00:00:06 → 00:00:09 สวัสดีครับผมวีระพงษ์ทวีศักดิ์ดิฉันสุด
00:00:09 → 00:00:13 ธิดาพรปิเปตและนี่คือศัลยกรรมความสุขราย
00:00:13 → 00:00:17 การที่ฟังแล้วทำให้คุณมีความสุขมากขึ้นมี
00:00:17 → 00:00:19 ความทุกข์น้อยลง
00:00:19 → 00:00:23 คุณผู้ฟังคะในชีวิตคนเราทุกคน
00:00:23 → 00:00:27 มันต้องมีการทำผิดพลาดบ้างแหละถ้าพี่วีทำ
00:00:27 → 00:00:31 ผิดพลาดพี่บีจะทำยังไงคะโอ้โหเป็นคำถาม
00:00:31 → 00:00:34 ที่แบบว่าตอบยากผมมี 2 คำตอบครับถ้าเกิด
00:00:34 → 00:00:36 ผมทำผิดนะ
00:00:36 → 00:00:40 อันที่ 1 ก็คือก็ทำเฉยๆไป
00:00:40 → 00:00:44 หรือวิธีที่ 2 ก็คือถ้าผมผิดผมขอโทษ
00:00:44 → 00:00:48 [เพลง]
00:00:48 → 00:00:51 เป็นไงครับ 2 วิธีนี้อันไหนดีครับ
00:00:51 → 00:00:55 เฉยไม่น่าจะดีมั้งคะแต่ว่าเป็นวิธีเอาน่า
00:00:55 → 00:00:59 สนใจนะก็ทำผิดแล้วก็ทำเฉยๆไปอย่างนี้
00:00:59 → 00:01:02 ไม่น่าจะดีใช่ไหมแต่อันที่ 2 อ่ะถ้าผมผิด
00:01:03 → 00:01:08 ปกติ
00:01:08 → 00:01:12 ว่าประเด็นวิธีที่ 1 นะเวลาที่คนส่วนใหญ่
00:01:12 → 00:01:16 ทำความผิดนะก็ทำเฉยๆไปอันที่ 1 วิธีที่ 1
00:01:16 → 00:01:20 วิธีที่ 2 ขอโทษ
00:01:20 → 00:01:25 ทุกคนก็ตอบว่าวิถีที่ 2 อ่ะดีแต่ส่วนใหญ่
00:01:25 → 00:01:28 คนส่วนใหญ่จะใช้วิธีไหน
00:01:28 → 00:01:33 เฉยไว้ก่อนทำเนียนไปก่อนจะว่าค่ะนั่นน่ะ
00:01:33 → 00:01:34 สิ
00:01:34 → 00:01:38 ทั้งๆที่เราก็รู้นะว่าวิถีที่ 2 ดีแต่ว่า
00:01:38 → 00:01:44 ทำไมคนทั่วไปไม่ทำแล้วก็มักจะเลือก
00:01:44 → 00:01:47 ตีเนียนไปก่อนเผื่ออาจจะแบบว่าเผื่อเขา
00:01:47 → 00:01:50 จับไม่ได้มั้ง
00:01:50 → 00:01:55 แล้วก็ถ้าขอโทษเนี่ยบางคนก็ยัง
00:01:55 → 00:02:00 ขอโทษแบบเออขอโทษหรือไม่ก็ขอโทษก็ได้คือ
00:02:00 → 00:02:02 ใจไม่ขอโทษ
00:02:02 → 00:02:04 [เพลง]
00:02:04 → 00:02:07 ซึ่งคนไม่ชอบแบบนี้นะคะยิ่งหนักเลยใช่ไหม
00:02:07 → 00:02:10 ยิ่งหนักเลยซึ่งโอ้โหผมว่าเนี่ยครับ
00:02:10 → 00:02:13 เรื่องนี้เนี่ยมันเป็นเรื่องที่
00:02:13 → 00:02:17 น่ามันมีกรณีเต็มไปหมดเลยแล้วก็มันมีกรณี
00:02:17 → 00:02:20 เต็มพวกผมเองก็มีประสบการณ์เหล่านี้นะใน
00:02:20 → 00:02:23 ทุกแง่ทุกมุมนะพี่อ้อยก็น่าจะมีผมว่าคุณ
00:02:23 → 00:02:25 ผู้ฟังก็น่าจะมีตอนนี้เราลองมาดูซิว่า
00:02:25 → 00:02:28 สำรวจประสบการณ์เราเกี่ยวกับเรื่องของการ
00:02:28 → 00:02:33 ทำความผิดแล้วก็ตีเนียนหรือขอโทษเรามี
00:02:33 → 00:02:35 ประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้อย่าง
00:02:35 → 00:02:36 ไร
00:02:36 → 00:03:01 [เพลง]
00:03:01 → 00:03:04 ทำให้ไม่ได้ทำอะไรบางอย่าง
00:03:04 → 00:03:06 มันก็เลยแบบเหมือนข้ามเรื่องนั้นไปคือ
00:03:06 → 00:03:09 เนื่องจากว่าเรื่องนี้พี่อ้อยเห็นไปเห็น
00:03:09 → 00:03:13 สติ๊กเกอร์ที่ติดท้ายรถแท็กซี่นะคะปกติ
00:03:13 → 00:03:16 ท้ายรถเนี่ยมันก็จะเป็นรถบรรทุกรถอะไร
00:03:16 → 00:03:19 แล้วก็หรือว่าถ้าเป็นรถเก๋งก็จะมีเด็กใน
00:03:19 → 00:03:24 รถถ้าเป็นรถบรรทุกก็จะประมาณว่าอะไรนะสู้
00:03:24 → 00:03:27 ชีวิตเมียให้อะไรให้ขับอะไรอย่างเงี้ย
00:03:27 → 00:03:31 ประมาณนี้เนาะเยอะแยะไปก็ขำๆก็มีก็เตือน
00:03:31 → 00:03:34 ใจก็มีระวังก็มีบังเอิญแท็กซี่คันเนี้ย
