00:00:00 → 00:00:02 ความล้าเนี่ยคือภาวะความรู้สึกครับแล้วก็

00:00:03 → 00:00:06 ความคิดอารมณ์ที่เกิดขึ้นในสภาพที่ร่าง

00:00:06 → 00:00:09 กายจิตใจมันไม่สมดุลกันครับมันสามารถแบ่ง

00:00:09 → 00:00:11 ออกเป็น 2 ประเภทนะครับประเภทที่เป็นความ

00:00:11 → 00:00:14 ร้าทั่วๆไปนะครับก็จะออกเป็น 3 ประเภท

00:00:14 → 00:00:18 ย่อยๆคือความร้าทางด้านความคิดจิตใจแล้ว

00:00:18 → 00:00:20 ก็ส่งผลต่อร่างกายอีกประเภทหนึงคือความ

00:00:20 → 00:00:23 ระะหลังการเจ็บป่วยเรือรังความระะที่ส่ง

00:00:23 → 00:00:26 ผลกระทบต่อคนทั่วๆไปมากที่สุดนะครับก็คือ

00:00:26 → 00:00:29 ความล้าหลังโรคเรื้อรังจะเป็นโรคเรื้อรัง

00:00:29 → 00:00:32 ทั้งทางร่างกายจิตใจหรือทั้ง 2 อย่างเลย

00:00:32 → 00:00:35 ถ้าแบ่งเป็นสเกลนะครับ 0 - 100% เนี่ย

00:00:35 → 00:00:38 ครับจากการศึกษาที่ผมศึกษาตอนปริญญาเอก

00:00:38 → 00:00:40 ครับทางกิจกรรมบำบัดเนี่ยนะครับเราก็แยก

00:00:40 → 00:00:43 ออกเป็น 3 ประเภทย่อยๆก่อน 0-30 คือเป็น

00:00:43 → 00:00:46 ความรักทางความคิด 40-60 เนี่ยความร้าทาง

00:00:47 → 00:00:50 ด้านจิตใจบวกกับความคิด 70 ขึ้นไปถึง 100

00:00:50 → 00:00:52 เนี่ยนะครับมันก็จะเป็นความล้าทั้งหมดเลย

00:00:52 → 00:00:56 คือคิดจิตร่างกายความร้าที่เกิดขึ้นใน

00:00:56 → 00:01:01 0-30 คือระบบความคิดเนี่ยเราก็จะตตกใจตก

00:01:01 → 00:01:03 ใจว่าร่างกายเราเป็นอะไรนะครับจากนั้นเรา

00:01:03 → 00:01:07 ก็เริ่มมีความกลัวแล้วก็เริ่มจะท้อถอยละ

00:01:08 → 00:01:11 อันนี้ก็มักจะเกิดในคนที่ใช้ความคิดเยอะๆ

00:01:11 → 00:01:14 นะครับส่วนถ่า 40-60 เนี่ยก็เป็นคนที่จะ

00:01:14 → 00:01:17 ต้องแบบใช้ทั้งร่างกายจิตใจเยอะเกินไปไม่

00:01:17 → 00:01:19 ค่อยสมดุลสิ่งที่เขาแสดงออกมาเขาก็จะ

00:01:19 → 00:01:22 เครียดนะครับจะเครียดเชิงลบนะฮะแล้วก็บาง

00:01:22 → 00:01:25 ครั้งก็จะมีอารมณ์แบบเศร้าบ้างกลัวบ้าง

00:01:25 → 00:01:29 โกรธบ้างเงี้ยครับส่วนถ้าเป็นความล้าที่

00:01:29 → 00:01:31 70 ถึงถึง 100% ขึ้นไปมักจะเป็นความร้า

00:01:31 → 00:01:34 หลังโรคเรื้อรังยกตัวอย่างโรคเรื้อรัง

00:01:34 → 00:01:37 เช่นโรครูมาตอยโรคซึมเศร้าอะไรอย่างเงี้ย

00:01:37 → 00:01:39 ครับผู้ป่วย 1 คนนะครับที่เป็นโรคเรื้อ

00:01:39 → 00:01:42 รังนะครับก็คือเขาต้องอยู่กับมันพออยู่

00:01:42 → 00:01:44 กับมันเสร็จบางทีเขาถ้าจัดการความล้าไม่

00:01:44 → 00:01:47 ได้ความสามารถเขาเริ่มช้าลงช้าลงก็

00:01:47 → 00:01:50 ต้องการผู้ดูแลคราวนี้ผู้ดูแลเนี่ยเขาก็

00:01:50 → 00:01:53 ต้องสนองความต้องการของผู้ป่วยเยอะมากเขา

00:01:53 → 00:01:57 ก็จะมีความล้าทางร่างกายและจิตใจจากนั้น

00:01:57 → 00:01:59 ก็ไม่พอนะครับเขาก็ต้องไปพบบุคลากรทางการ

