ไอ้ท่อ PVC ที่ผมทำโอคารีเนี่ยพี่อ้อยอผม
00:14:27 → 00:14:31 เจาะรูครั้งแรกปึ๊บเป่าไปปุ๊บเสียงมัน
00:14:31 → 00:14:35 เพี้ยนอือผมก็เจาะใหม่เลยเหรอเป่าอผม
00:14:35 → 00:14:38 สังเกตก่อนว่าก็คือเสียงเพี้ยนคือล้มเหลว
00:14:38 → 00:14:41 ใช่มั้ยผมสังเกตว่ามันเพี้ยนเนี่ยมัน
00:14:41 → 00:14:45 เพี้ยนสูงหรือมันเพี้ยนต่ำอ่าถ้ามัน
00:14:45 → 00:14:50 เพี้ยนต่ำแสดงว่ารูมันเล็กไปสมมุติอือัน
00:14:50 → 00:14:53 ที่ 2 ที่ผมเจาะผมก็เจาะให้รูใหญ่ขึ้นอือ
00:14:53 → 00:14:56 พี่อยเห็นความที่เราได้เรียนรู้จากความ
00:14:56 → 00:14:59 ล้มเหลวมั้ยค่ะเอ้อเราต้องมีการสังเกตเรา
00:14:59 → 00:15:03 ต้องสังเกตว่าค่ะที่เราพลาดที่เราล้มเหลว
00:15:03 → 00:15:06 เนี่ยมันพลาดได้ยังไงมันล้มเหลวได้ยังไงอ
00:15:06 → 00:15:10 อและเราได้เรียนรู้อะไรหลังจากนั้นพอเรา
00:15:10 → 00:15:14 ทำครั้งที่ 2 เราก็เรียนรู้เริ่มไม่ได้
00:15:14 → 00:15:17 จากศูนแล้วตอนนี้อ่าใช่เราไม่ได้ตั้งต้น
00:15:17 → 00:15:20 จากศูะั้ต่อไปเอแล้วแล้วก็เพราะฉะนั้นไอ้
00:15:20 → 00:15:23 ท่อที่ผมไอ้ท่อ PVC ที่ผมตัดทิ้งเป็นร้อย
00:15:23 → 00:15:26 ๆอันเป็นพันๆอันเป็นถังๆเนี่ยมันเป็นครู
00:15:27 → 00:15:31 ผมหมดเลยนะค่ะเอออ้าที่จริงพี่อ้อยรู้
00:15:31 → 00:15:33 มั้ยว่าเอออันนี้เป็นเรื่องจริงเลยนะก็
00:15:33 → 00:15:38 คือผมกำลังประสบปัญหาคือบ้านรกมากออแล้ว
00:15:38 → 00:15:41 ผมก็มองไปที่ไอ้ท่อ PVC ที่ตัดทิ้งๆๆ
00:15:41 → 00:15:44 เนี่ยค่ะเอาจริงๆเอาไปชั่งกิโลขายได้เลย
00:15:44 → 00:15:47 นะออแต่ผมไม่ไม่เอาไปทิ้งนะอืเพราะอะไร
00:15:47 → 00:15:51 อนุสรความสำเร็จอ่ะใช่มันเป็นอนุสาวรีย์
00:15:51 → 00:15:54 ของความสำเร็จอืค่ะผมมองว่าความล้มเหลว
00:15:54 → 00:15:58 เนี่ยคืออนุสาวรีย์ของความสำเร็จว้าวถ้า
00:15:58 → 00:16:00 ถ้าเราจะทำอนุสาวรีย์นะพี่อ้อยค่ะ
00:16:00 → 00:16:05 อนุสาวรีย์เนี่ยค่ะของความสำเร็จเนี่ยตรง
00:16:05 → 00:16:08 ยอดมันเนี่ยนะก็คือความสำเร็จค่ะแต่ข้าง
00:16:08 → 00:16:11 ล่างทั้งหมดเนี่ยข้างเป็นฐานมันตั้งอยู่
00:16:11 → 00:16:13 บนความล้มเหลวท่านั้นเลย