00:03:34 → 00:03:37 พี่อ้อยพึ่งเคยเห็นก็คือเขาติดสติ๊กเกอร์
00:03:37 → 00:03:41 ไว้ว่าถ้าผมผิดผมขอโทษเออพอเราอ่าน
00:03:41 → 00:03:44 สติกเกอร์อันนี้ปุ๊บเนี่ยซึ่งมันมองว่า
00:03:44 → 00:03:48 เป็นเรื่องเล็กๆเป็นคำเล็กๆอยู่บนท้ายรถ
00:03:48 → 00:03:51 แท็กซี่เนี่ยแต่พอเราเจาะเอ่อขับรถตาม
00:03:51 → 00:03:54 หลังเขาเนี่ยเรารู้สึกแบบเฮ้ยใจเราแบบมัน
00:03:54 → 00:03:59 เบาๆโล่งๆไปเลยอ่าแล้วเราก็เห็นพฤติกรรม
00:03:59 → 00:04:04 ของเขาก็คือเขาจะขอเข้าขวารถทางตรงเนี่ย
00:04:04 → 00:04:09 เป็นรถบรรทุกใหญ่มาถึงเลยค่ะ
00:04:09 → 00:04:14 รถบรรทุกมันจะเสี่ยงเป็นๆหน่อยค่ะแบบไม่
00:04:14 → 00:04:15 ฮายจี้ๆๆ
00:04:15 → 00:04:18 พอพอเราเห็นอย่างนี้ปุ๊บเนี่ยเรารู้สึก
00:04:18 → 00:04:23 เลยว่าเนี่ยคนแล้วแท็กซี่เขาก็คอยประคอง
00:04:23 → 00:04:27 ไม่ได้ไปทำให้เกิดอุบัติเหตุอะไรอย่าง
00:04:27 → 00:04:31 นั้นนะคะก็เรามองแล้วว่าเออเนี่ยคนขับ
00:04:31 → 00:04:32 แท็กซี่เนี่ยคนที่จะมาติดสติ๊กเกอร์แบบ
00:04:32 → 00:04:36 นี้เขาต้องจ่ายเขาต้องเป็นคนเหมือนร่มๆ
00:04:36 → 00:04:42 อ่าในขณะที่เอ่อรถบรรทุกอ่ะไม่มีทางเอา
00:04:42 → 00:04:44 สติ๊กเกอร์นี้
00:04:45 → 00:04:49 ของตัวเองแน่ๆโดยพฤติกรรมที่เราเห็น
00:04:49 → 00:04:53 เบื้องหลังว่าเออตรงเนี้ยมันเหมือนคำ
00:04:53 → 00:04:58 เตือนใจของเจ้าของอ่ะเจ้าของรถอ่ะเออ
00:04:58 → 00:05:01 แล้วมันมันช่วยให้คำขอโทษเนี่ยมันช่วยให้
00:05:01 → 00:05:07 คนรอบๆตัวเนี่ยมันรู้สึกผ่อนคลายสบาย
00:05:07 → 00:05:12 ประมาณนี้เลยค่ะ
00:05:12 → 00:05:15 คำนี้ในสติ๊กเกอร์ที่อยู่ท้ายรถเนี่ยผม
00:05:15 → 00:05:18 จินตนาการออกเลยว่าทันทีที่เราเห็น
00:05:18 → 00:05:21 สติ๊กเกอร์แบบนี้ที่ท้ายรถคันไหน
00:05:21 → 00:05:24 พอเราได้เห็นปุ๊บเนี่ยเราได้อ่านประโยค
00:05:24 → 00:05:27 นี้ปุ๊บเนี่ยเราจะมีความรู้สึกนั้นเลยคือ
00:05:27 → 00:05:33 สบายคือนุ่มเบาสบายสดใสเรามีก็เลยก็เลย
00:05:33 → 00:05:38 นึกถึงว่าไอ้คำนี้ขอโทษเนี่ยถ้าผมผิดผมขอ
00:05:38 → 00:05:42 โทษเนี่ยมันเป็นคำที่มีอานุภาพมากเลยนะ
00:05:42 → 00:05:48 ครับแล้วเป็นอานุภาพที่น่าอัศจรรย์มาก
00:05:48 → 00:05:51 เพียงแต่ว่าพอที่ผมบอกว่าแล้วในเมื่อมัน
00:05:51 → 00:05:56 มี 2 วิธีคือตีเนียนไปทำไม่รู้ไม่ชี้ไป
00:05:56 → 00:05:58 เผื่อว่าเขาจะจับไม่ได้
00:05:58 → 00:06:00 กับขอโทษเนี่ย
00:06:00 → 00:06:04 ทำไมเรารู้ว่าแบบที่ 2 มันก็ดีแต่ทำไม
00:06:04 → 00:06:06 ส่วนใหญ่เลือกแบบที่ 1
00:06:06 → 00:06:09 ผมนึกถึงประสบการณ์ตัวเอง
00:06:09 → 00:06:13 ว่าทำไมส่วนใหญ่ผมถึงจะเลือกแบบที่ 2 ถูก
00:06:13 → 00:06:13 ไหมฮะ
00:06:13 → 00:06:17 ไม่ใช่ว่าผมเป็นคนดีไม่ใช่
00:06:17 → 00:06:21 เพียงแต่ว่าผมเคยมีประสบการณ์คือผมเคยได้
00:06:21 → 00:06:24 รับอัศจรรย์แห่งการขอโทษ
00:06:24 → 00:06:26 อยากฟังค่ะพี่วีเพราะครั้งหนึ่งเรามี
00:06:27 → 00:06:29 ประสบการณ์แบบนั้นเนี่ยเราจะเห็นอานุภาพ
00:06:29 → 00:06:33 ของการขอโทษแล้วเราก็จะปฏิบัติแบบนั้น
00:06:33 → 00:06:37 ตลอดเวลาเลยเหตุการณ์นี้ก็มีอยู่ว่าสมัย
00:06:37 → 00:06:39 ตอนที่ผมเป็นเด็ก
00:06:39 → 00:06:44 ยังเรียนมัธยมมัธยมต้นอยู่นะครับผมอยู่ใน
