00:00:44 → 00:00:55 [เพลง]
00:00:55 → 00:00:57 สวัสดีครับนี่คือมนุษย์ต่างไวไลฟ์กับราย
00:00:57 → 00:01:00 การบุพการีที่เคารพบุพการีที่ที่เคารพ
00:01:00 → 00:01:02 บุพการีที่
00:01:02 → 00:01:04 [เพลง]
00:01:04 → 00:01:08 เคารพคือตั้งแต่สวัสดีวันจันทร์มันโฉขึ้น
00:01:08 → 00:01:10 มา 3:00 นหรือ 4:00 น 5:00 นหรือช่วงเวลา
00:01:10 → 00:01:12 ที่เรานอนเนี่ยแล้วมันมีตึ้งๆเนี่ยรู้ละ
00:01:12 → 00:01:15 พ่อส่งลนมา
00:01:15 → 00:01:19 ละแม่ฉันหรอแม่ฉันน่ะเป็นคนเจ้าน้ำตามาก
00:01:19 → 00:01:22 เวลาดูละครอะไรอย่างเงี้ยหันมาเจอแม่อีก
00:01:22 → 00:01:26 ทีแม่ก็คือจะแบบร้อง
00:01:26 → 00:01:31 ไคุณแม่เป็นมะเร็งค่ะที่เอ่อปีกมดลูกข้าง
00:01:31 → 00:01:35 ซ้ายพี่อ่ะวางใจไปที่จุดท้ายสุดเลยเเสเลย
00:01:35 → 00:01:41 ว่าถ้าสมมุติว่าคุณแม่ไม่รอดเราจะยัง
00:01:41 → 00:01:44 ไงพ่อไม่เหมือนเดิมแล้วคือเขาจะไม่สามารถ
00:01:44 → 00:01:46 ใช้ชีวิตได้เหมือนคนทั่วไปแล้วชีวิตเรา
00:01:46 → 00:01:48 มันเปลี่ยนไปหมดเลยบางทีเราได้หยุดอย่าง
00:01:48 → 00:01:50 เงี้ยเราไปดูคอนเสิร์ตอะไรเงี้ยเราเราเรา
00:01:50 → 00:01:52 ออกมาร้องไห้แบบเฮ้ยเราเรากลัวที่เราจะมี
00:01:52 → 00:01:56 ความสุขเรารู้สึกว่าเราเห็นแค่
00:01:56 → 00:02:00 ตัวโรคมะเร็งมันคือโรคที่รักษาไม่หายไง
00:02:01 → 00:02:03 มันต้องจบด้วยการที่แบบต้องไม่ใครก็ใคร
00:02:03 → 00:02:06 อ่ะถ้าแม่ไม่ไปพร้อมกับโลกอ่ะบางทีเราก็
00:02:06 → 00:02:09 อาจจะแบบถ้าเราไม่ไหวอ่ะเออเราก็อาจจะดาว
00:02:10 → 00:02:13 ก่อนแม่ก็
00:02:13 → 00:02:17 ได้พบกันนะครับทุกๆวันพุธ 20:00 นตรงทาง
00:02:17 → 00:02:20 เพจมนุษย์ต่างวัยนะครับกับบุพการีที่
00:02:20 → 00:02:28 เคารพ shing Space สำหรับคนเจนลูกครับ
00:02:28 → 00:02:41 [เพลง]
00:02:51 → 00:02:54 สวัสดีครับขอต้อนรับคุณผู้ชมเข้าสู่
00:02:54 → 00:02:57 มนุษย์ต่างไวไลฟ์เป็นครั้งที่ 2 นะครับ
00:02:57 → 00:03:00 กับบุพการีที่เคารพนะครับ shing Space
00:03:00 → 00:03:03 สำหรับคนเจนลูกนะครับวันนี้วันที่ 12
00:03:03 → 00:03:08 พฤศจิกายนเวลาขณะนี้ก็ 205 นนะครับสำหรับ
00:03:08 → 00:03:11 บุพการีที่เคารพนี่เราจัดทำขึ้นนะครับก็
00:03:11 → 00:03:15 เพื่อความตั้งใจว่าอยากจะใช้พื้นที่ตรง
00:03:15 → 00:03:18 นี้ละครับเป็นพื้นที่แบ่งปันแชร์ความรู้
00:03:18 → 00:03:22 สึกรวมถึงความรู้นะครับของบรรดาลูกๆที่
00:03:22 → 00:03:25 กำลังดูแลคุณพ่อคุณแม่อยู่นะครับไม่ว่าจะ
00:03:25 → 00:03:27 เรื่องอะไรก็ตามนะครับไม่ว่าจะเป็นเรื่อง
00:03:27 → 00:03:30 ของคุณพ่อคุณแม่ที่กำลังป่วยหรือกำลังมี
00:03:30 → 00:03:34 ปัญหาข้อขัดแย้งความเห็นไม่ตรงไม่ลงลอย
00:03:34 → 00:03:37 กันนะครับพื้นที่ตรงนี้นะครับจะทำหน้าที่
00:03:37 → 00:03:40 เป็นพื้นที่ที่บรรดาลูกๆจะมาแชร์ความรู้
00:03:40 → 00:03:42 สึกกันนะครับจะมาพบกันเป็นประจำนะครับวัน
00:03:43 → 00:03:45 พฤหัสบดีตอน 20:00 นแบบนี้นะครับไม่ทราบ
00:03:45 → 00:03:49 ว่าตอนนี้แต่ละท่านได้ยินเสียงชัดเจนภาพ
00:03:49 → 00:03:51 ชัดเจนหรือเปล่านะครับถ้าหากว่าชัดเจน
00:03:51 → 00:03:54 หรือว่าไม่ชัดเจนยังไงก็สามารถส่ง
00:03:54 → 00:03:56 คอมเมนต์เข้ามาได้นะครับตอนนี้เดี๋ยวทีม
00:03:56 → 00:03:59 งานก็กำลังจะจัดการเรื่องเทคนิคนะครับ
00:03:59 → 00:04:02 เพื่อให้ภาพและเสียงสมบูรณ์มากที่สุดนะ
00:04:02 → 00:04:04 ครับหัวข้อที่เราจะคุยกันวันนี้จะเป็น
00:04:04 → 00:04:07 เรื่องของการดูแลคุณพ่อที่ป่วยเป็นโรค
00:04:07 → 00:04:09 อัลไซเมอร์นะครับเราโพสต์เรื่องนี้ไป
00:04:09 → 00:04:12 เมื่อวานนี้ปรากฏว่ามีคนให้ความสนใจมากที
00:04:13 → 00:04:15 เดียวนะครับผมเข้าใจว่าพ่อแม่ที่กำลัง
00:04:15 → 00:04:17 ป่วยเป็นอัลไซเมอร์นี่เยอะจริงๆนะครับ
00:04:17 → 00:04:20 แล้วก็หลายๆคนก็กำลังแบกรับภาระนี้อยู่
00:04:20 → 00:04:23 แล้วหลายๆคนก็กำลังหาทางออกไม่ได้นะครับ
00:04:23 → 00:04:26 วันนี้เราเลยจะชวนแขกรับเชิญท่านนี้มาคุย
00:04:26 → 00:04:29 ครับไม่ได้อยู่ที่กรุงเทพฯนะครับอยู่ที่
00:04:29 → 00:04:33 หลังสวนจังหวัดชุมพรนะครับชื่อคุณโตหรือ
00:04:33 → 00:04:37 ว่าน้องโตนะครับพิสิทธ์จินตะวันปีนี้โต
00:04:37 → 00:04:40 อายุ 48 ปีนะครับสมัยก่อนนี่หรือว่า
00:04:40 → 00:04:42 ปัจจุบันนี้ก็ได้นะครับโตทำอาชีพเป็น
00:04:42 → 00:04:45 ซาวด์ Engineer แล้วก็อยู่เบื้องหลัง
00:04:45 → 00:04:49 ศิลปินมีชื่อดังหลายๆคนนะครับเช่นเสนาหอย
00:04:49 → 00:04:51 กับเพลงแอบเหงาอันนี้เป็นเพลงฮิตนะครับ
00:04:51 → 00:04:54 หลายคนน่าจะรู้จักอัลบั้มเพลงของคุณลุลา
00:04:54 → 00:04:57 นะครับปัจจุบันก็ยังทำงานเพลงกับศิลปิน
00:04:57 → 00:05:00 รุ่นน้องหลายๆคนซึ่งบางคนผมไม่รู้จักแล้ว
00:05:00 → 00:05:04 นะครับเช่นน้องแอลลี่วง pnv ใช่มั้ยครับ
00:05:04 → 00:05:07 อ่าคุณโอ๊ตปราโมทส้มมาลีนะครับแล้วตอนนี้
00:05:07 → 00:05:09 ก็ยังเปิดเพจของตัวเองด้วยชื่อเพจบันเทิง
00:05:09 → 00:05:12 ทำมีคนติดตามประมาณ 18,000 คนก็ถือว่าไม่
00:05:13 → 00:05:16 น้อยทีเดียวนะครับโตนี่กลับไปอยู่บ้าน 10
00:05:16 → 00:05:19 กว่าปีแล้วนะครับเริ่มต้นจากการกลับไปดู
00:05:19 → 00:05:23 แม่ที่ป่วยด้วยโรคมะเร็งแต่หลังจากที่แม่
00:05:23 → 00:05:27 เสียชีวิตไม่นานก็มารู้ว่าพ่อนี่ป่วยด้วย
00:05:27 → 00:05:30 โรคอัลไซเมอร์ทำให้ชีวิตทุกอย่างต้อง
00:05:30 → 00:05:32 เปลี่ยนนะครับคุณผู้ชมลองจินตนาการดูก็
00:05:32 → 00:05:34 ได้นะครับคนทำงานในกรุงเทพฯทำงานอยู่ใน
00:05:34 → 00:05:38 แวดวงบันเทิงทำงานกับดนตรีชีวิตวิถีวิถี
00:05:38 → 00:05:40 ชีวิตก็จะเป็นอีกแบบหนึ่งพอกลับไปอยู่
00:05:40 → 00:05:42 บ้านนี่คือกลับไปอยู่ที่อำเภอหลังสวน
00:05:42 → 00:05:45 จังหวัดชุมพรนี่ก็คืออยู่ในสวนนะครับสวน
00:05:45 → 00:05:47 ยางสวนปาล์มแล้วก็ต้องดูแลพ่อแม่ที่ป่วย
00:05:47 → 00:05:51 ด้วยสอ่ารูปแบบชีวิตนี่ก็ต้องเปลี่ยนไป
00:05:51 → 00:05:53 แน่นอนนะครับแต่ที่น่าสนใจก็คือว่า 10 ปี
00:05:53 → 00:05:58 ที่ผ่านมาเนี่ยโตใช้วิธีแบบไหนในการดูแล
00:05:58 → 00:06:01 พ่อที่ป่วยนะนะครับเขาบอกว่าเมีวิธีเฉพาะ
00:06:01 → 00:06:03 เดี๋ยววันนี้เราลองมาคุยกันนะครับคุยแล้ว
00:06:03 → 00:06:06 เราจะแชร์ร่วมกันนะครับเผื่อว่าแต่ละท่าน
00:06:06 → 00:06:09 อาจจะเอาวิธีการของโตหรือว่าความรู้สึก
00:06:09 → 00:06:12 ที่โตได้รับหรือแม้กระทั่งคุณผู้ชมรู้สึก
00:06:12 → 00:06:15 นี่แบ่งปันกันนะครับอย่างน้อยก็เป็นพื้น
00:06:15 → 00:06:17 ที่สำหรับการผ่อนหนักเป็นเบาหรือว่าเป็น
00:06:17 → 00:06:19 การแชร์ความรู้ซึ่งกันและกันนะครับตอนนี้
00:06:19 → 00:06:22 โตอยู่ในสายแล้วนะครับสวัสดีครับโตสวัสดี
00:06:22 → 00:06:26 ครับสวัสดีครับสวัสดีครับโตชุมพรเป็นยัง
00:06:27 → 00:06:29 ไงบ้างครับวันนี้กรุงเทพฯอากาศเย็นครับ
00:06:29 → 00:06:31 ตอนนี้นั่งดูอยู่ประมาณ 26
00:06:31 → 00:06:34 องศฝนตกครับตอนนี้ฝนตกแต่โตอยู่อำเภอ
00:06:34 → 00:06:36 เมืองนะฮะไม่ได้อยู่อ้อเหรอโตอยู่อำเภอ
00:06:36 → 00:06:40 เมืองเหรอฮะออพี่เขใจอยู่หลังสวนครับหนาว
00:06:40 → 00:06:45 มั้ยครับที่นุนก็กลางคืนก็เย็นๆฮอืครับอื
00:06:45 → 00:06:50 แต่ว่าผลมาผลมาอีกแล้วครับอืโตเล่าให้ฟัง
00:06:50 → 00:06:57 หน่อยว่าสมัยก่อนทำงานอะไรครับอ่ะก็ทำงาน
00:06:57 → 00:07:00 ดนตรีอ่ะฮะอยู่ห้องอ่านครับสตูดิโอทำ
00:07:00 → 00:07:03 อัลบั้มอะไรอย่างเงี้ฮะอืๆมาตั้งแต่อายุ
00:07:03 → 00:07:06 20 ทำงานน้องอัดตั้งแต่อายุ 20 ก็ทำ
00:07:06 → 00:07:11 เรื่อยมาจนถึงก็นั่นน่ะ 40 ประมาณเเกือ 40
00:07:11 → 00:07:13 อืแล้วตอนหลังช่วงหลังที่ลูเลมันดังๆตัว
00:07:13 → 00:07:17 ก็ไปเป็นคนสอนลูเลด้วยออเพราะเราเป็นคน
00:07:17 → 00:07:20 แรกๆเราเป็นคนกลุ่มแรกๆที่เริ่มเล่นใช่พอ
00:07:20 → 00:07:23 เราเริ่มเล่นปักนึงมันก็มันูพอมันูก็ไป
00:07:23 → 00:07:30 สอนอืก็จะไปสอนที่ัเตวครับเออเออใช่เห็น
00:07:30 → 00:07:33 มีคนบอกว่าโตนี่ถือว่าเป็นคนเล่นอเล่คน
00:07:33 → 00:07:39 แรกๆใช่มั้ยอ่ะใช่อืๆครับครับโตพูดเสียง
00:07:39 → 00:07:40 ดังอีกนิดนึงได้มั้ยครับอาจจะขยับ
00:07:40 → 00:07:44 ไมโครโฟนให้ใกล้ป่าอีกสักนิดนึงอืครับ
00:07:44 → 00:07:48 แล้วตอนนั้นหมายถึงว่าอ้าได้ยินชัดละหมาย
00:07:48 → 00:07:50 ถึงว่าตอนนั้นงานที่ทำนี่คือก็คือทำกับ
00:07:50 → 00:07:52 งานกับบรรดาศิลปินเพลงที่มีชื่อเสียงหลาย
00:07:52 → 00:07:54 ๆคนใช่มั้ยเล่าให้ฟังหน่อยว่างานยุคนั้น
00:07:54 → 00:07:56 เป็นยังไงเผื่อว่าคุณผู้ชมจะได้จินตนาการ
00:07:56 → 00:08:00 ถูกว่าเออพื้นเพโตเป็นยังไงบ้าง
00:08:00 → 00:08:03 งานยุคนั้นก็ถ้าย้อนไปไม่คือจริงๆอ่ะทำมา
00:08:03 → 00:08:07 ตั้งโอ้โหมันทำมานานมากตั้งแต่สมัย Sony
00:08:07 → 00:08:11 ครับมากัมมี่อะไรอย่างเงี้ยฮะแล้วก็ออกมา
00:08:11 → 00:08:14 เป็นฟรีแลนซ์งานที่แล้วตอนหลังก็มาอยู่
00:08:14 → 00:08:17 รักมิวสิคอรักมิวสิคแล้วก็ออกแลนรัก
00:08:17 → 00:08:20 มิวสิคก็ช่วงช่วงพี่หอยดังเลยฮะเพลงแอบ
00:08:20 → 00:08:24 เหงานั่นนะฮะครับเอออันนั้นโเป็นซาจีเนีย
00:08:24 → 00:08:28 อ่าใช่แต่อบมนั้นได้ได้ทำเยอะเป็นจีเนีย
00:08:28 → 00:08:31 ด้วยเป็นแบบมิวสิเลเตอร์ดดูอัดดูอะไรคุม
00:08:31 → 00:08:33 ร้องด้วยอะไรอย่างเงี้ยได้ทำเยอะมากฮะ
00:08:33 → 00:08:36 อารมณ์ประมาณเป็นโคดิวอะไรอย่างงี้เลยออื
00:08:36 → 00:08:40 ๆก็อยู่ในแวดวงเพลงเลยเนาะอ่ะใช่ๆอืมแล้ว
00:08:40 → 00:08:43 จุดเปลี่ยนอยู่ตรงไหนถึงต้องกลับไปอยู่
00:08:43 → 00:08:44 ที่บ้าน
00:08:44 → 00:08:50 ครับแม่ป่วยฮะแม่ป่วยแล้วก็ก็ขึ้นมารักษา