00:16:13 → 00:16:16 อืเพราะฉะนั้นเนี่ยผมมีความรู้สึกว่า
00:16:16 → 00:16:20 โอโหไม่ต้องกลัวเลยถ้ามีใครมาบอกฟังฟัง
00:16:20 → 00:16:24 แล้วฟูเลยเอ้าจริงๆค่ะก็ยิ่งแล้วเอาค้อ
00:16:24 → 00:16:27 จริงๆนะพี่อ้อยถ้าพี่อ้อยมองไปในไม่ใช่
00:16:27 → 00:16:29 อันนี้ผมเอาแค่แค่ตัวอย่างของตัวเองแล้ว
00:16:29 → 00:16:33 พี่อ้อยบอกว่าแค่อย่างเดียวนะใช่ทอ PVC
00:16:33 → 00:16:35 อย่างเดียวนะทำโออย่างเดียวค่ะผมเนี่ย
00:16:35 → 00:16:39 ประดิษฐ์เครื่องดนตรีเป็น 10 อย่างแล้วอื
00:16:39 → 00:16:42 แบบนี้เหมือนกันเลยทุกอันเลยพ้อยนั่นไงอ
00:16:42 → 00:16:47 โอ้โหเพราะฉะนั้นเนี่ยผมคู่ควรกับแชมป์
00:16:47 → 00:16:50 ของคนเหยียบพี้ไก่ไม่ฟอร์มนะเนี่ยเออมัน
00:16:50 → 00:16:51 คือ
00:16:51 → 00:16:56 โมโมเดลการล้มเหลวอืใช่มั้ยคะใช่เออซึ่ง
00:16:56 → 00:16:59 สร้างความสำเร็จคุณกุญแจมันอยู่แค่ตรงนี้
00:16:59 → 00:17:01 เลยมันไม่ได้สำคัญว่าเราล้มเหลวมากี่
00:17:01 → 00:17:05 ครั้งออแต่มันสำคัญว่าทุกครั้งที่เราล้ม
00:17:05 → 00:17:09 เหลวเราได้เรียนรู้อะไรออใช่ลุกขึ้นมาโ
00:17:09 → 00:17:14 เอ่อพร้อมหยิบบทเรียนจากครั้งก่อนใช่แล้ว
00:17:14 → 00:17:17 เอามาทำในครั้งใหม่ใช่แต่พี่อ้อยเป็นห่วง
00:17:17 → 00:17:20 คนที่กำลังบอกตัวเองว่าเออโอ้ยฉันเหยียบ
00:17:20 → 00:17:22 ขี้ไกไม่ฟอฉันเหยียบขี้ไก่ไม่ฟอฉันเียบ
00:17:22 → 00:17:26 ขี้ไก่ไม้ฝอเนี่ยเออๆย่อเป็นห่วงเออเพราะ
00:17:26 → 00:17:30 ว่าเค้ากำลังเหมือนปรามาสตัวเองเอใช่เออ
00:17:30 → 00:17:33 เหมือนสะกดจิตตัวเองเหมือนเหมือนแช่งตัว
00:17:33 → 00:17:37 เองอ่ะประมาณนั้นซึ่งพี่อ้อยมองว่าถ้าคน
00:17:37 → 00:17:41 ทั้งโลกมาบอกว่าพี่วีพี่วีเหยียบขี้ไก่ไม
00:17:41 → 00:17:45 ฝอออืแต่พี่วีบอกไม่อือฉันน่ะเป็นแชมป์
00:17:45 → 00:17:49 เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อก็จริงแต่สุดท้ายแล้ว
00:17:49 → 00:17:53 ฉันสำเร็จจากสิ่งที่ฉันล้มเหลวนี่แหละอ้า
00:17:53 → 00:17:56 อืใช่เพราะฉะนั้นใครบอกก็ไม่สำคัญเท่าตัว
00:17:56 → 00:18:00 เองบอกตัวเองอะไรใช่ๆๆนี่ไงพี่อ้อยผมถึง
00:18:00 → 00:18:02 กำลังจะบอกว่าสำคัญมากเลยประเด็นที่พี่