00:06:45 → 00:06:48 เขาเรียกคล้ายๆเหมือนหอพักนักเรียนมัธยม
00:06:48 → 00:06:50 5-60 คนแล้วพี่อ้อยลองนึกดูว่าเด็กผู้
00:06:51 → 00:06:54 ชาย 5-60 คนอยู่รวมกันเป็นหอพักอ่ะโอ้โห
00:06:54 → 00:06:57 คนที่ดูแลนี่คือต้องปวดหัว
00:06:57 → 00:07:01 อาจารย์ปกครองใช่เนี่ยผู้ที่ดูแลจะต้อง
00:07:01 → 00:07:04 ปวดหัวก็สารพัดเรื่องเหรอครับ
00:07:04 → 00:07:07 คราวนี้มีอยู่วันหนึ่งนะพี่อ้อย
00:07:07 → 00:07:10 60 คนเนี่ยเป็นบ้านหลังใหญ่แล้วก็มี
00:07:10 → 00:07:13 อาคารหลังใหญ่เลยแล้วก็มีมีอยู่วันนี้ก็
00:07:13 → 00:07:14 มีกระจก
00:07:14 → 00:07:19 กระจกในบานนึงในห้องน้ำอ่ะมันแตก
00:07:19 → 00:07:22 เป็นกระจกหน้าต่างห้องน้ำแต่บานหนึ่ง
00:07:22 → 00:07:26 คือฝ่ายปกครองเขาก็มาบอกว่ามีใครทำกระจก
00:07:26 → 00:07:29 ในห้องน้ำแตก 1 บาท
00:07:29 → 00:07:33 คือต้องมีคนทำอ่ะ
00:07:33 → 00:07:37 เงียบกริ๊บไม่มีใครรับเลยครับ
00:07:37 → 00:07:38 ไม่มีใครรับเลย
00:07:38 → 00:07:41 เขาบอกว่าก็ในเมื่อไม่มีคนรับว่าแต่มัน
00:07:41 → 00:07:43 ต้องมีคนทำ
00:07:43 → 00:07:45 แต่ไม่มีคนรับถ้าอย่างนั้นเอาอย่างนี้เรา
00:07:45 → 00:07:49 ต้องรับผิดชอบร่วมกันเพราะฉะนั้น 60 คน
00:07:49 → 00:07:51 ต้องโดนลงโทษหมด
00:07:51 → 00:07:56 ก็คือวิธีการลงโทษก็คือว่าวันนี้ตอนเย็น
00:07:56 → 00:07:59 หลังเลิกเรียนเนี่ยเราจะมีขนมอาหารว่าง
00:07:59 → 00:08:03 กินตามเวลานะครับวันนี้ทุกคนอดอาหารว่าง
00:08:03 → 00:08:05 หมดเลยอดขนมหมดเลย
00:08:05 → 00:08:10 อันนี้คือมีคนทำความผิดแต่ตีเนียน
00:08:10 → 00:08:14 เพราะว่าก็ไม่สารภาพแล้วใครจะจับได้
00:08:14 → 00:08:15 ก็
00:08:15 → 00:08:19 รอดไปไม่โดนจับได้แต่ว่าโดนลงโทษทั้ง 60
00:08:19 → 00:08:20 คน
00:08:20 → 00:08:24 ก็เลยไปเดือดร้อนเพื่อนด้วยเลยทุกคนทีนี้
00:08:24 → 00:08:27 อันนั้นเหตุการณ์หนึ่งที่เจอครับเหตุ
00:08:27 → 00:08:30 การณ์ต่อมาที่เจอเหตุการณ์ที่ 2 ก็คือ
00:08:30 → 00:08:33 ตอนเย็นทุกวันเนี่ยเราจะต้องทำความสะอาด
00:08:33 → 00:08:36 บ้านกลับมาจากโรงเรียนแล้วต้องมีเป็น
00:08:36 → 00:08:38 ตารางเวลาว่าเรามีหน้าที่รับผิดชอบห้อง
00:08:39 → 00:08:42 น้ำดูทำความสะอาดห้องน้ำทำความเป็นเวรทำ
00:08:42 → 00:08:46 ผมก็มีหน้าที่เวรนี้จะเปลี่ยนทุกเทอม
00:08:46 → 00:08:49 เทอมนั้นให้ผมมีหน้าที่ในการทำความสะอาด
00:08:49 → 00:08:51 ห้องน้ำรวม
00:08:51 → 00:08:54 ห้องน้ำรวมมันก็จะมีเป็นแบบหน้าต่างบาน
00:08:54 → 00:08:55 เกล็ดนะ
00:08:56 → 00:08:59 ช่องหน้าต่างนี้ก็จะมีกระจกเป็นบานเกล็ด
00:08:59 → 00:09:02 ประมาณสัก 20 แผ่น
00:09:02 → 00:09:06 ก็มีหน้าต่างเช็ดยากผมก็เช็คไปเช็ดๆแล้ว
00:09:06 → 00:09:09 ตอนเรียนมัธยมต้นก็ตัวลิง
00:09:09 → 00:09:13 ก็เชื้อๆไปถึงอันบนเนี่ยก็เช็ดไม่ถึงละก็
00:09:13 → 00:09:16 ต้องเอาเก้าอี้มาต่อก็ปีนขึ้นไปแล้วก็
00:09:16 → 00:09:18 เช็ดไปจนถึง
00:09:18 → 00:09:22 กระจกแผ่นสุดท้ายซึ่งเราจะเช็ดได้แค่
00:09:22 → 00:09:27 ครึ่งเดียวเพราะมันมีมันมีอลูมิเนียมลงมา
00:09:27 → 00:09:29 กั้น
00:09:29 → 00:09:33 เป็นแผ่นอะลูมิเนียมมากั้นเราก็เลยเช็ด
00:09:33 → 00:09:36 ได้แค่ครึ่งเดียวอีกครึ่งหนึ่งเนี่ยมือ
00:09:36 → 00:09:38 มันลอดไปไม่ได้อีกครึ่งหนึ่งถ้าจะเช็ด
