00:00:00 → 00:00:03 This Is Thai PBS podcast View the
00:00:03 → 00:00:04 world vi The
00:00:05 → 00:00:08 Voice สวัสดีครับผมวีรพงษ์ทวีศักดิ์
00:00:08 → 00:00:12 ดิฉันสุธิราพรปรีเปรมและนี่คือศัลยกรรม
00:00:12 → 00:00:15 ความสุขรายการที่ฟังแล้วทำให้คุณมีความ
00:00:15 → 00:00:18 สุขมากขึ้นมีความทุกข์น้อย
00:00:18 → 00:00:22 ลงพี่อ้อยครับตลอดเวลาที่พี่อ้อยทำงานมา
00:00:22 → 00:00:26 นี่กี่กี่ปีแล้วนะฮะจำได้มั้ย่ะโอ้โหไม่
00:00:26 → 00:00:30 ไม่ไม่กล้าบอกเลยค่ะตัวเลข 40 กว่าปีแล้ว
00:00:30 → 00:00:33 หลายบริษัทนะฮะหรือว่าจริงๆพี่อ้อยมีความ
00:00:33 → 00:00:36 พิเศษมากเลยเออๆคือทำบริษัทเดียวแต่
00:00:37 → 00:00:39 บริษัทเดียวเนี่ยเเปลี่ยนผู้ถือหุ้นมีคน
00:00:39 → 00:00:43 มาเทคหรืออะไรก็ตามเนี่ยค่ะแล้วกลายเป็น
00:00:43 → 00:00:47 แบบ 4-5 บริษัทเอออ่าแต่ไม่เจริแล้วคะแต่
00:00:47 → 00:00:49 จริงๆแล้วไม่ได้ย้ายบริษัทไปไหนไม่ได้
00:00:49 → 00:00:52 ย้ายบริษัทไปไหนเคยลาออกครั้งเดียวตอน
00:00:52 → 00:00:55 แต่งงานไปอยู่ที่ญี่ปุ่นออพอกลับมาบริษัท
00:00:55 → 00:01:00 บอกว่ารับเข้าทำงานต่อแล้วก็นับเวลาต่อ
00:01:00 → 00:01:03 เนื่องให้เลยไม่ไม่ตัดโอหแสดงว่ามีเป็นคน
00:01:03 → 00:01:06 ที่มีคุณภาพมากเป็นคนตั้งใจทำงานแล้วตลอด
00:01:06 → 00:01:08 เวลาในการทำงานเนี่ยพี่อ้อยเคยเจอคนไม่มี
00:01:08 → 00:01:13 คุณภาพมั้ยอุ้ยเยอะค่ะประมาณแบบว่าเป็นคน
00:01:13 → 00:01:15 ทำงานด้วยกันหรือใครก็ได้ในชีวิตนะที่แบบ
00:01:15 → 00:01:18 ว่าประมาณว่าร่วมงานด้วยแล้วประมาณว่า
00:01:18 → 00:01:23 เฮ้ยไม่ได้ด่งใจเลย
00:01:23 → 00:01:27 เงี้ยเคยเจอมั้ยฮะเยอะค่ะอ้าจริงป่ะค่ะ
00:01:27 → 00:01:30 แล้วเวลาเจอแล้วเป็นยังไงเออๆเนี่ยเจอ
00:01:30 → 00:01:33 แล้วก็อุทานเหมือนที่พี่ีอุทานนี่แหละค่ะ
00:01:33 → 00:01:36 เฮ้ยไม่ได้ดั่งใจเลยเยอะเลยใช่มั้ยเยอะ
00:01:36 → 00:01:40 ค่ะซึ่งในความเป็นจริงพี่อ้อยคิดว่าเอ่อ
00:01:40 → 00:01:43 คนเราอ่ะเวลาที่เราเจอต้องอยู่กับมนุษย์
00:01:43 → 00:01:46 ในสังคมอ่ะนะไม่ว่าจะเป็นเรื่องของชีวิต
00:01:46 → 00:01:48 หรืองานเนี่ยแล้วเราเจอคนที่แบบไม่ได้
00:01:48 → 00:01:51 ดั่งใจเลยเนี่ยมันเค้าจะชอบมั้ยก็ไม่ชอบ
00:01:51 → 00:01:56 สิค่ะไม่มีใครชอบนะเก็จะต้องอยากได้คนที่
00:01:56 → 00:01:59 ได้ดังใจอ่ะอือครีวนี้วันเนี้ยผมอยากจะมา
00:01:59 → 00:02:04 ชวนพี่อ้อยมามาค้นพบอะไรบางอย่างจากอื
00:02:04 → 00:02:06 สถานการณ์หรือคนที่แบบเฮ้ยไม่ได้ดั่งใจ
00:02:06 → 00:02:12 เลยเนี่ยอืผมผมเกิดคำถามเฉยๆนะว่าค่ะเอ๊
00:02:12 → 00:02:15 แบบนี้มันไม่ดีหรือเปล่าอือหรือผมประหลาด
00:02:15 → 00:02:17 รือเปล่าก็ไม่รู้ที่ถามแบบนี้
00:02:17 → 00:02:22 นะเดี๋ยวจะตอบคว่าประหลาดหรือไม่คือมัน
00:02:22 → 00:02:26 เนื่องมาจากว่าผมไปเจอข่าวข่าวนึงค่ะตอน
00:02:26 → 00:02:30 นี้มันมีข่าวที่แบบว่าคนที่ที่มีปัญหากัน
00:02:30 → 00:02:32 ไม่ว่าจะเป็นคนทำงานหรืออะไรก็ตามทีอะไร
00:02:32 → 00:02:36 อย่างเงี้นะแล้วก็มีปัญหากันเงี้ยแล้วก็
00:02:36 → 00:02:39 แต่ในระหว่างนั้นเนี่ก็มีพอข่าวบางข่าว
00:02:39 → 00:02:42 มันดังมากเนี่ยอือก็มีคนบางคนเนี่ยก็ออก
00:02:42 → 00:02:45 มาโพสต์ชีวิตของตัวเองอือซึ่งในความเป็น
00:02:45 → 00:02:50 จริงแล้วก็คือตรงกันข้ามกับข่าวอืคือใน
00:02:50 → 00:02:52 ข่าวอ่ะเป็นเรื่องของคนที่ไม่ได้หนั่งใจ
00:02:52 → 00:02:55 นั่นแหละเอออือเค้าก็เลยมาโพสต์ว่าชีวิต
00:02:55 → 00:03:00 เ้านี่นะแบบโหโชคดีมากๆเลยคืออเค้าได้เจอ
00:03:00 → 00:03:03 คู่ชีวิตที่แบบคนนี้แหละดีที่ 1 เลยแบบ
00:03:03 → 00:03:07 สุดยอดแล้วก็แบบตามใจทุกสิ่งเอาใจทุก
00:03:07 → 00:03:09 อย่างอะไรอย่างเงี้ยคือพูดง่ายๆว่าได้
00:03:09 → 00:03:13 ดั่งใจทุกเรื่องอ่ะอออคือเค้าก็มาโพสต์
00:03:13 → 00:03:17 แบบนี้ไงอเพื่อจะบอกว่าให้ให้เห็นว่าให้
00:03:17 → 00:03:19 เพื่อนๆเห็นว่าเค้าอ่ะโชคดีจังเลยอะไร
00:03:19 → 00:03:24 อย่างเงี้ยอือค่ะแต่มันน่าแปลกตรงที่พอผม
00:03:24 → 00:03:27 เห็นโพสต์เ้าผมก็ไม่ได้ตำหนิหรือเห็นด้วย