00:18:02 → 00:18:06 อ้อยบอกว่าเป็นห่วงเนี่ยค่ะคือเราเป็น
00:18:06 → 00:18:08 ห่วงเได้นะแต่ว่าเราจะช่วยเา้าได้ไงรู้
00:18:08 → 00:18:10 มั้ยพี่อ้อยช่วยได้ไงคะก็คือที่เราเป็น
00:18:11 → 00:18:13 ห่วงเค้าเนี่ยเพราะว่าเมื่อกี้นี่จริงๆผม
00:18:13 → 00:18:17 พูดสิ่งนี้ไปแล้วก็คือว่าเป็นเพราะว่าเรา
00:18:17 → 00:18:20 ทุกคนน่ะล้มเหลวเราทุกคนเคยล้มเหลวมานับ
00:18:20 → 00:18:24 ครั้งไม่ถ้วนอใช่เราทุกคนเคยเหยิบขี้ไก่
00:18:24 → 00:18:27 มาขี้ไก่ไม่ฝอมานับครั้งไม่ถ้วนแต่ความ
00:18:27 → 00:18:31 ต่างมันอยู่ตรงนี้ก็คือความต่างอยู่ตรง
00:18:31 → 00:18:34 ที่ว่าข้อที่ 1 นะฮะก็คือเราโฟกัสเรา
00:18:35 → 00:18:38 เลือกที่จะโฟกัสหรือว่าจดจ่ออยู่กับสิ่ง
00:18:38 → 00:18:42 ไหนอ่าถ้าเราเลือกที่จะโฟกัสหรือจดจ่อ
00:18:42 → 00:18:45 อยู่กับความล้มเหลวอืความล้มเหลวก็ใหญ่
00:18:45 → 00:18:49 ขึ้นอืค่ะมันไม่สำคัญว่าเราล้มเหลวหรือ
00:18:49 → 00:18:51 ไม่แต่ว่าเราเลือกโฟกัสแต่ผมเลือกที่จะ
00:18:51 → 00:18:54 โฟกัสที่การเรียนรู้จากความล้มเลวอค่ะ
00:18:54 → 00:18:57 เพราะฉะนั้นการเรียนรู้ก็จะสร้างประโยชน์
00:18:57 → 00:19:00 ที่ใหญ่ขึ้นใช่อืแล้วถ้าเราอยากจะเรียน
00:19:00 → 00:19:03 รู้เออคราวนี้เคล็ดลับถ้าเราอยากจะเรียน
00:19:03 → 00:19:05 รู้จากความล้มเหลวอ่ะ
00:19:05 → 00:19:10 อเคล็ดลับมีแค่อันนี้เป็นคาถาเลยนะออค่ะ
00:19:10 → 00:19:13 ท่องคำนี้ไว้เลยนะออศักดิ์สิทธิ์แน่ถ้า
00:19:13 → 00:19:15 เราอยาก
00:19:15 → 00:19:18 จะได้ประโยชน์จากความล้มเหลวจากการเหยียบ
00:19:18 → 00:19:22 พิแกไม่ฝอนะก็แค่ท่องคาถานี้คาถาที่ว่า
00:19:22 → 00:19:26 นี้ก็คือคือให้ถามตัวเองว่าแล้วเราได้
00:19:26 → 00:19:30 เรียนรู้อะไรจากมันออ่าค่ะแค่ถามตัวเอง
00:19:30 → 00:19:33 ว่าไอ้นี้แหละไอ้ความรู้เหลือที่ผ่านมา
00:19:33 → 00:19:36 เนี่ยเราได้เรียนรู้อะไรจากมันอ่าใช่เลย
00:19:36 → 00:19:39 ถ้าหาเจอนะพี่อ้อยค่ะ
00:19:39 → 00:19:44 โอ้โหชีวิตตอนนี้แหละนะฮะแล้วผมคิดว่านะ
00:19:44 → 00:19:47 เรื่องสำคัญอีกอันก็คือว่าเนื่องจากว่า