00:08:50 → 00:08:54 ที่กรุงเทพฯครับก็ที่กรุงเทพฯได้สัก
00:08:54 → 00:08:56 ประมาณเดือนนึงเขกลับมาบ้าน 3 วันแม่ก็
00:08:56 → 00:08:59 เสียเลยอ้อเหรอตอนนั้นแม่ป่วยเป็นอะไร
00:08:59 → 00:09:01 ครับ
00:09:01 → 00:09:04 เริ่มต้นน่ะเหมือนกับแม่เป็นเบาหวานเป็น
00:09:04 → 00:09:06 อือเป็นอะไรอย่างเงี้ยมันไม่ได้รู้ว่า
00:09:06 → 00:09:08 เป็นมะเร็งรู้ว่าเป็นมะเร็งตอนขึ้นไป
00:09:08 → 00:09:11 กรุงเทพฯมันคือเราระยะสุดท้ายที่มันไปปอด
00:09:11 → 00:09:15 ไปอะไรแล้วอ่ะฮะอืคือมันเหมือนก็คุยๆหมอ
00:09:15 → 00:09:18 ก็บอกว่าน่าจะสักประมาณ 3 เดือนก็กะว่า
00:09:18 → 00:09:21 ครับตอนนั้นไม่ได้คิดถึงพ่อเลยนะฮะก็กะ
00:09:21 → 00:09:24 ว่ากลับมาดูแลแม่ 3 เดือนอืแล้วก็ตอนนั้น
00:09:24 → 00:09:26 ยังมีงานค้างที่กรุงเทพฯเยอะแยะเลยก็บอก
00:09:26 → 00:09:28 ว่าเดี๋ยวกลับมาดูแลแม่ 3 เดือนแล้วก็
00:09:28 → 00:09:31 เดี๋ยวพอเสร็จเสร็จงานก็พอเสร็จจากแม่อื
00:09:31 → 00:09:35 ก็จะกลับไปทำงานต่อคือไม่ได้คิดว่าจะต้อง
00:09:35 → 00:09:38 ดูแลพ่อคือมันตอนนั้นมันก็ใจมันก็อยู่ที่
00:09:38 → 00:09:42 แม่ฮะเอเพราสนิทสนิทกับแม่มากครับอืก็แต่
00:09:42 → 00:09:45 ว่าพอมาอยู่บ้าน 3 วันแม่เสียเลยฮะครับ
00:09:45 → 00:09:48 อ๋อกลับไปอยู่กับแม่ 3 วันแม่เสียเลยอื
00:09:48 → 00:09:51 แสดงว่าสแต่ว่าแต่ว่าแแม่ไปอยู่กับตัวที่
00:09:51 → 00:09:55 กรุงเทพฯเดือนนึงนะฮะอืมครับจริงๆฟังๆดู
00:09:55 → 00:09:58 เหมือนเหมือนโตจริงๆโตอยู่ชุมพรจริงแต่
00:09:58 → 00:10:00 จริงๆฟังรู้แล้วก็เป็นเด็กในกรุงเทพฯแล้ว
00:10:00 → 00:10:02 ก็ใช้ชีวิตแบบในแบบที่เราเลือกแล้วใช่
00:10:02 → 00:10:05 มั้ยทำดนตรีทำอะไรอย่างเงี้ยใช่มั้ยอ่า
00:10:05 → 00:10:09 ใช่ๆๆๆครับผมว่าตดออกจากบ้านตั้งแต่มม 3
00:10:09 → 00:10:13 ่ะฮะอืๆจากบ้านม 3 ก็ขึ้นไปเรียนที่
00:10:13 → 00:10:16 เพชรบุรีแล้วก็ขึ้นไปกรุงเทพฯเลยฮะครับๆ
00:10:16 → 00:10:19 แสดงว่าก็คืออยู่ชการป่วยของแม่นี่ก็เป็น
00:10:19 → 00:10:23 จุดเปลี่ยนในการพาเรากลับบ้านเนาะใช่ๆอื
00:10:23 → 00:10:28 มากๆเลยฮะครับๆแล้วพอตอนกลับไปอยู่บ้าน
00:10:28 → 00:10:34 ได้ 3 วันแม่ก็เสียตอนนั้นคิดว่ายังไงต่อ
00:10:34 → 00:10:36 คิดว่าจะได้กลับมาใช้ชีวิตที่กรุงเทพฯ
00:10:36 → 00:10:38 หรือว่ายังไงตอนนั้นมันไม่ได้มันไม่ได้
00:10:39 → 00:10:41 คิดอะไรเลยพี่สารภาพตรงๆนะก็คือแบบมัน
00:10:41 → 00:10:44 เหมือนโลกทั้งใบมันพังลงอ่ะเพราะว่าแม่
00:10:44 → 00:10:47 เป็นทุกอย่างในนะฮะเออครับแล้วพอก็ทำงาน
00:10:47 → 00:10:51 ศพแม่เสร็จพองานศพแม่เสร็จอ้าวอืแล้วพ่อ
00:10:51 → 00:10:54 ล่ะอืพ่อจะอยู่กับใครอะไรอย่างเงี้ยเพิ่ง
00:10:54 → 00:10:57 มาคิดตอนนั้นใช่มั้ยเพิ่งมาคิดตอนหลังงาน
00:10:57 → 00:11:00 ศพเลยฮะอ้อเหรอออเพราว่าช่วงช่วงงานศพนี่
00:11:00 → 00:11:02 เราไม่มันไม่รู้สึกอะไรเลยอ่ะมันเหมือน
00:11:03 → 00:11:06 แบบมันร้องไห้อย่างเดียวร้องไห้แล้วก็ดู
00:11:06 → 00:11:08 อะไรอย่างเงี้ยมันก็ครับมันมึนไปหมดเลย
00:11:08 → 00:11:12 ไม่ฮะอืครับไม่ได้คิดอะไรเลยแล้วพอเจ็จ
00:11:12 → 00:11:15 เสร็จจากงานศพแม่แล้วอยู่บ้านสักพักนึง
00:11:15 → 00:11:17 มันรู้ได้ไงว่าพ่อเริ่มป่วยเป็น
00:11:17 → 00:11:21 อัลไซเมอร์ะจริงๆแล้วอ่ะถ้าย้อนกลับไปอ่ะ
00:11:21 → 00:11:24 ตั้งแต่สมัยที่ยังอยู่กรุงเทพครับแม่ก็จะ
00:11:24 → 00:11:27 โทรไปไปเล่าให้ฟังตลอดว่าพ่อเนี่ยเปลี่ยน
00:11:27 → 00:11:32 ไปพ่ออารมณ์แบบเขียวขึ้นอืพ่อแบบจากจาก
00:11:32 → 00:11:36 พ่อเป็นคนคนไม่พูดพูดน้อยอารมณ์เย็นแบบ
00:11:36 → 00:11:39 ไม่อะไรกับใครกลายเป็นพ่อฉุนเฉียวอืเราก็
00:11:39 → 00:11:41 ไม่เข้าใจเราก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเราก็แบบ
00:11:41 → 00:11:44 เฮ้ยทำไมพ่อเปลี่ยนไปแบบนี้เราโกรธพ่ออีก
00:11:44 → 00:11:48 นะออครับว่าแบบแม่นี่ดีดีแบบสุดๆพ่อนี่
00:11:48 → 00:11:50 น้ำกินเองยังไม่ยังไม่ต้องยังไม่ต้องไป
00:11:50 → 00:11:52 ตักเลยฮะแม่วางให้หมดทุกอย่างพ่อพอมให้
00:11:52 → 00:11:55 หมดทุกอย่างเราก็แบบรู้สึกว่าทำไมมันมี
00:11:55 → 00:11:58 บางครั้งที่ที่พ่อถึงพูดไม่ดีกับแม่เรา
00:11:58 → 00:12:01 โกรธพ่ออือแต่ตอนนั้นคือรู้สึกโกรธพ่อ
00:12:01 → 00:12:04 แสดงว่าตอนนั้นอาจจะสันนิษฐานได้ว่าตอน
00:12:04 → 00:12:06 นั้นพ่อเริ่มมีอาการอัลไซเมอร์ะแต่ว่า
00:12:06 → 00:12:09 ทั้งโตและแม่ก็ไม่รู้ใช่มั้ยใช่ๆๆอือคือ
00:12:10 → 00:12:12 นิสัยเค้าเริ่เปลี่ยนแล้วตอนเนี้ยใช่
00:12:12 → 00:12:15 นิสัยเริ่มเปลี่ยนอืคือถ้ามองย้อนกลับไป
00:12:15 → 00:12:18 อ่ะพ่อเริ่มเริ่มเป็นตั้งแต่หลังเกษียณ
00:12:18 → 00:12:22 ครับพักนึงด้วยซ้ำอพอตอนนี้เราเรารู้แล้ว
00:12:22 → 00:12:24 ว่ามันอะไรมันคืออะไรอ่ะพอเรามองย้อนกลับ
00:12:24 → 00:12:27 ไปณวันนี้ทุกภาพมันกระจ่างหมดแล้วเราเข้า
00:12:27 → 00:12:30 ใจหมดแล้วฮะอเล่าอาการให้ฟังอีกทีนึงได้
00:12:30 → 00:12:32 มั้ยว่าแรกๆอาการพ่อเป็นยังไงเผื่อว่า
00:12:32 → 00:12:35 หลายๆคนอาจจะเอากลับไปสังเกตรายการอาการ
00:12:35 → 00:12:37 ของพ่อแม่ตัวเองก็ได้บางทีพะเพราะอย่าง
00:12:37 → 00:12:39 ที่โตบอกบางทีเราเป็นแล้วไม่พ่อแม่เป็น
00:12:39 → 00:12:42 แล้วเราไม่รู้เนาะอาการยังไงนะเท่าที่รู้
00:12:42 → 00:12:45 ก็คืออารมณ์จะเริ่มฉุมเฉียวครับจากคนใจ
00:12:45 → 00:12:48 เย็นๆคนที่แบบอะไรเี่จะเริ่มขี้โมโหอื
00:12:48 → 00:12:52 เขียวฮะอะไรอย่างเงี้ยฮะอารมณ์จะปปรวนมาก
00:12:52 → 00:12:56 เลยฮะครับอารมณ์จะเปลี่ยนมากแล้วก็ไอ้ลืม
00:12:56 → 00:12:59 นั่นลืมนี่เนี่ยบางทีมันก็
00:12:59 → 00:13:02 เหมือนถ้าเป็นชาวบ้านเ้าก็จะเรียกว่าเอ้ย
00:13:02 → 00:13:05 ตาแก่คนนี้มันหลงแล้วอะไรอย่างเงี้ยฮะอือ
00:13:05 → 00:13:08 ๆก็จะหลงหลงๆลืมๆเนี่ยมันก็มันก็ปกติอยู่
00:13:08 → 00:13:10 แล้วอะไรอย่างเงี้ยครับคิดว่าเป็นโรคคน
00:13:10 → 00:13:14 แก่เออครับใช่ๆเป็นโรคคนแก่ใช่ๆอืแต่ว่า
00:13:14 → 00:13:20 โคที่ก็มีลุงก็เป็นลุงลุงก็เป็นแล้วก็
00:13:20 → 00:13:23 เป็นทั้งคู่เลยนะฮะก็ก็เริ่มจากนี้เหมือน
00:13:23 → 00:13:26 กันเริ่มจากจากไม่รักลูกมากๆไม่เคยตีลูก
00:13:26 → 00:13:30 มีลูกสาวคนเล็กคนนึงแบบอ่ะนะฮะก็แบบตีลูก
00:13:30 → 00:13:35 กับแบบไม้แบตปลาของอะไรอย่างเงี้ยเหรอเออ
00:13:35 → 00:13:38 ครับซึ่งตอนนั้นเราก็ได้อธิบายให้น้องเ
00:13:38 → 00:13:41 ฟังว่าเฮ้ยอย่าไปโกรธพ่อนะพ่อเป่วยอะไร
00:13:42 → 00:13:45 อย่างเงี้ยฮะอืๆครับแสดงว่าตอนอันนี้เรา
00:13:45 → 00:13:48 สามารถสันนิษฐานว่าเป็นหนึ่งในอาการได้
00:13:48 → 00:13:53 เนาะใช่มยอืใช่ๆๆแล้วตอนพอเลิกกลับไปอยู่
00:13:53 → 00:13:56 บ้านหลังจากเสร็จงานศพแม่ตอนนั้นต้องรู้
00:13:56 → 00:13:59 แล้วว่าต้องอยู่บ้านเพื่อดูแลพ่อเริ่ม
00:13:59 → 00:14:02 เห็นอาการความเปลี่ยนแปลงของพ่อยังไงบ้าง
00:14:02 → 00:14:07 ก็พ่อก็เริ่มจากเอาเสื้อมาใส่เป็นกางเกง
00:14:07 → 00:14:10 บ้างเอากางเกงไปใส่เป็นเสื้อบ้างออะไร
00:14:10 → 00:14:12 อย่างเงี้ยฮะขี่ขี่ใส่กางเกงอะไรอย่าง
00:14:12 → 00:14:17 เงี้ยอือซึ่งซึ่งมันก็จะมีแบบลืมว่าเอ้ย
00:14:17 → 00:14:20 กินข้าวแล้วซึ่งอื
00:14:20 → 00:14:23 เออจะกินข้าววันนึงหลายเวลายังไม่ได้กิน
00:14:23 → 00:14:26 อะไรอย่างเงี้ยช่วงแรกทะเลาะทะเลาะกัน
00:14:26 → 00:14:30 หนักมากอครับเพราะว่าพ่อเป็นเเบหวานพ่อ
00:14:30 → 00:14:33 เป็นเบาหวานไงฮะเราก็แบบเฮ้ยคนเป็นเบา
00:14:33 → 00:14:35 หวานน่ะมันต้องกินข้าว 3 มื้อต้องจำกัด
00:14:36 → 00:14:38 อาหารอะไรอย่างเงี้ยแต่ความคุ้นคุ้นชิน
00:14:38 → 00:14:40 ของพ่อก็คือพ่อกินทั้งวันน่ะแม่ก็จะ
00:14:40 → 00:14:43 เตรียมไว้ครับอืพ่อก็กินไปเรื่อยๆอยากนึก
00:14:43 → 00:14:46 อยากจะกินก็ไปกินทุกคนก็ตามใจอ่ะฮะแก่
00:14:46 → 00:14:48 แล้วอะไรอย่างเงี้ยครับแต่ว่าเราไปดูแล
00:14:48 → 00:14:50 แรกๆเราก็ยึดว่าพ่อเป็นเบาหวานเพราะ
00:14:51 → 00:14:54 ฉะนั้นอพ่อต้องกินข้าว 3 มื้อต้องกินข้าว
00:14:54 → 00:14:57 เป็นมื้อระหว่างมื้อต้องไม่มีอะไรเงี้ยอ
00:14:57 → 00:15:01 โอ้โหช่วงนั้นเครียดสุดๆสุดถึงกับแปลงตัว
00:15:01 → 00:15:04 เป็นยามยามเฝ้าครัวเลยฮะเหรอคือหมายความ
00:15:04 → 00:15:06 ว่าไงหมายความว่าคอยเฝ้าว่าเขาจะแอบมากิน
00:15:06 → 00:15:10 ข้าวหรือเปล่าเงี้เหรอใช่เออกูนอนหนั่ง
00:15:10 → 00:15:13 เตียงเลยเฝ้าเลยแล้วถ้าเราอยู่หน้าบ้าน
00:15:13 → 00:15:14 อะไรอย่างเงี้ยเราได้ยินเสียงแก๊กเราจะ
00:15:14 → 00:15:18 วิ่งไปเฮ้ยพ่อพ่อกินไปแล้วอือะไรเนี่ยเรา
00:15:18 → 00:15:21 ก็จะหงุดหงิดทะเลาะกันช่วงนั้นเป็นสงคราม
00:15:21 → 00:15:24 แบบไยุทธภูมิของสงครามนี่มันอยู่ที่กลัว
00:15:24 → 00:15:27 ตลอดเวลาเลยฮะอืๆคือคือเราจะรู้สึกว่า
00:15:27 → 00:15:29 ทำไมเไม่รักเหมือนเรักตัวเองอะไรอย่างงี้
00:15:29 → 00:15:32 ใช่มั้ยเราจะรู้สึกอย่างงั้นใช่ๆๆเออครับ
00:15:32 → 00:15:34 ใช่ๆๆแล้วมีอาการอย่างอื่นมั้ยเช่นอันนี้
00:15:34 → 00:15:36 เมื่อกี้บอกว่าลืมกินข้าวว่ากินไปแล้ว
00:15:36 → 00:15:38 เดี๋ยวกลับกินมีอาการอื่นมั้ยเห็นเมื่อ
00:15:38 → 00:15:41 กี้โตบอกว่าดูพวกเรื่องการควบคุมการขับ
00:15:41 → 00:15:45 ถ่ายก็ไม่ได้ใช่มั้ยอ่ะใช่ๆอือืบางครั้ง
00:15:45 → 00:15:49 ไปไม่ทันอะไรอย่างเงี้ยฮะเหรอไปไม่ทันอัน
00:15:49 → 00:15:51 นี้พูดถึงถ่ายหนักถ่าย
00:15:51 → 00:15:55 เบาทั้ง 2 อย่างบัถ่ายเบาถ่ายเบาถ่ายหนัก
00:15:55 → 00:15:59 ก็มีแบบอมีแอบไปเจอกองหลักฐานอยู่ข้าง
00:15:59 → 00:16:01 บ้านบ้างอะไรบ้างอะไรอย่างเงี้ยก็ก็มี