00:03:27 → 00:03:30 ไม่เห็นด้วยกับเค้านะออๆแต่แค่เห็นสิ่ง
00:03:30 → 00:03:32 นั้นแล้วมันก็นึกไปถึงสถานการณ์บาง
00:03:32 → 00:03:36 สถานการณ์น่ะอแล้วผมก็พบว่าในความเป็น
00:03:36 → 00:03:41 จริงเนี่ยหลายครั้งเวลาที่มีใครต้องการ
00:03:41 → 00:03:45 อะไรบางอย่างแล้วก็มีคนเอาใจทุกสิ่งแบบ
00:03:45 → 00:03:48 ตามใจทุกอย่างอะไรอย่างเงี้ยอบางทีมันก็
00:03:48 → 00:03:53 กลายเป็นข้อเสียนะอืค่ะค่ะแล้วโดยเฉพาะ
00:03:53 → 00:03:56 อย่างยิ่งเลยเนี่ยเอ่อคนที่ยกตัวอย่าง
00:03:56 → 00:04:00 ง่ายๆในสังคมปัจจุบันเนี่ยพี่ห้อยอืพอแม่
00:04:00 → 00:04:02 ที่เลี้ยงลูกอย่าเงี้ยอออย่างพี่อ้อย
00:04:02 → 00:04:04 เลี้ยงลูกมาเนี่ยพี่อ้อยตามใจลูกทุกสิ่ง
00:04:05 → 00:04:08 เอาใจทุกอย่างมั้ยถ้าพี่วีจำได้จะจำได้
00:04:08 → 00:04:13 ว่าสมัยก่อนลูกบอกว่าแม่เป็นนางยาแสดงว่า
00:04:13 → 00:04:17 โอ้โหยโหดมากค่ะใช่ป่ะไม่ได้ดั่งใจเลย
00:04:17 → 00:04:19 แสดงว่าสมัยก่อนเนี่ยคนที่พูดคำนี้กับพี่
00:04:19 → 00:04:22 อ้อยก็คือลูกใช่มั้ยลูใช่ๆแล้วจะบอกพี่จะ
00:04:22 → 00:04:24 บอกพี่อ้อยว่าโหยแม่นี่ไม่ได้ด่งใจเลย
00:04:24 → 00:04:27 อย่างงี้ใช่มั้อนี่ไงถึงขั้นจะไม่เอาแม่
00:04:27 → 00:04:33 ใช่ป่ะนี่ไงอันนี้นี่เป็นสภาวะของของลูก
00:04:33 → 00:04:37 นะอือที่ที่รู้สึกอย่างงี้กับแม่ค่ะแล้ว
00:04:37 → 00:04:41 พ่อแม่ในยุคนี้อ่ะโอ้โหส่วนใหญ่อ่ะความ
00:04:41 → 00:04:46 รู้สึกที่ที่มีต่อลูกอ่ะคืออะไรนะใช้คำ
00:04:46 → 00:04:50 ว่าปรนเปรอหรือป่ะเออคืออยากได้อะไรอี้
00:04:50 → 00:04:55 อ้านิดนึงแบบหาให้ทุกสิ่งเอออืเนี่ยเห็น
00:04:55 → 00:04:58 ป่ะค่ะแสดงว่าอันเนี้ยสำหรับเด็กในยุคนี้
00:04:58 → 00:05:00 จำนวนนึงเลยนะส่วนใหญ่เท่าที่เราเห็นเลย
00:05:00 → 00:05:04 เนี่ยค่ะโอ้โหพ่อแม่เครานี้ได้อย่างใจมาก
00:05:04 → 00:05:09 เลยอ่ะอืใช่ใช่มั้พ่อแม่ได้ดั่งใจลูกนี่
00:05:09 → 00:05:12 ไงแล้วแล้วผลที่เกิดขึ้นคืออะไรอ่ะเออพี่
00:05:12 → 00:05:16 อลองนึกดูลูกลูกก็ตตามที่พ่อแม่ต้องการ
00:05:16 → 00:05:19 คือลูกเรียนอย่างเดียวเออเพราะฉะนั้น
00:05:19 → 00:05:22 อย่างอื่นลูกทำไม่เป็นเลยใช่ป่ะคิดก็ไม่
00:05:22 → 00:05:27 ได้ด้วยเออเออเพราะฉะนั้นเนี่ยพอพอเจอ
00:05:27 → 00:05:29 สถานการณ์อย่างนี้ขึ้นมันทำให้ผมนึกถึง
00:05:29 → 00:05:32 เหตุการณ์แบบเนี้ยในสังคมค่ะว่าในความ
00:05:32 → 00:05:35 เป็นจริงถ้าเราได้ยินคำว่าเฮ้ยไม่ได้ด่ง
00:05:35 → 00:05:37 ใจเลยเนี่ยเราก็จะนึกในใจว่าเป็นเรื่อง
00:05:37 → 00:05:42 ธรรมดาป่ะที่ก็ถ้าไม่ได้ดั่งใจก็ไม่พอใจ
00:05:42 → 00:05:45 ก็ไม่ชอบก็เป็นเรื่องธรรมดาแต่ว่าเรากลับ
00:05:45 → 00:05:47 มองว่าในความเป็นจริงแล้วมันมีหลาย
00:05:47 → 00:05:51 สถานการณ์ที่ความไม่ได้ดั่งใจนี่แหละคือ
00:05:51 → 00:05:53 สิ่งที่
00:05:53 → 00:05:57 สร้างหรือพัฒนาคนๆนึงให้เติบโตขึ้นแบบมี
00:05:57 → 00:06:02 คุณภาพอ่ะออหอันนี้สนับสนุนเอ่อ 100% เลย
00:06:02 → 00:06:05 ค่ะใช่มั้ยแล้วก็โดยมากนะเจ้าตัวกว่าจะ
00:06:05 → 00:06:08 รู้ตัวนะพี่ห้อยอือก็ต้องผ่านไปยกตัว
00:06:08 → 00:06:12 อย่างเช่นขออนุญาตนะค่ะต้องยกตัวอย่างที่
00:06:12 → 00:06:14 พี่ออยเคยเล่าให้ฟังเลยค่ะเรื่องลูกนี่
00:06:14 → 00:06:17 แหละที่แบบแม่ไม่ได้หนั่งใจเลยเนี่ยอือๆ
00:06:17 → 00:06:20 แล้วในยุคก่อนสมัยก่อนแม่เป็นนางยักษ์ใช่
00:06:20 → 00:06:23 ค่ะเป็นนางยักษ์เพราะอะไรเพราะเราไม่ตาม
00:06:23 → 00:06:26 ใจเาใช่ค่ะใช่มั้ยแต่เราก็มีกระบวนการแต่
00:06:26 → 00:06:30 ในที่สุดพอเวลาผ่านไปแล้วอือ
00:06:30 → 00:06:34 ลูกเถึงมารู้ตัวว่าสิ่งนั้นน่ะคือสิ่งที่
00:06:34 → 00:06:37 ดีสิ่งที่ดีต่อเค้าแล้วเขาก็ทุกวันนี้ก็
00:06:37 → 00:06:41 มาขอบคุณแม่อ้าที่เลี้ยงลูกแบบนั้นออ
00:06:41 → 00:06:47 เพราะว่าเขาเห็นคนอื่นๆที่พ่อแม่ตำใจฮะนะ
00:06:47 → 00:06:48 คะแล้ว
00:06:48 → 00:06:52 ก็ลูกเนี่ยทุกวันนี้ก็คิดไม่เป็นตัดสินใจ
00:06:52 → 00:06:56 ไม่เป็นทำอะไรไม่เป็นเออๆใช่มั้ยเนี่ยส
00:06:56 → 00:06:59 สมัยก่อนเค้าเล่าเรื่องนึงค่ะพี่วีเออๆๆ
00:06:59 → 00:07:03 ตอนเด็กๆเขาไปค่ายเค้าเรียกลูกเสือหรือ