00:09:38 → 00:09:41 แผ่นนั้นเนี่ยนะเราจะต้องหิ้วเก้าอี้
00:09:41 → 00:09:47 เนี่ยเดินอ้อมออกไปนอกนอกอาคารแล้วครึ่ง
00:09:47 → 00:09:49 เนี้ยจากข้างนอก
00:09:49 → 00:09:52 ซึ่งผมก็แบบโอ้โหมันจะเสียเวลามากนะ
00:09:52 → 00:09:56 วิธีที่ผมใช้ก็คือผมก็เอาเก้าอี้เนี่ยต่อ
00:09:56 → 00:09:58 ตัวเองยืนอยู่นะ
00:09:58 → 00:10:04 แล้วก็สอดมือออกไปข้างนอกแล้วก็วกกลับมา
00:10:04 → 00:10:07 เพื่อเช็คอีกครึ่งหนึ่งที่เหลือ
00:10:07 → 00:10:11 โดยที่ไม่ออกไปข้างนอกมันมีทั้งหมดเนี่ย
00:10:11 → 00:10:14 หน้าต่าง market เนี่ย 4 ช่องผมใช้แบบนี้
00:10:14 → 00:10:18 ไป 3 ช่องแล้วช่องสุดท้ายก็มันประสบความ
00:10:18 → 00:10:20 สำเร็จอย่างรวดเร็วให้ประหยัดเวลากับ
00:10:20 → 00:10:22 เอื้อมมือออกไปแล้วก็วกกลับเข้ามาแล้วก็
00:10:22 → 00:10:26 เช็ดๆๆๆระหว่างที่กำลังเช็ดนะครับเก้าอี้
00:10:26 → 00:10:28 ล้ม
00:10:28 → 00:10:32 เก้าอี้ล้มตัวผมเนี่ยทั้งมือทั้งแขนผม
00:10:32 → 00:10:36 เนี่ยนะรูดจากกระจกเกี่ยวกระจกบานเกล็ด
00:10:36 → 00:10:39 ทั้ง 20 บาทนั้นแตกหมดเลย
00:10:39 → 00:10:42 โดยที่โชคดีมากตัวเองไม่มีอะไรเลยไม่เป็น
00:10:42 → 00:10:43 อะไรเลย
00:10:43 → 00:10:47 อยู่รอดปลอดภัย
00:10:47 → 00:10:51 แต่ประเด็นคือผมทำกระจกแตก 20 บาท
00:10:51 → 00:10:54 เพื่อนมาบอกว่า
00:10:54 → 00:10:59 มึงตายแน่คือเรื่องใหญ่มากเราทำกระจกแตก
00:10:59 → 00:11:00 20 บาท
00:11:00 → 00:11:05 ผมก็มาคิดดูแล้วว่าอันนี้เราทำจริง
00:11:05 → 00:11:09 แล้วเราจะทำยังไงดีแต่ผมก็คิดว่าสิ่งที่
00:11:09 → 00:11:14 เราทำอาจจะผิดนะทำความเสียหายผิดแต่เรา
00:11:14 → 00:11:15 ไม่ได้ตั้งใจ
00:11:15 → 00:11:17 เราอาจจะพิเศษนิดนึง
00:11:17 → 00:11:20 เราอาจจะเป็นแบบเด็กแต่เราก็ไม่ได้
00:11:21 → 00:11:25 ปรารถนาไม่ดีนะอย่างอันนั้นเลยนะผมเดินไป
00:11:25 → 00:11:28 หาครูฝ่ายปกครองเลยแล้วผมไปบอกเลยครับครู
00:11:28 → 00:11:29 ครับ
00:11:29 → 00:11:31 ประมาณนี้เลยครับ
00:11:31 → 00:11:35 ผมทำผิดครับผมขอโทษครับบอกครูครับผมทำ
00:11:35 → 00:11:36 กระจกแตกครับ
00:11:36 → 00:11:39 ผมเช็ดกระจกห้องน้ำอยู่แล้วผมทำกระจกแตก
00:11:39 → 00:11:40 ครับ
00:11:40 → 00:11:45 เขาถามว่ากี่บาทผมบอก 20 บานครับ
00:11:45 → 00:11:48 คำตอบของครูเนี่ยทำให้ผมค้นพบวันนั้นทาย
00:11:48 → 00:11:51 ให้ผมได้เรียนรู้ถึงอัศจรรย์ของการขอโทษ
00:11:51 → 00:11:52 นะ
00:11:52 → 00:11:53 ครูตอบว่า
00:11:53 → 00:11:57 ดีมากไปได้
00:11:57 → 00:11:58 แค่นั้นเลย
00:11:58 → 00:12:01 ครูตอบว่าดีมากไปได้
00:12:01 → 00:12:04 โดยที่ครูไม่ได้ถามรายละเอียดด้วยซ้ำแต่
00:12:04 → 00:12:06 ถ้าเกิดครูถามรายละเอียดครูอาจจะแบบ
00:12:06 → 00:12:09 เธอไม่น่าเลยอะไรอย่างนี้นะแต่ครูไม่ไป
00:12:09 → 00:12:12 ถึงตรงนั้นเลยครับ
00:12:12 → 00:12:14 สำหรับผมเนี่ยวันนั้นทำให้เกิดการเรียน
00:12:14 → 00:12:15 รู้ว่า
00:12:15 → 00:12:20 เวลาที่เราทำความผิดแล้วเรารู้ตัวว่าเรา
00:12:20 → 00:12:21 ผิด
00:12:21 → 00:12:23 แล้วเราก็ขอโทษเลยนะ
00:12:23 → 00:12:26 เรื่องใหญ่กันเป็นเรื่องเล็ก
00:12:27 → 00:12:30 แล้ววันนั้นก็ไม่มีการลงโทษใดๆ