00:16:01 → 00:16:04 บ้างเหรออืมีไปจัดแบบว่าถ้าไปเดินิเที่ยว
00:16:04 → 00:16:06 ข้างบ้านไม่ทันก็จัดมันตรงนั้นอะไรอย่าง
00:16:06 → 00:16:11 เงี้ยอก็ก็มีไปโบ้างนิดหน่อยอครับในช่วง
00:16:11 → 00:16:14 แรกนะฮะนนอกจากลืมกินเห็นว่าลืมอาบน้ำ
00:16:14 → 00:16:19 ด้วยใช่มั้ยอ่ะใช่ๆเออยังไงบ้างมันแต่
00:16:19 → 00:16:21 อันเนี้ยมันเริ่มเป็นตั้งแต่ก่อนที่โตจะ
00:16:21 → 00:16:24 กลับไปอยู่บ้านแล้วก็จะรู้สึกว่าพ่อเมื่อ
00:16:24 → 00:16:28 ก่อนเป็นคนเป็นคนรักความสะอาดมากอ่ะเป็น
00:16:28 → 00:16:30 ตัวแบบสะอาดอใสเื้อผ้าอะไรอย่าเงี้ยแต่
00:16:30 → 00:16:34 ตอนหลังพ่อมีกลิ่นอืคือแบบพ่อจะชอบนั่งรถ
00:16:34 → 00:16:37 เที่ยวไงฮะพอพาแบบเ้ยพ่อไปนั่งรถเที่ยว
00:16:37 → 00:16:41 กันพอขึ้นรถปุ๊บครับเฮ้ยกลิ่นแบบโอ้โหสุด
00:16:41 → 00:16:43 ๆเลยอ่ะฮะกลิ่นเหมือนคนไม่ได้อาบน้ำงั้น
00:16:43 → 00:16:46 ใช่มั้ยใช่กลิ่นเหมือนคนไม่อาบน้ำเราก็จะ
00:16:46 → 00:16:49 แบบเอ้ยทำไมอ่ะทำไมไม่แบบอทำไมไม่ทำความ
00:16:49 → 00:16:52 สะอาดอะไรอย่างเงี้ยสุดท้ายก็คือตอนหลัง
00:16:52 → 00:16:55 ผ่านมาถึงจะได้รู้ว่าเค้าเข้าไปห้องน้ำ
00:16:55 → 00:16:59 แล้วอ่ะเทำอะไรไม่ถูกอ๋อเหรอเไม่รู้ต้อง
00:16:59 → 00:17:02 ทำยังไงเค้าไม่ได้แบบเค้าไม่ได้ไม่ได้
00:17:02 → 00:17:05 ตั้งใจจะไม่อาบไม่อยากอาบน้ำใช่พอเข้าไป
00:17:05 → 00:17:07 แล้วไม่รู้จะทำอะไรเอาน้ำราดพื้นบ้างอะไร
00:17:07 → 00:17:10 บ้างซึ่งอันเนี้ยอเป็นมาตั้งแต่ตอนที่แม่
00:17:10 → 00:17:13 ยังไม่เสียนะฮะแม่ก็จะกัวมาผนว่าเนี่ย
00:17:13 → 00:17:16 ครับทำไมตอนนี้พ่อแบบขี้เกียจอาบน้ำอื
00:17:16 → 00:17:19 เข้าไปบางทีก็แบบไอ้อาการที่เอาน้ำลาด
00:17:19 → 00:17:23 พื้นเนี่ยอืเราเรากลับคิดไปไกลว่าเฮ้ย
00:17:23 → 00:17:26 หลอกกันนี่นาอ่าๆแกล้งเอาน้ำลอดพื้นให้คน
00:17:26 → 00:17:29 ได้ยินว่าอาบน้ำซึ่งเราก็คิดไปไกลคิดว่า
00:17:29 → 00:17:31 แบบอะไรอย่างเงี้ยท้ายไม่ใช่ฮะออือเค้าทำ
00:17:31 → 00:17:34 ไม่ถูกใช่เ้าไม่รู้ว่าจะเข้าไปแล้วต้องทำ
00:17:34 → 00:17:38 อะไรอ๋อใช่คือมันเป็นมันมันมันดูผิด
00:17:38 → 00:17:41 เพี้ยนไปตั้งแต่เรื่องเล็กๆน้อยๆเลยเนาะ
00:17:41 → 00:17:45 ใช่ครับอืมครับๆสำหรับคนที่เพิ่งเข้ามานะ
00:17:45 → 00:17:49 ครับเรากำลังคุยกับโตพิสิทธ์จินตะวันนะ
00:17:49 → 00:17:52 ครับโตนี่เป็นอดีตเ่อซาวจิเนียร์ทำงานกับ
00:17:52 → 00:17:55 ศิลปินหลายๆท่านแล้วก็ต้องกลับไปดูแลคุณ
00:17:55 → 00:17:58 พ่อที่ป่วยเป็นโรคอัลไซเมอร์นี้ 10 กว่า
00:17:58 → 00:18:00 ปีแล้วนะครับนะครับเราคุยกันในรายการ
00:18:00 → 00:18:03 บุพการีที่เคารพนะครับเพราะฉะนั้นถ้าหาก
00:18:03 → 00:18:06 ว่าทุกท่านที่กำลังนั่งฟังอยู่ที่นี่
00:18:06 → 00:18:08 เสียงหรือภาพไม่ชัดก็สามารถแชร์อ่าก็
00:18:08 → 00:18:11 สามารถคอมเมนต์เข้ามาได้นะครับหรือว่าถ้า
00:18:11 → 00:18:13 อยากจะโทรศัพท์เข้ามาเพื่อที่จะมาแบ่งปัน
00:18:13 → 00:18:15 ความคิดเห็นก็สามารถโทรศัพท์เข้ามาได้นะ
00:18:15 → 00:18:16 ครับที่
00:18:16 → 00:18:21 0962 3 8 6 764 นะครับเดี๋ยวจะมีทีม
00:18:22 → 00:18:24 งานรับสายแล้วก็เผื่อว่าอาจจะมีคำถามอะไร
00:18:24 → 00:18:28 ที่จะถามกับโตนะครับคุยต่อโตแล้วหลังจาก
00:18:28 → 00:18:30 ที่เราตอนนั้นเรียกว่าเรายังไม่รู้ว่า
00:18:30 → 00:18:33 เกิดอะไรขึ้นกับพ่อเราแล้วเราเริ่มเคือง
00:18:33 → 00:18:37 แล้วหลังจากนั้นเป็นยังไงบ้างใช่ๆๆก็จริง
00:18:37 → 00:18:40 ๆทุกอย่างมันค่อยๆเรียนรู้นะฮะมันแบบอมัน
00:18:40 → 00:18:44 ก็คือคือสเต็ปแรกมันไม่เข้าใจก่อนว่าคือ
00:18:44 → 00:18:47 อะไรสต็ปแรกมันมัน
00:18:47 → 00:18:56 เป็น
00:18:56 → 00:19:04 อืมอืม
00:19:04 → 00:19:08 ครับเออๆ
00:19:08 → 00:19:11 [เพลง]
00:19:12 → 00:19:14 เออ
00:19:14 → 00:19:16 ครับ
00:19:16 → 00:19:23 ใช่
00:19:23 → 00:19:26 ออ
00:19:26 → 00:19:33 อืมอืมเราเห็นแล้วก็ยิ่งโมโห
00:19:33 → 00:19:39 เลยครับๆอืๆแล้วบรรยากาศอึมครึมความไม่
00:19:39 → 00:19:43 เข้าใจหงุดหงิดพ่อนี่เป็นอยู่นาน
00:19:43 → 00:19:49 มั้ยพรคใหญ่ๆเป็นปี
00:19:50 → 00:20:00 มั้ยเกือบๆปีเนาะอื
00:20:00 → 00:20:06 อืมปล่อยเลย
00:20:06 → 00:20:11 อ่าอืมเพราะจากการกินของหวานกินไม่เป็น
00:20:11 → 00:20:12 เวลากินอะไรอย่างี้
00:20:12 → 00:20:15 เนาะ
00:20:15 → 00:20:19 ครับครับ
00:20:19 → 00:20:25 ๆอืๆ
00:20:25 → 00:20:30 ครับออครับ
00:20:30 → 00:20:35 นี่น่าจะสายน่าจะหลุดไปใช่มั้ครับครับฮะ
00:20:35 → 00:20:38 ก่อนหน้านี้นะครับเราโพสต์เรื่องราวของโต
00:20:38 → 00:20:42 ลงลงไปในเพจของมนุษย์ต่างวัยนะครับมีหลาย
00:20:42 → 00:20:44 คนทีเดียวเข้ามาแสดงความคิดเห็นนะครับมี
00:20:44 → 00:20:48 คนนึงก็เข้ามาแชร์ชื่อคุณลมณีนัสุธินั
00:20:48 → 00:20:51 สาธินัสตินะครับเพว่าอาจจะอ่านนามสกุลผิด
00:20:51 → 00:20:54 นะครับบอกว่าหลักการดูแลพ่อที่ป่วยด้วย
00:20:54 → 00:20:57 โรคอัลไซเมอร์ที่เราใช้ก็คือดูแลท่านให้
00:20:57 → 00:21:00 มีความสุขทุกๆนาทีอะไรที่ไม่ได้ส่งผลต่อ
00:21:00 → 00:21:02 อันตรายหรือบาดเจ็บของท่านถ้าท่านอยากจะ
00:21:02 → 00:21:05 ทำอะไรก็ให้ท่านทำจะไม่ได้ไปถามถึงสาเหตุ
00:21:05 → 00:21:09 หรือว่าถามถึงเหตุผลนะครับแล้วว่าถ้าหาก
00:21:09 → 00:21:12 ว่าหรือว่าบางทีก็จะไม่ไปกำหนดเงื่อนไข
00:21:12 → 00:21:15 ว่าอยากจะให้ท่านเป็นอะไรนะครับแต่สิ่ง
00:21:15 → 00:21:18 ที่จะถามตัวเองอยู่ทุกวันก็คือว่าเอ่อ
00:21:18 → 00:21:20 ท่านมีความสุขแล้วหรือยังคือว่าจะไม่ได้
00:21:20 → 00:21:23 ไปวัดนะครับว่าวันนี้พ่อกินอะไรปริมาณ
00:21:23 → 00:21:24 อาหารของพ่อเป็นอย่างไรบ้างอันนี้จะไม่
00:21:24 → 00:21:27 ค่อยได้ไปสนใจแต่ว่าจะนับดูว่าพ่อนี่มี
00:21:27 → 00:21:30 ความสุขมีรยิ้มมีเสียงหัวเราะหรือเปล่านะ
00:21:30 → 00:21:33 ครับอือันนี้โตกลับเข้ามาหรือยังครับทีม
00:21:33 → 00:21:38 งานได้ยินมั้ยฮะฮะกลับเข้ามายังครับโตย
00:21:38 → 00:21:40 อ่าเดี๋ยวสักเสียงโตมาแล้วนะครับแต่ว่า
00:21:40 → 00:21:44 ภาพยังไม่มาอือัเหรอฮะครับมีคนนึงนะครับ
00:21:44 → 00:21:48 มีคุณเดวิดเดวิดทมนมาครับบอกว่าหลังจาก
00:21:48 → 00:21:50 ที่แม่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์มา 10 ปีเต็มวัน
00:21:50 → 00:21:52 นี้การเดินทางของแม่ก็้สิ้นสุดลงแล้วนะ
00:21:52 → 00:21:54 ครับเขาบอกว่า 10 ปีที่ผ่านมาได้เรียนรู้
00:21:54 → 00:21:56 อะไรเยอะเลยโดยเฉพาะอย่างยิ่งการรับมือ
00:21:56 → 00:21:59 กับอาการป่วยของแม่ที่ถดถอดอีกทีจขั้น
00:21:59 → 00:22:02 ช่วงปีแรกๆยังไม่ค่อยเข้าใจว่าแม่ป่วย
00:22:02 → 00:22:04 เป็นอะไรจึงมีอาการหงุดหงิดใส่เขาอันนี้
00:22:04 → 00:22:06 ก็จะคล้ายๆกับโตนะครับที่ยังไม่รู้ว่าพ่อ
00:22:06 → 00:22:10 ป่วยไปไหนก็จะหงุดหงิดพ่อแต่ช่วงที่ 5-6
00:22:10 → 00:22:13 ปีที่แม่เริ่มป่วยแม่เริ่มหนีออกจากบ้าน
00:22:13 → 00:22:16 ต้องขับรถไปตามแม่ทั่วเมืองนะครับเ่อ
00:22:16 → 00:22:19 เพราะว่าแม่เริ่มมีอาการป่วยทางสมองจน
00:22:19 → 00:22:21 กระทั่งหลังๆก็เริ่มเข้าใจมากขึ้นเพราะ
00:22:21 → 00:22:25 ว่าเอ่อแม่เริ่มอาละวาดนะครับหลังจากนั้น
00:22:25 → 00:22:28 ก็ดูแลแม่จนกระทั่งแม่เสียนะครับงั้นให้
00:22:28 → 00:22:31 โตเล่าอีกนิดนึงครับเสียงภาพโตอาจจะยัง
00:22:31 → 00:22:33 ไม่มาแต่ว่าเสียงมาแล้วนะครับตอนนั้นหมาย
00:22:33 → 00:22:35 ถึงว่าตอนนั้นก็ยังหงุดหงิดพ่อเนาะว่าเรา
00:22:35 → 00:22:37 เพราะว่าเรายังไม่รู้ว่าเป็นอะไรก็คือ
00:22:37 → 00:22:39 ปล่อยให้พ่อกินทุกอย่างจนกระทั่งพ่อป่วย
00:22:39 → 00:22:43 เข้าโรงพยาบาลใช่มั้ยะแต่ว่าบรรยากาศมัน
00:22:43 → 00:22:46 ก็จะเริ่มคลี่คลายขึ้นอพ่อพอเริ่มให้พ่อ
00:22:46 → 00:22:49 กินให้พ่อก็ตามใจพ่อเพราะว่าเราสุดท้าย
00:22:49 → 00:22:52 อ่ะการพยายามเอาชนะเราได้เรียนรู้ว่าอ
00:22:52 → 00:22:56 ครับมันมันไม่มีประโยชน์เลยการเอาชนะคทาน
00:22:56 → 00:22:59 กันแล้วที่สำคัญน่ะก็ใช้ิีคิดแรกว่าแบบ
00:22:59 → 00:23:02 เออชนะไม่ได้ก็เป็นพวกเค้าซะเลยจมอืครับ
00:23:02 → 00:23:05 มันจะได้คือสุดท้ายมันความสุขแหละมันเป็น
00:23:05 → 00:23:09 ตัวตั้ง้าเราก็เราก็สุขเค้าก็สุกแต่ว่า
00:23:09 → 00:23:14 ครั้งแรกอ่ะมันสุขกันเกินไปออครับมันสุก
00:23:14 → 00:23:16 ก็คือเราก็ปล่อยพ่อเอาตามความสุขเรา
00:23:16 → 00:23:19 อันเนี้ยมันสุขเกินอครับคือตอนแรกเราตึง
00:23:19 → 00:23:23 เกินตอนนี้เราหย่อนเกินหย่อนเกินปุ๊บอพ่อ
00:23:23 → 00:23:26 ป่วยครับพ่อป่วยเข้าโรงพยาบาลแต่ว่าสุด
00:23:26 → 00:23:30 ท้ายอหมอก็บอกว่าโอเคครั้งนี้ถือว่าเข้า
00:23:30 → 00:23:34 มารีเซตเครื่องใหม่อืแต่ว่าครั้งนั้นน่ะ
00:23:34 → 00:23:37 ครั้งที่พ่อออกจากโรงพยาบาลมันปัญหาของ
00:23:37 → 00:23:39 พ่อหนักตนนั้นก็คือเอ่อโซเดียมมันเกินนะ
00:23:40 → 00:23:43 ฮะเพราะพ่อกินน้ำน้อยมันเหมือนคนที่ไปหลง
00:23:43 → 00:23:45 อยู่ในทะเลทรายอ่ะฮะครับมันเหมือนคนไม่
00:23:45 → 00:23:47 ได้กินน้ำอะไรอย่างเงี้ยพ่อก็เข้าไปก็
00:23:47 → 00:23:50 ต้องใส่พ่อก็ใส่สายอาหารนะฮะตอนนั้นน่ะฮ
00:23:50 → 00:23:54 ให้อาหารงสายข้างหนักอ่าใช่ครับตอนออกจาก
00:23:54 → 00:23:59 โรงพาบาลก็ยังส่ๆครับแล้วก็แต่แต่ตัวก็มี
00:23:59 → 00:24:02 ความคิดว่าคือแบบคนเราอ่ะอืแต่นี้มันพ่อ
00:24:02 → 00:24:04 อาจจะเป็นความคิดส่วนตัวนะว่าคนเรามัน
00:24:04 → 00:24:07 ต้องกินมันต้องกินทางปากมันถึงอร่อยอือๆ
00:24:08 → 00:24:10 เราอยากให้พ่อสุกอยู่อือเราก็เอาอาหารสาย
00:24:10 → 00:24:13 โรงพยาบาลมาอืก็ยังให้อาหารสายแต่ว่าก็