00:07:03 → 00:07:07 เนตนารีก็ไม่รู้อ่ะเออแล้วก็เอ่อต้องหุง
00:07:07 → 00:07:10 ข้าวกินเองต้องซักถุงเท้าอะไรอย่างเงี้ย
00:07:10 → 00:07:13 เขาก็บอกว่าเขาเป็นคนเดียวที่หุงข้าวและ
00:07:13 → 00:07:18 อือเจียวไข่เป็นเออคนอื่นไม่เป็นแล้วแม่
00:07:18 → 00:07:21 รู้มยเวลาเพื่อนหนูอ่ะมันซักถุงเท้ามันทำ
00:07:21 → 00:07:24 ไงมันเอานิ้ว 2 นิ้วอ่ะเอาถุงเอาถุงเท้า
00:07:24 → 00:07:27 จุ่มจุ่มลงในผงซักฟอกน้ำผงซักฟอกแล้วมัน
00:07:27 → 00:07:28 ก็เอาขึึ้น
00:07:28 → 00:07:31 มาหำไม่เป็นแล้วก็รังเกียจความสกปรกด้วเ
00:07:31 → 00:07:36 เออๆๆนี่ไงก็คืออันนี้เป็นประเด็นนึงที่
00:07:36 → 00:07:38 ทำให้ผมเห็นเลยว่าแท้ที่จริงแล้วคำว่าไม่
00:07:38 → 00:07:42 ได้หนั่งใจเนี่ยอือคือมันไม่มันไม่เสมอไป
00:07:42 → 00:07:46 ในทุกกรณีอ่าใช่ค่ะที่เป็นสิ่งที่ไม่พึง
00:07:46 → 00:07:49 ปรารถนาอย่างงี้ดีกว่าแต่ว่าในหลายกรณี
00:07:49 → 00:07:52 พี่้อยไอ้คำว่าฮึ้ยไม่ได้เ่งใจเนี่ยค่ะ
00:07:52 → 00:07:55 เป็นเรื่องที่มีความจำเป็นอย่างยิ่งยวด
00:07:55 → 00:08:00 ด้วยอืในการเรื่องการพัฒนาคนค่ะเพราะว่า
00:08:00 → 00:08:02 มีอยู่วันนึงนะพผมเคยไปบรรยายให้กับสมาคม
00:08:02 → 00:08:06 ผู้ปกครองโรงเรียนโรงเรียนนึงแล้วก็
00:08:06 → 00:08:08 ประมาณหัวข้อคือเกี่ยวกับเรื่องการเลี้ยง
00:08:09 → 00:08:12 ลูกอะไรงี้แหละนะค่ะแล้วก็แต่ว่าพอผมรู้
00:08:12 → 00:08:14 ประเด็นว่าสำคัญประเด็นอยู่ตรงไหนปุ๊บ
00:08:14 → 00:08:20 เนี่ยผมก็ถามคำถามเขาบอกว่าอ่ะให้ผู้ปก
00:08:20 → 00:08:24 ครองทุกคนนะลองนึกถึงว่าชีวิตเรากว่าจะมา
00:08:25 → 00:08:27 ถึงวันเนี้ยเราต้องเผชิญความยากลำบากอะไร
00:08:27 → 00:08:30 มาบ้างออกว่าที่จะจะฟันฝ่ามาแล้วก็เป็น
00:08:30 → 00:08:34 เจ้าของธุรกิจมีงานอะไรอย่างเงี้ยนะเพราะ
00:08:34 → 00:08:36 ว่าโรงเรียนนั้นเป็นโรงเรียนแบบไฮโซนะ
00:08:36 → 00:08:40 แล้วก็คืออือเด็กที่เรียนที่นี่พ่อแม่
00:08:40 → 00:08:42 โอโหเป็นนักธุรกิจใหญ่ทั้งนั้นอะไรเงี้นะ
00:08:42 → 00:08:45 อพอให้ผู้ปกครองเ้านึกว่ากว่าจะมาถึงวัน
00:08:46 → 00:08:48 นี้เนี่ยเผ่านอะไรมาบ้างนะค่ะแล้วก็ให้
00:08:48 → 00:08:51 จับคู่กับผู้ปกครองข้างๆออแล้วก็แลก
00:08:51 → 00:08:55 เปลี่ยนกันออออหเวลาที่เ้าเล่าครั้งปรู
00:08:56 → 00:09:00 คือร้องไห้กันระงมเลยอ่ะออเพะเพราะว่า
00:09:00 → 00:09:03 ชีวิตเมันผ่านอะไรมาเยอะมากไงออลำบากมาก
00:09:03 → 00:09:06 เลยอ่ะกว่าจะฟันฝ่ามาเนี่ยค่ะแล้วผมก็บอก
00:09:06 → 00:09:08 พอพอเแบ่งปันเสร็จเรียบร้อยร้องไห้กัน
00:09:08 → 00:09:12 ระงมเสร็จเรียบร้อยผมบอกว่าเห็นป่ะนี่ไง
00:09:12 → 00:09:15 สิ่งที่ทำให้คุณมาถึงวันนี้เนี่ยคือความ
00:09:15 → 00:09:19 ยากลำบากนะอืแต่วันเนี้ยพอคุณเนี่ยประสบ
00:09:19 → 00:09:23 ความสำเร็จแล้วคุณมีฐานะคุณร่ำรวยแล้วคุณ
00:09:24 → 00:09:26 ก็บอกกับตัวเองว่าฉันเนี่ยจะไม่ยอมให้ลูก
00:09:26 → 00:09:32 ลำบากเหมือนฉันใช่ๆอันนี้คือทัศนคติวิธี
00:09:32 → 00:09:35 คิดของพ่อแม่ในยุคนี้เลยนะใช่ใช่ป่ะใช่
00:09:35 → 00:09:40 ค่ะแล้วเกิดอะไรขึ้นอ่าหงอมือหงอเท้าเออ
00:09:40 → 00:09:43 ลูกอ่ะเท้าอะไเพราะว่ามันมีความสมบูรณ์
00:09:43 → 00:09:47 พูนสุขพร้อมแล้วอ่ะอืผมก็เลยบอกว่าผมก็
00:09:47 → 00:09:51 เลยบอกว่าสมมุตินะว่าถ้าเกิดว่าคุณเนี่ย
00:09:51 → 00:09:53 เคยเรียนโรงเรียนนึงแล้วเป็นโรงเรียนที่
00:09:53 → 00:09:56 ดีมากโรงเรียนเนี้ยสร้างให้คุณประสบความ
00:09:56 → 00:10:00 สำเร็จเนี่ยแล้วคุณเนี่ยจบมาปึ๊บสำเร็จ
00:10:00 → 00:10:02 แล้วเนี่ยพอคุณมีลูกคุณอยากให้ลูกคุณไป
00:10:02 → 00:10:04 เรียนโรงเรียนนั้นป่ะอยากอ้าก็ต้องอยาก
00:10:05 → 00:10:08 ให้ไปเรียนสิแล้วก็บอกว่านี่ไงโโรงเรียน
00:10:09 → 00:10:10 ความยากลำบาก
00:10:10 → 00:10:14 ใช่โรงเรียนแห่งความยากลำบากความยากลำบาก
00:10:14 → 00:10:16 เนี่ยสร้างคุณขึ้นมาเพราะฉะนั้นคุณต้อง
00:10:16 → 00:10:20 เป็นพ่อแม่ที่ไม่ได้ดั่งใจลูกอือือคืออัน
00:10:20 → 00:10:22 นั้นน่ะเป็นหลักสูตรที่สร้างให้คุณสำเร็จ
00:10:22 → 00:10:27 นะนั่นน่ะอืค่ะแล้วทำไมคุณจะไม่ให้โอกาส