00:19:47 → 00:19:49 ช่วงที่ผ่านมาเนี่ยยเวลาที่ผมไปบรรยาย
00:19:49 → 00:19:52 เนี่ยผมพบว่าปัญหาใหญ่ของคนก็คือเรื่อง
00:19:52 → 00:19:55 mindset เรื่องวิธีคิดน่ะค่ะก็คือ
00:19:55 → 00:19:58 mindset หรือวิธีคิดที่เรามีต่อความล้ม
00:19:58 → 00:20:03 เหลวนี่แหละออใช่ๆเราอย่าเข้าใจมันผิดนะ
00:20:03 → 00:20:05 เออเราอย่าไปเข้าใจมันผิดอย่าไปรังเกียจ
00:20:05 → 00:20:10 มันออแล้วอย่าไปกลัวมันใช่แล้วบอกเลยว่า
00:20:10 → 00:20:12 นี่แหละอย่างที่ผมบอกเมื่อกี้นี้ผมพูดไป
00:20:12 → 00:20:16 แล้วผมก็ยังเออใช่นะคือความล้มเหลวเนี่ย
00:20:16 → 00:20:20 มันคือฐานของอนุสรีแห่งความสำเร็จพี่พี่
00:20:20 → 00:20:25 อ้อยนึกถึงเอ่ออะไรนะเปรียบเทียบที่แบบ
00:20:25 → 00:20:28 เป็นภาพเออเกี่ยวกับเรื่องความล้มเหลวกับ
00:20:28 → 00:20:31 ความสำเร็จค่ะพี่วิฮะๆอย่างเช่นสมมุติว่า
00:20:31 → 00:20:34 พี่อ้อยบอกว่าอ้อพี่อ้อยอ่ะจบเรียนจบ
00:20:34 → 00:20:37 ปริญญาตรีมาอืแล้วก็เข้าทำงานบริษัทนึง
00:20:37 → 00:20:41 อือๆแล้วก็ทำงานแล้วก็เติบโตเติบโตแล้วก็
00:20:41 → 00:20:45 ได้เงินเดือนแล้วก็เอาเงินมาซื้อบ้านซื้อ
00:20:45 → 00:20:50 รถวันเนี้ยมีเงิน 100 ล้านเลยออือๆเออพี่
00:20:50 → 00:20:55 วีว่าไงคะชีวิตแบบเนี้ยมันพี่อ้อยรู้สึก
00:20:55 → 00:20:57 ว่าชีวิตแบบอย่างเนี้ยมันไม่มีเหมือนไม่
00:20:57 → 00:21:00 ได้มีคุณค่าอะไรจริงๆเลยอ่ะอือๆอือแต่
00:21:01 → 00:21:04 ความล้มเหลวต่างหากเป็นตัวที่จะให้บท
00:21:04 → 00:21:08 เรียนซึ่งคนที่สำเร็จกว่าเนี่ยพี่อ้อยคิด
00:21:08 → 00:21:11 ว่าเามีความล้มเหลวมากกว่าด้วยซ้ำไปโอ้โห
00:21:11 → 00:21:14 ใช่เลยใช่ค่ะนั่นแหละเพราะฉะนั้นเนี่ย
00:21:14 → 00:21:18 ต้องแสวงหาขี้ไก่แล้วเหยียบให้หมดแสวง
00:21:18 → 00:21:22 เหยียบให้ไม่พอยิ่งแล้วในแง่ของการทำ
00:21:22 → 00:21:25 ธุรกิจนะพี่ห้อยค่ะเา้าบอกว่าผมเคยไปไป
00:21:25 → 00:21:28 บรรยายให้กับบริษัทที่เกี่ยวกับเรื่องของ
00:21:28 → 00:21:31 ของเอ่อเป็นพวกธุรกิจขายตรงอะไรอย่าง
00:21:31 → 00:21:35 เงี้ยอืแล้วทุกคนก็จะแบบสุมบอกเกลัวเวลา
00:21:35 → 00:21:37 ที่เไปขายของเนี่ยแล้วก็ไปหาลูกค้าโทรไป