00:24:14 → 00:24:16 แอบไปให้พ่อกินทางปากด้วยกินทั้งสายอย่าง
00:24:16 → 00:24:21 งั้นน่ะฮะอเี้ยวทางปากสุดท้ายเราคิดในใจ
00:24:21 → 00:24:23 ว่าพ่อต้องกลับมากินก็คุยกับพ่อตลอดกิน
00:24:23 → 00:24:26 ทางปากเถอะพ่ออร่อยกว่าเยอะอครับก็สุด
00:24:26 → 00:24:30 ท้ายก็เอาสายยางออกได้ฮะพ่อกินทางปากอ
00:24:30 → 00:24:34 ครับครับอก็ย้อนกลับไปก็ 6-7 ปีแล้วก็กิน
00:24:34 → 00:24:39 ทางปากไปจนอ้าวได้ยินอยู่มั้ยฮะอ่าได้ยิน
00:24:39 → 00:24:42 อยู่นะครับได้ยินอยู่ใช่มั้ยฮะเก็กินิกิน
00:24:42 → 00:24:45 ทางปากจนถึงทุกวันนี้่ะฮะครับครับอ๋อตอน
00:24:45 → 00:24:47 นี้พ่อก็ยังยังทานอาหารได้ทางปากอยู่เนาะ
00:24:47 → 00:24:51 ใช่ๆๆอืครับแต่ว่ามันก็ทุกอย่างมันก็
00:24:51 → 00:24:54 อาการทุกอย่างมันจะค่อยๆเพิ่มไปทีละนิด
00:24:54 → 00:24:57 เหมือนปัจจุบันเนี่ยฮะอาทิตย์ 2 อาทิตย์
00:24:57 → 00:25:01 ที่ผ่านมาเนี่ยพ่อเริ่มพอน้ำเข้าปากอ่ะ
00:25:01 → 00:25:04 พ่อจะเริ่มไม่ค่อยกลืนะพ่อจะเคี้ยวอครับ
00:25:04 → 00:25:08 ครับเราก็เราก็แบบเราก็ต้องหลอกล่อบ้าง
00:25:08 → 00:25:10 อะไรบ้างอะไรอย่างเงี้ยก็แบบร้อเฮ้ยอครับ
00:25:10 → 00:25:13 โอ๊ยเนี่ยมันมีคนล้อว่าเฮ้ยทำไมต้อง
00:25:13 → 00:25:16 เคี้ยวน้ำอะไรอย่างเงี้ยฮะคือจะใช้วิธีอ
00:25:16 → 00:25:21 จะใช้วิธีท้ายก็จะใช้วิธีแบบแกล้งพ่อมั่ง
00:25:21 → 00:25:24 อะไรมั่งไปเรื่อยๆอฮะแบบล้อมบ้างอะไรบ้าง
00:25:24 → 00:25:26 เพื่อให้แบบอกระตุ้นพ่อบ้างอะไรอย่าง
00:25:26 → 00:25:29 เงี้ยครับนี่สำหรับกับคนที่เพิ่งเข้ามานะ
00:25:29 → 00:25:32 ครับอ่านี่คือบุพการีที่เคารพนะครับเป็น
00:25:32 → 00:25:34 ไลฟ์ผ่านทางเพจมนุษยต่างวัยเรากำลังคุย
00:25:34 → 00:25:37 กับโตนะครับโตคืออดีตซาว Engineer จริงๆ
00:25:37 → 00:25:39 ไม่ใช่อดีตปัจจุบันก็ยังทำงานอยู่นะครับ
00:25:39 → 00:25:42 แต่ว่าต้องทิ้งอาชีพและสิ่งที่ตัวเองรัก
00:25:42 → 00:25:45 กลับไปดูแลพ่อที่ป่วยด้วยโรคอัลไซเมอร์นะ
00:25:45 → 00:25:47 ครับผมพยายามจะสรุปสิ่งที่โตพูดมาตั้งแต่
00:25:47 → 00:25:50 ต้นในช่วงที่ภาพอาจจะหายไปนะครับเโตบอก
00:25:50 → 00:25:52 ว่าช่วงแรกๆนี่ยังไม่รู้ว่าพ่อป่วยเป็น
00:25:52 → 00:25:54 อัลไซเมอร์ด้วยซ้ำไปก็จะเห็นว่าพ่ออาจจะ
00:25:54 → 00:25:57 ลืมกินข้าวเอากางเกงมาใส่เป็นเป็นเสื้อ
00:25:57 → 00:26:00 เอาเสื้อไปใส่เป็นกางเกงนะครับเข้าห้อง
00:26:00 → 00:26:02 ครัวเข้าแล้วเข้าอีกแล้วก็กินหลายมื้อ
00:26:02 → 00:26:04 ทั้งๆที่ตัวเองป่วยเป็นโรคเบาหวานพอโตไม่
00:26:04 → 00:26:07 เข้าใจตอนนั้นก็เกิดอาการหงุดหงิดไม่พอใจ
00:26:07 → 00:26:10 พ่อนะครับที่สงสัยว่าทำไมพ่อนี่ไม่ดูแล
00:26:10 → 00:26:13 ตัวเองนะครับจนกระทั่งทนไม่ได้แล้วก็เลย
00:26:13 → 00:26:15 ปล่อยว่าพ่ออยากจะใช้ชีวิตแบบไหนก็ใช้ไป
00:26:15 → 00:26:17 จนกระทั่งทำให้พ่อนี่ต้องป่วยแล้วก็เข้า
00:26:17 → 00:26:20 โรงพยาบาลนะครับพาพ่อไปอยู่โรงพยาบาลจน
00:26:20 → 00:26:23 กระทั่งช่วยดูแลแล้วก็พาคุณพ่อกลับบ้านนะ
00:26:23 → 00:26:27 ครับแล้วตอนนี้จรแล้วตอนแล้วเมื่อไหร่ที่
00:26:27 → 00:26:32 โตมารู้ว่าพ่อตัวเองเนี่ยป่วยด้วยโรค
00:26:32 → 00:26:35 อัลไซเมอร์
00:26:35 → 00:26:39 ฮะเสียงโตยังอยู่มั้ยครับตอนนี้อ้าสัญญาณ
00:26:39 → 00:26:41 หายไปใช่มั้ย
00:26:41 → 00:26:46 ครับครับอ้าสัญญาณโตหายไปนะครับพอดีว่าโต
00:26:46 → 00:26:49 อยู่ที่ชุมพรนะครับอยู่ที่อำเภอเมือง
00:26:49 → 00:26:53 สัญญาณก็เลยอาจจะขาดๆหายๆไปบ้างนะ
00:26:53 → 00:26:58 ครับมีคุณสมใจอ่า
00:26:58 → 00:27:02 ทุงทุงชินชัยนะครับทุงชิงชัยนะครับบอกว่า
00:27:02 → 00:27:05 ตอนนี้คือตอนที่กำลังดูอยู่นะครับเพราะ
00:27:05 → 00:27:09 ว่าพี่สาว
00:27:09 → 00:27:13 อ่าบอกว่าใช้เวลานานมากนะครับเพราะว่าพี่
00:27:13 → 00:27:15 สาวนี่ป่วยไปโรคอัลไซเมอร์ใช้เวลา 3 ปี
00:27:15 → 00:27:17 กว่าที่จะเข้าใจว่าพี่สาวนี่ป่วยด้วยโค
00:27:17 → 00:27:21 อัลไซเมอร์นะครับตอนนี้คอมเมนต์ผมก็มีแต่
00:27:21 → 00:27:24 คนบอกว่าเสียงหายภาพหายนะครับก็ย้ำกันอีก
00:27:25 → 00:27:26 ครั้งนึงเรากำลังคุยกับโตนะครับโตเป็น
00:27:26 → 00:27:29 อดีต Sound Engine ที่กลับไปที่บ้านดูแล
00:27:29 → 00:27:31 คุณพ่อที่ป่วยด้วยโรคอัลไซเมอร์นะครับ
00:27:31 → 00:27:34 เสียงโตกลับเข้ามาหรือยังครับยังไงอาจจะ
00:27:34 → 00:27:37 ขัดข้องบ้างต้องขออภัยด้วยนะครับแต่ว่าก็
00:27:37 → 00:27:39 อยู่ชมกันก่อนนะครับเพราะว่าเดี๋ยวหถัด
00:27:39 → 00:27:41 จากนี้ไปโตคงจะเล่าให้ฟังว่าหลังจากที่
00:27:41 → 00:27:44 รู้แล้วว่าพ่อป่วยด้วยโรคอัลไซเมอรแล้ว
00:27:44 → 00:27:46 ตัวเองใช้วิธีการอย่างไรบ้างซึ่งน่าจะ
00:27:46 → 00:27:49 เป็นวิธีการที่แบบพิสดารพอสมควรนะครับอ่า
00:27:49 → 00:27:53 โตกลับมาแล้วใช่มั้ยครับครับครับได้ยิน
00:27:53 → 00:27:55 มั้ครับได้ยินครับโตเอาไมค์ใกล้ๆป่าอีก
00:27:55 → 00:27:59 สักนิดนึงครับออ่ะโแล้วหลังจากที่พาพ่อไป
00:27:59 → 00:28:01 อยู่โรงพยาบาลแล้วโตรู้ได้ยังไงว่าพ่อ
00:28:01 → 00:28:04 ป่วยด้วยโรคอัลไซเมอร์รู้ตอนไหนิจริงๆมัน
00:28:04 → 00:28:06 ก็เริ่มเริ่มรู้ก่อนหน้านั้นะฮะเริ่มรู้
00:28:06 → 00:28:08 ก่อนหน้านั้นแล้วว่าเออมันใช่แล้วไอ้โรค
00:28:08 → 00:28:10 หลงลืมของชาวบ้านเนี่ยอือจริงๆแล้วมันก็
00:28:10 → 00:28:14 คืออัลไซเมอร์เราก็ศึกษาเราก็ศึกษาเริ่ม
00:28:14 → 00:28:18 หาอ่านะอืว่ามันมีแบบมันมีกี่ประเภทพวกั
00:28:18 → 00:28:21 พวกสั่นๆหรือว่าพวกอซอแบบอะไรแบบไหนอะไร
00:28:21 → 00:28:24 อย่างเงี้ยอเราก็เริ่มรู้ะแล้วก็มันก็มี
00:28:25 → 00:28:27 วิธีรักษาแบบว่าให้กินยาให้อะไรอย่าง
00:28:27 → 00:28:32 เงี้ยออืแต่เราเรามีความเชื่อว่าเราไม่
00:28:32 → 00:28:35 อยากให้พ่อได้เคมีเยอะอ่ะออหมายถึงว่าก็
00:28:35 → 00:28:39 เลยใช้วิธีให้ความสนใจให้ความรักสิ่ง
00:28:39 → 00:28:43 สำคัญเลยที่ตั้งใจจะทำให้พ่อคืออืคือจริง
00:28:43 → 00:28:46 ๆหมอเก็คงหมอเคคงแนะนำให้กินยาแหละแต่โต
00:28:46 → 00:28:49 ไม่เอาใช่มั้ยไม่เอาฮะไม่เอาทำไมถึงไม่
00:28:49 → 00:28:54 เอาอ่ะไม่อยากให้เคมีเข้าไปเยอะ่ะเหรออก็
00:28:54 → 00:28:57 ไม่รู้นะแต่คิดแบบนี้ว่าอืมันคเอาเคมี
00:28:57 → 00:29:00 เข้าไปทำอะไรก็ไม่รู้แต่ว่าเราอ่ะครับเรา
00:29:00 → 00:29:03 ตั้งใจจะใช้ใจจะใช้ความรู้สึกจะใช้ทุก
00:29:03 → 00:29:08 อย่างอืนะฮะเพื่อจะแบบดูแลพ่อเพราะว่ามัน
00:29:08 → 00:29:11 เค้าบอกว่าคนเป็นอัลไซเมอร์อ่ะจะจำอะไร
00:29:11 → 00:29:14 ไม่ได้อะไรอย่างงี้ใช่มั้ยฮะครับแต่เรา
00:29:14 → 00:29:16 พิสูจน์ว่าถ้าเราถ้าเราทำให้มันหนักกว่า
00:29:16 → 00:29:20 นั้นน่ะให้จำด้วยความรู้สึกอ่ะพ่อจะจำได้
00:29:20 → 00:29:23 มันเหมือนจะมีอยู่ครั้งนึงก็พ่อเนี่ยเป็น
00:29:23 → 00:29:26 คนชอบนั่งรถเที่ยวใช่มั้ยฮะครับก็พาพ่อ
00:29:26 → 00:29:28 นั่งรถเที่ยวแล้วก็มีอยู่ครั้งนึงไปจอดรถ
00:29:28 → 00:29:32 จอดรถเพื่อจะลงไปซื้อไปซื้อไก่ทอดมงฮะอื
00:29:32 → 00:29:34 ให้พ่อนั่งอยู่บนรถบอกพ่ออยู่บนรถนะ
00:29:34 → 00:29:37 เดี๋ยวโตลงไปซื้อไก่ทอดพ่อก็บอกได้พอกลับ
00:29:37 → 00:29:40 มาประตูรถเปิดอืพ่อเดินไปไหนก็ไม่รู้ครับ
00:29:41 → 00:29:44 ตกใจแบบสุดๆเลยแบบอ้าสุดท้ายเห็นไกลๆไป
00:29:44 → 00:29:48 ฉี่อ๋อพ่อไปขี่รถสตาร์ทอยู่เปิดแอร์อยู่
00:29:48 → 00:29:51 อะไรอย่างเงี้ยพอกลับมาบ้านเราก็แบบบอก
00:29:51 → 00:29:54 ว่าพ่อๆทำแบบนี้ไม่ได้นะเพราะรถมันยัง
00:29:54 → 00:29:56 ผ่อนอยู่แล้วตอนนี้ตังค์ตัวก็หาไม่ได้ไม่
00:29:56 → 00:29:58 เหมือนเดิมตัวลงไปดิ้นกับพื้นเลยฮะลงไป
00:29:58 → 00:30:01 ดิ้นลงไปแบบชักดิ้นชักตัวบอกโตตายแน่ถ้า
00:30:01 → 00:30:04 พ่อแบบออือถ้าพ่อทำแบบนี้แล้วตัวจะทำยัง
00:30:04 → 00:30:07 ไงตังค์ก็ไม่ค่อยมีหาดิ้นดินเพราะเสียใจ
00:30:07 → 00:30:12 หรือดิ้นเพราะแกล้งทำแกล้งทำฮะอ๋อเอ้อ
00:30:12 → 00:30:15 ต้องการอะไรต้องการสื่อสารอะไรถึงพ่อ
00:30:15 → 00:30:17 ต้องการสื่อต้องการกระทบอารมณ์เพราะว่า
00:30:17 → 00:30:21 อาจย้อนกลับไปตลอดมาช่วงแรกๆอ่ะพอพูดถึง
00:30:21 → 00:30:24 แม่พ่อยังร้องไห้อ๋อพูดถึงแม่พ่อยังร้อง
00:30:25 → 00:30:28 ไห้แสดงว่าเค้ายังจำได้ว่าใช่ในมันแต่ว่า
00:30:28 → 00:30:32 มันความรักเรารู้สึกว่ามันลึกกว่านั้นน่ะ
00:30:32 → 00:30:34 มันลึกกว่าความจำธรรมดาเราก็มั่วๆไปนะฮะ
00:30:34 → 00:30:37 อืเพราะฉะนั้นถ้าอยากให้พ่อจำได้ว่าไม่
00:30:37 → 00:30:40 ต้องลงจากรถเราต้องลงไปดิ้นให้แทบตาย
00:30:40 → 00:30:42 เหมือนเด็กจะซื้อของตามห้างอะไรอย่าเงี้ย
00:30:42 → 00:30:45 ทำแบบนั้นเลยฮะอเหรอพงงพแล้วหลังจากนั้น
00:30:45 → 00:30:49 พ่อพ่อไม่เคยลงจากรถอีกเลยเออเออเป็นวิธี
00:30:49 → 00:30:52 การแก้ที่แบบนั่นแสดงว่าโตวิเคราะห์วิธี
00:30:52 → 00:30:55 การแก้ไขปัญหานี้โดยการที่รู้สึกว่าเอา
00:30:55 → 00:30:58 ความรู้สึกบางอย่างทำให้เขาไปกระทบใจเ
00:30:58 → 00:31:01 อย่างงั้นใช่มั้ยใช่ใช่ๆๆออเดี๋ยวพี่ถาม
00:31:01 → 00:31:05 อีกหน่อยนึงอืทำไงนะแบบลูกจะตายแล้วอ่ะ
00:31:05 → 00:31:08 ถ้ารถหายอ่ะคนขโมยรถไปลูกตายอะไรลูกดิ้น
00:31:08 → 00:31:11 แล้วอ่ะอืพ่อก็คงจำได้มั้งฮะก็จำได้จริง
00:31:11 → 00:31:14 นะเออหลังจากนั้นก็ไม่เคยลงจากหนีลงจากรถ
00:31:14 → 00:31:18 อีกเลยไม่เคยใช่ไม่เคยลงจากรถครับๆแล้ว
00:31:18 → 00:31:21 พี่ถามต่ออีกนิดนึงแล้วโตภาษาเราก็อาจจะ
00:31:21 → 00:31:24 โตกล้าดียังไงที่จะไม่กินยาแล้วเอามา
00:31:24 → 00:31:27 รักษาเองเพราะว่าบางคนที่เคกินยาเนี่ยเคค
00:31:27 → 00:31:30 ก็เชื่อว่าจะช่วยบรรเทาอาการอย่างน้อยทำ