00:10:27 → 00:10:29 ให้ลูกคุณได้ไปเรียนหลักสูตรนี้ด้วยล่ะอ
00:10:29 → 00:10:32 ยอดเยี่ยมเลยพี่วีเออค่ะมันทำให้เค้าทำ
00:10:32 → 00:10:35 ให้เค้าเข้าใจเลยนะแต่แต่แต่เราก็บอกเค้า
00:10:35 → 00:10:38 นะว่าเราเข้าใจว่าโลกมันอาจจะมีการ
00:10:38 → 00:10:40 เปลี่ยนแปลงยุคสมัยอาจจะมีความเปลี่ยน
00:10:40 → 00:10:44 แปลงออชีวิตเราสมัยก่อนอาจจะลำบากก็จริง
00:10:44 → 00:10:48 ยุคนี้มันอาจจะมันลำบากก็ลำบากแต่ว่ามัน
00:10:48 → 00:10:50 มีความอันตรายด้วยอะไรอย่าเงี้ยแต่เราก็
00:10:50 → 00:10:54 บอกว่าเราก็ต้องคิดพิจารณาแต่ว่าความคิด
00:10:54 → 00:10:58 ที่อันตรายที่สุดเลยก็คือความคิดที่ว่าพอ
00:10:58 → 00:11:01 ฉันมีแล้วฉันรวยแล้วสำเร็จแล้วเนี่ยฉันจะ
00:11:01 → 00:11:04 ไม่ให้ลูกฉันลำบากเหมือนฉันใช่อันนี้อัน
00:11:04 → 00:11:07 นี้พ่อแม่รังแกฉันโอ้โหอย่างหนักเลยเพราะ
00:11:07 → 00:11:09 ฉะนั้นเนี่ยอันนี้เรากำลังพูดถึงเรื่อง
00:11:09 → 00:11:14 ของฮึ้ยไม่ได้ด่งใจในในแง่ของค่ะพ่อแม่
00:11:14 → 00:11:18 ลูกของลูกนะส่วนใหญ่นะแล้วลองคิดกลับกับ
00:11:18 → 00:11:23 ด้านบ้างนะพี่อ้อยในแง่ของพ่อแม่ที่ลูก
00:11:23 → 00:11:27 ไม่ได้ดั่งใจอ่ะอือสมัยนี้มีอะไรบ้างเออ
00:11:27 → 00:11:32 ก็เยอะค่ะเพราะว่าเอ่อพ่อแม่รักแหละอแล้ว
00:11:32 → 00:11:35 ก็อยากให้ลูกเรียนดีเรียนเก่งอืแต่สุด
00:11:35 → 00:11:37 ท้ายถ้าลูก
00:11:38 → 00:11:41 เอ่ออยากไม่อยากเรียนอย่างที่พ่อแม่
00:11:41 → 00:11:46 ต้องการอือ่าหรือว่าอยากเที่ยวบ้างอยากคบ
00:11:46 → 00:11:50 เพื่อนหรือว่าอะไรก็ตามเนี่ยแล้วพ่อแม่
00:11:50 → 00:11:53 เนี่ยไม่เห็นด้วยมีความรู้สึกเฮ้ยทำไมไม่
00:11:53 → 00:11:56 ตั้งใจเหรียนทำไมอยากไปเที่ยวทำไมอยากจะ
00:11:56 → 00:11:58 ไปแต่หาแต่เพื่อนไม่อยู่บ้านอะไรอย่าง
00:11:58 → 00:12:02 เงี้ยคือลูกก็ไม่ได้ดั่งใจพ่อแม่เออใช่ม
00:12:02 → 00:12:04 เล่นเกมเล่นเกมเยอะโอ้โหอันนี้อันนี้เป็น
00:12:04 → 00:12:06 เรื่องใหญ่มากเลยเรื่องเล่นเกมเรื่องอะไร
00:12:06 → 00:12:10 คือแสดงว่าในสภาวะเนี้ยไอ้คำว่าไม่ได้
00:12:10 → 00:12:12 ดั่งใจแล้วเราก็ทุกข์ะททมกับมันแล้วเราก็
00:12:12 → 00:12:15 ไม่พึงพอใจแล้วก็ขุ่นมัวเนี่ยมันมีจาก
00:12:15 → 00:12:19 ทั้ง 2 ฟากนะใช่เพียงแต่ว่าทั้ง 2 ฟาก
00:12:19 → 00:12:23 เนี่ยข้อที่น่าสนใจก็คืออย่างฟากของพ่อ
00:12:23 → 00:12:27 แม่เนี่ยที่ที่ลูกไม่ได้หนั่งใจเนี่ยค่ะ
00:12:27 → 00:12:30 มันมาจากความที่เป็นความความปรารถนาดีที่
00:12:30 → 00:12:33 พ่อแม่มีต่อลูกไงออใช่ค่ะแต่ว่ามันเป็น
00:12:33 → 00:12:37 ความปรารถนาดีที่บางทีอ่ะเราอาจจะลืมอะไร
00:12:37 → 00:12:39 ไปบางอย่าง
00:12:39 → 00:12:44 อออย่างเช่นมีมีเมื่อเร็วๆเพี่อ้อยผมเห็น
00:12:44 → 00:12:47 ผมเห็นโพสต์โพนึงแล้วมันมันจะว่าขำก็ขำนะ
00:12:47 → 00:12:51 แต่ว่าเป็นห่วงก็เป็นห่วงนะอือคือมีแม่คน
00:12:51 → 00:12:54 นึงเนี่ยคือลูกเ้าไม่ได้ดั่งใจเา้าอก็คือ
00:12:54 → 00:12:57 ลูกเยังเรียนอนุบาลอยู่เลยนะอืเสร็จแล้ว
00:12:57 → 00:13:00 ลูกเค้าก็เขียนหนังสือไม่ได้คือยังเขียน
00:13:00 → 00:13:03 หนังสือไม่เก่งอ่ะค่ะแล้วครูก็ให้กันบ้าน
00:13:03 → 00:13:06 มาใช่ป่ะค่ะให้การบ้านมาแล้วก็ให้ลูกฝึก
00:13:06 → 00:13:09 เขียนลูกเขียนไม่ได้ไม่ได้ตังใจแม่แม่
00:13:09 → 00:13:13 เขียนเองหรอคะแม่เขียนให้อืเยอะๆเพราะว่า
00:13:13 → 00:13:17 นี่ไงแล้วปรากฏว่าแม่เขียนให้แล้วครูเ
00:13:17 → 00:13:20 เขียนคอมเมนต์มาว่าไงรูก็รู้ครูเค้าเขียน
00:13:20 → 00:13:23 ว่าไงคอมเมนต์ว่าอะไรรู้มั้ยคุณแม่กรุณา
00:13:23 → 00:13:25 อย่าใช้มือซ้ายเขียนแท
00:13:25 → 00:13:30 ลวงเออครูก็น่ารักเออค่ะแสดงว่าครูก็รู้
00:13:31 → 00:13:34 อืแต่กรณีอย่างเงี้เนี่ยพี่ห้อยเวลาที่
00:13:34 → 00:13:38 ลูกอ่ะที่ไม่ได้ดั่งใจพ่อแม่เนี่ยผมมี
00:13:38 → 00:13:41 ความรู้สึกว่าที่ที่ต้องระมัดระวังอันนึง
00:13:41 → 00:13:45 ก็คือว่าเราก็จะต้องเข้าใจแล้วก็ให้โอกาส
00:13:45 → 00:13:50 เได้เรียนรู้อ่ะใช่ๆคือต้องอดทนแล้วก็ให้
00:13:50 → 00:13:56 ช่วงเวลาของการที่ลูกจะเรียนรู้อ่ามันมัน