00:12:30 → 00:12:32 แล้วนอกจากไม่ถูกลงโทษแล้วเนี่ยเราจะได้
00:12:33 → 00:12:35 รับคำชมด้วย
00:12:35 → 00:12:42 นี่ผมผมถึงว่า
00:12:42 → 00:12:46 ถ้าผมผิดผมขอโทษเนี่ยมันเป็นเรื่องดีใคร
00:12:46 → 00:12:48 ได้ยินเรื่องนี้ใครเห็นแค่เห็นสติ๊กเกอร์
00:12:48 → 00:12:53 นี้เนี่ยมันก็ชุ่มชื้นหัวใจแล้วไงใช่ค่ะ
00:12:53 → 00:12:56 แล้วคำถามคืออ้าวทำไมคนถึงไม่เลือกวิธี
00:12:56 → 00:13:00 นี้ใช่เพราะเขายังอาจจะยังไม่เคยมี
00:13:00 → 00:13:02 ประสบการณ์ของ
00:13:02 → 00:13:06 การได้รับอัศจรรย์แห่งธรรมขอโทษ
00:13:06 → 00:13:08 ค่ะ
00:13:08 → 00:13:14 บางทีคิดว่าเขาไม่คุ้นชินไม่ต้องรับ
00:13:14 → 00:13:17 อัศจรรย์หรอกแต่ว่าไม่คุ้นชินกับการเอ่ย
00:13:18 → 00:13:22 ปากคำว่าขอโทษมันยังไม่ได้ไม่ได้รับการ
00:13:22 → 00:13:26 ฝึกมาไม่ได้ช่วยใช่ค่ะเพราะว่าจริงๆแล้ว
00:13:26 → 00:13:30 พี่อ้อยมองว่าอย่างนี้ค่ะพี่วีการการที่
00:13:30 → 00:13:33 คำขอโทษมันจะออกมา
00:13:33 → 00:13:36 พี่อ้อยมองว่ามันมี step
00:13:36 → 00:13:43 ว่าคือทำผิดแล้วขอโทษมันมีเรื่องแรกก็คือ
00:13:43 → 00:13:44 เรื่องทำผิด
00:13:44 → 00:13:48 แปลว่าการที่จะขอโทษได้เนี่ยคุณต้องยอม
00:13:48 → 00:13:51 รับแล้วล่ะว่าคุณผิดเพราะฉะนั้น Step แรก
00:13:51 → 00:13:54 คือถ้าคุณไม่ยอมรับว่าคุณผิดคุณย่อมไม่ขอ
00:13:54 → 00:14:00 โทษถ้าคุณเอ่อยอมรับว่าผิดแต่ว่าแค่นๆไป
00:14:00 → 00:14:04 แกนๆขุ่นๆไปก็จะขอโทษหรืออะไรอย่างเงี้ย
00:14:04 → 00:14:06 ใช่ไหมคะก็ซึ่งๆที่บอกว่าคนอาจจะไม่ชอบ
00:14:06 → 00:14:11 แบบนี้คือมันไม่ได้ออกมาจากใจหรือทำผิด
00:14:11 → 00:14:14 แล้วไม่ยอมรับเลยว่าตัวเองทำผิดเพราะ
00:14:14 → 00:14:17 ฉะนั้นไม่มีคำขอโทษแน่ๆ
00:14:17 → 00:14:22 คนขอโทษได้เนี่ย 1 ต้องผิดและยอมรับนะคะ
00:14:22 → 00:14:26 ยอมรับแล้วกล้าที่จะขอโทษด้วยมันถึงถูก
00:14:26 → 00:14:31 ถูกกลั่นกรองออกมาหลายๆชั้นว่าผิดแล้ว
00:14:31 → 00:14:34 เนี่ยถึงขอโทษใช่แล้วบางคนเนี่ยหนักมาก
00:14:34 → 00:14:39 เลยนะคะพี่วีคือทำพูดขอโทษไม่เป็นถึงขนาด
00:14:39 → 00:14:40 ที่ว่า
00:14:40 → 00:14:45 มันมีกรณีหนึ่งเป็นเจ้าของร้านก็มีลูก
00:14:45 → 00:14:48 จ้างคนนึงลูกจ้างก็แสนดีซื่อสัตย์ทุก
00:14:48 → 00:14:50 อย่างเลย
00:14:50 → 00:14:52 เจ้าของร้านเนี่ยเป็นคนที่
00:14:52 → 00:14:55 จะบอกว่าแข็งๆ
00:14:55 → 00:14:59 นะคะไม่พูดอ่อนหวานไม่อะไรแต่ว่าสิ่งที่
00:14:59 → 00:15:03 เขาทำเป็นประจำก็คือเวลาลูกจ้างทำอะไรผิด
00:15:03 → 00:15:05 พลาดเล็กๆน้อยๆ
00:15:05 → 00:15:08 เขาจะไม่พูดด้วย
00:15:08 → 00:15:10 คือไม่บอกตักเตือนไม่นู่นไม่นี่หรืออะไร
00:15:10 → 00:15:14 ไม่พูดด้วยพอลูกจ้างพูดด้วยก็ไม่พูดด้วย
00:15:14 → 00:15:16 หรืออะไรอย่างนี้แล้วก็จะปั้นปึ่งอย่าง
00:15:16 → 00:15:20 นี้เออเป็นเวลาหลายวันทุกครั้งมันจะเป็น
00:15:20 → 00:15:22 เหตุการณ์แบบนี้แบบนี้
00:15:22 → 00:15:24 แล้วลูกจ้างเนี่ยที่เขาพยายามทำดีที่สุด
00:15:24 → 00:15:26 เขาอึดอัดใจค่ะ
00:15:26 → 00:15:31 เขาอึดอัดใจจนกระทั่งแบบผ่านไปหลายปีลูก
00:15:31 → 00:15:34 จ้างบอกทนไม่ไหวละเห็นกันล่าสุดเรื่อง
00:15:34 → 00:15:37 เงินไม่กี่บาทอะไรอย่างนี้
00:15:37 → 00:15:41 สื่อสารกันผิดพลาดก็ไม่พูดด้วยลูกจ้างเรา