00:01:59 → 00:02:02 แพทย์บุคลากรทางการแพทย์ก็ยังไม่รู้จัก

00:02:02 → 00:02:05 ว่าจะรับมือกับความล้าทั้งหมดยังไงก็

00:02:05 → 00:02:08 สะท้อนส่งพลังงานความล้าด้วยกันทั้ง 3

00:02:08 → 00:02:16 กลุ่มเนี่ย

00:02:16 → 00:02:20 ครับการศึกษาชิ้นนี้จะแบ่งออกเป็น 3

00:02:20 → 00:02:23 กลุ่มนะครับกลุ่มละ 200 คนผู้ป่วยโรค

00:02:23 → 00:02:26 เรื้อรังทุกวัยนะครับทั้งกายและใจเนี่ย

00:02:26 → 00:02:30 200 ท่านบุคลากรทางารแพทย์ 200 ท่านแล้ว

00:02:30 → 00:02:33 ก็ผู้ดูแลผู้ป่วยข้างต้นนั้น 200 ท่าน

00:02:33 → 00:02:36 ส่วนอีก 50 คนเป็นจิตอาสาที่จะมาร่วม

00:02:36 → 00:02:39 พัฒนาโปรแกรมด้วยกันเริ่มต้นนะครับก็คือ

00:02:39 → 00:02:42 เราประเมินคัดกรองและว่ามีความล้ากี่

00:02:42 → 00:02:45 เปอร์เซ็นต์ในการประเมินและคัดกรองผู้

00:02:46 → 00:02:48 วิจัยจะให้คะแนนระดับความล้าซึ่งอาศัย

00:02:48 → 00:02:50 หลักการทางวิทยาศาสตร์และมนุษยศาสตร์ร่วม

00:02:50 → 00:02:54 กันในการวัดโดยตรวจวัดทพจรสังเกตการหายใจ

00:02:54 → 00:02:57 ระหว่างการพูดคุยและเข้าไปเก็บข้อมูลจาก

00:02:57 → 00:03:00 การสังเกตสิ่งแวดล้อมของผู้ป่วยเช่นที่

00:03:00 → 00:03:03 อยู่อาศัยกิจวัตรประจำวันรวมทั้งพฤติกรรม

00:03:03 → 00:03:06 ที่อาจก่อให้เกิดความล้าวิเคราะห์ตนี้ก็

00:03:06 → 00:03:09 คือวิเคราะห์ว่าปัญหามันอยู่ที่อะไรบ้าง

00:03:09 → 00:03:12 ระบบไหนบ้างแลจากนั้นก็ลองบวกกับความ

00:03:12 → 00:03:15 ต้องการของเคสเชิงคุณภาพแล้วก็มาผสม

00:03:15 → 00:03:18 ประสานเป็นร่างโปรแกรมยกตัวอย่างโปรแกรม

00:03:18 → 00:03:20 ของกิจกรรมบัตความร้านะครับในผู้ป่วยโรค

00:03:20 → 00:03:24 เรื้อรังก็เช่นโรครูมาตอยนะครับก็จะใช้

00:03:24 → 00:03:28 เวลา 6 สัปดาห์สัปดาห์ละ 4-6 ชมงนะครับ

00:03:28 → 00:03:30 สัปดาห์ที่ 1 เนี่ยนะครับครับเราจะเพิ่ม

00:03:30 → 00:03:34 คุณค่าในตัวเองโดยที่เราจะให้เขาคิดทบทวน

00:03:34 → 00:03:37 ว่าเคเครียดจากอะไรแล้วก็ลองดูว่าถ้าร่าง

00:03:37 → 00:03:39 กายเครียดเขาจะผ่อนคลายได้อย่างไรพอเขาทำ

00:03:40 → 00:03:42 ได้เองเขาก็จะเกิดคุณค่าในตัวเองสัปดาห์

00:03:42 → 00:03:45 ที่ 2 เนี่ยก็จะให้ดูว่ารอบๆตัวเนี่ยมี

00:03:45 → 00:03:48 อะไรที่มีคุณค่ามีความหมายและเขาสามารถนำ

00:03:48 → 00:03:51 มาทำเป็นความดีได้เขาไม่จำเป็นต้องดูแล

00:03:51 → 00:03:54 ตัวเองอย่างเดียวที่บ้านเขาออกไปทำความดี

00:03:54 → 00:03:57 ให้คนอื่นคิดเมตตาช่วยเหลือคนอื่นสัปดาห์

00:03:57 → 00:04:00 ที่ 3 เนี่ยก็คือให้เขาได้คิดบวกให้เขามี

00:04:00 → 00:04:03 สติตื่นรู้เขาจะต้องวิเคราะห์ก่อนและหลัง

00:04:03 → 00:04:06 ทำกิจกรรมที่มีความดีงามนั้นเสร็จแล้ว