00:21:37 → 00:21:40 หาลูกค้าเนี่ยกลัวลูกค้าปฏิเสธอ่าใช่เคย
00:21:40 → 00:21:43 มีคนนึงเบอกมีความคิดใหม่บอกว่ามันเป็น
00:21:43 → 00:21:47 เรื่องของสถิติอืถ้าเราโดนปฏิเสธ 10
00:21:47 → 00:21:49 ครั้งโดยมากเราจะได้ลูกค้า 1 ครั้งเพราะ
00:21:49 → 00:21:52 ฉะนั้นโทรไปหาลูกค้าให้ปฏิเสธให้ครบ 10
00:21:52 → 00:21:56 คนอ่าเรื่องเดียวกันเลยพี่อ้อยค่ะเราอย่า
00:21:56 → 00:21:59 กลัวลูกค้าปฏิเสธโพไปหาตั้งใจโทรไว้ให้เ
00:21:59 → 00:22:03 ปฏิเสธให้ครบ 10 คนอืแค่นั้นเลยทุกวันนี้
00:22:03 → 00:22:07 คนสำเร็จระดับโลกระดับโลกเออก็คืออย่าง
00:22:07 → 00:22:11 เช่นสีฟจ๊อบแจ็คหมานู่นนี่หุยเล้มเหลวมา
00:22:11 → 00:22:14 เท่าไหร่อ่ะใช่เออนะคะค่ะเนี่ยเพราะ
00:22:14 → 00:22:16 ฉะนั้นเนี่ยถ้าเราดูคนสำเร็จเนี่ยเมื่อ
00:22:16 → 00:22:19 กี้พี่อ้อยพูดถึงอย่างสีฟจอบนี่สีฟจอบนี่
00:22:19 → 00:22:22 เคยโดนบริษัท ibm ปฏิเสธไม่รับมาแล้วใช่
00:22:22 → 00:22:26 อ่ะป่ะอย่างเงี้ยใช่อย่างงี้มันแล้วมัน
00:22:26 → 00:22:29 มันสำคัญตรงที่ว่าเไม่เลิกที่จะเดินหน้า
00:22:29 → 00:22:33 เหมือนที่พี่วีไม่หยุดพัฒนาขลุ่ยออืๆๆค่ะ
00:22:33 → 00:22:37 แล้วพอมานึกถึงงี้ปุ๊บไปศึกษาประวัติคน
00:22:37 → 00:22:40 สำเร็จทุกคนอือโดนมาอย่างหนักหน่วงแล้ว
00:22:40 → 00:22:43 ทั้งนั้นออือไม่ว่าจะเป็นเอกเรื่องไหนนะ
00:22:44 → 00:22:47 พอพูดถึงซีจผมนึกถึงในแง่ดนตรีนะนักร้อง
00:22:47 → 00:22:49 เพลงร็อที่ดังที่สุดในโลกไม่มีใครเกิน
00:22:49 → 00:22:53 เอลวิสนะใช่ๆๆเอลวิสนี่เคยโดนค่ายเทป
00:22:53 → 00:22:56 ปฏิเสธมาแล้วนะใช่ๆบอกเฮ้ยอย่างคุณเนี่ย
00:22:56 → 00:22:58 นะอย่ามาเป็นนักร้องเลยไปเป็นคนขับรถเ
00:22:58 → 00:23:01 บรรทุกเหอะอบรรทุกใช่เห็นป่ะเรานี่ชอบ
00:23:01 → 00:23:04 เพลงเค้าอย่างเงี้ยเพราะฉะนั้นเนี่ยผมว่า
00:23:04 → 00:23:08 นะอื้อหือ Episode นี้เนี่ย EP นี้เป็น
00:23:08 → 00:23:11 ตอนที่ผมว่ามีความรู้สึกว่าผมชอบมากตรง
00:23:11 → 00:23:16 ที่ว่าจริงๆแล้วคนจะกลัวความล้มเหลวอื
00:23:16 → 00:23:19 กลัวมากแล้วก็ไม่ไม่พอใจที่โดนตำหนิว่า
00:23:19 → 00:23:22 เหยียบขี้ไก่ไม่ฟออค่ะแต่เคล็ดลับอยู่แค่