00:13:56 → 00:14:00 ไม่เร็วใช่แล้วอาศัยควความอดทนของพ่อแม่
00:14:00 → 00:14:03 อ่าค่ะต้องสังเกตอย่างละเอียดนะแล้วก็
00:14:03 → 00:14:06 เพื่อเราจะได้ให้เค้าในที่สุดแล้วเจะได้
00:14:06 → 00:14:10 เติบโตตามที่เราอต้องการนะแต่ว่าเราก็จะ
00:14:10 → 00:14:13 ต้องให้โอกาสเ้าแล้วให้เขาคได้เรียนรู้
00:14:13 → 00:14:16 เหมือนเหมือนในคลิปต่างๆอ่ะพวกคนต่าง
00:14:16 → 00:14:20 ประเทศอ่ะลูกกินข้าวอุยหม่อมแหมแล้วเ
00:14:20 → 00:14:24 กระจัดกระจำเค้าก็ให้ทำใช่แต่ของเราเนี่ย
00:14:24 → 00:14:27 ไม่ได้ไม่ได้คือเดี๋ยวเลอะเทอะต้องป้อน
00:14:27 → 00:14:31 ป้อนเออแล้วก็เชสะอาดเลยเออเออแต่ลูกก็ทำ
00:14:31 → 00:14:36 ช่วยตัวเองไม่ได้เออๆสมัยก่อนมีมีญาติๆ
00:14:36 → 00:14:41 เนี่ยเอ่อรักลูกชายฮะ 7 ขวบลูกชายยังติด
00:14:41 → 00:14:44 กระดุมเเสื้อไม่เป็นเลยค่ะอืนี่ไงเพราะ
00:14:44 → 00:14:46 ฉะนั้นไอ้สภาวะของความไม่ได้ดั่งใจเนี่ย
00:14:46 → 00:14:50 ในกรณีของพ่อแม่ที่ปรารถนาดีต่อลูกนะความ
00:14:50 → 00:14:52 ปรารถนาดีอย่างเดียวอ่ะอแล้วอยากให้ลูก
00:14:53 → 00:14:55 ได้หน่งใจอย่างเดียวเนี่ยไม่พอค่ะมันจะ
00:14:55 → 00:14:58 ต้องมีเรื่องของการที่ให้ให้โอกาสให้เค้า
00:14:58 → 00:15:01 ได้เรเรียนรู้อือต้องสังเกตให้โอกาสแล้ว
00:15:01 → 00:15:04 ต้องอดทนด้วยนะค่ะแล้วต้องมีวิธีในการที่
00:15:04 → 00:15:08 เราจะค่อยๆสอนเค้าอย่างผมผมเคยเห็นเด็ก 2
00:15:08 → 00:15:12 คนที่อยู่ในละแวกบ้านนะพี่อ้อยคือคุณแม่
00:15:12 → 00:15:18 เค้าเลี้ยงลูกเนี่ยนะเค้าแบบเป็นลูกฝาแฝด
00:15:18 → 00:15:19 แล้ว
00:15:19 → 00:15:22 ก็ยังยังเรียนอนุบาลอยู่เลยอแล้วเด็กฝา
00:15:23 → 00:15:25 แฝดเนี่ยก็คือจะทะเลาะกันตลอดเวลาเรื่อง
00:15:25 → 00:15:29 แย่งของอเป็นธรรมดาเอจะจะแย่งของตลอดเวลา
00:15:29 → 00:15:32 เพราะฉะนั้นวิธีที่แม่เขจะสอนลูกเก็คือเา
00:15:32 → 00:15:35 ไม่อยากให้ลูกแย่งของค่ะเคก็เลยใช้วิธี
00:15:36 → 00:15:39 การซื้อ 2 ชิ้นใช่แล้วซึ่งดูเหมือนเป็น
00:15:39 → 00:15:43 วิธีปกตินะพี่อ้อยแต่ผมมองว่าเฮ้ยอย่าง
00:15:43 → 00:15:45 งี้เนี่ยมันจะทำให้เขาขาดโอกาสในการเรียน
00:15:45 → 00:15:50 รู้อเรื่องของการที่แบบแบ่งปันแบ่งปัน
00:15:50 → 00:15:52 หรือว่าบางทีเราก็จะต้องไม่ได้แด่งใจทุก
00:15:52 → 00:15:56 ครั้งอ่าอย่างเงี้ยออแล้วเราต้องต้อง
00:15:56 → 00:16:00 สังเกตต้องอดทนมากเลยค่ะค่ะแล้วมีอยู่วัน
00:16:00 → 00:16:04 นึงพี่อ้อยผมก็ทดลองเนื่องจากว่าก็รู้จัก
00:16:04 → 00:16:06 กันน่ะสนิทกันนี่แหละอยู่ใกล้ๆบ้านกัน
00:16:06 → 00:16:09 เนี่ยค่ะแล้วก็ก็เคยเจอกันเคยเล่นกัน
00:16:09 → 00:16:14 เนี่ยค่ะผมก็ซื้อเป็นทอฟฟี่ไปฝาก
00:16:15 → 00:16:18 อืเป็นลูกอมที่เเรียกว่าเป็นลูกมลูกอมที่
00:16:18 → 00:16:22 เด็กๆชอบและมีประโยชน์คือเป็นนมอัดเม็ดนะ
00:16:22 → 00:16:28 ฮะออแต่มีอยู่ถุงเดียวออเออทีแรกมีตั้งใจ
00:16:28 → 00:16:33 ตั้งใจตั้งใจให้เลยให้ถุงเดียวเลยเออพอคน
00:16:33 → 00:16:37 นึงได้ไปปุ๊บฉีกปุ๊บกินเลยอืออีกคนนึงจะ
00:16:37 → 00:16:41 ไปขอแบ่งไม่ให้ไม่ให้เลยอืไม่ให้เลยพอไม่
00:16:41 → 00:16:46 ให้เสร็จปุ๊บทำไงล่ะทีนี้ผมก็บอกว่าไปบอก
00:16:46 → 00:16:49 เบอกว่าแบ่งแบ่งให้คุณลุงสักเม็ดได้มั้ย
00:16:49 → 00:16:53 อ่ะอะไรอย่างเงี้ยเออเาก็ใช่มคะคิดอยู่
00:16:53 → 00:16:57 นานเลยแป๊บนึงโอขนาดคนคนที่เป็นคนให้พอ
00:16:57 → 00:17:01 ยังยังคิดเอคิดอยู่เอค่ะแล้วก็เก็ในที่
00:17:01 → 00:17:05 สุดเก็แบ่งมาอือเแบ่งมาเสร็จผมบอกว่าแล้ว
00:17:05 → 00:17:09 แบ่งให้น้องเม็ดนึงได้มั้ยอ่ะอืออะไร
00:17:09 → 00:17:13 อย่างเงี้ยเบอกเไม่ให้อืผมก็เลยบอกงั้น
00:17:13 → 00:17:15 เดี๋ยวลุงก็แบ่งของลุงให้อือให้แล้วกัน
00:17:16 → 00:17:21 อะไรอย่าเงี้ยค่ะคือค่อยๆด้วยความอคือเรา
00:17:21 → 00:17:24 ต้องค่อยๆให้เค้าได้ได้ได้สังเกตแล้วก็
00:17:24 → 00:17:28 ได้มีประสบการณ์ได้มีอะไรบางอย่างที่แสดง
00:17:28 → 00:17:32 ให้เห็นว่าอืต้องรู้จักแบ่งปันน่ะค่ะแล้ว
00:17:32 → 00:17:35 ก็มันก็นำมาสู่อันนี้ต้องเป็นคือการแก้ไข
00:17:35 → 00:17:37 เด็กหรือพิธีกรรมแบบนี้นะพี่อ้อยมันไม่