00:31:30 → 00:31:33 ให้เราดูแลได้ง่ายขึ้นนะทำไมโตตัดสินทำไม
00:31:33 → 00:31:39 ถึงกล้าตัดสินใจอย่างงั้นเราก็ไม่ไม่เรา
00:31:39 → 00:31:42 ก็เราก็คิดว่าให้พ่อมีความสุขที่สุดร่าง
00:31:42 → 00:31:46 กายพ่อโอเคที่สุดอ่ะโตก็ไม่รู้ว่าแต่โตทำ
00:31:46 → 00:31:50 ก็คือทำสุดแรงจริงๆนะฮะทำแบบอโตไม่เคยนอน
00:31:50 → 00:31:52 บนที่นอนอีกเลยอ่ะไม่เคยนอนวันที่นอนเลย
00:31:52 → 00:31:54 ตั้งแต่มาอยู่บ้านโจะปูนอนอยู่หน้าเตียง
00:31:54 → 00:31:57 พ่อเหรอทำขนาดนั้นตั้งแต่สมัยเฝ้าครัว
00:31:57 → 00:32:01 แล้วอ่ะฮะอืๆก็คือเราทำแรงเลยแล้วเราก็
00:32:01 → 00:32:03 รู้สึกว่ามัน
00:32:03 → 00:32:07 เอ่อสิ่งที่สำคัญตอนเนี้มันเหมือนเราเรา
00:32:07 → 00:32:10 แค่เรียกว่าจะเรียกชื่อพ่อเวไนยอะไรพ่อก็
00:32:10 → 00:32:13 หัวเราะคิกๆๆๆๆอย่างเงี้ยอืก็คือต้องให้
00:32:13 → 00:32:16 พ่อมีความสุขต้องให้พ่อหัวเราะรอยยิ้ม
00:32:16 → 00:32:20 อะไรอย่างเงี้ยฮะอครับอืๆเพราะว่าสมัยแรก
00:32:20 → 00:32:24 ที่ฮะฮะอืมแล้วที่ผ่านมาในโตที่เมื่อกี้
00:32:24 → 00:32:27 บอกว่าใช้ความรักดูแลแล้วนอกนั้นที่เหลือ
00:32:27 → 00:32:29 เราใช้เราใช้อะไรดูแลเราใช้อะไรจัดดการ
00:32:29 → 00:32:32 กับเค้าเวลาที่เา้าลืมเจำไม่ได้เทำอะไรใน
00:32:32 → 00:32:35 บางแบบที่เราไม่ไม่ไม่คาดคิดว่าเขาจะทำ
00:32:36 → 00:32:38 ตัวมีวิธีการยังไงอีก
00:32:38 → 00:32:42 บ้างก็จะดูจะจะจะไม่ค่อยไปไหนเลยฮะอยู่
00:32:42 → 00:32:44 เหมือนกับอยู่ติดพ่อเลยฮะอยู่บ้านไม่ไป
00:32:44 → 00:32:48 ไหนเลยฮะหรือถ้าจะต้องไปไหนต้องพาพ่อไป
00:32:48 → 00:32:52 ด้วยทุกครั้งอืไม่ว่าจะไปไหนไปกินอะไรไป
00:32:52 → 00:32:54 อะไรอย่างเงี้ยจะพาพ่อไปด้วยตลอดนะฮะอยู่
00:32:54 → 00:32:58 กัน 24 ชมงอยู่ด้วยกันตลอดใช่ 24 ช่มใช่
00:32:58 → 00:33:00 อือ 24 ช่วโมงเพราะฉะนั้นเราก็คิดว่าเรา
00:33:00 → 00:33:04 อยู่แบบเนี้ยมันโอเคน่ะเพราะว่าเราก็รู้
00:33:04 → 00:33:08 สึกว่าอาการพ่อมันอาการคนแก่มันมันดาวนลง
00:33:08 → 00:33:11 อยู่แล้วอืแต่เรารู้สึกว่าของพ่ออ่ะมัน
00:33:11 → 00:33:16 ไม่ได้ดิ่งไงฮะมันค่อยๆลงอือ่าฮะแล้วคุย
00:33:16 → 00:33:18 อะไรกับพ่อบ้างเห็นบอกว่าวิธีการนึงคือ
00:33:18 → 00:33:21 เอาเรื่องเก่าๆมาคุยกับเาแล้วเคุยได้ใช่
00:33:21 → 00:33:25 มั้ยเห็นมาคุยเรื่องสงครามคุยเรื่องหนัง
00:33:25 → 00:33:28 งี้แหละใชใช่อันนั้นมันเป็นโโมันมันจะ
00:33:28 → 00:33:32 เริ่มยังไงดีคือโตอ่ะคือพ่ออ่ะเขาจะรู้
00:33:32 → 00:33:35 คือคนแก่อย่างนึงอ่ะเขาจะรู้สึกว่าเไม่
00:33:35 → 00:33:39 สำคัญอืเสำคัญเลยคนแก่เขาจะรู้สึกว่าเได้
00:33:39 → 00:33:44 ฆ่าพ่อเคยแบบบ่นว่าพ่อไม่ทำไมเวลาพ่อฉี่
00:33:44 → 00:33:48 ใส่กางเกงอ่ะพ่อก็จะแบบเสียใจว่าทำไมทำไม
00:33:48 → 00:33:51 ถึงไปไม่ทันอันนั้นช่วงแรกๆนะฮะพ่ออึใส่
00:33:51 → 00:33:54 กางเกงพ่อก็จะรู้สึกว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้
00:33:54 → 00:33:56 ทำไมเราไม่ได้เรื่องเลยอะไรอย่างเงี้ยอื
00:33:56 → 00:34:01 คือถ้าเราไปซ้ำเติมอ่ะมันจะมันจะยิ่งดาว
00:34:01 → 00:34:04 อารมณ์เลงไปไงฮะเพราะฉะนั้นโจะอวยพ่อสุดๆ
00:34:04 → 00:34:08 อเหรอคือแบบทั้งวิธีสร้างตัวละครมาจตัว
00:34:08 → 00:34:10 อวยพ่อจนกระทั่งพ่อคิดว่าพ่อเป็นเจ้าโลก
00:34:10 → 00:34:14 อ่ะคือในโลกเนี้ยพ่อเจ๋งสุดเออใหญ่สุด
00:34:14 → 00:34:16 อะไรอย่างเงี้ยพ่อทั้โลกอะไรอย่างเงี้ยฮะ
00:34:17 → 00:34:21 ครับอืๆดูไยพ่อเขนาดนั้นน่ะนะฮะให้เค้า
00:34:21 → 00:34:23 รู้สึกยิ่งใหญ่ในความรู้สึกเค้าให้เค้ามี
00:34:23 → 00:34:26 ค่าอะไรเงี้อืออวยเค้าเรื่องอะไรแล้วเคจะ
00:34:26 → 00:34:28 รู้สึกว่าเค้ามีค่า
00:34:28 → 00:34:32 อพ่อเก่งมากพ่อยอดเยี่ยมมากอะไรอย่าง
00:34:32 → 00:34:35 เงี้ยพอสมมุติว่าพ่ออึก็แบบโอ้โหสุดยอด
00:34:35 → 00:34:39 เลยอืเนี่ยดีแล้วมันจะได้กินเยอะๆทุก
00:34:39 → 00:34:41 อย่างมันต้องเป็นบวกหมดน่ะใช้บวกใช้บวก
00:34:41 → 00:34:45 หมดเลยอครับฮะคือใช้พลังบวกเข้าหาเค้า
00:34:45 → 00:34:46 เนาะ
00:34:46 → 00:34:51 อใช่ๆออครับกวยจนเาจะทำสำนักงานเจ้าโลก่ะ
00:34:51 → 00:34:56 ฮะทำเป็นออฟฟิศเป็นสำนักงานเจ้าโลกคุโลก
00:34:56 → 00:34:59 แล้วแล้วๆแล้วแบช่วงที่เหงุดหงิดไม่พอใจ
00:34:59 → 00:35:01 ไม่อะไรเรารับเราใช้วิธีการรับมือยังไง
00:35:01 → 00:35:04 หรือเรามีวิธีการแบบทำยังไงให้เขาครู้สึก
00:35:04 → 00:35:09 ว่าเออผ่อนคลายไม่เครียดเราเราับทำยัง
00:35:09 → 00:35:13 ไงคือโตเนี่ยจะจะเล่นดนตรีตลอดเวลาอืแล้ว
00:35:13 → 00:35:17 ก็จะมีเพลงมีอะไรตลอดเวลาคือพ่ออ่ะความ
00:35:17 → 00:35:20 หงุดหงิดของพ่อแทบจะไม่มีอีกเลยฮะแทบจะ
00:35:20 → 00:35:23 ไม่มีอีกเลยอหลังจากที่พ่อเข้าโรงพยาบาล
00:35:23 → 00:35:28 ครั้งแรกอันนั้นนะฮะแล้วก็ออกมาเนี่ยพ่อ
00:35:28 → 00:35:31 ไม่เคยหงุดหงิดอีกเลยเหรอจะมีก็จะ
00:35:31 → 00:35:35 หงุดหงิดแบบเอ่อตัวแกล้งเค้าบ้างหรือว่า
00:35:35 → 00:35:39 จะแบบทำเพลงเสียงดังบ้างเจะมีหงุดหงิดนิด
00:35:39 → 00:35:40 หน่อยอะไรอย่างเงี้ยมันมีเพลงบางประเทศ
00:35:40 → 00:35:43 ที่เ้าไม่ค่อยชอบอะไรอย่างเงี้ยออือๆก็จะ
00:35:43 → 00:35:46 หงุดหน่อเก็จะเข้าไปแบบว่าเนี่ยทำแล้วก็
00:35:46 → 00:35:48 จะได้ตังค์นะอะไรก็จะบวกใส่เค้าเค้าก็จะ
00:35:48 → 00:35:53 หายฮะอืมเปิดเพลงให้เค้าฟังมั้ยไม่มีเปิด
00:35:53 → 00:35:57 ฮะเปิดๆเปิดเพลงเล่นกีตาร์อืมคือเราใช้
00:35:58 → 00:36:01 ดนตรีด้วยส่วนนึงอ่ะคือคือโโทำให้พ่อมี
00:36:01 → 00:36:06 ทุกอารมณ์โตให้พ่อทำกระทั่งพ่อตกใจโทำให้
00:36:06 → 00:36:07 พ่อ
00:36:07 → 00:36:10 ิ้งพ่อเนี่ยสามารถสามารถทำให้พ่อร้องไห้
00:36:10 → 00:36:13 โดยการตัวร้องเมโลดี้แบบไอร์
00:36:13 → 00:36:18 ไอร์พ่อร้องไห้เลยนะฮะเหรอคือจะใช้เสียง
00:36:18 → 00:36:21 จะใช้เสียงเคนึกไปถึงอะไร
00:36:21 → 00:36:25 ป่ะไม่รู้อือะไรอย่างเงี้ยคือจะทำทุก
00:36:25 → 00:36:28 อย่างอ่ะแบบปลอมตัวมาหาพ่อก็ทำตอมตัวมาหา
00:36:28 → 00:36:32 พ่อด้วยเหรอตัวหาพ่อง่ายมากฮแค่ใส่แว่น
00:36:32 → 00:36:35 หรือว่าหาหมวกมาใส่ก็เป็นคนอื่นแล้วฮะออ
00:36:35 → 00:36:39 แล้วๆไอ้วิธีการที่เราทำเช่นเปิดทั้งเพลง
00:36:39 → 00:36:42 เศร้าเพลงสนุกปลอมตัวไปหาเขานี่ต้องการทำ
00:36:42 → 00:36:44 ให้เค้ายังไงให้เสัมผัสกับอารมณ์ต่างๆทำ
00:36:44 → 00:36:48 ให้เขาแบบไม่นิ่งเหรองนั้นเหรอใช่เราแค่
00:36:48 → 00:36:51 คิดว่าอย่าปล่อยให้เขาคซึมอืหัวใจเต้อง
00:36:51 → 00:36:54 เต้นในจังหวะอื่นบ้างการการบางทีแบบ
00:36:54 → 00:36:56 สมมุติพ่อนอนๆเหม่อๆอยู่โตก็จะเข้าไป
00:36:56 → 00:36:59 สวัสดีครับอะไรอย่างเงี้ยพ่อก็แบบดุงออ
00:36:59 → 00:37:01 มันก็เราก็คิดว่าแต่ว่ามันไม่ได้แรงมาก
00:37:01 → 00:37:04 ขนาดหัวใจวายอ่ะนะฮะเราก็คิดว่าเอ้ยเรา
00:37:04 → 00:37:07 ตั้งใจจะเปลี่ยนจังหวะหัวใจพ่อเพราะว่าคน
00:37:07 → 00:37:09 ที่มันนอนอยู่เฉยๆมันไปเรื่อยๆทั้งอารมณ์
00:37:10 → 00:37:13 มันก็ไปเราเชื่อว่าถ้าปล่อยให้มันเฉื่อย
00:37:13 → 00:37:16 อ่ะอืมันจะเฉื่อยลงเรื่อยๆเพราะฉะนั้นพ่อ
00:37:16 → 00:37:19 จะโดนกระตุ้นตลอดเวลาออครับสมมุติพอพอ
00:37:19 → 00:37:21 เช้าขึ้นมาอย่างเงี้ยตัวก็จะแบบที่นี่
00:37:21 → 00:37:25 สถานีชุมพร้าบุทโอีสานท่านใดมีความ
00:37:25 → 00:37:29 ประสงค์จะลงสถานีชุมพรอืดตรวจสอบดูสิ่ง
00:37:29 → 00:37:30 ของให้เรียบร้อยอะไรอย่างเงี้ยพูดอย่าง
00:37:30 → 00:37:33 เงี้ยย้ำๆต้ำแล้วก็จะถามว่าอ้าวคุณเวไนย
00:37:33 → 00:37:38 คุณลงสถานีไหนล่ะเอๆแล้วเตอบมั้ยเค้าจำ
00:37:38 → 00:37:43 ได้มั้ยตอบจำก็ได้ฮะก็จะมีลงนครบ้างลง
00:37:43 → 00:37:45 อะไรบ้างเป็นแสดงพวกนี้มันเหมือนกับเป็น
00:37:45 → 00:37:49 เป็นประวัติส่วนเอ่อเป็นชีวิตสมัยก่อนของ
00:37:49 → 00:37:53 เขชีวิตในอดีตของเขาใช่มั้ยใช่ๆๆๆอ๋อมัน
00:37:53 → 00:37:55 เหมือนเราก็ชวนเย้อนกลับไปสู่อดีตบาง
00:37:55 → 00:37:59 อย่างอ่ะใช่ๆเพราะว่าตจะพูดใต้กับพ่อเยอะ
00:37:59 → 00:38:02 พ่อเป็นคนไม่พูดใต้เลยนะฮะเหรอแต่ตอนเตัว
00:38:02 → 00:38:06 จะสลับพูดใต้พูดกลางกับพ่อไปเรื่อยๆเออ
00:38:06 → 00:38:08 เพราะว่าอะไรเพราพ่อจริงๆแล้วเค้าเป็นคน
00:38:08 → 00:38:12 นครนะฮะนครครับอ่าเ้าก็จะจำนครได้ก็
00:38:12 → 00:38:15 เรื่องพระธาตุคุยกันแบบถามอยู่ที่ไหนก็จะ
00:38:15 → 00:38:18 บอกอยู่นครอะไรอืมครับคือเลยยังคุยเรื่อง
00:38:18 → 00:38:19 อดีตกับเ้าได้
00:38:19 → 00:38:23 อยู่แต่ว่าช่วงก่อนหน้านี้ยังพอแต่ช่วง
00:38:23 → 00:38:26 เนี้ยคือตัวดูแลพ่อตั้งแต่ตอนที่เรายัง
00:38:26 → 00:38:29 ร้องกลอนต่อกันได้อืแรกๆพ่อยังร้องกลอน
00:38:29 → 00:38:33 ตอบโต้กันอยู่นะฮะก็พ่อเป็นคนชอบร้องกลอน
00:38:33 → 00:38:35 อเราก็กลอนต่อมั่วซั่วเลยจนกระทั่งทุกวัน
00:38:35 → 00:38:39 เนี้ยพ่ออยู่ในแบบจุดที่แบบถามคำนึงตอบคำ
00:38:39 → 00:38:42 ถามคำตอบ 2 คำคุยได้ไม่เยอะแต่ก็จะมีบาง
00:38:42 → 00:38:44 วันเหมือนวันเนี้ยวันเนี้ยตอนเช้าอ่ะคุย
00:38:44 → 00:38:48 พอสมควรครับก็ถามเข้าไปเรื่อยเป็นมันเป็น
00:38:48 → 00:38:50 เรื่องเพราะตัวจะสร้างตัวละครขึ้นมาใน
00:38:50 → 00:38:54 ชีวิตพ่อเนี่ยเยอะมากอืๆแล้วเค้าก็จำได้
00:38:54 → 00:38:58 นะฮะหมายถึงว่าตัวตัวละครเหรอ
00:38:58 → 00:39:01 สร้างตัวละครตัวละครสมมติสมมติว่าต๊ก็จะ
00:39:01 → 00:39:06 สร้างเอ่อเป็นทหารประเทศนึงเจมันอะไร
00:39:06 → 00:39:08 อย่างเงี้ยเป็นแบบนายอำเภอเอพม่าเป็น
00:39:08 → 00:39:11 ประธานโรงพยาบาลเป็นน้องซาร่าเป็นอะไร
00:39:11 → 00:39:14 อย่าเงี้ยเต็มตัวละครในชีวิตเต็มไปหมดเออ