00:23:22 → 00:23:25 นี้ครับอือฮอย่าไปกลัวมันอเพราะว่าจริงๆ
00:23:25 → 00:23:29 แล้วถ้าเราเรียนรู้จากมันเนี่ยมันคือ
00:23:29 → 00:23:33 บันไดไปสู่ความสำเร็จเลยใช่เลยแล้วเราก็
00:23:33 → 00:23:35 อย่างอย่างที่บอกนะครับเคล็ดลับมีแค่นี้
00:23:35 → 00:23:38 ครับพี่อ้อยค่ะอย่าไปกลัวเหยียบขี้ไก่ไม่
00:23:38 → 00:23:42 ฟอให้เยอะที่สุดเลยนะอแต่ว่าท่องคถานี้
00:23:42 → 00:23:45 ไว้ครับทุกครั้งที่เราล้มเหลวหรือทำอะไร
00:23:45 → 00:23:48 ไม่สำเร็จเนี่ยอือฮึก็แค่ถามตัวเองว่าเรา
00:23:48 → 00:23:52 ได้เรียนรู้อะไรจากมันอือถ้าเราได้เรียน
00:23:52 → 00:23:55 รู้อะไรสักนิดนึงจากเค้านะอเราก็รู้ว่า
00:23:55 → 00:23:57 ครั้งที่ 2 ที่เราจะทำอะไรบางอย่างเนี่ย
00:23:57 → 00:24:01 เนี่ยเราจะพัฒนาขึ้นเรื่อยๆใช่เพราะ
00:24:01 → 00:24:05 ฉะนั้นก็อื้อหือพคตอนนี้นะครับสัญกรรม
00:24:05 → 00:24:07 ความสุขก็ว่าด้วยเรื่องของการเหยียบขี้
00:24:07 → 00:24:11 ไก่ไหม้ฟอนะครับซึ่งพอได้ยินคำนี้สำหรับ
00:24:11 → 00:24:14 ผมยอมไม่ได้เพราะผมเป็นแชมป์จึงต้องมา
00:24:14 → 00:24:17 เล่าให้คุณู้ฟังกอย่าให้ใครมาทำร้ายสถิติ
00:24:17 → 00:24:18 พี่
00:24:18 → 00:24:23 หวีเชิญชวนนะมาทำร้ายได้เลยนะฮะเออมาอยู่
00:24:23 → 00:24:25 ขี้ไก่ไม่ฝอกให้เยอะกว่าผมเพราะนั่นหมาย
00:24:25 → 00:24:29 ความว่าคุณจะสำเร็จมากกว่าผมอออ่าค่ะนะ
00:24:29 → 00:24:31 ครับรายการศัลยกรรมความสุขรายการที่จะ
00:24:31 → 00:24:35 แบ่งปันแง่คิดมุมมองให้ทุกท่านมีความสุข
00:24:35 → 00:24:38 มากขึ้นแล้วก็มีความทุกข์น้อยลงนะครับวัน
00:24:38 → 00:24:41 นี้ผมพี่วีนะครับและพี่อ้อยต้องลาไปก่อน
00:24:41 → 00:24:44 ครับสวัสดีครับสวัสดี
00:24:45 → 00:24:48 ค่ะติดตามรายการทางเว็บไซต์และ
00:24:48 → 00:24:51 แอปพลิเคชันของ Thai PBS podcast
00:24:51 → 00:24:54 spotify Sou Cloud Google podcast
00:24:54 → 00:24:56 Apple podcast และ YouTube Channel
00:24:56 → 00:25:01 Thai PBS podcast TY PBS podcast
00:25:01 → 00:25:03 View the world via The
00:25:03 → 00:25:12 [เพลง]
00:25:13 → 00:25:16 Voice