00:17:38 → 00:17:41 สำเร็จเบ็ดเสร็จในครั้งเดียวนะใช่ต้องใช้
00:17:41 → 00:17:45 เวลาเยอะค่ะคราวหน้านะมีอีกครั้งนึงถัดมา
00:17:45 → 00:17:49 ผมลองอีกออแต่ว่าผม
00:17:49 → 00:17:53 ลองไม่ใช่ให้ 2 อันให้อันเดียวเหมือนเดิม
00:17:53 → 00:17:55 ให้อีกคนนึงให้อีกคน
00:17:55 → 00:17:58 นึงเรก็ให้เค้าเรียนรู้เรื่องเกี่ยวกกัน
00:17:58 → 00:18:02 แบ่งปันแบบไขว้ไปไขว้มาค่ะอย่างเงี้ยออ
00:18:02 → 00:18:04 เพราะฉะนั้นในสภาวะของแบบอะไรที่ไม่ได้
00:18:04 → 00:18:08 หนั่งใจเลยเนี่ยผมมองว่าถ้าได้เรียนรู้นะ
00:18:08 → 00:18:12 เออได้เรียนรู้ใช่แล้วก็เราจะต้องมองเห็น
00:18:12 → 00:18:15 ว่าในสภาวะของไม่ได้หนั่งใจเนี่ยในความ
00:18:15 → 00:18:19 เป็นจริงในบางสถานการณ์มันจำเป็นมากอืๆ
00:18:19 → 00:18:20 แล้วมันจะเป็นสิ่งที่ทำให้เราเกิดการ
00:18:21 → 00:18:26 พัฒนามากค่ะถ้าพูดถึงภาพง่ายๆเลยเนาะถ้า
00:18:26 → 00:18:29 สมมุติว่าเด็กคนนึงเกิดมาปุ๊บที่เขาเรียก
00:18:29 → 00:18:33 ว่าคาบช้อนเงินช้อนทองอ่ะอืออกมาปุ๊บพ่อ
00:18:33 → 00:18:38 แม่ตามใจทุกสิ่งจะเอาอะไรได้หมดอืเออเด็ก
00:18:38 → 00:18:42 คนนั้นจะเติบโตมายังไงเนี่ยโอ้โหเค้าเค
00:18:42 → 00:18:46 ผิดหวังเล็กๆแค่ครั้งเดียวคือพ่อแม่เนี่ย
00:18:46 → 00:18:49 เดี๋ยวก็ตายอืแล้วถ้าสมมุติเเติบโตขึ้นมา
00:18:49 → 00:18:53 บนไม่มีความไม่ได้เรียนรู้จากความผิดหวัง
00:18:53 → 00:18:57 เลยอือถ้าเผิดหวังสักนิดเดียวเนี่ยอโหจะ
00:18:57 → 00:19:01 เกิดอะไรกับชีวิตโหเนี่ยถึงเป็นเรื่องที่
00:19:01 → 00:19:05 น่าเป็นห่วงแล้วน่าน่าสงสารมากนะค่ะผมเผม
00:19:05 → 00:19:08 เคยเจอเคสแบบนี้เยอะมากเลยเคยมีเคยมีเด็ก
00:19:08 → 00:19:12 มัธยมคนนึงนะพี่ที่แบบว่าเาเป็นลูกของคน
00:19:12 → 00:19:16 ที่ทำธุรกิจใหญ่นะถ้าบอกผลิตภัณฑ์นี่รู้
00:19:16 → 00:19:21 เลยนะฮะแล้วก็พ่อแม่เค้าก็จะต้องให้ลูก
00:19:22 → 00:19:24 เค้าเนี่ยใช้แต่ของแบรนด์เนมเท่านั้นอ
00:19:24 → 00:19:27 เอ่าค่ะแล้วทุกอย่างก็จะถูกจัดเตรียมไว้
00:19:27 → 00:19:31 ให้อย่างพร้อมอืสมบูรณ์แบบเลยแหละมาแนว
00:19:31 → 00:19:34 นี้เลยค่ะมาแนวนี้เลยฮะค่ะแล้วก็พอในที่
00:19:34 → 00:19:37 สุดจบมัธยมปุ๊บเขาก็ต้องไปเรียนต่อต่าง
00:19:37 → 00:19:40 ประเทศอือก็ดำเนินการจนกระทั่งได้เรียนใน
00:19:40 → 00:19:44 มหาวิทยาลัยต่างประเทศอก็ไปเลยนะฮะอพอไป
00:19:44 → 00:19:47 ถึงที่ต่างประเทศปุ๊บเนี่ยก็จะต้องไป
00:19:47 → 00:19:51 ดำเนินการเรื่องการจัดหาหอพักอฮอยู่ของ
00:19:51 → 00:19:55 ตัวเองอือไม่ถึงเดือนเลยกลับบ้านเลย
00:19:55 → 00:19:58 ออเพราะว่าไม่สามารถจัดการเรื่องแบบนี้
00:19:58 → 00:20:02 ได้เลยออเนี่ยมันเป็นมันเป็นเหตุการณ์ที่
00:20:02 → 00:20:07 มันเกิดขึ้นแบบซ้ำแล้วซ้ำเล่าอ่ะออแล้วก็
00:20:07 → 00:20:10 มันทำให้เราเห็นเลยว่านึกย้อนไปถึงต้น
00:20:10 → 00:20:13 เรื่องที่ทำให้ผมเห็นมีความคิดเรื่อง
00:20:13 → 00:20:16 เกี่ยวกับพวกนี้ก็คือว่าคนบางคนที่มองว่า
00:20:16 → 00:20:19 โหชีวิตฉันดีจังเลย่ะได้ด่งใจทุกเรื่อง
00:20:19 → 00:20:24 เงี้ยอออกลายเป็นว่าถ้าแบบเพลินๆไม่ระมัด
00:20:24 → 00:20:27 ระวังนี่ชีวิตจะลำบากมากเลยนะอใช่ๆแล้ว
00:20:27 → 00:20:29 ว่าใเราเราจะ
00:20:29 → 00:20:34 เราจะหลงไปกับความสบายที่มันมีพร้อมพลัก
00:20:34 → 00:20:37 อ่ะออือๆแล้วเราก็เลยจะไม่ต้องดิ้นรน
00:20:37 → 00:20:41 เพื่อช่วยเหลือตัวเองทำตัวทำตัวเองให้ทำ
00:20:41 → 00:20:45 ได้ในบางในในเรื่องที่จำเป็นอือพี่อ้อย
00:20:45 → 00:20:49 มองว่าถ้าเราทำเป็นทำได้แล้วเรามีความ
00:20:49 → 00:20:52 สมบูรณ์ูสุขเราเลือกที่จะไม่ทำหรือทำบาง
00:20:52 → 00:20:56 ครั้งจะลุกขึ้นมาทำก็ทำได้แต่บางครั้งฉัน
00:20:56 → 00:20:58 ก็อ่าไม่ทำก็ได้อะไรอย่างเงี้ยอีกอีก
00:20:58 → 00:21:01 เรื่องนึงอแต่ถ้าทุกอย่างมันเซิร์ฟมาแบบ
00:21:01 → 00:21:05 ดีสมบูรณ์ทุกอย่างเลยแล้วเราก็เลยกลาย
00:21:05 → 00:21:08 เป็นไม่ทำอืมันจะกลายเป็นว่ายามที่คุณ
00:21:08 → 00:21:12 จำเป็นต้องทำเนี่ยคุณจะทำไม่ได้คุณจะช่วย
00:21:12 → 00:21:14 เหลือตัวเองไม่ได้ใช่ไอ้สภาวะที่ไม่ได้