00:15:41 → 00:15:46 ออกเลยไปเลยมีลูกจ้างคนเดียวนะคะไปเลย
00:15:46 → 00:15:47 แล้วก็
00:15:47 → 00:15:51 เขาก็เดือดร้อนไงอันนี้เดือดร้อนแล้ว
00:15:51 → 00:15:53 ไม่มีคนช่วย
00:15:53 → 00:15:57 สิ่งที่เขาทำเนี่ยเขาคุยกับลูกค้าค่ะที่
00:15:57 → 00:15:58 มาซื้อของ
00:15:58 → 00:16:03 แล้วลูกค้าเนี่ยก็รู้จักลูกจ้างคนนี้
00:16:03 → 00:16:05 เขาสื่อสารกับลูกค้า
00:16:06 → 00:16:09 เหมือนว่าเนี่ยจริงๆแล้ว
00:16:09 → 00:16:14 ลูกจ้างเนี่ยอยู่กันมาหลายปีน่าจะมีความ
00:16:14 → 00:16:17 เขาเรียกว่าอะไรนะ
00:16:17 → 00:16:20 เหมือนทวงบุญคุณกตัญญูรู้คุณหรืออะไร
00:16:20 → 00:16:25 ประมาณนี้ค่ะแล้วก็ลูกค้าก็แสนดีโทรไปโทร
00:16:25 → 00:16:29 ไปหาลูกจ๋าเธอต้องรู้จักบุญคุณเขาสิ
00:16:29 → 00:16:34 เราก็นึกในใจว่ามันคนละเรื่องกันนะ
00:16:34 → 00:16:37 คือไม่พูดขอโทษแล้วยังทวงบุญคุณน่ะไปอีก
00:16:37 → 00:16:44 ค่ะ
00:16:44 → 00:16:47 คนที่กล่าวขอโทษได้เนี่ยคือคนที่ได้
00:16:47 → 00:16:49 ประโยชน์
00:16:49 → 00:16:50 ตรงนี้เนี่ย
00:16:50 → 00:16:54 ไม่ทันได้คิดกันคิดว่าขอโทษเนี่ยแปลว่า
00:16:54 → 00:16:56 ฉันยอม
00:16:56 → 00:16:59 การขอโทษเหมือนกับว่าจะต้องรับโทษแล้วก็
00:16:59 → 00:17:02 จะต้องได้รับเรื่องไม่ดีจริงๆเปล่าคำว่า
00:17:02 → 00:17:05 ขอโทษเนี่ยใครเป็นคนพูดนะคนนั้นได้
00:17:05 → 00:17:06 ประโยชน์
00:17:06 → 00:17:11 ในบรรดาของคนที่เคยกล่าวขอโทษเนี่ยนะพี่
00:17:11 → 00:17:14 อ้อยมีอยู่คนนึงที่ผมไม่เคยลืมเลย
00:17:14 → 00:17:20 คือผมเป็นจิตอาสาไปสอนดนตรีในเรือนจำมา 20
00:17:20 → 00:17:21 กว่าปีนี้นะครับ
00:17:21 → 00:17:25 มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผมเจอกรณีนึงก็คือว่า
00:17:25 → 00:17:28 ไปสอนผู้ต้องขังเสร็จแล้ว
00:17:28 → 00:17:30 เป็นระยะเวลายาวนานพอสมควรจนกระทั่งผู้
00:17:30 → 00:17:32 ต้องขังพ้นโทษ
00:17:32 → 00:17:34 ได้รับอิสรภาพกลับบ้าน
00:17:34 → 00:17:38 แล้วมีอยู่วันหนึ่งผมก็พบว่าลูกศิษย์เรา
00:17:38 → 00:17:41 ที่ได้ประสิทธิภาพแล้วเนี่ยผิดพลาดทำความ
00:17:42 → 00:17:46 ผิดซ้ำกลับมาค้ายาเหมือนเดิม
00:17:46 → 00:17:49 แล้วก็โดนจับติดคุกอีกวันนั้นมันทำให้เรา
00:17:49 → 00:17:52 แบบหมดกำลังใจ
00:17:52 → 00:17:54 เสียใจมากเลยมีความรู้สึกว่าโอ้โหไอ้สิ่ง
00:17:54 → 00:17:58 ที่เราทำไม่มีประโยชน์นี่หว่า
00:17:58 → 00:18:01 ก็มีเพื่อนให้กำลังใจก็เลยกลับมาทำงานต่อ
00:18:01 → 00:18:05 จากนี้ในหมู่บรรดาผู้ต้องขัง
00:18:05 → 00:18:09 เขาก็รับรู้ได้เพราะว่าผมเคยไปเล่าเรื่อง
00:18:09 → 00:18:12 นี้เนี่ยเคยไปให้สัมภาษณ์ในรายการทีวี
00:18:12 → 00:18:16 แล้วก็พูดถึงกรณีนี้ว่าเวลาที่มีผู้ต้อง
00:18:16 → 00:18:19 ขังทำความผิดซ้ำกลับมาใหม่ในคดีเดิมเนี่ย
00:18:19 → 00:18:24 ผมเสียกำลังใจหมดกำลังใจในการทำงานเขาก็
00:18:24 → 00:18:28 รับรู้เรื่องนี้จนกระทั่งวันหนึ่งลูก
00:18:28 → 00:18:32 ศิษย์ที่เรียนกับผมแล้วก็พ้นโทษไปแล้วก็
00:18:32 → 00:18:35 กลับเข้ามาใหม่คดีเดิมเนี่ยไม่ได้มีคน
00:18:35 → 00:18:36 เดียว
00:18:36 → 00:18:40 มีหลายคนแต่ว่าคนต่อๆมาก็ไม่ได้ทำให้ผม
00:18:40 → 00:18:43 เสียกำลังใจแล้วเพราะผมปรับวิธีคิดใหม่ใน