00:39:14 → 00:39:18 ก็จำได้ก็จำได้อ๋อหมายถึงมันเราเปรียบ
00:39:18 → 00:39:19 เทียบเหมือนประมาณเราเล่านิทานให้เด็กๆ
00:39:19 → 00:39:24 ฟังงั้นป่ะอ่ะใช่ๆๆๆอใช่แล้วเขก็จะนึกถึง
00:39:24 → 00:39:27 เก็จะจำตัวละครที่เราสมมุติขึ้นมาได้
00:39:28 → 00:39:30 จำได้ครับจำได้อืไอ้เจมันนี่ก็จะเป็น
00:39:30 → 00:39:33 ศัตรูเค้าเลยฮะเป็นคนที่อิจฉาเ้าเป็นคน
00:39:33 → 00:39:35 ที่อยากมีความสามารถเหมือนเ้าอะไรอย่าง
00:39:35 → 00:39:39 เงี้ยอออาศัยอยู่กอกล้วยหน้าบ้านอะไรเงี้
00:39:39 → 00:39:42 ครับพวกนี้ทำเพื่ออะไรเพื่อทำให้เค้าทำ
00:39:42 → 00:39:44 เพื่อให้เขาคอย่างน้อยเมีปฏิสัมพันธ์กับ
00:39:44 → 00:39:46 เราหรือว่าทำให้เขารู้สึกว่าอย่างงั้นใช่
00:39:46 → 00:39:49 มั้ยใช่อืใช่ครับเพ้าไม่อย่างงั้นเจะนิ่ง
00:39:49 → 00:39:52 ไม่มีปฏิสัมพันธ์กับเราอ่าใช่ก็เหมือนตอน
00:39:52 → 00:39:55 ที่พ่อออกจากโรงพยาบาลใหม่ๆก็จะบอกว่า
00:39:55 → 00:39:57 เนี่ยท่านประธานโรงพยาบาลก็แวะมาเยี่ยม
00:39:57 → 00:40:01 แวะมาดูให้เรู้สึกสำคัญฮะประธานโรงพยาบาล
00:40:01 → 00:40:04 น่าจะใหญ่สุดแล้วล่ะรว่านะออะไรอย่าง
00:40:04 → 00:40:06 เงี้ยก็จะแบบสร้างตัวละครแบบนี้ขึ้น
00:40:06 → 00:40:10 มาอืเดี๋ยวก็ยังมีคอมเมนต์มาเรื่อยๆนะโต
00:40:10 → 00:40:12 เดี๋ยวพี่ขออ่านคอมเมนต์ให้โตฟังด้วย
00:40:12 → 00:40:14 เผื่อโตจะแชร์เนาะมีคอมเมนต์จากคุณสุกด
00:40:14 → 00:40:17 บุญญานนท์บอกว่าการชะลอการถดถอยของสมอง
00:40:17 → 00:40:19 เสื่อมต้องรู้จักสังเกตพฤติกรรมที่
00:40:20 → 00:40:23 เปลี่ยนไปแม้แต่เล็กๆน้อยๆต้องรีบดูแลและ
00:40:23 → 00:40:27 รักษาจะช่วยให้อาการของโรคไปอย่างช้าๆผู้
00:40:27 → 00:40:29 ดูแลผู้ดูแลสามารถรับมือกับอาการที่
00:40:29 → 00:40:32 เปลี่ยนแปลงได้ทันอันนี้น่าจะเป็นน่าจะ
00:40:32 → 00:40:35 เป็นข้อมูลนึงนะครับที่เราจะได้ใช้สำหรับ
00:40:35 → 00:40:40 การสังเกตคุณพ่อคุณแม่มีคุณปฐมพรนะครับ
00:40:40 → 00:40:44 บอกว่ามีพ่อป่วยเป็นอัลไซเมอร์น่าจะค่อยๆ
00:40:44 → 00:40:47 เป็นมาหลายปีก่อนเกษียณพฤติกรรมหลายอย่าง
00:40:47 → 00:40:49 เปลี่ยนไปที่แย่ที่สุดคือไม่ใส่เสื้อผ้า
00:40:49 → 00:40:52 นะครับเขียนไม่ยาวนะครับแล้วก็บอกว่าและ
00:40:52 → 00:40:54 ดูแลการขับถ่ายหนักเบาไม่ได้อันนี้เหมือน
00:40:54 → 00:40:59 โตเนาะอ่านะครับบอกว่าตอนนั้นหงุดหงิดมาก
00:40:59 → 00:41:03 หรือว่าคิดว่าพ่อเรียกร้องความสนใจตัวเอง
00:41:03 → 00:41:05 ก็ไม่ได้อยู่กับพ่อเพราะพ่อแม่แยกทางกัน
00:41:05 → 00:41:08 พ่ออยู่กับน้องชายจนเมื่อ 3 ปีก่อนพ่อ
00:41:08 → 00:41:10 ป่วยเข้าโรงพยาบาลด้วยโรคความดันสูงแล้ว
00:41:10 → 00:41:14 ก็พบว่าเส้นเลือดสมองตีบหลายจุดหลังจาก
00:41:14 → 00:41:17 นั้นมารู้บางช่วงจากน้องชายที่ให้พ่อมา
00:41:17 → 00:41:19 อยู่ด้วยบอกว่าสังเกตพฤติกรรมของพ่อ
00:41:19 → 00:41:22 เปลี่ยนไปหงุดหงิดนะครับแล้วก็มีคำถาม
00:41:22 → 00:41:24 อยู่ตลอด
00:41:24 → 00:41:27 เวลาฮะ
00:41:27 → 00:41:31 เ่อบอกว่าต้องปรับตัวชีวิตเครียดมากจะพอ
00:41:31 → 00:41:34 ้าไปอยู่พอพาพ่อไปอยู่กับแม่ก็ไม่ได้จะ
00:41:34 → 00:41:38 ให้อยู่กับตัวเองที่แฟลตข้าราชการก็ไม่
00:41:38 → 00:41:40 ได้ก็ต้องทำงานนะ
00:41:40 → 00:41:44 ครับบอกว่าตอนนี้ยังไม่ค่อยมีเวลาดูดูแล
00:41:44 → 00:41:46 พ่อแม่เพราะว่าพ่อยังอยู่กับครอบครัวของ
00:41:46 → 00:41:49 น้องชายอันนี้ผมเข้าใจว่าก็น่าจะอยู่ใน
00:41:49 → 00:41:51 ช่วงระยะเวลาแบบโตเนาะที่ยังอาจจะยัง
00:41:51 → 00:41:55 กลุ้มใจยังรับมือกันไม่ได้นะครับมีคนมี
00:41:55 → 00:41:58 คุณมนพสุขสังขารนะครับบอกว่าว่าชื่นชมโต
00:41:58 → 00:42:01 นะบอกว่าโตเป็นลูกที่น่ารักมากเป็นตัว
00:42:01 → 00:42:04 อย่างที่ดีงามนะครับอืแล้วก็คุณวัฒนาก็
00:42:04 → 00:42:07 ยังชื่นชมคุณชื่นชมโตเนาแล้วก็ชื่นชมใน
00:42:07 → 00:42:11 น้ำใจของโตในการดูแลคุณพ่อครับอืกลับมา
00:42:11 → 00:42:14 คุยกันต่อโตแล้วอย่างสมมุติว่าตอนเนี้ย
00:42:14 → 00:42:18 เราทำสารพัดวิธีนะเปิดเพลงสมมุติตัวละคร
00:42:18 → 00:42:22 สร้างสถานการณ์เพื่อทำให้พ่อคุยได้เรา
00:42:22 → 00:42:27 สังเกตอะไรมั้ยว่าเค้าเหมือนว่าคิดว่าเค
00:42:27 → 00:42:30 ยังยังยังจำเราได้ยังยังรู้ว่าเราเป็นใคร
00:42:30 → 00:42:32 หรือว่ายังมีความสุขเราสังเกตจาก
00:42:32 → 00:42:37 อะไรก็มันดูแววตามันดูรู้อ่ะฮะสมมตว่า
00:42:37 → 00:42:39 เนี่ยโตก็จะเข้าไปสมมุติว่าทำงานอยู่ห้อง
00:42:39 → 00:42:42 เนี้ยครับก็จะแบบเดี๋ยวเดินไปแล้วก็จะไป
00:42:42 → 00:42:45 ใกล้ๆเ้าสมมุติว่าคุณไนคุณในผมแย่แล้ว
00:42:45 → 00:42:48 เนี่ยคว่ามาชวนผมไปเล่นไพ่ผมไม่มีตังค์
00:42:48 → 00:42:51 เหลือเลยผมคอยแอบใต้หมอนคุณไในได้เปล่าอื
00:42:52 → 00:42:54 พอก็จะหัวเราะคิกคักคิๆแล้วยกหัวตัวก็จะ
00:42:54 → 00:42:56 สอดมือเข้าไปทำเหมือนตัวเอาตัวเข้าไปอ่ะ
00:42:56 → 00:43:00 แล้วที่ผมขอบคุณพ่อครับขอบคุณพอย่าบอกเลย
00:43:00 → 00:43:02 เนาครับเนาะผมไม่มีตังค์เลยอะไรอย่าเงี้ย
00:43:02 → 00:43:05 ตก็จะทำแบบนี้ตลอดพ่อก็ขำอะไรอย่างเงี้ย
00:43:05 → 00:43:08 เออๆคือมันจะมันจะชีวิตมันจะมีแต่เรื่อง
00:43:08 → 00:43:13 แบบเนี้ยออๆๆเพราะฉะนั้นมันก็มันเหมือน
00:43:13 → 00:43:16 ชีวิตเรามีละครมีเรื่องสนุกตลอดเวลาฮะเรา
00:43:16 → 00:43:22 ไม่มีแบบออืมันก็คือสุดท้ายอ่ะมันเหมือน
00:43:22 → 00:43:26 เราสุขเค้าก็สุขอืถ้าเราดูแลเค้าให้เค้า
00:43:26 → 00:43:29 สุขแต่เราไม่สุขสุขเค้าก็ไม่สุขหรอกฮะ
00:43:29 → 00:43:33 ครับมันเหมือนสุดท้ายแล้วนะเราก็ปัจจัย
00:43:33 → 00:43:34 ใหญ่เลย
00:43:34 → 00:43:37 คือมันไม่ใช่สิ่งที่จะบอกว่าเราจะดูแล
00:43:37 → 00:43:40 เค้ายังไงคือตัวเค้าเค้าเป็นคนสอนเราว่า
00:43:40 → 00:43:43 ต้องดูแลเค้ายังไงอออืพอดีพ่อตัวเยเป็นคน
00:43:43 → 00:43:45 ชอบอ่านนิยายชอบอ่านหนังสืออะไรอย่าง
00:43:45 → 00:43:51 เงี้ยวิธีแบบนี้มันก็เลยแบบอมันก็โอเคอือ
00:43:51 → 00:43:54 แล้วที่สำคัญโตก็แบบเออโตก็สนุกอ่ะอื
00:43:54 → 00:43:58 เพราะว่าพ่อสนุกโตก็สนุกอะไรครับอืคืออัน
00:43:58 → 00:44:00 นี้มันเป็นประเด็นเหมือนกันเนาะที่ที่ 2
00:44:00 → 00:44:03 ที่ 3 ยังคุยกันอยู่เลยเหรอคือยังคุยกัน
00:44:04 → 00:44:06 ยังยังคิดว่ายังสื่อยังก็ยังสื่อสารกัน
00:44:06 → 00:44:07 ได้ในบางเรื่อง
00:44:07 → 00:44:14 อยู่ใช่ๆอืพ่อแต่มันก็อาจจะไม่ได้เท่าอืม
00:44:14 → 00:44:18 แต่พ่อเจำโตได้ในฐานะลูกใช่มั้ยจำได้เค้า
00:44:18 → 00:44:21 ยังเครู้ใช่มั้ยว่าล่ะโตเป็น
00:44:21 → 00:44:26 ลูกบางครั้งบางครั้งบางครั้งอืบางครั้งเ
00:44:26 → 00:44:35 ยังจำตัวเองไม่ได้เลยสมมุติตอนเราก็จะ
00:44:35 → 00:44:41 เดินสัญญาณสัญญาณโตหายไปใช่มั้ยครับอ่าโต
00:44:41 → 00:44:46 ยังได้ยินพี่มั้ย
00:44:46 → 00:44:51 ครับสัญญาณหายไปใช่มั้ยครับครับฮะก็
00:44:51 → 00:44:53 เดี๋ยวผมอ่านทวนในคอมเมนต์นะครับเมื่อกี้
00:44:53 → 00:44:56 โตเราคุยกับโตนะครับที่ดูแลพ่อที่ป่วย
00:44:56 → 00:44:58 เป็นอัลไซเมอร์อยู่ที่จังหวัดชุมพรนะครับ
00:44:58 → 00:45:03 โตบอกว่าโตไม่ได้ใช้ยารักษาพ่อนะครับแต่
00:45:03 → 00:45:06 ว่าใช้ความรักแลก็การดูแลอย่างใกล้ชิดเขา
00:45:06 → 00:45:09 บอกว่าจริงๆสิ่งนึงที่เป็นดัชนีชี้วัดว่า
00:45:09 → 00:45:12 พ่อเขายังมีความสุขอยู่หรือเปล่าก็ยังยัง
00:45:12 → 00:45:15 สามารถเห็นพ่อหัวเราะเห็นพ่อยิ้มได้นะ
00:45:15 → 00:45:17 ครับแล้วก็บอกว่าจริงๆความรู้สึกของตัว
00:45:17 → 00:45:19 เองเนี่ยก็คือว่าการดูแลพ่อนี่ก็คือว่า
00:45:19 → 00:45:22 ถ้าพ่อมีความสุขตัวเองก็มีความสุขะนะครับ
00:45:22 → 00:45:24 เดี๋ยวเราคงจะถามต่อว่าแล้วแล้วลึกๆจริงๆ
00:45:25 → 00:45:27 การทิ้งชีวิตไปแล้วไปอยู่ที่นู่นอยู่ที่
00:45:27 → 00:45:30 บ้านเพื่อดูแลพ่อตลอด 10 ปีเนี่ยทำให้พ่อ
00:45:30 → 00:45:32 มีเสียงหัวเราะเนี่ยเออแล้วตัวเองยังโอเค
00:45:32 → 00:45:35 กับชีวิตของตัวเองหรือเปล่านะครับก็ยังมี
00:45:35 → 00:45:37 คอมเมนต์เข้ามาเรื่อยๆนะครับมีคอมเมนต์
00:45:37 → 00:45:41 ของคุณวัฒนาบอกว่านับถือน้ำใจคุณโตมากๆ
00:45:41 → 00:45:43 ได้ทำหน้าที่ยอดเยี่ยมที่สุดขออวยพรให้
00:45:43 → 00:45:46 คุณโตพบเจอแต่สิ่งที่ดีงามนะครับคุณมานพ
00:45:46 → 00:45:49 สุขสังขารบอกว่าคุณโตเป็นลูกที่น่ารักมาก
00:45:49 → 00:45:52 เป็นตัวอย่างที่ดีงามนะครับสำหรับลูกๆที่
00:45:52 → 00:45:56 พึงปฏิบัติต่อบุพการีนะครับแล้วก็มีคำแนะ
00:45:56 → 00:46:00 แนะนำรวมถึงมีคนที่แบ่งแชร์ประสบการณ์
00:46:00 → 00:46:03 เข้ามานะครับว่ามีคุณพ่อที่ป่วยแต่ว่าตัว
00:46:03 → 00:46:07 เองไม่สามารถที่จะแบ่งใช้เวลาในการดูแล
00:46:07 → 00:46:09 ได้ก็ด้วยเงื่อนไขชีวิตต่างๆนี่แหละครับ
00:46:09 → 00:46:13 แล้วก็มีคำแนะนำจากคุณสุกาดาบุญญานนท์นะ
00:46:13 → 00:46:17 ครับบอกว่าการชะลอการถดถอยของสมองเสื่อม
00:46:17 → 00:46:21 ต้องรู้จักสังเกตพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปแม้
00:46:21 → 00:46:24 แต่เล็กๆน้อยๆนะครับก็ต้องรีบดูแลแล้วก็
00:46:24 → 00:46:27 รักษาช่วยดูแลอาการเพราะว่าถ้าหากว่าพูด
00:46:27 → 00:46:31 ง่ายๆว่าถ้ายิ่งรู้เร็วเท่าไหร่ก็สามารถ
00:46:31 → 00:46:35 ที่จะรักษาอาการได้เร็วขึ้นเท่านั้นนะ
00:46:35 → 00:46:37 ครับสำหรับคนที่เพิ่งเข้ามานะครับเรา
00:46:37 → 00:46:41 กำลังคุยกับโตนะครับโตคืออดีตซาว
00:46:41 → 00:46:44 เอนจิเนียที่อยู่เบื้องหลังเพลงของศิลปิน
00:46:44 → 00:46:47 มากมายแต่ว่ากลับไปใช้ชีวิตอยู่ที่ชุมพร