00:04:06 → 00:04:09 สัปดาห์ที่ 4 เนี่ยก็จะให้รู้จักเลยว่า

00:04:09 → 00:04:12 กิจกรรมอะไรบ้างที่มันน่าเบื่อจำเจลอง

00:04:12 → 00:04:15 เปลี่ยนกิจกรรมบ้างอะไรที่ไม่เคยทำก็ลอง

00:04:15 → 00:04:17 ใส่เข้าไปกิจกรรมสัปดาห์ที่ 5 ก็คือเป็น

00:04:18 → 00:04:20 เรื่องของจัดการอารมณ์ทั้งลบและบวก

00:04:20 → 00:04:22 สัปดาห์สุดท้ายก็เป็นการเพิ่มทักษะจิต

00:04:22 → 00:04:25 สังคมด้วยกิจกรรมสร้างสรรค์นะครับใช้

00:04:25 → 00:04:29 ดนตรีศิลปะแล้วก็การที่ให้เค้าได้ได้ไป

00:04:29 → 00:04:33 ช่วยเหลือสังคมพอครบ 6 สัปดาห์นะครับเขา

00:04:33 → 00:04:35 ก็จะรู้สึกว่าเขาสามารถที่จะจัดการความ

00:04:35 → 00:04:40 ล้าด้วยตัวเองมีความมั่นใจ 70% ขึ้นไปนะ

00:04:40 → 00:04:44 ครับในการที่จะดูแลตัวเองไปดูแลครอบครัว

00:04:44 → 00:04:48 ที่เขารักดูแลคนอื่นๆที่เขาพอจะช่วยเหลือ

00:04:48 → 00:04:52 ได้มันก็จะเกิดความสุขสงบณเวลาที่เขาอยู่

00:04:52 → 00:04:54 กับโลกเรื้อรัง

00:04:54 → 00:04:58 นั้นผลจากโปรแกรมที่ผู้วิจัยออกแบบขึ้น

00:04:58 → 00:05:01 ส่งผลให้ผู้ป่วยจะจการความร้าของตนเองได้

00:05:01 → 00:05:04 เป็นการยุติวงจรความล้าอีกทั้งยังนำมาใช้

00:05:04 → 00:05:07 จัดการความล้าด้านอื่นๆของทั้งผู้ดูแลและ

00:05:07 → 00:05:10 บุคลากรทางการแพทย์ได้อีกด้วยโปรแกรมกลาง

00:05:10 → 00:05:12 ของเราเนี่ยเป็นโปรแกรมสำหรับผู้ป่วยโรค

00:05:12 → 00:05:16 เรื้อรางเลยนะครับแต่ว่าในแต่ละหัวข้อ

00:05:16 → 00:05:19 สามารถดึงมาใช้กับแต่ละกลุ่มได้เช่นบาง

00:05:19 → 00:05:21 หัวข้อที่เกี่ยวกับการจัดการความร้า

00:05:21 → 00:05:24 เรื่องความคิดก็จะไปใช้กับบุคลากรอาร

00:05:24 → 00:05:26 แพทย์ซึ่งจะใช้เวลาประมาณ 15 วันส่วน

00:05:27 → 00:05:29 โปรแกรมที่เกี่ยวกับความล้าทางด้านร่าง

00:05:29 → 00:05:33 กายและจิตใจจะใช้ในกับผู้ดูแลนะครับก็จะ

00:05:33 → 00:05:35 ใช้เวลาอย่างน้อย 21 วันถึง 3 สัปดาห์

00:05:35 → 00:05:40 กิจกรรมบัตรเป็นวิชาชีพทางการแพทย์เดียว

00:05:40 → 00:05:45 บนโลกใบนี้นะครับที่มองความคิดจิตใจแล้ว

00:05:45 → 00:05:49 ก็ร่างกายของคน 1 คนแล้วก็มองเป็นองค์รวม

00:05:49 → 00:05:51 เพราะฉั้นจะสังเกตว่าความล้าจะเกิดขึ้น

00:05:52 → 00:05:54 กับอะไรก็ได้เราก็ไม่ได้มองว่าเฉพาะความ

00:05:54 → 00:05:57 ร้าที่เจ็บป่วยเป็นความร้าทั่วๆไปก็ได้

00:05:57 → 00:06:01 มันทำให้มุมมองเนี่ยกสร้างขึ้นจะทำให้

00:06:01 → 00:06:03 ระบบการดูแลทางการแพทย์เนี่ยมันเปลี่ยน

00:06:03 → 00:06:07 มุมมองนะครับก็คือคนต้องดูแลสุขภาพด้วย

00:06:07 → 00:06:17 ตัวเองได้ก่อนที่จะให้คนอื่นดูแลตัวเอง

00:06:17 → 00:06:23 [เพลง]

00:06:29 → 00:06:31 แ

00:06:31 → 00:06:43 [เพลง]