00:18:43 → 00:18:47 การทำงานแล้วว่าหน้าที่ในการทำความดีเป็น
00:18:47 → 00:18:49 หน้าที่เรา
00:18:49 → 00:18:53 แต่เราไม่ได้มีหน้าที่ในการคาดหวัง
00:18:53 → 00:18:56 ส่วนเขาจะลุกขึ้นมาก้าวเดินต่อไปหรือจะ
00:18:57 → 00:19:00 กลับมาซ้ำอันนั้นก็เป็นหน้าที่ความรับผิด
00:19:00 → 00:19:02 ชอบของเขา
00:19:02 → 00:19:07 เราก็มีหน้าที่ทำความดีต่อไปคือกลับเข้า
00:19:07 → 00:19:09 มาอีกไม่ทายให้ผมเสียกำลังใจแล้ว
00:19:09 → 00:19:12 แต่ในความรู้สึกของผู้ต้องขังเนี่ยเขาจะ
00:19:12 → 00:19:13 รับรู้ได้ว่า
00:19:13 → 00:19:16 ถ้าเกิดเขาทำความผิดแล้วกลับเข้ามาใหม่
00:19:16 → 00:19:17 เนี่ย
00:19:17 → 00:19:21 เขาอาจจะทำให้เราเสียกำลังใจ
00:19:21 → 00:19:24 ก็มีผู้ต้องหาคนหนึ่งที่ผมบอกเนี่ยคนที่ 2
00:19:24 → 00:19:28 เนี่ยทำความผิดพ้นโทษแล้วก็กลับเข้ามา
00:19:28 → 00:19:29 ใหม่
00:19:29 → 00:19:31 แต่ความที่เขา
00:19:31 → 00:19:35 กลัวว่าเราจะเสียกำลังใจ
00:19:35 → 00:19:38 เขาก็เลยปิดเป็นความลับไม่ให้เรารู้
00:19:38 → 00:19:42 ขอให้เจ้าหน้าที่ไม่บอกเรา
00:19:42 → 00:19:46 แล้วเขาก็ไม่กล้าปรากฏตัวให้ผมเห็นเลย
00:19:46 → 00:19:49 พูดง่ายๆว่าหลบหน้าผมตลอดเวลา
00:19:49 → 00:19:52 จนกระทั่งวันหนึ่งได้ไปเจอเขาโดยบังเอิญ
00:19:52 → 00:19:53 ครับ
00:19:53 → 00:19:56 ระหว่างที่ไปสอนเสร็จปุ๊บผมก็เขาก็เชิญผม
00:19:56 → 00:19:58 ไปทานข้าวเที่ยงในเรือนจำนะระหว่างที่
00:19:58 → 00:20:02 กำลังทานอยู่ผมก็ผมก็ทานในเรือนจำเลยนะ
00:20:02 → 00:20:05 พูดทุกทางได้อยู่แถวๆนั้นแหละผมก็นั่งทาง
00:20:05 → 00:20:08 จากเจ้าหน้าที่นี่แหละผมก็หันไปมองเห็น
00:20:08 → 00:20:11 เขาอันนี้เป็นเรือนจำหญิงนะ
00:20:11 → 00:20:15 ผมก็เห็นแล้วผมจำคนที่ผมจำหน้าจำชื่อได้
00:20:15 → 00:20:17 ชัดเจนเลยนะ
00:20:17 → 00:20:19 ผมก็เห็นปุ๊บผมก็
00:20:19 → 00:20:23 แบบอุทานชื่อเขาเปล่าๆอ่ะแล้วผมก็บอกเจ้า
00:20:23 → 00:20:26 หน้าที่ว่าคนนั้นใช่คนนี้ไหม
00:20:26 → 00:20:29 เขาบอกใช่อาจารย์คือเจ้าหน้าที่รู้สึกแบบ
00:20:29 → 00:20:31 เฮ้ยอาจารย์รู้แล้วอะไรอย่างเงี้ยรู้สึก
00:20:31 → 00:20:31 แบบ
00:20:31 → 00:20:34 ผมไม่เป็นไรไม่เป็นไรผมอยากเจอเขาได้ไหม
00:20:34 → 00:20:35 อ่ะ
00:20:35 → 00:20:37 เขาบอกได้เดี๋ยวเขาตามมา
00:20:37 → 00:20:39 พี่อ้อยรู้ไหมว่าเวลาที่เขาเจ้าหน้าที่
00:20:39 → 00:20:42 ตามให้เขามาเนี่ยนะคือผู้ต้องขังอยู่ใน
00:20:42 → 00:20:45 เรือนจำแล้วคุยกับเราเขาจะคุกเข่า
00:20:45 → 00:20:52 กับพื้นเขามานะอาจารย์เขาไม่พูดอะไรเลย
00:20:52 → 00:20:54 เขาพูดอยู่แค่คำเดียว
00:20:54 → 00:20:57 หนูขอโทษหนูขอโทษ
00:20:57 → 00:21:00 คำเดียวแล้วร้องไห้อย่างหนักมาก
00:21:00 → 00:21:04 คือร้องไห้ด้วยความเสียจากคลุกผมมีความ
00:21:04 → 00:21:09 รู้สึกว่าคำขอโทษเขาเนี่ยเป็นคำขอโทษที่
00:21:09 → 00:21:13 มาจากใจมากๆแล้วจริงใจมากๆแล้วก็รู้สึก
00:21:13 → 00:21:17 เสียใจมากๆสำนึกผิดมากๆ
00:21:17 → 00:21:21 เนี่ยมันทำให้เราแบบว่าวันนั้นผมก็เลย
00:21:21 → 00:21:24 เนื่องจากว่าผมเลยจุดของการที่เราจะเสีย
00:21:24 → 00:21:25 กำลังใจแล้ว
00:21:25 → 00:21:27 แล้วเราก็ถามตัวเองว่าเราจะทำยังไงเราจะ