00:46:47 → 00:46:50 เพื่อดูแลพ่อที่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์นะครับ
00:46:50 → 00:46:53 ตอนนี้โตเข้ามาหรือยังครับกำลังติดต่อโต
00:46:53 → 00:46:55 อยู่นะครับเพราะว่าโตอยู่ที่ชุมพรระบบก็
00:46:55 → 00:46:58 อาจจะขัดข้องนิดนึงนะครับครับช่วงที่เรา
00:46:58 → 00:47:00 คุยกันอยู่นี่คือรายการบุพการีที่เคารพนะ
00:47:00 → 00:47:03 ครับบุพการีที่เคารพนี่ก็คือรายการที่เรา
00:47:03 → 00:47:05 จะเปิดพื้นที่ตรงนี้เป็น shing Space
00:47:05 → 00:47:08 สำหรับคนเจนลูกทุกเรื่องนะครับเราจะคุย
00:47:08 → 00:47:10 กันทุกเรื่องเกี่ยวกับปัญหาของลูกเพราะ
00:47:10 → 00:47:13 ว่าเราดูกันแล้วเราคิดว่าจริงๆเราเห็นว่า
00:47:13 → 00:47:17 มีคู่มือในการดูแลลูกมีเยอะมากนะครับเป็น
00:47:17 → 00:47:19 หนังสือหนังหาเป็นตำรับตำราแต่ว่าคู่มือ
00:47:19 → 00:47:22 ในการดูแลพ่อแม่จริงๆเออไม่มีนะครับไม่
00:47:23 → 00:47:25 ได้หมายถึงเฉพาะพ่อแม่ป่วยเนาะแต่ว่าพ่อ
00:47:25 → 00:47:27 แม่ที่เข้าสู่ในยุคของความ
00:47:27 → 00:47:30 เปลี่ยนแปลงก็อาจจะทำให้เกิดปัญหาได้นะ
00:47:30 → 00:47:32 ครับเช่นพ่อแม่เริ่มเกษียณอายุแล้วต้อง
00:47:32 → 00:47:34 กลับมาอยู่ที่บ้านจะอยู่ยังไงให้มีความ
00:47:34 → 00:47:37 สุขนะครับหรือแม้กระทั่งพ่อแม่พอเริ่ม
00:47:37 → 00:47:40 อายุมากขึ้นอาจจะดื้ออาจจะเชื่อมั่นในตัว
00:47:40 → 00:47:42 เองมากขึ้นลูกก็ต้องคอยรับมือจริงๆมันมี
00:47:42 → 00:47:45 วิธีการรับมือหรือเปล่าเราก็หวังว่าพื้น
00:47:45 → 00:47:47 ที่ตรงเนี้ยจะเป็นพื้นที่ของลูกๆนะครับ
00:47:47 → 00:47:50 เข้ามาแชร์ประสบการณ์หาทางออกวิธีการรับ
00:47:50 → 00:47:53 มือหรือว่าถ้าอาจจะไม่มี solution อะไร
00:47:53 → 00:47:55 แต่ว่าพื้นที่ตรงนี้ก็จะเป็นพื้นที่ที่
00:47:55 → 00:47:58 ช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบาก็ได้นะครับทำให้
00:47:58 → 00:48:01 เรารู้สึกได้ว่าจริงๆเราไม่ได้โดดเดี่ยว
00:48:01 → 00:48:03 ครอบครัวอื่นๆก็เป็นแบบนี้นะครับเพราะว่า
00:48:04 → 00:48:07 ที่สุดแล้วก็เป็นสิ่งที่มนุษย์ต่างวัย
00:48:07 → 00:48:09 พยายามจะบอกนะครับนั่นก็คือว่าเราไม่
00:48:09 → 00:48:13 สามารถที่จะลบใครออกไปจากสังคมได้เราต้อง
00:48:13 → 00:48:14 อยู่ร่วมกันนะครับเพราะฉะนั้นเราก็ต้อง
00:48:14 → 00:48:18 พยายามที่จะหาวิธีที่จะอยู่ร่วมกันให้ได้
00:48:18 → 00:48:22 อันนี้โตกลับเข้ามาอยู่ในสายแล้วใช่มั้ย
00:48:22 → 00:48:26 ครับครับอ่าช่วงนี้โตก็จะหายตัวไปเป็น
00:48:26 → 00:48:30 ระยะระะนะครับแว้บไปแวบมานะครับนี่ยังดี
00:48:30 → 00:48:33 นะโตผู้ชมก็ยังชมกันอยู่นะครับยังไม่ได้
00:48:33 → 00:48:36 หายไปไหนเนาะอ่าตอนแรกๆก็อาจจะหายไปบ้าง
00:48:36 → 00:48:38 แต่ผมถือว่าก็ยังมีคุณผู้ชมที่ไม่ยังไม่
00:48:38 → 00:48:41 ทิ้งเราไปเนาะอืแล้วเมื่อกี้เราเราคุยกัน
00:48:41 → 00:48:44 เรื่องปัญหาของวิธีการรับมือของคุณพ่อรับ
00:48:44 → 00:48:46 มือคุณคุณพ่อแล้วเนี่ยแล้วจริงๆโที่
00:48:46 → 00:48:49 หัวเราะให้กับพ่อเแล้วจริงๆข้างในยังโอเค
00:48:49 → 00:48:52 อยู่มในความรู้สึกของคนเป็นลูกตอนนี้ตอน
00:48:52 → 00:48:55 นี้โอเคสุดๆเลยอืตัวขยับให้กไมค์นิดนึง
00:48:55 → 00:48:58 ครับเราก็จะเป็นห่วงเขาบ้างว่าเพราะว่า
00:48:58 → 00:49:01 จริงๆแล้วคนแก่มันจะทรุดลงเรื่อยๆเลยฮะอ
00:49:01 → 00:49:03 ครับเราก็ยังมันก็ยังมีความคววามรู้สึก
00:49:03 → 00:49:07 ว่าเราสงสารเค้าอ่ะเหมือนแบบจริเราอยาก
00:49:08 → 00:49:10 ให้เค้าเป็นปกติที่สุดเลยเจะได้มีความสุข
00:49:10 → 00:49:13 สุดๆเราจะได้ดูแลเ้าจะได้เ้าพาเไปเที่ยว
00:49:13 → 00:49:16 เหมือนเดิมเพราะว่าตอนแรกๆอ่ะย้อนกลับไป
00:49:16 → 00:49:19 ก่อนก่อนเนี้ย 3 ปีบางทีพาพ่อไปอยู่ทะเล
00:49:20 → 00:49:23 เป็นอาทิตย์เลยฮะพาไปเที่ยวอือก็ไปอยู่
00:49:23 → 00:49:25 บางกะโลอย่างเงี้ยฮะอยู่เป็นอาทิตย์เลยฮะ
00:49:25 → 00:49:28 อยู่จนลุงที่บ้านโทรตามอะไรอย่าเงี้ยว่า
00:49:28 → 00:49:31 หายไปไหนอะไรอย่าเงี้ยอือๆพาพ่อไปกินหมู
00:49:31 → 00:49:35 กระทะพาพ่อไปแบบพาไปทุกที่ที่เราอยากไป
00:49:35 → 00:49:37 อ่ะเราไปไหนเราอยากไปไหนเราจะพาพ่อไปด้วย
00:49:37 → 00:49:40 อืไปหาใครเราก็พมอพ่อไปด้วยอะไรอย่าเงี้ย
00:49:40 → 00:49:43 อือคือโตไม่พยายามอยู่กับเ้าแล้วก็พาพ่อ
00:49:43 → 00:49:45 ไปใช้ชีวิตเหมือนเหมือนกับว่าเค้าไม่ได้
00:49:45 → 00:49:49 ป่วยใช่มั้ยใช่ๆอืพาไปกินหมูกระทะอะไร
00:49:49 → 00:49:52 อย่างเงี้ยฮะพาไปกินเลยฮะซึ่งเค้าจะกิน
00:49:52 → 00:49:56 ได้ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรแต่เราก็พาเ้าไปใช่อ
00:49:56 → 00:49:59 กลายเป็นว่าเราเราได้รับการตอบตอบรับ
00:49:59 → 00:50:01 เหมือนที่ร้านเจะลดเจะขายให้พ่อราคาเด็ก
00:50:01 → 00:50:04 อะไรอย่างเงี้ยแล้วแบบมันเหมือนไปกิน
00:50:04 → 00:50:08 อาหารชายทะเลก็จะแบบเอ้ยอน่ารักจังพาพ่อ
00:50:08 → 00:50:12 มาด้วยเพราะว่าจริงๆอ่ะถ้าถามเราอ่ะเรา
00:50:12 → 00:50:15 เราไม่ควรเป็นภาพที่แปลกอ่ะอืหมายถึงว่า
00:50:16 → 00:50:18 เราพาคนแก่ไปตรงนู้นตรงนี้กลายเป็นภาพที่
00:50:18 → 00:50:21 แปลกกลายเป็นภาพที่คนอแบบชื่นชมแต่ในความ
00:50:21 → 00:50:23 เป็นจริงแล้วมันควรจะเป็นเรื่องธรรมดานะ
00:50:23 → 00:50:27 อืหมาถึงว่าก็พอพอเขไปอ่ะคือแบบเอาจจะช้า
00:50:27 → 00:50:30 เอาจจะแบบอาจจะไม่ทันใจเราอะไรอย่าเงี้
00:50:30 → 00:50:34 เพียแต่ว่าออ้าวแล้วจะทิ้งเไว้บ้านเหรออื
00:50:34 → 00:50:37 ต้องไม่เคยซื้อพ่อไว้บ้านน่ะไม่เคยแบบออก
00:50:37 → 00:50:41 ไปเสพออกไปอะไรแล้วแบบจะไปไหนพาพ่อไปด้วย
00:50:41 → 00:50:45 ตลอดอืๆอืครับมีคอมเมนต์เข้ามาเนาะจากคุณ
00:50:45 → 00:50:48 พันพรไก่นะครับบอกว่ากำลังดูแลแม่ที่ป่วย
00:50:48 → 00:50:50 เป็นอัลไซเมอร์บอกว่าได้ฟังคุณโตแล้วรู้
00:50:50 → 00:50:53 สึกว่าเหม็นมีเพื่อนอารมณ์เดียวกันแต่ของ
00:50:53 → 00:50:55 เรานี่ต้องใช้ยาช่วยในเรื่องของการนอน
00:50:55 → 00:50:57 หลับถ้าไม่ใช้ยาช่วยแม่จะนอนไม่หลับทั้ง
00:50:58 → 00:51:00 กลางวันกลางคืนอย่างดีก็หลับครั้งละไม่
00:51:00 → 00:51:03 เกิน 15 นาทีแต่ผมเข้าใจว่าได้ฟังเรื่อง
00:51:03 → 00:51:05 ของโตนี่ก็อาจจะช่วยทำให้เรารู้สึกว่าเออ
00:51:05 → 00:51:08 เรามีเพื่อนที่กำลังเจอกับสถานการณ์คล้าย
00:51:09 → 00:51:12 ๆกันเนาะอืแล้วแล้วที่พี่สงสัยก็คือว่าโต
00:51:12 → 00:51:16 ใช้เวลาอยู่กับพ่อเกือบ 24 เกือบ 24 ชมง
00:51:16 → 00:51:20 10 ปีเนี่ยโตจัดการความเครียดอะไรต่างๆ
00:51:20 → 00:51:22 ยังไงเพราะว่าการไปเที่ยวไปเที่ยวกัน 2
00:51:22 → 00:51:25 คนน่ะเนาะกับพ่อที่ป่วยด้วยเออพวกนี้เรา
00:51:25 → 00:51:27 เราทำยังไงทำให้โตสามารถมีความเข้าใจได้
00:51:27 → 00:51:29 เรารับมือกับมันยังไง
00:51:29 → 00:51:31 อ่ะ
00:51:31 → 00:51:34 อืมความสุขของพ่อเป็นที่ตั้งคิดแค่นั้น
00:51:34 → 00:51:39 เลยความสุขของพ่อเป็นที่ตั้งอืใช่เราถ้า
00:51:39 → 00:51:42 พ่อสุขเราสุขเอาเอาแบบนี้เลยอครับคือแบบ
00:51:42 → 00:51:45 พ่อสุขอะไรเราก็สุขแบบนั้นแหละอะไรอย่าง
00:51:45 → 00:51:48 เงี้ยอคือมันเป็นวิธีการที่ทำให้เรารู้
00:51:48 → 00:51:50 สึกว่าเราจะอยู่กับสถานการณ์แบบนี้ได้คือ
00:51:50 → 00:51:53 เอาความสุขของพ่อเป็นตัวตั้งเลยใช่ๆเอ
00:51:53 → 00:51:55 ความสุขของพ่อเป็นตัวตั้งอครับรู้สึกว่า
00:51:56 → 00:52:00 ตัวเองเราก็เสียสละต้องเสียสละชีวิตเลย
00:52:00 → 00:52:06 มั้ยไม่โตกับรู้สึกว่าพ่อทำให้โตเป็นคน
00:52:06 → 00:52:09 ที่ดีขึ้นน่ะอืโตรู้สึกขอบขอบคุณการดูแล
00:52:09 → 00:52:12 พ่อนะฮะมันทำให้โตรู้สึกว่าเฮ้ยอกลายเป็น
00:52:12 → 00:52:15 ว่าเราจากที่แบบเมื่อก่อนทำงานก้มหน้าก้ม
00:52:15 → 00:52:19 ตาทำตอนนี้เราแบบเฮ้มีคนแบบเออชมเรามีคน
00:52:19 → 00:52:23 แบบเฮ้ยดีนะคนรู้สึกดีกับเราอ่ะอืกลาย
00:52:23 → 00:52:25 เป็นว่าการดูเราดูแลพ่อมันมันเปลี่ยน
00:52:25 → 00:52:28 ชีวิตเราเลยอ่ะอืเรากลายเป็นคนที่เรากลาย
00:52:28 → 00:52:32 เป็นคนที่ดีขึ้นนะฮะอืๆๆโตไม่ได้ไปนึกถึง
00:52:32 → 00:52:37 ว่าเราเสียโอกาสเสียแบบทำให้อดทำงานใน
00:52:37 → 00:52:39 สิ่งที่เรารักอะไรไม่นั่นไม่ไม่ได้คิด
00:52:39 → 00:52:43 อย่างนั้นใช่มั้ยก็ช่วงแรกคิดฮะช่วงที่
00:52:43 → 00:52:46 กลับมาอยู่ใหม่ๆนั่งร้องไห้ทุกวันเลยฮะอื
00:52:46 → 00:52:49 นั่งร้องห้านั่งอะไรแต่ว่าแต่ว่าเราก็วัน
00:52:50 → 00:52:53 นึงเราก็คิดได้ว่าการที่สูงเสียโอกาส
00:52:53 → 00:52:55 อย่างนึงอ่ะมันจะมีโอกาสใหม่เข้ามาเสมอ
00:52:55 → 00:52:58 อืมอืมันทำให้เรากลายเป็นคนบวกอะไรอย่าง
00:52:58 → 00:53:01 เงี้ยฮะครับเสียโอกาสอย่างนึงเราก็จะมี
00:53:01 → 00:53:06 โอกาสใหม่ๆเข้ามาเสมอเนาใช่อืครับแล้วตอน
00:53:06 → 00:53:09 นี้อาการของพ่อเป็นยังไงยังติดเป็นผู้
00:53:09 → 00:53:11 ป่วยติดเตียงหรือยังหรือว่ายังพอลุกเดิม
00:53:11 → 00:53:16 ได้ตติดเตียงมาซักักน่าจะ 2 ปีกว่าๆแล้ว 2
00:53:16 → 00:53:20 ปีครับยังสื่อสารกันได้มั้ยครับโตก็สื่อ
00:53:20 → 00:53:24 สารกันได้ฮะก็สื่อสารกันได้ไม่เยอะเหมือน
00:53:24 → 00:53:27 เมื่อก่อนและแต่ก็สื่อสารอเเริ่มจะตอบไม่
00:53:27 → 00:53:31 ตอบครับเ้าเริ่มลืมเคี้ยวลืมกลืนลืมอะไร
00:53:31 → 00:53:34 อย่างงี้เหมือนเหมือผู้ป่วยอัลไซเมอร์อมี
00:53:34 → 00:53:37 ใช่ใช่ครับบางทีก็เคี้ยวไปเรื่อยเลย
00:53:37 → 00:53:40 เคี้ยวไปเรื่อยไม่กลืนอะไรอย่างเงี้ยฮะอื
00:53:40 → 00:53:43 เราก็แบบเราก็เอาเราก็สร้างเลยว่าเฮ้ยโลก
00:53:43 → 00:53:47 ทุกวันเนี้ยมันพัฒนาแล้วอืตอนเเค้าแจกก้ง