00:21:14 → 00:21:16 หนั่งใจเนี่ยพี่อ้อยมันกลายเป็นต้นทุนที่
00:21:16 → 00:21:19 ทำให้ปัจจุบันเนี้ยหลายเรื่องเลยนะพี่
00:21:19 → 00:21:22 อ้อยมีวันนึงผมก็นั่งนึกอยู่ผมกำลังตอน
00:21:22 → 00:21:24 นี้ผมก็ที่ผมทำกิจกรรมบ่อยๆอันนึงก็คือ
00:21:24 → 00:21:26 เรื่องการประดิษฐ์เครื่องดนตรีจากวัสดุ
00:21:26 → 00:21:30 เหลือใช้อค่ะมีวันทำๆไปเสนึกเอ๊นี่มันมา
00:21:30 → 00:21:33 จากไหนวะเนี่ยนะคนึกนึกลองนึกย้อนไปย้อน
00:21:33 → 00:21:36 มาไปเจอตอนที่ผมเป็นเด็กๆมาๆเลยนะพี่อ้อย
00:21:36 → 00:21:42 อือผมก็มีเอ่อหลานชายอยู่คนนึงอือก็อายุ
00:21:42 → 00:21:47 ห่างกันประมาณซักน่าจะ 7-8 ปีนะก็คือเก็
00:21:47 → 00:21:49 เล็กกว่าเราอย่าเงี้ยแล้วเ้าเป็นเด็กที่
00:21:49 → 00:21:52 เค้ามีของเล่นเยอะหืแต่เราอายุห่างกัน
00:21:52 → 00:21:56 เนี่ย 6-7 ปีเนี่ยเราก็ยังเป็นเด็กอยู่นะ
00:21:56 → 00:22:00 แต่เราไม่มีของเล่นไงออืแล้วเวลาที่เราไป
00:22:00 → 00:22:03 เล่นของเล่นเค้าอ่ะพี่ห้อยค่ะมันหวงมาก
00:22:03 → 00:22:06 เลยเออต้องเราจะเล่นของเล่นของเค้าได้ต่อ
00:22:06 → 00:22:10 เมื่ออือเค้าไม่อยู่หรือเค้าไม่เล่นอืแต่
00:22:10 → 00:22:13 ถ้าเกิดถึงแม้เค้าไม่เล่นนะอือแล้วเราไป
00:22:13 → 00:22:16 เล่นตอนที่เค้าอยู่นะถ้าเรู้เจะมาเล่นทัน
00:22:16 → 00:22:21 ทีออเคจะไม่ให้เราเล่นโอ้โหคือเราขาดแคลน
00:22:21 → 00:22:24 ของเล่นไงอจนทมีอยู่วันนึงไอ้ของเล่นชิ้น
00:22:24 → 00:22:27 นึงที่ผมแบบเล็งปรารถนาอยากเล่นของเา้า
00:22:27 → 00:22:30 มากเลยคืออคเป็นรถรถสามล้ออือรถถีบของ
00:22:30 → 00:22:33 เด็กอ่ะค่ะสามล้อเนี่ยเราอยากถีบมากเลย
00:22:33 → 00:22:37 แต่ว่ามันหวงสุดฤทธิ์อือจนกระทั่งวันนึง
00:22:37 → 00:22:39 เ้าไม่ห่วงมันต่อไปเพราะอะไรรู้มั้ยอื
00:22:39 → 00:22:44 เพราะมันหักอืคือรถสล้อมันก็จะต้องมีแฮนด
00:22:44 → 00:22:46 ใช่มั้ยฮะคแล้วข้างหน้าก็จะมีล้อ 1 ล้อ
00:22:47 → 00:22:49 อือๆแล้วก็จะมีเบาะแล้วก็ข้างหลังก็มี 2
00:22:49 → 00:22:52 ล้อใช่ไอ้จุดเชื่อมระหว่างไอ้
00:22:52 → 00:22:58 ตรงคานตรงกับคอที่แห่นน่ะมันจะมีจุด
00:22:58 → 00:23:02 เชื่อมเป็นเหล็กอ่ะอืมันมันหักอือฮึก็คือ
00:23:02 → 00:23:06 มันก็เล่นไม่ได้ต่อไปเออเค้าก็ทิ้งค่ะพอเ
00:23:06 → 00:23:09 ทิ้งเสร็จปึ๊บผมก็ผมจำได้ตอนผมเป็นเด็ก
00:23:09 → 00:23:13 เนี่ยผมทำผมก็นั่งจ้องมันนะแล้วก็นึ่งใจ
00:23:13 → 00:23:16 ว่าทำยังไงนะเราถึงจะได้รถสามล้อคันนี้
00:23:16 → 00:23:20 กลับมาเล่นเหมือนเดิมอืแต่เราอ่ะไม่มี
00:23:20 → 00:23:22 ความสามารถเรื่องการอ๊อกลงอ๊อกเหล็กแล้ว
00:23:22 → 00:23:26 ไม่เลยมันยังเด็กผมก็เลยลองผมจำได้วิธี
00:23:26 → 00:23:28 ตอนที่ผมใช้ก็คือ
00:23:28 → 00:23:31 เอาเอาสำล้อเนี่ยวางไว้อย่างงี้ก่อนแล้ว
00:23:31 → 00:23:35 แฮนดมันหักใช่มั้ยฮะค่ะก็ให้มันวางลาบไป
00:23:35 → 00:23:38 แล้วเอาบริเวณที่เป็นแฮนด์เนี่ยไปวางพาด
00:23:38 → 00:23:42 อยู่ตรงตรงเบาะนั่งอืมันก็จะยาวๆไปใช่
00:23:42 → 00:23:45 มั้ยฮะค่ะแล้วตอนนี้รูปทรงมันจะคล้ายๆ
00:23:46 → 00:23:48 โกคาสละ
00:23:48 → 00:23:52 อ๋อโอเคไอ้ไอ้แฮนที่จับอ่ะเราก็ต้องเราก็
00:23:52 → 00:23:55 ต้องโค้งตัวไปข้างหน้าอือย่างงี้ไม่ต้อง
00:23:55 → 00:23:57 โค้งเลยก็คือไอ้แฮนดที่เราจับปกติมือเรา
00:23:57 → 00:24:01 จะอยู่ข้างบนใชตอนนี้ขไอ้แฮนดเนี่ยมันไป
00:24:01 → 00:24:03 อยู่ตรงเบาะออเวลาเรานั่งเราก็นั่งทับ
00:24:03 → 00:24:07 แฮนดไปด้วยอ๋อนะค่ะแล้วมันก็จะมีมัน
00:24:07 → 00:24:11 บังคับได้เหรอคะเลี้ยวเราก็หาเชือกมา
00:24:11 → 00:24:15 มัดอ่าโอเคโอเคมัดเสร็จแล้วเวลาเลี้ยว
00:24:15 → 00:24:18 เนี่ยเราก็บังคับแฮนด์ซึ่งมันอยู่ใต้ใต้
00:24:18 → 00:24:21 ก้นเราที่เรานั่งทับมาแล้วก็เลี้ยวไป
00:24:21 → 00:24:24 เลี้ยวมาอย่างเงี้ยอันนี้เขาเรียกว่าจิต
00:24:24 → 00:24:26 วิญญาณแห่งการเป็นนักประดิษฐ์เกิดขึ้นณ
00:24:26 → 00:24:30 เวลานั้นเองใช่ทำให้ผมนึกเลยว่าเฮ้ยต้อง
00:24:30 → 00:24:34 ขอบคุณชีวิตที่มันไม่ได้ดั่งใจตอนนั้นน่ะ
00:24:34 → 00:24:37 ค่ะมันทำให้เรามองทุกอย่างไปแบบตั้งแต่
00:24:37 → 00:24:41 นั้นไปข้างหน้าตลอดเออทำยังไงจะทำให้ได้