00:21:27 → 00:21:31 ช่วยอะไรเขาได้ผมก็บอกว่าไม่เป็นไร
00:21:31 → 00:21:34 เราเริ่มใหม่ได้อีกผมก็บอกเขาแค่นั้น
00:21:34 → 00:21:38 เริ่มใหม่ได้อีก
00:21:38 → 00:21:42 การที่เขาสำนึกผิดแล้วเขาขอโทษนะ
00:21:42 → 00:21:47 เราควรให้กำลังใจใช่ๆ
00:21:47 → 00:21:51 เพราะฉะนั้นเนี่ยดีงามมากค่ะประสบการณ์
00:21:51 → 00:21:52 เหล่านี้เนี่ย
00:21:52 → 00:21:55 จริงๆพูดถึงเรื่องของการ
00:21:55 → 00:21:59 ทำความผิดแล้วก็การเอ่ยคำขอโทษเนี่ย
00:21:59 → 00:22:04 มีประสบการณ์อีกเยอะมากมายนะ
00:22:04 → 00:22:08 จะขอโทษเมื่อยอมรับผิดอย่างที่บอก
00:22:08 → 00:22:11 แต่จริงๆมันมีกว่านั้นอีก
00:22:11 → 00:22:14 ก็คือไม่ต้องผิด
00:22:14 → 00:22:16 ก็ขอโทษได้
00:22:16 → 00:22:21 ขอโทษอันนี้มันยิ่งใหญ่กว่าเยอะเลยเพราะ
00:22:21 → 00:22:23 ว่ามันคือการเสียสละให้
00:22:23 → 00:22:28 จะอะไรก็ช่างแต่เรื่องที่มันจะลุกลามบ้าน
00:22:28 → 00:22:32 ปลายหรือไปเกิดผลกระทบต่อผู้อื่น
00:22:32 → 00:22:37 มันจบลงได้ด้วยคำขอโทษของเราทั้งๆที่เรา
00:22:37 → 00:22:42 นี่แหละไม่ผิดอันนี้มันคือการเติบโตทาง
00:22:42 → 00:22:44 จิตใจที่สูงขึ้นไปอีกค่ะเป็นสุดยอด
00:22:44 → 00:22:47 วิทยายุทธแห่งการขอโทษ
00:22:47 → 00:22:51 เอาเบสิกก่อนเป็นสิทธิ์ก็คือทำความผิด
00:22:51 → 00:22:55 ปุ๊บขอโทษเลยแต่กว่านั้นก็คือถึงแม้เรา
00:22:55 → 00:23:00 ไม่ได้ผิดเราก็ขอโทษได้นะเออหลายคนอาจจะ
00:23:00 → 00:23:04 งงๆอ้าวไม่ผิดแล้วขอโทษได้ยังไงเลยนะ
00:23:04 → 00:23:07 แสดงว่าจะต้องเจอกันตอนหน้าอีกตอนหนึ่ง
00:23:07 → 00:23:09 แน่ๆ
00:23:09 → 00:23:12 นะฮะแต่ยังไงก็ตามนะครับคุณผู้ฟังครับ
00:23:12 → 00:23:16 ศัลยกรรมความสุขก็เป็นรายการที่เราจะมุ่ง
00:23:16 → 00:23:19 เน้นที่จะส่งมอบวิธีคิด
00:23:19 → 00:23:22 หรือว่าทัศนคติที่จะทำให้ชีวิตเรามีความ
00:23:22 → 00:23:26 สุขมากขึ้นมีความทุกข์น้อยลงกรณีที่เรายก
00:23:26 → 00:23:29 ตัวอย่างเช่นเรื่องการทำความผิดการกล่าว
00:23:29 → 00:23:33 คำขอโทษหรือไม่ขอโทษขอโทษแบบแกนๆขอโทษไป
00:23:33 → 00:23:36 อย่างนั้นอะไรเงี้ยเหล่านั้นเนี่ยรวมล้วน
00:23:36 → 00:23:38 แล้วแต่เป็นประสบการณ์ที่ทำให้เรา
00:23:38 → 00:23:41 มีชีวิตอยู่ถ้าเราไปเจอนะมันทำให้เราขุ่น
00:23:41 → 00:23:44 ข้องหมองใจแต่เรื่องที่ทั้งผมและพี่อ้อย
00:23:44 → 00:23:46 นำมาแบ่งปันนี้นะครับก็จะทำให้เราได้เห็น
00:23:46 → 00:23:50 ง่ายคิดมุมมองที่ที่หลากหลายนะเกี่ยวกับ
00:23:50 → 00:23:53 เรื่องการทำความผิดแล้วก็การกล่าวคำขอโทษ
00:23:53 → 00:23:56 ซึ่งถ้าเราเข้าใจเรื่องราวนี้แล้วเราเอา
00:23:56 → 00:24:00 มาฝึกใช้ในชีวิตก็จะทำให้ชีวิตเรามีความ
00:24:00 → 00:24:05 สุขง่ายขึ้นแล้วก็มีความทุกข์น้อยลงแค่คำ
00:24:05 → 00:24:10 ว่าขอโทษค่ะได้มันเบาเลยค่ะ
00:24:10 → 00:24:12 การจัดรายการวันนี้ทั้งครึ่งชั่วโมงนี้
00:24:12 → 00:24:15 ทั้งต่อเลยนะถ้าผมทำอะไรผิดผมขอโทษนะครับ
00:24:15 → 00:24:17 เช่นเดียวกันค่ะ
00:24:17 → 00:24:18 [เพลง]
00:24:18 → 00:24:24 สวัสดีค่ะสวัสดีค่ะ
00:24:24 → 00:24:27 ติดตามรายการทางเว็บไซต์และแอปพลิเคชั่น
00:24:27 → 00:24:29 ของไทย
00:24:29 → 00:24:42 spotify Sound Google
00:24:42 → 00:24:47 [เพลง]