00:53:47 → 00:53:50 ปั่นให้ทุกบ้านอืทุกบ้านต้องปั่นข้าวแล้ว
00:53:50 → 00:53:52 กินกินให้เร็วเพื่อจะได้เอาเวลาไปพัฒนา
00:53:52 → 00:53:55 ชาติให้เท่าทันกับโลกเค้าเอออะไรอย่าง
00:53:55 → 00:53:59 เงี้ยฮะเอเออออๆใใครที่แบบยังเคี้ยวข้าว
00:53:59 → 00:54:02 ยังหลับอยู่อืจะโดนจับไปถังคุกขี้ไก่อะไร
00:54:02 → 00:54:06 อย่างเงี้ยอืๆอะไรอย่างเงี้ยมันก็แล้วก็
00:54:06 → 00:54:09 มันก็ทำให้ตัวเราอยู่ได้ด้วยเนาะฮะเรื่อง
00:54:10 → 00:54:10 วเหล่า
00:54:11 → 00:54:14 นี้ใช่ใช่แล้วก็ที่สำคัญคือด้วยความที่
00:54:14 → 00:54:16 พ่อเป็นศึกษาธิการอำเภอครับเพราะฉะนั้นคน
00:54:17 → 00:54:19 ที่พ่อเกรงใจที่สุดไม่ใช่เราแต่เป็นผู้
00:54:19 → 00:54:23 ว่าอผู้ว่ามาบ้านทุกวันเลยฮะเออบางทีหลับ
00:54:23 → 00:54:24 ับอยู่อย่างเงี้ยอ้าสวัสดีครับท่านผู้ว่า
00:54:24 → 00:54:28 พ่อเยหน้าขึ้นกินข้าวต่อเลยฮะอ๋อเหรอเออๆ
00:54:28 → 00:54:31 ๆเราเราคือมันอยู่มันมันทุกอย่างมันโดนปู
00:54:31 → 00:54:34 มาแล้วะตอนนี้เราจะใส่ตัวละครอะไรใส่อะไร
00:54:34 → 00:54:37 มันง่ายะอืๆสมมุติว่าแล้วโตดูแลมา 10 ปี
00:54:37 → 00:54:42 แล้วถึงวันนึงฮะถึงเวลาของพ่อแล้วล่ะจะ
00:54:42 → 00:54:44 ตอนนั้นโตจะโตจะคิดยัง
00:54:44 → 00:54:47 ไงคิดถึงตอนนั้นไวบ้าง
00:54:47 → 00:54:50 มั้ยก็คิดคิดตลอดเพราะว่าตั้งแต่พ่อเข้า
00:54:51 → 00:54:53 โรงพยาบาลครั้งแรกเหมือนกับหมอเก็บอกว่า
00:54:53 → 00:54:56 เออคงคงอีกไม่นานอะไรอย่างเงี้ยครับมันก็
00:54:56 → 00:54:58 มีหมอเคก็กระซิบกระซิบมาบ้างอะไรอย่าง
00:54:59 → 00:55:01 เงี้ยกระซิบคนอื่นนะฮะอครับแต่สุดท้ายพ่อ
00:55:01 → 00:55:05 ก็พ่อก็กลับมากินข้าวทางปากได้อกลับมา
00:55:05 → 00:55:07 อยู่หลังจากนั้นมาอีกประมาณ 6-7 ปีอ่ะฮะ
00:55:07 → 00:55:12 โอ้โหเหรออือๆใช่มันก็มันทุกอย่างวัน
00:55:12 → 00:55:15 เนี้ยทุกวันเนี้ยมันคือกำไรอ่ะมันคือกำไร
00:55:15 → 00:55:19 ของกำไรของอมันคือกำไรชีวิตแล้วที่มัน
00:55:19 → 00:55:21 อยู่ไป่ะฮะมันถึงเวลามันก็ต้องพหมดแหละ
00:55:21 → 00:55:23 เพียงแต่ว่า
00:55:23 → 00:55:29 มมันก็คงเสียใจแหละตัวว่าอ่ะนะอือืแต่ใน
00:55:29 → 00:55:31 วันนี้มันก็ถือว่ามันกำไรจนไม่รู้จะกำไร
00:55:31 → 00:55:34 ยังไงแล้วเนาะใช่ไอ้ตรงตรงนั้นเรากำหนด
00:55:34 → 00:55:38 ไม่ได้ไงฮะพี่ว่าว่าว่าว่าพ่อต้องไปวัน
00:55:38 → 00:55:40 ไหนตรงนั้นมันเรากำหนดไม่ได้แต่สิ่งที่
00:55:40 → 00:55:43 เรากำหนดได้เราแคร์แค่นั้นดีกว่าอเพราะ
00:55:43 → 00:55:45 เราทำทุกวันเนี้ยให้ตุกที่ให้แบบสุดแรง
00:55:46 → 00:55:48 เกิดอ่ะตัวทำจนกระทั่งแบบอาจจะมีคนบ่นว่า
00:55:48 → 00:55:51 ตัวตัวทำเยอะเกินไปอะไรอย่างเงี้ยตัวอิน
00:55:51 → 00:55:54 เยอะเกินไปอะไรอย่าเงี้ยแต่ว่าอือมัน
00:55:54 → 00:55:58 ก็ทำแล้วมันทำให้สุดอ่ะก็คิดแค่นั้นแค่
00:55:58 → 00:56:04 นั้นนะอครับครับอืจริงๆวิธีการที่โตใช้ดู
00:56:04 → 00:56:07 แลพ่อนี่คิดว่าทำให้พ่ออยู่ได้นานขนาดนี้
00:56:07 → 00:56:10 เลยใช่มั้ยเพราะว่าอยู่มาเป็น 10 ปีแล้ว
00:56:10 → 00:56:16 เนาะแล้วก็ไม่ไม่รู้ว่ามันมันไม่รู้่ะฮะ
00:56:16 → 00:56:19 แต่ว่ารู้แค่ว่ามันก็เราก็สุขกันน่ะอืตัว
00:56:19 → 00:56:22 ไม่รู้หรอกนะว่าบางทีแบบถ้าอาจจะใช้วิธี
00:56:22 → 00:56:24 อื่นอาจจะกินยาอาจจะอาจจะดีกว่านี้ก็ได้
00:56:24 → 00:56:26 อันนั้นตัวก็ไม่รู้เพราะว่าเพราะว่าโตไม่
00:56:26 → 00:56:29 ได้เลือกที่จะลองทางนั้นไงฮะครับๆตัวโต
00:56:29 → 00:56:33 เลือกที่จะลองทางเนี้ยอืๆเพราะฉะนั้นมัน
00:56:33 → 00:56:36 ก็แล้วหลักชัยอีกหลักนึงที่โตั้งใจไว้มัน
00:56:36 → 00:56:39 ก็เพิ่งผ่านมาเมื่อวันที่ 23 ก็คือพ่อ 90
00:56:39 → 00:56:43 นะฮะอ๋อปีนี้ 90 ปีแล้วโอเคอืใช่เก็บอก
00:56:43 → 00:56:47 เฮ้ย 90 แล้วอืเพราะว่าพ่อเเคยบอกว่าเจะ
00:56:47 → 00:56:51 อยู่จน 150 อ่ะเอออตอนนั้นก็คิดโตก็คิด
00:56:51 → 00:56:56 ว่าอู้หูพ่ออยู่ 150 โตก็แบบโตก็อายุเป็น
00:56:56 → 00:57:00 รอยอ่ะแล้วจะป้อนข้าวพแล้วใครจะป้อนข้าว
00:57:00 → 00:57:03 โจน่ะอะไรอือมันจะผ่านมันเราจะคุยกัน
00:57:03 → 00:57:06 เรื่องแบบนี้เยอะพี่หมายถึงว่าแล้วที่
00:57:06 → 00:57:09 สำคัญคือเราไม่เคยเบรกพ่อไงฮะอืไม่ใช่แบบ
00:57:09 → 00:57:12 ว่าพ่อบอกพ่อจะอยู่ถึง 150 ครับโอ๊ยคนมัน
00:57:12 → 00:57:15 จะอยู่ได้ยังไงเล่า 150 แค่แบบ 100 นึงก็
00:57:15 → 00:57:17 แย่ถ้าเราไปเบรคอย่างงั้นน่ะเราไม่เคย
00:57:17 → 00:57:20 เบรคพ่อไงฮะเหมือนมันเหมือนมีบางวันที่
00:57:20 → 00:57:23 พ่อมาแบบเอ่อวันเนี้ยมนุษย์ต่างดาวเอ่อจะ
00:57:23 → 00:57:26 มีคนมากินข้าวบ้านเรานะมาต่าดาวุออๆอืเรา
00:57:26 → 00:57:30 ก็แบบเหรอแล้วคนดาวพฤหัสกินอะไรล่ะโปดหัว
00:57:30 → 00:57:32 อะไรเนี่ยเออกินอะไรกันก็นั่งคุยกันแต่
00:57:32 → 00:57:35 เรื่องแบบว่าคนดาวพฤหัสกินอะไรอะไรไม่มี
00:57:35 → 00:57:41 เบรคเออจัดยาวเลยแบบเออเค้ายังแบบเค้า
00:57:41 → 00:57:44 อยากเคเคยพูดว่าเอยากลงสมัครเป็นอบตอะไร
00:57:44 → 00:57:47 เงี้ยผู้ใหญ่บ้านเออเอโตไปตามป้ามาเลยไป
00:57:47 → 00:57:50 เรียกมาตอนนั้นเลยฮะไปเรียกมาเรียกมาที่
00:57:50 → 00:57:52 เตียงพ่อแล้วพ่อก็นั่งอยู่แล้วแบบวจะ
00:57:52 → 00:57:57 สมัครอบตช่วยกันหาเสียงนะตัวจริงจังทำม
00:57:57 → 00:58:01 เออทำให้รู้สึกว่าเ้ามีมีทอิในการคุยด้วย
00:58:01 → 00:58:03 แล้วก็ทำให้แบบอย่างที่โตบอกแล้วทำให้หัว
00:58:03 → 00:58:08 ใจของเาเต้นแรงได้เนาะใช่ๆอืๆมีคอมเมนต์
00:58:08 → 00:58:10 จากคุณวีระนะครับมาบอกว่าสมองมนุษย์ได้
00:58:11 → 00:58:13 มหัศจรรย์นะอย่าไปคิดว่าความจำเสื่อมแล้ว
00:58:13 → 00:58:18 มันจะกลับมาไม่ได้อันนี้มีก็มีคอมเมนต์
00:58:18 → 00:58:22 เข้ามานะครับอยากให้โตฝากถึงคุณผู้ฟังคุณ
00:58:22 → 00:58:25 ผู้ฟังคุณผู้ชมที่กำลังนั่งชมอยู่หน่อย
00:58:25 → 00:58:28 แล้วหลายๆคนที่ก็อาจจะมีคุณพ่อคุณแม่ที่
00:58:28 → 00:58:32 ป่วยด้วยโรคอัลไซเมอร์อยากให้โตฝากถึงเขา
00:58:32 → 00:58:33 หน่อย
00:58:33 → 00:58:36 ครับก็สู้ๆครับก็คือ
00:58:36 → 00:58:39 ต้องสุดท้ายแล้วอ่ะพ่อแม่เราอ่ะเราก็ต้อง
00:58:39 → 00:58:42 ดูแลเราเลือก
00:58:42 → 00:58:46 ได้ว่าเราจะดูแลด้วยความรู้สึกแบบไหนอืผม
00:58:46 → 00:58:50 ว่าสร้างความรู้สึกดีๆในการดูแลเ้าเถอะ
00:58:50 → 00:58:53 ซึ่งถ้าถ้าคุณคุณรู้สึกไม่ดีคุณรู้สึกว่า
00:58:53 → 00:58:55 คุณสูญเสียนกาศหรือว่าคุณรู้สึกแบบทำไม
00:58:55 → 00:58:58 คุณต้องเป็นคุณอะไรอย่างเงี้ยนะฮะสุดท้าย
00:58:58 → 00:59:01 คุณก็ต้องดูแลดูแลด้วยการไม่มีความสุขพอ
00:59:01 → 00:59:04 คุณไม่มีความสุขพ่อก็ไม่มีความสุขพ่อแม่
00:59:04 → 00:59:08 คุณก็ไม่มีความสุขอะไรอย่างเงี้ยอครับก็
00:59:08 → 00:59:10 สุดท้ายมันต้องสร้างพลังบวกในตัวนะตัวว่า
00:59:10 → 00:59:15 นะอือใช่อมันครับมันมองได้มันมองให้ดีได้
00:59:15 → 00:59:18 หมดแหละเพราะว่าถ้ามันอยู่ที่ใจเราเท่า
00:59:18 → 00:59:22 นั้นเองอครับอือ
00:59:22 → 00:59:27 ฮึเนาะแล้วก็ประมาณนี้ครับครับครับก็หวัง
00:59:27 → 00:59:31 ว่าทุกท่านจะได้รับพลังบวกจากโตนะครับวัน
00:59:31 → 00:59:34 นี้ขอบคุณโตมากๆนะครับแล้วก็ขออภัยด้วย
00:59:34 → 00:59:37 บางทีอาจจะขลุกขลักในเชิงเทคนิคนิดนึงนะ
00:59:37 → 00:59:39 ครับสัญญาณอินเทอร์เน็ตอาจจะไม่ค่อยดี
00:59:39 → 00:59:44 ครับวันนี้ขอบคุณโตมากๆนะขอด้วยครับฮะๆขอ
00:59:44 → 00:59:47 โทษที่หายๆไปเป็นช่วงๆฮะครับเราหายไปตาม
00:59:47 → 00:59:51 อากาศครับช่วงนี้ก็ขอบคุณโตนะครับที่โตมา
00:59:51 → 00:59:53 แชร์ความรู้สึกแชร์ความรู้ด้วยเนาะอืม
00:59:53 → 00:59:56 ส่วนหนึ่งเข้าใจว่าน่าจะเป็นกำลังใจให้
00:59:56 → 00:59:58 ให้กับสำหรับทุกท่านได้เป็นอย่างดีนะครับ
00:59:58 → 01:00:01 ขอบคุณโตนะครับขอบคุณมากครับครับพี่ครับ
01:00:01 → 01:00:06 ขอบคุณมากครับพี่แล้วก็ต้องขอบคุณผู้ชม
01:00:06 → 01:00:09 ทุกท่านนะครับที่ติดตามบุพการีที่เคารพนะ
01:00:09 → 01:00:12 ครับเราจะมาคุยกันแบบนี้ล่ะครับตอน 20:00
01:00:12 → 01:00:16 นของทุกๆวันพฤหัสบนะครับจะมาคุยกันถึง
01:00:16 → 01:00:19 เรื่องไม่ใช่เรื่องปัญหาอย่างเดียวนะครับ
01:00:19 → 01:00:21 เราจะคุยทุกเรื่องเกี่ยวกับเรื่องของพ่อ
01:00:21 → 01:00:25 แม่หวังว่าพื้นที่ตรงนี้จะเป็นคู่มือ
01:00:25 → 01:00:28 สำหรับการช่วยดูแลพ่อแม่ที่เรารักที่เรา
01:00:28 → 01:00:32 เคารพนะครับเ่อคุณผู้ชมก็สามารถที่จะเสนอ
01:00:32 → 01:00:35 หัวข้อเข้ามาได้นะครับไม่ว่าจะเป็นปัญหา
01:00:35 → 01:00:37 ที่เราเจอเกี่ยวกับเรื่องของพ่อแม่ทุก
01:00:37 → 01:00:39 เรื่องนะครับไม่จำเป็นต้องเรื่องป่วยไข้
01:00:39 → 01:00:43 อย่าอย่างเดียวเช่นพ่ออยากจะมีภรรยาใหม่
01:00:43 → 01:00:45 ในวันที่อายุ 70 อะไรเงี้ยเป็นยังไงนะ
01:00:45 → 01:00:49 ครับคุณแม่อยากจะมีเอ่อคู่ครองใหม่อะไร
01:00:49 → 01:00:52 อย่างเงี้ยหลังจากที่ครองตัวโสดมานานอะไร
01:00:52 → 01:00:55 แบบนี้ได้หมดเลยนะครับหรือกำลังรับมือกับ
01:00:55 → 01:00:58 สถานการปัญหาที่คุณพ่อคุณแม่เปลี่ยนไปรับ
01:00:58 → 01:01:00 มืออย่างไรบ้างพื้นที่ตนี้จะเป็นพื้นที่
01:01:00 → 01:01:04 ที่สามารถที่จะมาแชร์ร่วมกันได้นะครับวัน
01:01:04 → 01:01:07 นี้ผมกับทีมงานมนุษย์ต่างวัยลาคุณผู้ชมไป
01:01:07 → 01:01:09 ก่อนนะครับอย่าลืมนะครับกลับมาพบกันทุกๆ
01:01:09 → 01:01:14 วันพฤหัสบดีนะครับกับบุพการีที่เคารพตอน
01:01:14 → 01:01:17 20:00 นทางเพจมนุษย์ต่างวัยนะครับวันนี้
01:01:17 → 01:01:22 ขอบพระคุณที่ติดตามนะครับสวัสดี
01:01:22 → 01:01:24 [ปรบมือ]
01:01:24 → 01:01:27 ครับเ
01:01:27 → 01:01:54 [เพลง]