00:24:41 → 00:24:44 ใช่อือแล้วก็นั่งจ้องมันวิธีนี้เป็นวิธี
00:24:44 → 00:24:47 ที่ผมใช้จนปัจจุบันนี้นะพี่อ้อยอเจออะไร
00:24:47 → 00:24:49 บางอย่างมาผมก็นั่งจ้องมันว่าอืเราจะทำ
00:24:50 → 00:24:54 ยังไงกับมันดีอืค่ะแล้วแล้วการทำอันเนี้ย
00:24:54 → 00:24:58 ทราบมาว่าพี่วีก็ไม่ได้สำเร็จได้ดีทุก
00:24:58 → 00:25:02 ครั้งก็มีการทำผิดพลาดสูญเสียเยอะมากเยอะ
00:25:02 → 00:25:06 ใช่แต่ก็ยังคงทำต่อก็ยังทำอยู่อ่าจน
00:25:06 → 00:25:08 สำเร็จใช่แล้วในแต่ละเวอร์ชั่นในแต่ละ
00:25:08 → 00:25:12 สเต็ปเนี่ยมันจะพัฒนาขึ้นเรื่อยๆค่ะเออ
00:25:12 → 00:25:15 ทุกการลงมือทำเนาะเราได้เรียนรู้อันนั้น
00:25:15 → 00:25:19 มันก็เลยกลายเป็นว่าวันเเราแบ่งปันกัน
00:25:19 → 00:25:21 เรื่องอะไรที่มันไม่ได้ดั่งใจเงี้ยปกติ
00:25:21 → 00:25:24 เราก็จะขุ่นมัวเราไม่พึงพอใจมันเนี่ยใช่
00:25:24 → 00:25:27 แต่ว่าผมคิดว่าเราสามารถจัดการกับสภาวะ
00:25:27 → 00:25:30 ของการที่เฮ้ยไม่ได้หนั่งใจเนี่ยอด้วยการ
00:25:30 → 00:25:33 ปรับไม่ปรับเปลี่ยนสิ่งนั้นให้ได้หนั่งใจ
00:25:33 → 00:25:36 นะอืแต่ด้วยการปรับเปลี่ยน mindset ของ
00:25:36 → 00:25:39 เราค่ะที่มีต่ออะไรที่ไม่ได้หนั่งใจ
00:25:39 → 00:25:43 เนี่ยหมดเวลายังคะพี่วีกำลังจะหมดเวลา
00:25:43 → 00:25:46 แล้วเหรอหาแง่คิดมุมมอง
00:25:46 → 00:25:50 ที่ที่ดีจากมันค่ะแล้วชีวิตเราจะเปลี่ยน
00:25:50 → 00:25:54 ไปอือแล้วก็วันนี้ก็พอดีหมดเวลาพอดีนะฮโอ
00:25:54 → 00:25:56 เสียดายเสียดายมากเลยเพราะว่าพี่อ้อยน่า
00:25:56 → 00:25:59 จะมีเรื่องเล่าใช่มั้ยจงค่ะปิ๊งขึ้นมาเลย
00:25:59 → 00:26:01 ใช่มั้ยค่ะยาวมั้ยพี่ห้อยถ้าไม่ยาวต่อได้
00:26:01 → 00:26:04 หน่อยนึงเหรอค่ะสั้นนิดเดียวค่ะเมื่อเช้า
00:26:04 → 00:26:09 นี้เองค่ะเฮะคือตอนเนี้ยเอ่อลูกขอรถไปใช้
00:26:09 → 00:26:14 อืนะคะแล้วก็วันไหนที่แม่ใช้ลูกก็จะจะรู้
00:26:14 → 00:26:17 ก็ไม่ได้เอารถไปอันนี้เนี่ยเมื่อช้าอ่า
00:26:17 → 00:26:20 เมื่อวานเขาก็ใช้เราก็บอกอย่าลืมเอากุญแจ
00:26:20 → 00:26:23 มาให้แม่จนกระทั่งเช้าวันนี้จะเอาออกมาละ
00:26:23 → 00:26:27 กุญแจก็ยังไม่มาอืพอเอ่อแต่ว่าเค้าไปทำ
00:26:27 → 00:26:31 งานละอืปิ๊งแรกเลยเนี่ยคิดว่าลืมแน่ๆเลย
00:26:31 → 00:26:36 อืแต่หยุดตัวเองค่ะอืถ้าเราโทรไปหาลูก
00:26:36 → 00:26:40 เพราะเไปแล้วอว่าลืมกุญแจเอามาให้แม่ล่ะ
00:26:40 → 00:26:44 สิออย่างเงี้ยก็คือเราไม่ได้ดั่งใจว่าลูก
00:26:44 → 00:26:46 ทำไมเราบอกแล้วว่าให้เอากุญแจมาวางเราไม่
00:26:46 → 00:26:50 มาอืเราก็หยุดแล้วเราก็บอกว่าเราจะไม่ใช้
00:26:50 → 00:26:53 คำถามแบบนั้นอเพราะฉะนั้นเราจะถามเขาว่า
00:26:53 → 00:26:58 ลูกฝากกุญแจไว้ที่ไหนอืเออเบอกออฝากแม่
00:26:58 → 00:27:01 บ้านไวแล้วเออมันเลยกลายเป็นโอเคราบรื่น
00:27:01 → 00:27:04 แต่ถ้าเราตั้งคำถามแรกที่เราคิดอ่ะอไม่
00:27:04 → 00:27:09 ได้ดั่งใจไงฉันนึกแล้วว่าบอกแล้วลืมเออ
00:27:09 → 00:27:12 เนี่ยลืมใช่มั้ยถ้าโทรไปนะลืมใช่มั้ยลืม
00:27:12 → 00:27:15 กุญแจใช่มั้ยโอ้เป็นเรื่องเป็นเรื่องอีก
00:27:15 → 00:27:18 นั่นแหละเราอ่ะต้องกลับมาเบรคตัวเองค่ะ
00:27:18 → 00:27:20 แสดงว่าในสภาวะไม่ได้่งใจเนี่ยเมื่อกี้
00:27:20 → 00:27:24 พี่ย่อแค่คำว่าหยุดนิดนึงแล้วก็ใช่แล้วก็
00:27:24 → 00:27:27 พิจารณาก่อนใช่โอเพราะฉะนั้นเนี่ยเห็น
00:27:27 → 00:27:30 มั้ยนะครับคุณผู้ฟังสิ่งที่ไม่ได้แ่งใจใน
00:27:30 → 00:27:33 ชีวิตเรามีเยอะมากแต่เราสามารถที่จะเผชิญ
00:27:33 → 00:27:36 หน้ากับมันได้โดยที่เรายังคงไม่ขุ่นมัว
00:27:36 → 00:27:39 ค่ะนะครับศัลกรรมความสุขในวันนี้ก็ต้องลา
00:27:39 → 00:27:42 ไปก่อนนะครับผมพี่วีและพี่อ้อยสวัสดีครับ
00:27:42 → 00:27:44 สวัสดี
00:27:44 → 00:27:47 ค่ะติดตามรายการทางเว็บไซต์และ
00:27:47 → 00:27:50 แอปพลิเคชันของ Thai PBS podcast
00:27:50 → 00:27:53 spotify Sou Cloud Google podcast
00:27:53 → 00:27:56 Apple podcast และ YouTube Channel
00:27:56 → 00:28:00 Thai PBS podcast tai PBS podcast
00:28:00 → 00:28:03 View the world via The Voice
00:28:03 → 00:28:08 [เพลง]